2017.09.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.298.2017.1.IG
z 29 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2017 r. (data wpływu 30 czerwca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca („Wnioskodawca”) będący osobą fizyczną prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku VAT oraz jest zidentyfikowany dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych (posiada nr VAT UE). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadzi przedsiębiorstwo handlowe, które dokonuje głównie następujących rodzajów transakcji: importu, nabyć wewnątrzwspólnotowych („WNT”), eksportu, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów („WDT”) oraz sprzedaży na terytorium kraju towarów (części samochodowych).

Towary sprzedawane w ramach transakcji WDT do nabywców („Kontrahenci”) w UE zarejestrowanych jako czynni podatnicy VAT UE mogą być transportowane w następujący sposób: (i) za pomocą pojazdów Kontrahenta, (ii) pojazdów Wnioskodawcy, bądź (iii) za pośrednictwem firm transportowych wyznaczonych przez Wnioskodawcę albo przez Kontrahenta. Każdego miesiąca przedsiębiorstwo Wnioskodawcy dokonuje kilkuset transakcji WDT.

Przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy Wnioskodawca posiada w swej dokumentacji, w stosunku do każdej WDT:

fakturę sprzedaży dokumentującą WDT,
specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz
dokument zaświadczający, że towar został dostarczony do innego kraju UE (obecnie, w przeważającej części, takimi dowodami są dokumenty transportowe CMR, na których widnieje potwierdzenie otrzymania przez Kontrahenta towaru do kraju członkowskiego innego niż terytorium kraju Wnioskodawcy; w razie braku podpisanego dokumentu CMR Wnioskodawca posiłkuje się dokumentacją uzyskaną od przewoźnika towaru - firmy logistycznej - z której wynika, że towar będący przedmiotem WDT został dowieziony do kraju innego w UE).

Dla większości zamówień Wnioskodawca posiada też dowody elektroniczne będące potwierdzeniem złożenia zamówienia przez Kontrahenta drogą elektroniczną i potwierdzenia płatności za zakupiony towar (przedsiębiorstwo Wnioskodawcy stosuje zróżnicowaną politykę terminów płatności, ale większość z przelewów realizowana jest przez Kontrahentów ciągu 30 dni od daty wystawienia faktury).

W związku ze stale rosnącą liczbą wysyłek realizowanych w ramach WDT Wnioskodawca chciałby zautomatyzować proces uzyskiwania od Kontrahentów potwierdzeń dostarczenia towaru w ramach WDT. Proces pozyskiwania informacji od Kontrahentów o dostarczeniu towarów do kraju prowadzenia działalności przez Kontrahenta obywałby się w następujący sposób:
1. Wnioskodawca podpisywałby porozumienie z Kontrahentem z kraju UE innego niż Polska, w którym to porozumieniu Kontrahent określałby, na jaki adres powinny być przesyłane zapytania odnośnie otrzymanego towaru oraz z jakiego adresu mailowego Kontrahent będzie udzielał odpowiedzi Wnioskodawcy (takie porozumienie ze wskazanym adresem mailowym Kontrahenta byłoby podstawą aktywacji opcji automatycznej wysyłki wiadomości z listą faktur wygenerowanych dla Kontrahenta). Jeśli adres mailowy, z którego przyszłaby odpowiedź Kontrahenta byłby różny od adresu mailowego wskazanego przez Kontrahenta, w wyżej wymienionym porozumieniu, to system komputerowy Wnioskodawcy traktowałby taką odpowiedź jako niespełniającą warunków porozumienia, informując jednocześnie, że jest to odpowiedź z nieautoryzowanego źródła i tym samym nie może być użyta do zastosowania stawki 0% VAT dla transakcji WDT.
2. Tylko i wyłącznie dla firm, które podpiszą porozumienie omówione w pkt 1. Wnioskodawca chciałby aktywować możliwość automatycznej wysyłki wiadomości e-mail z załączoną listą faktur wystawionych dla danego Kontrahenta w miesiącu poprzednim z prośbą o potwierdzenie otrzymania towarów według listy zawartej w treści wiadomości.

Wiadomość e-mail przesyłana do Kontrahenta zawierałaby następujące dane:

(i) nazwę oraz adres siedziby prowadzenia działalności Wnioskodawcy;

(ii) nazwę oraz adres siedziby prowadzenia działalności Kontrahenta z innego kraju UE, do którego towary były transportowane;

(iii) unikalny numer ewidencyjny wiadomości e-mail powiązany z listą faktur wygenerowanych przez Wnioskodawcę dla danego Kontrahenta z UE w danym miesiącu;

(iv) w treści wiadomości e-mail znalazłyby się następujące informacje:

prośba o potwierdzenie otrzymania towarów wg listy faktur wystawionych dla Kontrahenta.
tabela zawierająca następujące informacje:
- numery faktur wystawionych dla Kontrahenta w miesiącu poprzedzającym wysłanie wiadomości e-mail;
- daty wystawienia faktur;
- numer EU VAT Kontrahenta;
- nazwę Kontrahenta użytą w danym dokumencie.
prośba o kontakt z firmą Wnioskodawcy w przypadku konieczności wyjaśnienia niezgodności;

(v) wiadomość e-mail nie zawierałaby załącznika.

Odpowiedź otrzymana od Kontrahenta może mieć 2 warianty:

W nagłówku otrzymanej wiadomości byłaby przechowywana lista serwerów pośredniczących uwierzytelniająca pełną ścieżkę przesyłu informacji. Dane te wraz z pełną treścią wiadomości będą przechowywane na serwerach Wnioskodawcy i będą dostępne na każde żądanie organów podatkowych.

(ii) Wariant 2 - Kontrahent zgłasza zastrzeżenia do otrzymanej listy faktur - taka odpowiedź mailowa od Kontrahenta nie daje prawa do zastosowanie stawki 0% VAT dla transakcji WDT i nie świadczy o przemieszczeniu towarów do innego kraju UE. W tym wypadku również oryginalna wiadomość e-mail z odpowiedzią Kontrahenta archiwizowana byłaby na serwerach Wnioskodawcy.

Wnioskodawca pod pojęciem oryginalnej wiadomości e-mail rozumie wiadomość e-mail wysłaną do Kontrahenta, uzupełnioną tylko i wyłącznie odpowiedzią Kontrahenta o otrzymaniu bądź zgłoszeniu zastrzeżeń, co do otrzymanej listy faktur, korespondującą z towarami sprzedanymi Kontrahentowi przez Wnioskodawcę.

Automatyczna wysyłka wiadomości e-mail następowałaby kilka dni po zakończeniu każdego miesiąca, tak by Kontrahent miał możliwość sprawdzenia, czy otrzymał wszystkie towary związane z listą faktur wystawionych dla niego w miesiącu poprzednim.
Wiadomość e-mail mogłaby być wysyłana w różnych wersjach językowych.

Ponadto Wnioskodawca posiadałby jak dotychczas fakturę dokumentującą WDT oraz specyfikację poszczególnych sztuk ładunku zawierającą:
1. dokładne przyporządkowanie specyfikacji do wygenerowanej faktury dokumentującej WDT (numer faktury, do której specyfikacja się odnosi);
2. pełne dane wystawcy faktury i nabywcy towaru, łącznie z numerami EU VAT;
3. dokładne określenie nazwy każdej sprzedawanej referencji;
4. ilość wszystkich referencji;
5. podsumowanie zbiorcze ilości sprzedawanych referencji, odpowiadające ilości sprzedawanego towaru, wynikające z faktury handlowej.

Zarówno faktura dokumentująca WDT, jak i specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku archiwizowane byłyby na serwerach Wnioskodawcy jako dokumenty elektroniczne w postaci plików w formacie pdf. Autentyczność i integralność dokumentów byłaby zapewniona przez wewnętrzny podpis cyfrowy dołączany do każdego dokumentu. Podpis ten byłby zintegrowany z dokumentem i przy każdym otwarciu następowałaby weryfikacja, czy dokument nie został zmodyfikowany. Certyfikat wykorzystywany do sporządzenia podpisu jest certyfikatem wewnętrznym Wnioskodawcy, wykorzystywanym wyłącznie do tego celu. Jest składowany w bezpieczny sposób i dostępny wyłącznie przez automatyczne mechanizmy przetwarzania danych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% podatku VAT, w przypadku dokonywania przez Wnioskodawcę WDT w następujących wariantach:

(i) towar wywożony będzie za pośrednictwem firm transportowych;

(ii) towar wywożony będzie przez Wnioskodawcę własnym środkiem transportu;

(iii) towar wywożony będzie przez Kontrahenta własnym środkiem transportu;

jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji VAT za dany okres rozliczeniowy Wnioskodawca będzie posiadał co najmniej następujące dokumenty: (1) fakturę dokumentującą transakcję, (2) specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz (3) otrzyma informację zwrotną od nabywcy w postaci wiadomości e-mail zawierającej potwierdzenie otrzymania towaru zgodnie z wykazem faktur zawartych w tej wiadomości e-mail?

Stanowisko Wnioskodawcy,

W zdarzeniu przyszłym, przedstawionym we Wniosku, Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% podatku VAT, w przypadku dokonywania przez Wnioskodawcę WDT w następujących wariantach: (i) towar wywożony będzie za pośrednictwem firm transportowych; (ii) towar wywożony będzie przez Wnioskodawcę własnym środkiem transportu; (iii) towar wywożony będzie przez Kontrahenta własnym środkiem transportu; jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji VAT za dany okres rozliczeniowy Wnioskodawca będzie posiadał co najmniej następujące dokumenty: (1) fakturę dokumentującą transakcję, (2) specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz (3) otrzyma informację zwrotną od nabywcy w postaci wiadomości e-mail zawierającej potwierdzenie otrzymania towaru zgodnie z wykazem faktur zawartych w tej wiadomości e-mail.

Art. 13 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż „przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (…)". Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy o VAT „w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 ustawy”. Art. 42 ust. 1 ustawy stanowi, iż „wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1) podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej; 2) podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju: 3) podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE”. Art. 42 ust. 3 ustawy stanowi, iż „dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju: 1) dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

(uchylony)
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
(uchylony)

- z zastrzeżeniem art. 42 ust. 4 (...) ustawy”.

Zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy „w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
określenie towarów i ich ilości;
potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w art. 42 ust. 4 pkt 1 lub 2 ustawy, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego".

Art. 42 ust. 11 ustawy stanowi, iż „w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3-5 ustawy, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju".

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy, WDT podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, m.in. pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji VAT za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do Kontrahenta na terytorium innego państwa członkowskiego UE. Z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT wynika, że dowodami potwierdzającymi wywóz towarów z Polski i dostarczenie ich do Kontrahenta w innym kraju UE są dokumenty przewozowe (jeżeli przewóz towarów zlecany jest przewoźnikowi) oraz specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku. Z kolei w przypadku gdy wywóz towarów dokonywany jest przez Wnioskodawcę albo przez Kontrahenta, oprócz specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku Wnioskodawca powinien posiadać dodatkowy dokument spełniający wymogi określone w art. 42 ust. 4 ustawy o VAT (m.in. zawierający potwierdzenie przyjęcia przez Kontrahenta towaru do miejsca dostawy na terytorium innego niż Polska państwa UE).

Art. 42 ust. 11 ustawy o VAT wskazuje z kolei, że w przypadku gdy dowody o których mowa w art. 42 ust. 3-5 ustawy o VAT nie potwierdzają jednoznacznie dostawy towaru na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż terytorium Polski, dowodami potwierdzającymi ten fakt mogą być też inne dowody wskazujące że nastąpiła WDT. Ustawodawca wśród wymienionych przykładowo dowodów wymienia m.in. potwierdzenie przyjęcia przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski, przy czym co istotne nie określa formy takiego potwierdzenia.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt analizowanego we Wniosku zdarzenia przyszłego należy wskazać że w każdym przypadku WDT w wyżej wymienionych wariantach transportu Wnioskodawca posiadałby następujące dokumenty potwierdzające WDT:

(i) fakturę dokumentująca WDT wystawioną przez Wnioskodawcę;

(ii) specyfikację poszczególnych sztuk ładunku;

(iii) informację zwrotną od nabywcy w postaci wiadomości e-mail zawierającą potwierdzenie otrzymania towaru zgodnie z wykazem faktur zawartych w tej wiadomości.

Zdaniem Wnioskodawcy oryginalna wiadomość e-mail otrzymana od nabywcy towarów w ramach transakcji WDT będzie każdorazowo stanowiła dowód potwierdzający przyjęcie przez Kontrahenta towaru na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju Wnioskodawcy.

W związku z tym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że potwierdzenie dostawy towaru do Kontrahenta w formie e-mail opisane w zdarzeniu przyszłym Wniosku (uzyskane do momentu złożenia deklaracji VAT za dany okres rozliczeniowy wraz z fakturą dokumentującą WDT oraz specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku będzie uprawniało Wnioskodawcę do zastosowania stawki 0% VAT dla udokumentowanych w ten sposób transakcji WDT.

Przedstawiona powyżej wykładania przepisów znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. W tym miejscu należy wskazać uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego „NSA” z dnia 11 października 2010 r. (sygn. akt I FPS 1/10) w której wskazano m.in., iż „przy uwzględnieniu kompleksowej wykładni art. 42 ust. 1, 3 i 11 (...) ustawy, na którą składają się wykładnie: gramatyczna, systemowa oraz prowspólnotowa, na przedstawione do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne należy odpowiedzieć, że w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 (...) ustawy dla zastosowania stawki 0 % przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 (...) ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 (...) ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Powyższa teza odnosi się również do normy art. 42 ust. 4 (...) ustawy, którą pominięto w udzielnej odpowiedzi, z uwagi na brak jej przywołania w przedstawionym do rozstrzygnięcia zagadnieniu prawnym".

Podobne stanowisko zaprezentowano np. w wyroku NSA z dnia 28 października 2011 r. (sygn. akt FSK 1538/10) i w wyroku NSA z dnia 21 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1549/10). Wykładania zaprezentowana w powołanej wyżej uchwale NSA jest akceptowana też w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 10 marca 2015 r. (nr IPTPP2/443-928/14-2/AJB), interpretacja indywidualna z dnia 8 stycznia 2014 r. (nr ILPP4/443-465/13-6/ISN - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez terytorium kraju – zgodnie z definicją zawarta w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się – co do zasady – terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (pkt 3 ww. artykułu).

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Dowodami o których mowa w ust. 1 pkt 2 – zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
(uchylony)
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
(uchylony)

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
określenie towarów i ich ilości;
potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Trzeba w tym miejscu zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji „dokumentu przewozowego”. Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym (łącznie z pozostałymi dowodami), że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238, z pózn. zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny. Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem, sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego.

Wobec tego, nie należy utożsamiać pojęcia „dokumentu przewozowego”, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, tylko i wyłącznie z listem przewozowym. Za taki dokument można uznać każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza essentialia negotii umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy), nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy (chyba, ze istnieje dowód przeciwny).

W rozpatrywanej kwestii należy odwołać się do przepisu art. 138 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r., z pózn. zm.) – dalej Dyrektywa – zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.

W myśl art. 131 Dyrektywy, zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 (zatem także w cyt. art. 138 ust. 1 Dyrektywy) stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

Z powołanych przepisów Dyrektywy wyprowadzić można wniosek, że zakres warunków formalnych, jakie mogą zostać określone przez państwa członkowskie dla zastosowania przez podatników zwolnienia (ewentualnie stawki 0%) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, może zostać ustalony swobodnie na tyle, na ile nie jest ograniczony celami sprecyzowanymi w tych przepisach Dyrektywy.

Należy tutaj wskazać, że w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r. sygn. akt. I FPS 1/10, NSA podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizacje zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sadu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz powołaną wyżej uchwałę Sądu Najwyższego stwierdzić należy, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik możne także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co możne przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Wobec powyższego dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0%, podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będący osobą fizyczną jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku VAT oraz jest zidentyfikowany dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadzi przedsiębiorstwo handlowe.

Towary sprzedawane w ramach transakcji WDT do nabywców w UE zarejestrowanych jako czynni podatnicy VAT UE mogą być transportowane w następujący sposób: (i) za pomocą pojazdów Kontrahenta, (ii) pojazdów Wnioskodawcy, bądź (iii) za pośrednictwem firm transportowych wyznaczonych przez Wnioskodawcę albo przez Kontrahenta.

W związku ze stale rosnącą liczbą wysyłek realizowanych w ramach WDT Wnioskodawca chciałby zautomatyzować proces uzyskiwania od Kontrahentów potwierdzeń dostarczenia towaru w ramach WDT. Proces pozyskiwania informacji od Kontrahentów o dostarczeniu towarów do kraju prowadzenia działalności przez Kontrahenta obywałby się w następujący sposób:

Wnioskodawca podpisywałby porozumienie z Kontrahentem z kraju UE innego niż Polska, w którym to porozumieniu Kontrahent określałby, na jaki adres powinny być przesyłane zapytania odnośnie otrzymanego towaru oraz z jakiego adresu mailowego Kontrahent będzie udzielał odpowiedzi Wnioskodawcy - takie porozumienie ze wskazanym adresem mailowym Kontrahenta byłoby podstawą aktywacji opcji automatycznej wysyłki wiadomości z listą faktur wygenerowanych dla Kontrahenta. Jeśli adres mailowy, z którego przyszłaby odpowiedź Kontrahenta byłby różny od adresu mailowego wskazanego przez Kontrahenta, w wyżej wymienionym porozumieniu, to system komputerowy Wnioskodawcy traktowałby taką odpowiedź jako niespełniającą warunków porozumienia, informując jednocześnie, że jest to odpowiedź z nieautoryzowanego źródła i tym samym nie może być użyta do zastosowania stawki 0% VAT dla transakcji WDT.

Tylko i wyłącznie dla firm, które podpiszą omówione porozumienie Wnioskodawca chciałby aktywować możliwość automatycznej wysyłki wiadomości e-mail z załączoną listą faktur wystawionych dla danego Kontrahenta w miesiącu poprzednim z prośbą o potwierdzenie otrzymania towarów według listy zawartej w treści wiadomości.

Wiadomość e-mail przesyłana do Kontrahenta zawierałaby następujące dane:

(i) nazwę oraz adres siedziby prowadzenia działalności Wnioskodawcy;

(ii) nazwę oraz adres siedziby prowadzenia działalności Kontrahenta z innego kraju UE, do którego towary były transportowane;

(iii) unikalny numer ewidencyjny wiadomości e-mail powiązany z listą faktur wygenerowanych przez Wnioskodawcę dla danego Kontrahenta z UE w danym miesiącu;

(iv) w treści wiadomości e-mail znalazłyby się następujące informacje:

prośba o potwierdzenie otrzymania towarów wg listy faktur wystawionych dla Kontrahenta.
tabela zawierająca następujące informacje:
- numery faktur wystawionych dla Kontrahenta w miesiącu poprzedzającym wysłanie wiadomości e-mail;
- daty wystawienia faktur;
- numer EU VAT Kontrahenta;
- nazwę Kontrahenta użytą w danym dokumencie.
prośba o kontakt z firmą Wnioskodawcy w przypadku konieczności wyjaśnienia niezgodności;

(v) wiadomość e-mail nie zawierałaby załącznika.

Odpowiedź otrzymana od Kontrahenta może mieć 2 warianty:

(i) Wariant 1 - Kontrahent potwierdza otrzymanie towarów wg listy faktur przesłanych w wiadomości e-mail - Wnioskodawca zapisuje takie potwierdzenie w wewnętrznym programie firmy Wnioskodawcy, który to program sprawdza unikalny numer ewidencyjny wiadomości e-mail powiązany z listą faktur, a następnie zezwala na zastosowanie stawki 0% VAT dla wszystkich faktur zawartych w odpowiedzi mailowej. Oryginalna wiadomość e-mail z odpowiedzią Kontrahenta archiwizowana byłaby na serwerach Wnioskodawcy.
W nagłówku otrzymanej wiadomości byłaby przechowywana lista serwerów pośredniczących uwierzytelniająca pełną ścieżkę przesyłu informacji. Dane te wraz z pełną treścią wiadomości będą przechowywane na serwerach Wnioskodawcy i będą dostępne na każde żądanie organów podatkowych.
(ii) Wariant 2 - Kontrahent zgłasza zastrzeżenia do otrzymanej listy faktur - taka odpowiedź mailowa od Kontrahenta nie daje prawa do zastosowanie stawki 0% VAT dla transakcji WDT i nie świadczy o przemieszczeniu towarów do innego kraju UE. W tym wypadku również oryginalna wiadomość e-mail z odpowiedzią Kontrahenta archiwizowana byłaby na serwerach Wnioskodawcy.

Automatyczna wysyłka wiadomości e-mail następowałaby kilka dni po zakończeniu każdego miesiąca, tak by Kontrahent miał możliwość sprawdzenia, czy otrzymał wszystkie towary związane z listą faktur wystawionych dla niego w miesiącu poprzednim.

Wiadomość e-mail mogłaby być wysyłana w różnych wersjach językowych.

Ponadto Wnioskodawca posiadałby jak dotychczas fakturę dokumentującą WDT oraz specyfikację poszczególnych sztuk ładunku zawierającą:

(i) dokładne przyporządkowanie specyfikacji do wygenerowanej faktury dokumentującej WDT (numer faktury, do której specyfikacja się odnosi);

(ii) pełne dane wystawcy faktury i nabywcy towaru, łącznie z numerami EU VAT;

(iii) dokładne określenie nazwy każdej sprzedawanej referencji;

(iv) ilość wszystkich referencji;

(v) podsumowanie zbiorcze ilości sprzedawanych referencji, odpowiadające ilości sprzedawanego towaru, wynikające z faktury handlowej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% podatku VAT, w przypadku dokonywania przez Wnioskodawcę WDT w następujących wariantach:

(i) towar wywożony będzie za pośrednictwem firm transportowych;

(ii) towar wywożony będzie przez Wnioskodawcę własnym środkiem transportu;

(iii) towar wywożony będzie przez Kontrahenta własnym środkiem transportu;

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, należy wskazać, że prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju Unii Europejskiej. Istotą przywołanych przepisów jest przede wszystkim zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze skutki podatkowe, niż w przypadku dostaw krajowych.

Ponadto powołane przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, nie budzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku Wnioskodawca posiadając fakturę VAT dokumentującą transakcję, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz informację zwrotną od nabywcy w postaci wiadomości e-mail zawierającej potwierdzenie otrzymania towaru zgodnie z wykazem faktur zawartych w tej wiadomości e-mail będzie posiadał dowody potwierdzające przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa unijnego innego niż Polska.

Zatem Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% podatku VAT, w przypadku dokonywania WDT gdy towar wywożony będzie za pośrednictwem firm transportowych, gdy towar wywożony będzie przez Wnioskodawcę własnym środkiem transportu oraz gdy towar wywożony będzie przez Kontrahenta własnym środkiem transportu jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji VAT za dany okres rozliczeniowy będzie posiadał co najmniej fakturę dokumentującą transakcję, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz otrzyma informację zwrotną od nabywcy w postaci wiadomości e-mail zawierającej potwierdzenie otrzymania towaru zgodnie z wykazem faktur zawartych w tej wiadomości e-mail.

W konsekwencji mając na uwadze powyższe, stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę należy uznać za prawidłowe.

W tym miejscu należy wskazać, że jednoznaczne rozstrzygniecie czy dokumenty, którymi będzie dysponować Wnioskodawca rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ pierwszej instancji, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja ogranicza się wyłącznie do oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie zadanego pytania i jako element zdarzenia przyszłego przyjęto, że zostały spełnione pozostałe wymogi dla uznania przedmiotowych transakcji jako wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się również, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin