Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.357.2017.1.IP
z 15 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2017 r. (data wpływu 14 czerwca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 sierpnia 2017 r. (data wpływu 25 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w nieruchomości wykorzystywanej na prywatne cele mieszkaniowe dłużnika i jego rodziny (pytanie trzecie z wniosku) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w nieruchomości wykorzystywanej na prywatne cele mieszkaniowe dłużnika i jego rodziny (pytanie trzecie z wniosku). Wniosek uzupełniono w dniu 25 sierpnia 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytania trzeciego wskazanego we wniosku oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie przeformułowanego pytania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W ramach procedur związanych ze zbywaniem składników majątkowych przez syndyka w związku z prowadzaniem postępowania upadłościowego – przewidziana jest sprzedaż:

1. gruntu, w tym gruntów zabudowanych;
2. udziału w nieruchomości należącej do majątku prywatnego dłużnika, usytuowanej w innej miejscowości, niż grunt wskazany w punkcie A, wykorzystywanej do własnych celów mieszkaniowych.
   
   

Grunt opisany w części A, w przeszłości został nabyty przez dłużnika (przed ogłoszeniem upadłości osoba fizyczna działająca na podstawie wpisu do ewidencji pozarolniczej działalności gospodarczej) w oparciu o akt notarialny (bez VAT) z zamiarem wykorzystywania go pod stopniową zabudowę mieszkaniową, aby sprzedawać kolejne obiekty indywidualnym nabywcom po zakończeniu budowy. W trakcie wykonywania prac budowlanych (zakup materiałów budowlanych i usług) korzystał z uprawnienia przewidzianego dla podatników VAT, umożliwiającego odliczanie VAT z faktur zakupowych. Kompleks działek składa się z 17 części o łącznej powierzchni 1,5766 ha, a obecnie przewidziana jest jego sprzedaż w całości na rzecz jednego nabywcy.

Ad B.

Nieruchomości należące do majątku prywatnego dłużnika, z których pierwsza nieruchomość stanowi miejsce jego zameldowania i wykorzystywana jest do własnych celów mieszkaniowych a na drugiej usytuowany jest garaż wolnostojący. Przedmiotem sprzedaży ma być udział dłużnika w tych nieruchomościach w wysokości 1/2. Pod tym adresem nie była prowadzona działalność gospodarcza. Według oświadczenia, przy nabyciu tych nieruchomości VAT nie był odliczany.

Proponowane rozliczenie: w przekonaniu Wnioskodawcy, sprzedaż udziału w nieruchomości, stanowiącej majątek dłużnika, nie należący do obiektów przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej (służący zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych dłużnika i rodziny) powinna nastąpić poza podatkiem od towarów i usług. Transakcja ta powinna przebiegać w podobny sposób jak sprzedaż dokonywana przez osobę nieprowadzącą działalności gospodarczej, pomimo tego, że podatnik zajmował się sprzedażą nieruchomości położonych pod innym adresem (vide pkt A) w ramach swojej działalności.

Ponadto, w piśmie z dnia 21 sierpnia 2017 r. – stanowiącym uzupełnienie do wniosku – Wnioskodawca wyjaśnił, że wskazany w punkcie B opisu sprawy udział w nieruchomości (stanowiącej miejsce zameldowania Wnioskodawcy) oraz nieruchomość na której posadowiono wolnostojący garaż zostały nabyte celem wykorzystania ich dla potrzeb prywatnych Wnioskodawcy, który przez kilkuletni okres ich posiadania użytkował je dla celów osobistych. Pod tym adresem nie była prowadzona działalność gospodarcza.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (pytanie trzecie z wniosku, przeformułowane w piśmie z dnia 21 sierpnia 2017 r.).

Czy sprzedaż udziału w nieruchomości wykorzystywanej na prywatne cele mieszkaniowe podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy następuje w ramach zarządu majątkiem osobistym Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy (uzupełnionym pismem z dnia 21 sierpnia 2017 r.), dla udziału w nieruchomości stanowiącej dotychczas majątek prywatny dłużnika, wykorzystywany do jego własnych celów mieszkaniowych – przeprowadzenie sprzedaży bez zastosowania przepisów o podatku od towarów i usług.

Ponadto w piśmie z dnia 21 sierpnia 2017 r. Wnioskodawca uzupełnił własne stanowisko w sprawie zdarzenia przyszłego opisanego w pkt B wniosku o wskazanie, że transakcja sprzedaży udziału w nieruchomości, stanowiącej majątek dłużnika, nie należący do obiektów przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej (obiekty służące zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych dłużnika i rodziny) nie jest objęta obowiązkiem doliczenia podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami – w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Właściwe zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W związku z tym nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając nieruchomość działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10 wskazał m.in., że zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. O tym, że dokonujący sprzedaży gruntu budowlanego działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, a nie w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykonując prawo własności, decyduje stopień jego aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, który wskazuje, że angażuje on środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługobiorców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej.

Konieczne jest zatem zbadanie w każdej sytuacji, czy w odniesieniu do danej czynności podmiot występował w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie jako osoba wykonująca prawo własności.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na przepisy ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 2171, z późn. zm.) – Prawo upadłościowe. Stosownie do przepisu art. 51 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, uwzględniając wniosek o ogłoszenie upadłości, sąd wydaje postanowienie o ogłoszeniu upadłości, w którym wyznacza sędziego-komisarza i zastępcę sędziego-komisarza oraz syndyka.

Zgodnie z art. 157 ust. 1 i 2 ww. ustawy, funkcję syndyka może pełnić osoba fizyczna, która posiada pełną zdolność do czynności prawnych i licencję doradcy restrukturyzacyjnego. Funkcję syndyka może również pełnić spółka handlowa, której wspólnicy ponoszący odpowiedzialność za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem albo członkowie zarządu reprezentujący spółkę posiadają licencję, o której mowa w ust. 1.

Jak stanowi art. 160 ust. 1 cyt. ustawy, w sprawach dotyczących masy upadłości syndyk dokonuje czynności w imieniu własnym na rachunek upadłego.

Na mocy art. 601 ustawy Prawo upadłościowe, po ogłoszeniu upadłości przedsiębiorca występuje w obrocie pod dotychczasową firmą z dodaniem oznaczenia „w upadłości”.

W świetle cytowanych przepisów, upadły z mocy prawa traci zarząd oraz możliwość korzystania i rozporządzania majątkiem należącym do niego, jednakże ta okoliczność nie pozbawia upadłego statusu podatnika, do którego to stosuje się prawa i obowiązki wynikające z przepisów obowiązujących ustaw podatkowych. We wszelkich postępowaniach, stroną w znaczeniu materialnym pozostaje upadły – to on jest podmiotem praw i obowiązków, natomiast syndykowi przysługuje legitymacja formalna do występowania w tych postępowaniach; jest on stroną w znaczeniu formalnym. W zakresie prawnopodatkowym działanie syndyka należy potraktować jako działanie przez pełnomocnika ze wszystkimi prawnymi tego stanu rzeczy konsekwencjami. W świetle powyższego, syndyk masy upadłości jest osobą odpowiedzialną w czasie trwania postępowania upadłościowego za realizację wszystkich obowiązków podatnika i płatnika przez upadłego.

Jak wynika z powyższego, okoliczność, że podmiot, będący czynnym podatnikiem podatku VAT, zostaje postawiony w stan upadłości, nie powoduje, że traci on automatycznie status czynnego podatnika podatku VAT, o ile wykonywane są przez ten podmiot lub w jego imieniu np. przez syndyka, czynności podlegające zakresowi podatku od towarów i usług. Zatem obowiązki podatnika nałożone m.in. przepisami ustawy o podatku od towarów i usług nie ustają w chwili ogłoszenia upadłości, a syndyk masy upadłości jest osobą odpowiedzialną w czasie trwania postępowania upadłościowego za realizację obowiązków podatnika.

Wskazać również należy, że zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, upadły jest obowiązany wskazać i wydać syndykowi cały swój majątek, a także wydać dokumenty dotyczące jego działalności, majątku oraz rozliczeń, w szczególności księgi rachunkowe, inne ewidencje prowadzone dla celów podatkowych i korespondencję. Wykonanie tego obowiązku upadły potwierdza w formie oświadczenia na piśmie, które składa sędziemu-komisarzowi.

Zatem syndyk działając w zastępstwie zobowiązany jest do wykonywania obowiązków podatkowych, ciążących na podmiocie będącemu w upadłości likwidacyjnej. Tym samym sprzedaż jakiegokolwiek towaru jako składnika majątkowego masy upadłości, dokonywana przez syndyka masy upadłości w ramach procesu upadłościowego, bądź wykonanie jakiejkolwiek usługi przez syndyka w ramach tego procesu, stanowi odpowiednio dostawę towaru albo świadczenie usług.

Przy czym wskazać należy, że upadły traci jedynie prawo zarządu oraz możliwość korzystania i rozporządzania mieniem wchodzącym w skład masy upadłości, nie przestaje jednak być podmiotem praw i obowiązków składających się na ten majątek. Tak więc decydującym dla oceny skutków podatkowych czynności syndyka w tym zakresie jest analiza okoliczności faktycznych towarzyszących działalności upadłego, a nie syndyka, bowiem syndyk masy upadłości dokonując zbycia towarów upadłego działa w imieniu własnym, jednakże na rachunek upadłego.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w ramach procedur związanych ze zbywaniem składników majątkowych przez syndyka w związku z prowadzaniem postępowania upadłościowego – przewidziana jest sprzedaż:

1. gruntu, w tym gruntów zabudowanych;
2. udziału w nieruchomości należącej do majątku prywatnego dłużnika, usytuowanej w innej miejscowości, niż grunt wskazany w punkcie A, wykorzystywanej do własnych celów mieszkaniowych.
   
   

Grunt opisany w części A, w przeszłości został nabyty przez dłużnika (przed ogłoszeniem upadłości, osoba fizyczna działająca na podstawie wpisu do ewidencji pozarolniczej działalności gospodarczej) w oparciu o akt notarialny (bez VAT) z zamiarem wykorzystywania go pod stopniową zabudowę mieszkaniową, aby sprzedawać kolejne obiekty indywidualnym nabywcom po zakończeniu budowy. W trakcie wykonywania prac budowlanych (zakup materiałów budowlanych i usług) korzystał z uprawnienia przewidzianego dla podatników VAT, umożliwiającego odliczanie VAT z faktur zakupowych. Kompleks działek składa się z 17 części o łącznej powierzchni 1,5766 ha, a obecnie przewidziana jest jego sprzedaż w całości na rzecz jednego nabywcy. Nieruchomości należące do majątku prywatnego dłużnika, z których pierwsza nieruchomość stanowi miejsce jego zameldowania i wykorzystywana jest do własnych celów mieszkaniowych a na drugiej usytuowany jest garaż wolnostojący. Przedmiotem sprzedaży ma być udział dłużnika w tych nieruchomościach w wysokości 1/2. Pod tym adresem nie była prowadzona działalność gospodarcza. Według oświadczenia, przy nabyciu tych nieruchomości VAT nie był odliczany. Wskazany w punkcie B opisu sprawy udział w nieruchomości (stanowiącej miejsce zameldowania Wnioskodawcy) oraz nieruchomość, na której posadowiono wolnostojący garaż zostały nabyte celem wykorzystania ich dla potrzeb prywatnych Wnioskodawcy, który przez kilkuletni okres ich posiadania użytkował je dla celów osobistych. Pod tym adresem nie była prowadzona działalność gospodarcza.

Wątpliwości Zainteresowanego sprowadzają się do kwestii opodatkowania sprzedaży udziału w nieruchomości wykorzystywanej na prywatne cele mieszkaniowe dłużnika i jego rodziny.

Mając na uwadze przytoczone regulacje prawne oraz przedstawiony stan sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży opisanej nieruchomości nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Wskazuje na to okoliczność, że wskazany w punkcie B opisu sprawy udział w nieruchomości (stanowiącej miejsce zameldowania Wnioskodawcy) oraz nieruchomość, na której posadowiono wolnostojący garaż zostały nabyte celem wykorzystania ich dla potrzeb prywatnych Wnioskodawcy, który przez kilkuletni okres ich posiadania użytkował je dla celów osobistych. Pod tym adresem nie była prowadzona działalność gospodarcza. Mimo, że Zainteresowany prowadził przed upadłością działalność gospodarczą w postaci sprzedaży nieruchomości znajdujących się pod innym adresem, to przedmiotowy udział w nieruchomości wskazanej w punkcie B opisu sprawy służył mu jedynie – jak wynika z wniosku – do własnych celów mieszkaniowych.

W tym miejscu zasadne jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), dotyczącego kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” – zdaniem TSUE – to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie miało miejsce, gdyż Zainteresowany przeznaczył i wykorzystywał posiadaną nieruchomość do celów osobistych. Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy jest to, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, ponieważ nie angażował on tej nieruchomości dla potrzeb prowadzenia działalności gospodarczej.

Z uwagi na opis przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tutejszy organ stwierdza, że przewidziana w ramach procedur związanych ze zbywaniem składników majątkowych przez syndyka w związku z prowadzaniem postępowania upadłościowego sprzedaż ½ udziału w nieruchomości (stanowiącej miejsce zameldowania Wnioskodawcy) oraz nieruchomości, na której posadowiono wolnostojący garaż – może być uznana za czynność wykonywaną w ramach zarządu majątkiem prywatnym dłużnika i nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż 1/2 udziału w nieruchomości, która stanowi miejsce zameldowania Wnioskodawcy (dłużnika) i wykorzystywana jest do własnych celów mieszkaniowych oraz nieruchomości, na której usytuowany jest wolnostojący garaż dokonywana będzie w ramach zarządu majątkiem prywatnym, zatem nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Nadmienić należy, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w nieruchomości wykorzystywanej na prywatne cele mieszkaniowe dłużnika i jego rodziny (pytanie trzecie z wniosku). Natomiast wniosek w zakresie sposobu opodatkowania dostawy działek wraz z posadowionymi na nich obiektami opisanymi w punkcie A wniosku (pytanie pierwsze i drugie z wniosku) zostanie załatwiony odrębnym pismem.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.