Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.265.2017.1.RK
z 25 września 2017 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2017 r. (data wpływu 29 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu użytkowego – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 29 sierpnia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawczyni w dniu 23 lutego 1996 r. nabyła wraz z mężem lokal użytkowy od Urzędu Miasta i Gminy …. na podstawie aktu notarialnego. W akcie notarialnym zawarty był podatek VAT w wysokości 22%, który nie został odliczony, gdyż w tym czasie Wnioskodawczyni, jak również mąż Wnioskodawczyni nie prowadzili działalności gospodarczej. Po zakupie lokal został przez Wnioskodawczynię i męża Wnioskodawczyni wyremontowany z majątku osobistego. W 1998 r. Wnioskodawczyni w tym lokalu rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej – fryzjerstwo, która opodatkowana była w formie karty podatkowej, a po roku w związku z przekroczeniem obrotu, Wnioskodawczyni została podatnikiem podatku od towarów i usług. Pomimo prowadzenia działalności przez Wnioskodawczynię w tym lokalu, przedmiotowy lokal nie został nigdy wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Działalność w tym lokalu Wnioskodawczyni prowadziła do 31 grudnia 2010 r., kiedy to przeniosła się do innego lokalu, a przedmiotowy lokal został z dniem 1 stycznia 2011 r. wynajęty w ramach najmu prywatnego przez męża Wnioskodawczyni, który opodatkowany był ryczałtem ewidencjonowanym stawką 8,5%. Od 1 kwietnia 2011 r. do 30 października 2012 r. mąż Wnioskodawczyni był czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, gdyż równocześnie prowadził działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych, w związku z tym od faktur z najmu również był odprowadzany podatek VAT. Od 1 listopada 2012 r. lokal był już wynajmowany bez podatku VAT i tak jest do chwili obecnej. Obecny najemca chce kupić wynajmowany lokal.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:
- Czy sprzedaż lokalu może korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych?
- Czy sprzedaż lokalu może korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług?
Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego w odniesieniu do pytania Nr 1 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w zakresie pytania oznaczonego Nr 2 obejmującego podatek od towarów i usług wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.
Zdaniem Wnioskodawczyni, w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym o osób fizycznych odrębnym źródłem przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości, jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia przed upływem pięciu lat, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło zbycie.
Z związku z tym, że od nabycia upłynęło już ponad 20 lat, a ww. lokal nie był ujęty w ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej – zbycie może korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.
Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.
Stosownie do przepisów tej ustawy – odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:
- pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza,
- pkt 8 – odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
- nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
- spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
- prawa wieczystego użytkowania gruntów,
- innych rzeczy,
-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy – przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.
Z powyższych uregulowań wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) cyt. ustawy, spełnione winny zostać, co najmniej dwie podstawowe przesłanki:
- nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,
- nieruchomość nie może być nieruchomością wymienioną w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych.
Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy – za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
W art. 14 ust. 2 ww. ustawy wymienione zostały szczególne kategorie przychodów, które – w przypadku uzyskania ich przez podatnika – stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Takimi przychodami są m.in. przychody uzyskane z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, co wynika z treści art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy.
Podkreślić bowiem należy, że ww. przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. nie reguluje ani kwestii kwalifikowania składnika majątku do kategorii środków trwałych, ani obowiązku ujmowania go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Reguluje on wyłącznie kwestię skutków podatkowych zbycia wskazanych w nim składników majątku, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych.
Jak już wyżej wskazano przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód z dwóch odrębnych źródeł, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej lub ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła lokal użytkowy w dniu 23 lutego 1996 r. W 1998 r. Wnioskodawczyni w tym lokalu rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej fryzjerstwo, która opodatkowana była w formie karty podatkowej. Przedmiotowy lokal nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Działalność w tym lokalu Wnioskodawczyni prowadziła do 31 grudnia 2010 r. Z dniem 1 stycznia 2011 r. lokal ten został wynajęty w ramach najmu prywatnego przez męża Wnioskodawczyni. Obecny najemca chce kupić wynajmowany lokal.
Mając powyższe okoliczności na względzie stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawczyni dokona zbycia lokalu użytkowego, w którym po 31 grudnia 2010 r. nie prowadziła działalności gospodarczej, a więc zbycie to nastąpi po upływie sześcioletniego okresu, o którym mowa w ww. art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to uzyskany ze zbycia nieruchomości przychód nie będzie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. W związku z tym odpłatne zbycie nie będzie stanowić dla Wnioskodawczyni źródła przychodu, o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Stanowisko Wnioskodawczyni uznano jednak za nieprawidłowe, ponieważ po powołaniu art. 10 ust 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawczyni podniosła, że przedmiotowe zbycie nieruchomości może korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych. Jak już bowiem wyżej wskazano w analizowanym zdarzeniu przyszłym nie wystąpi przychód podatkowy, tak więc w związku z tym brak jest podstaw prawnych, by uznać, że powstanie przychód podatkowy w związku ze zbyciem nieruchomości, który będzie zwolniony z podatku dochodowego.
Ponadto, należy zauważyć, że zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawczyni, nie zaś do męża Wnioskodawczyni.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….. w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.