Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.435.2017.2.JC
z 26 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 lipca 2017 r. (data wpływu 18 lipca 2017 r.), uzupełnionym w dniu 18 września 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy udziału w prawie własności lokalu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 18 września 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy udziału w prawie własności lokalu.

We wniosku oraz uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną będącą polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w przedmiocie wynajmu nieruchomości i jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W 2007 roku Wnioskodawca nabył udział w lokalu użytkowym wraz z przynależnym udziałem w nieruchomości wspólnej na podstawie umowy o ustanowienie odrębnej własności lokalu i sprzedaży. Nabycie ww. lokalu nastąpiło w wyniku czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca samodzielnie, z pominięciem innych współwłaścicieli, wykorzystywał lokal w działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca wynajmował lokal w ramach swojej działalności gospodarczej. Najem lokalu podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i dokumentowany był fakturami wystawianymi przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca nie dokonywał na lokal jakichkolwiek nakładów, w tym związanych z ulepszeniami, czy modyfikacjami zwiększającymi jego wartość.

Wnioskodawca oraz drugi współwłaściciel lokalu podjęli decyzję o sprzedaży przysługującego każdemu z nich udziału w prawie własności lokalu („dostawa lokalu”).

Lokal będący przedmiotem wniosku położony jest w…, przy ul. …..

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokonanie przez Wnioskodawcę dostawy udziału w prawie własności lokalu podlegać będzie zwolnieniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonanie przez niego dostawy udziału w prawie własności lokalu podlegać będzie zwolnieniu z VAT.

W powyższym kontekście Wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 VAT, czynnością opodatkowaną VAT jest m. in. odpłatna dostawa towarów dokonana na terytorium Polski. Przez dostawę towarów rozumieć należy, co do zasady, przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (vide: art. 7 ust. 1 VAT), zaś towarami - zgodnie z art. 2 pkt 6 VAT - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W ocenie Wnioskodawcy, udział w prawie własności lokalu bezsprzecznie mieści się w zakresie definicji pojęcia „rzeczy”, określonej w ww. art. 2 pkt 6 VAT. Co istotne, kwalifikacja prawna udziału w prawie własności budynków lub ich części z perspektywy VAT była przedmiotem rozważań Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w uchwale 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 października 2011 r. (sygn. akt I FPS 2/11) potwierdził, że transakcję taką uznać należy za dostawę towarów.

W tożsamym tonie opowiadają się także przedstawiciele doktryny prawa podatkowego. Przykładowo, jak wskazuje A. Bartosiewicz udział w nieruchomości winien być potraktowany jako towar, a taka kwalifikacja prawna jest zgodna „z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za towary udziały lub inne prawa o charakterze udziałowym, które dają ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności czy też posiadania nieruchomości” (tak:. A. Bartosiewicz [w:] „VAT. Komentarz, wyd. XI”).

Pogląd powyższy w pełni zaaprobował także J. Martini wskazując nadto, iż przywołana powyżej uchwała 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego ujednoliciła praktykę organów podatkowych i sądów administracyjnych w odniesieniu do uznania zbycia udziału w prawie własności rzeczy za dostawę towarów.

Odnosząc się do zakresu opodatkowania VAT transakcji będącej przedmiotem niniejszego zapytania, Wnioskodawca zwrócił uwagę na fakt, iż w jego ocenie sprzedaż przez niego udziału w prawie własności lokalu, dokonane przez niego w ramach dostawy lokalu, podlegać będzie zwolnieniu z VAT.

Wnioskodawca podkreślił, iż w jego ocenie transakcja będąca przedmiotem niniejszego wniosku podlegać będzie zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 VAT. Zgodnie z tym przepisem, zwolnieniu z VAT podlega dostawa budynków, budowli lub ich części, za wyjątkiem gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, albo gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Wnioskodawca wskazuje, iż przepis powyższy ma na celu ograniczenie opodatkowania do pierwszego przypadku konsumpcji (pierwszego zasiedlenia) i pozostawienie pozostałych, późniejszych dostaw, jako nieopodatkowanych VAT.

W myśl art. 2 pkt 14 VAT, przez pojęcie „pierwszego zasiedlenia” rozumieć należy oddanie budynków, budowli lub ich części do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Z powyższej definicji „pierwszego zasiedlenia” wynika, iż w praktyce pierwszym zasiedleniem będzie m. in. wydanie lokalu jego nabywcy w ramach czynności opodatkowanej. Przez pierwsze zasiedlenie rozumieć należy także np. wydanie lokalu najemcy w ramach odpłatnego świadczenia usługi najmu przez podatnika VAT.

Powyższe wynika z faktu, iż pojęcie „pierwszego zasiedlenia” należy rozumieć szeroko, jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Innymi słowy, z „pierwszym zasiedleniem” mamy do czynienia wówczas, gdy następuje zajęcie budynku lub lokalu również na potrzeby działalności gospodarczej podatnika. Pogląd powyższy wynika z utartej linii orzeczniczej Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej i jest w pełni aprobowany przez polskie organy podatkowe oraz sądy.

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 11 kwietnia 2017 r., sygn. 0461-ITPP3.4512.64.2017.2.MZ, Organ stwierdził, iż „pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko, jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej”.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone także w interpretacji indywidualnej z dnia 4 maja 2017 r., sygn. 2461-IBPP3.4512.168.2017.2.WB. Z kolei w interpretacji indywidualnej z dnia 11 maja 2017 r. sygn. 1462-IPPP2.4512.113.2017.2.JO Organ przyznał, że „pod pojęciem pierwszego zasiedlenia rozumie się użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Warto także wskazać, iż w interpretacji indywidualnej z dnia 12 maja 2017 r. sygn. 0112-KDIL2-2.4012.27.2017.1.EW Organ podniósł, iż „pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej”.

Zaprezentowany powyżej pogląd jest nadto w pełni aprobowany przez sądy administracyjne. Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 30 października 2014 r. (sygn. akt IFSK 1545/13), na gruncie ustawy o VAT każda forma korzystania z budynków, budowli lub ich części, również poprzez czasowe korzystanie, spełnia drugi przewidziany w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT warunek konieczny do uznania, że doszło do pierwszego zasiedlenia. Z kolei w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. (sygn. akt: I FSK 382/14), pod pojęciem pierwszego zasiedlenia rozumie się użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu.

Co istotne, w wyroku z dnia 9 czerwca 2015 r., wydanym w sprawie o sygn. akt I FSK 213/14, Naczelny Sąd Administracyjny podniósł, iż „każda forma korzystania z budynków, budowli lub ich części, jeżeli następuje w wykonywaniu czynności opodatkowanej, spełnia warunki pierwszego zasiedlenia”.

Podsumowując, Wnioskodawca wskazuje, iż w jego ocenie sprzedaż przez niego udziału w prawie własności lokalu, która dokonana zostanie w ramach dostawy lokalu, będzie podlegała zwolnieniu VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 VAT. Wobec faktu, iż lokal w roku 2007 r. (tj. przed dokonaniem planowanej sprzedaży udziału w prawie własności lokalu) został nabyty w wyniku dokonania czynności opodatkowanej i od tego okresu jest przedmiotem umów najmu zawieranych przez Wnioskodawcę w ramach wykonywanej przez niego działalności gospodarczej, do pierwszego zasiedlenia lokalu doszło już w roku 2007. W konsekwencji powyższego wskazać należy, iż sprzedaż udziału w prawie własności lokalu, która dokonana zostanie w ramach dostawy lokalu, nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, a nadto pomiędzy pierwszym zasiedleniem - które nastąpiło w roku 2007 - a dostawą lokalu upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie zaznacza się, że niniejsza interpretacja indywidualna została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku okoliczności, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny), interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.