Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
ITPP1/443-877/14/17-S/AJ
z 1 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) oraz zgodnie z art. 223 Ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 21 czerwca 2017 r. sygn. akt I FSK 1840/15 oraz wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 2 lipca 2015 r. sygn. akt I SA/Sz 1536/14 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 4 sierpnia 2017 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2014 r. (data wpływu 28 lipca 2014 r.), uzupełnionym w dniu 28 października 2014 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku na wykonanie trwałej zabudowy meblowej w obiektach budownictwa mieszkaniowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lipca 2014 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku na wykonanie trwałej zabudowy meblowej w obiektach budownictwa mieszkaniowego.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 31 października 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: ITPP1/443-877/14/AJ, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, że wykonanie trwałej zabudowy meblowej w obiektach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według obniżonej stawki 8%, jako usługi modernizacji obiektu. Wnioskodawca na ww. interpretację przepisów prawa podatkowego wniósł pismem z 13 listopada 2014 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra i Finansów pismem z 16 grudnia 2014 r. znak: ITPP1/443W-122/14/EK stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego złożył skargę z 9 grudnia 2014 r. (data wpływu 11 grudnia 2014 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z 2 lipca 2015 r. sygn. akt I SA/Sz 1536/14 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W wyroku tym Sąd wskazał, że rozstrzygając przedmiotowy spór należy odwołać się do uchwały NSA z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13. W uchwale tej Sąd stwierdził, że w stanie prawnym od dnia 1 stycznia 2011 r. świadczenie kompleksowe, polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowalnego lub jego części trwałą zabudową meblową, wykonywane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, stanowi usługę modernizacji opodatkowaną stawką obniżoną podatku na podstawie art. 41 ust. 12 w zw. z art. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W uzasadnieniu tej uchwały wskazano m.in., że „obniżona stawka podatku od towarów i usług znajduje zatem zastosowanie wtedy, gdy montaż komponentów meblowych następuje z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu). W omawianym wypadku nie chodzi o jakiekolwiek wykorzystanie elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu) przy wykonywaniu zabudowy meblowej, lecz jedynie takie, które przez konstrukcyjne połączenie komponentów meblowych i elementów obiektu budowlanego (lokalu) stworzy trwałą zabudowę spełniającą jako całość określoną funkcję użytkową. Tylko bowiem w takim zakresie można mówić o modernizacji obiektu budowlanego w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. Innymi słowy, montaż komponentów meblowych niezależnie od stopnia ich przetworzenia, do którego nie zostaną wykorzystane w sposób istotny elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego (lokalu) nie korzysta z obniżonej stawki przewidzianej w tym przepisie. Po trwałym połączeniu komponentów meblowych z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części komponenty te podnoszą standard takiego obiektu. Dlatego też należy uznać, że czynności, polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz trwałym montażu takich komponentów w obiekcie budowlanym lub jego części, mieszczą się w pojęciu modernizacji obiektów budowlanych lub ich części. W przypadku zaś gdy modernizacja dotyczy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym to wymienione wyżej czynności są objęte hipotezą normy wyprowadzonej z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. Oznacza to, że do takich czynności ma zastosowanie preferencyjna stawka podatku, o której mowa w ust. 2 tego artykułu”.

Uwzględniając zatem, że we wniosku o interpretację skarżąca spółka podała, iż przed zabudową meblową kuchni, wykonywany jest projekt zabudowy, a następnie – po wykonaniu elementów trwałej zabudowy – jej montaż, okoliczności spraw, na tle których wydawane były interpretacje w tych sprawach, uznać należy za analogiczne.

Zdaniem Sądu, skoro – jak wynika z opisu stanu faktycznego przedstawionego przez spółkę – o walorach użytkowych zabudowy meblowej kuchennej decyduje trwałe połączenie wykonanych na zlecenie części zabudowy z elementami konstrukcyjnymi budynku (ściany, podłoga, sufit) w sposób uniemożliwiający jej przesunięcie w inne miejsce, a same te części, bez trwałego ich przymocowania do elementów konstrukcyjnych budynku (ścian, podłogi, sufitu), nie spełniają pod względem użytkowym przymiotu mebli kuchennych, to nie ma podstaw do twierdzenia – jak przyjął to organ – że demontaż zabudowy meblowej nie spowodowałby naruszenia elementów konstrukcyjnych lokalu czy budynku.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów złożył skargę kasacyjną z dnia 11 sierpnia 2015 r. znak ITPP1/4440-24/14/AJ/114/15 do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z 21 czerwca 2017 r. sygn. akt I FSK 1840/15 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną.

W dniu 4 sierpnia 2017 r. wpłynął do tut. organu prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 2 lipca 2015 r. sygn. akt I SA/Sz 1536/15.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie określenia stawki podatku na wykonanie trwałej zabudowy meblowej w obiektach budownictwa mieszkaniowego wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność handlową polegającą na zakupie i sprzedaży oraz montażu mebli.

W szczególności realizuje także na rzecz klienta detalicznego świadczenia kompleksowe, polegające na zaprojektowaniu i dopasowaniu oraz montażu elementów meblowych w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego (budynku mieszkalnego) trwała zabudowę meblową kuchni. Takie usługi Spółka wykonuje w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Komponenty (szafki, listwy, elementy metalowe, oświetlenie, itp.) poprzez ich konstrukcyjne połączenie ze sobą oraz ze ścianami lokalu (obiektu budowlanego) tworzą trwałą zabudowę, spełniającą jako całość określoną funkcję użytkową. Taka trwała zabudowa może funkcjonować i spełniać swą rolę jedynie w tym konkretnym lokalu (obiekcie budowlanym). Spółka dokonuje także sprzedaży i montażu sprzętu AGD.

Z uzupełnienia wniosku wynika, że dostarczane meble Spółka projektuje nie tylko pod konkretne zamówienie klienta, ale przede wszystkim pod konkretne pomieszczenie w mieszkaniu lub budynku mieszkalnym – nie ma zatem możliwości zamontowania danej zabudowy w innym pomieszczeniu.

Zamówiony zestaw mebli dostosowany jest do istniejących w tym konkretnym pomieszczeniu przyłączy (instalacja wod-kan, wentylacja, instalacja elektryczna, kominowa).

Podwieszane sufity z płyt gipsowo-kartonowych kryją oświetlenie i instalację elektryczną – roboty te związane są wyłącznie z tym konkretnym pomieszczeniem, w którym montowane są meble. Montaż szafek kuchennych polega na zespoleniu ich ze sobą na stałe za pomocą wkrętów meblowych – ewentualna ich rozbiórka i demontaż powoduje trwałe ślady i uszkodzenia mebli, co powoduje, że de facto takie meble tracą swą wartość rynkową.

Montaż blatów roboczych polega na zespoleniu ich na stałe z szafkami dolnymi wkrętami oraz specjalnym klejem montażowym. Demontaż powoduje trwałe uszkodzenia blatów i szafek, wycina się ponadto otwór pod zlewozmywak w konkretnym miejscu w zależności od wyboru klienta oraz indywidualnego projektu sporządzonego na jego zamówienie. Po demontażu taki blat nie nadaje się do powtórnego montażu w innym pomieszczeniu.

W szafkach górnych stosowane jest oświetlenie, pod które wycina się otwory pod zamówienie klienta i zgodnie z wymogami konkretnego pomieszczenia w mieszkaniu. Niektóre elementy oświetlenia podklejane są do szafek – demontaż oświetlenia powoduje trwałe uszkodzenia szafek.

Szafy wysokie do montażu lodówek i piekarnika montowane są na stałe i zespalane ze ścianą –jest to konieczne ze względu na bezpieczeństwo ich użytkowania (stabilność, duży ciężar montowanych urządzeń AGD). Ich demontaż powoduje trwałe uszkodzenia szafek i urządzeń.

Szafka górna zespolona jest na stałe z okapem i instalacją kominową budynku, dolne listwy czołowe mebli, listwy ozdobne wieńczące zestaw zamawiane i montowane (klejone) są pod konkretny wymiar mebli i po demontażu nie nadają się do wykorzystania w innym pomieszczeniu ze względu na powstałe uszkodzenia.

Nawiercenia pod zawiasy są konkretnie ustalane „pod pomieszczenie” (lewa, czy prawa strona). Okładziny z płyt meblowych lub szkła stosowane zamiast okładzin z glazury są klejone do tynków – demontaż uszkadza i okładziny i ścianę.

Wszelkie nierówności ścian, kątów w pomieszczeniach kuchennych są niwelowane meblami (docinanie blatów szafek dolnych i górnych) – po demontażu nie ma możliwości powtórnego ich wykorzystania.

Reasumując Spółka wskazała, że demontaż mebli wykonanych pod indywidualną zabudowę i ponowny ich montaż bez uszkodzeń jest praktycznie niemożliwy. Nie ma dwu idealnie takich samych pomieszczeń, które posiadałyby taki sam układ przyłączy, wysokość, kąty, nierówności ścian, podłóg itp.

Trwała zabudowa wykonywana przez Spółkę ma charakter indywidualny i jest nierozerwalnie związana z jednym pomieszczeniem, jego konkretnym niepowtarzalnym charakterem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy usługa świadczona na rzecz klienta detalicznego, polegająca na zaprojektowaniu, dopasowaniu i montażu elementów meblowych w sposób trwały tak, by stworzyły trwałą zabudowę meblową kuchni, w budynku mieszkalnym zaliczanym do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym objęta jest obniżoną stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%?

Zdaniem Wnioskodawcy, kierując się treścią uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego podjętą w dniu 24 czerwca 2013 r. (sygn. akt I FPS 2/13), świadczone usługi kompleksowo związane z montażem szafek i mebli kuchennych do zabudowy stałej, na rzecz klientów detalicznych, wykonywane w obiektach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według obniżonej stawki 8%, jako usługi modernizacji obiektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.