Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.452.2017.2.JC
z 26 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 lipca 2017 r. (data wpływu 21 lipca 2017 r.), uzupełnionym w dniu 18 września 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania dostawy udziału w prawie własności lokalu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 18 września 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania dostawy udziału w prawie własności lokalu.

We wniosku oraz uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną będącą polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W 2007 roku Wnioskodawca, w drodze darowizny, nabył 1/2 udziału w prawie własności lokalu użytkowego stanowiącego odrębną nieruchomość („lokal”). Rzeczona darowizna dokonana została przez matkę Wnioskodawcy i nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, przy czym nabycie lokalu przez matkę Wnioskodawcy stanowiło czynność opodatkowaną VAT z tym zastrzeżeniem, że matce Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego. Wnioskodawca podkreśla, iż nie wykorzystywał lokalu do dokonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, jak również nie dokonywał jakichkolwiek nakładów na ulepszenie lokalu.

Wnioskodawca oraz drugi współwłaściciel lokalu podjęli decyzję o sprzedaży przysługującego każdemu z nich udziału w prawie własności lokalu („dostawa lokalu”).

Lokal będący przedmiotem wniosku położony jest w …, przy ….

Wnioskodawca wskazuje, iż przysługuje mu 1/2 udziału w prawie własności lokalu, przy czym Wnioskodawca nie wykorzystywał przysługującej mu części lokalu w jakikolwiek sposób - cały lokal wykorzystywany był przez drugiego współwłaściciela w działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokonanie przez Wnioskodawcę dostawy udziału w prawie własności lokalu podlegać będzie opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonanie przez niego dostawy udziału w prawie własności lokalu nie będzie podlegało VAT,

W powyższym kontekście Wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 VAT, czynnością opodatkowaną VAT jest m. in. odpłatna dostawa towarów dokonana na terytorium Polski. Przez dostawę towarów rozumieć należy, co do zasady, przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (vide: art. 7 ust. 1 VAT), zaś towarami - zgodnie z art. 2 pkt 6 VAT - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W ocenie Wnioskodawcy, udział w prawie własności lokalu bezsprzecznie mieści się w zakresie definicji pojęcia „rzeczy”, określonej w ww. art. 2 pkt 6 VAT. Co istotne, kwalifikacja prawna udziału w prawie własności budynków lub ich części z perspektywy VAT była przedmiotem rozważań Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w uchwale 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 października 2011 r. (sygn. akt I PPS 2/11) potwierdził, że transakcję taką uznać należy za dostawę towarów.

W tożsamym tonie opowiadają się także przedstawiciele doktryny prawa podatkowego. Przykładowo, jak wskazuje A. Bartosiewicz udział w nieruchomości winien być potraktowany jako towar, a taka kwalifikacja prawna jest zgodna „z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za towary udziały lub inne prawa o charakterze udziałowym, które dają ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności czy też posiadania nieruchomości” (tak:. A. Bartosiewicz [w:] „VAT. Komentarz, wyd. XI”.

Pogląd powyższy w pełni zaaprobował także J. Martini wskazując nadto, iż przywołana powyżej uchwała 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego ujednoliciła praktykę organów podatkowych i sądów administracyjnych w odniesieniu do uznania zbycia udziału w prawie własności rzeczy za dostawę towarów.

Odnosząc się do zakresu opodatkowania VAT transakcji będącej przedmiotem niniejszego zapytania, Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na fakt, iż w jego ocenie sprzedaż przez niego udziału w prawie własności lokalu, dokonane przez niego w ramach dostawy lokalu, nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT.

Wnioskodawca podkreśla, iż w jego ocenie nie zawsze czynność wymieniona w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu faktycznie jest opodatkowana. Istotnym bowiem jest to, że by czynność faktycznie podlegała opodatkowaniu, musi zostać spełnionych kilka warunków, wśród których wyróżnić należy przede wszystkim działanie - w ramach danej transakcji - przez dokonującego dostawy w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W powyższym kontekście wskazać należy, iż w myśl art. 15 ust. 1 VAT, podatnikami VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei działalność gospodarcza w rozumieniu przepisów dotyczących VAT obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (vide: art. 15 ust. 2 VAT).

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca wskazał, iż nie należy uznawać go za podatnika w rozumieniu VAT, gdyż nie posiada on podstawowej cechy podatnika, a mianowicie - nie wykonuje działalności gospodarczej. W powyższym kontekście wskazać należy, iż Wnioskodawca nie wykonuje działalności zarobkowej w sposób ciągły i zorganizowany, która mogłaby zostać uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy z dnia 16 października 2007 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Ponadto, Wnioskodawca nie dokonuje żadnych czynności, które mogłyby zostać uznane za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 VAT.

Podstawową przesłanką uznania danej aktywności za działalność gospodarczą w rozumieniu VAT jest bowiem wykonywanie tej działalności w sposób stały. Zatem czynności dokonywane przez dany podmiot, dla celów uznania ich za działalność gospodarczą, nie mogą mieć charakteru okazjonalnego. Teza taka wynika nadto z treści art. 9 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej („Dyrektywa”), który stanowi, iż za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, przy czym działanie to musi mieć charakter ciągły (vide: art. 9 ust. 2 Dyrektywy).

Tożsamą tezę prezentował kilkukrotnie Rzecznik Generalny, który - przykładowo - w opinii do sprawy C-230/94 podniósł, iż nawet jeśli dana działalność charakteryzuje się cechami działalności określonej gospodarczej w rozumieniu unijnych przepisów o VAT, nie może ona zostać uznana za „działalność gospodarczą”, która podlega obowiązkowo wspólnemu systemowi podatku VAT, jeżeli jest ona wykonywana sporadycznie, to znaczy, bez pewnego stopnia stałości i ciągłości. Stanowisko powyższe potwierdził także Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (wówczas: Europejski Trybunał Sprawiedliwości), który w wyroku wydanym dnia 26 września 1996 r. w rzeczonej sprawie C-230/94 (Renatę Enkler vs. Finanzamt Homburg) podniósł, iż czynności okazjonalne nie są uwzględnione w definicji działalności gospodarczej wynikającej z dyrektywy VAT.

Co istotne, pogląd wyznaczony przez judykaturę unijną jest aprobowany także przez rodzime sądy. Przykładowo, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 20 czerwca 2007 r. (sygn. akt I SA/Wr 171/07) podkreślił, iż w przypadku, gdy podmiot sprzedaje część swojego składnika majątkowego, którą zdecydował się zachować do użytku osobistego, nie działa on w odniesieniu do tej sprzedaży jako podatnik VAT. Jak z kolei podniósł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 lutego 2017 r. (sygn. akt I FSK 1241/15), podatnikiem jest wyłącznie podmiot, który prowadzi działalność gospodarczą w sposób częstotliwy, tzn. stały, nie okazjonalny.

Innymi słowy, skoro aktywność Wnioskodawcy nie spełnia przesłanek uznania jej za działalność gospodarczą, a nadto - Wnioskodawca nie wykorzystywał nigdy lokalu do celów komercyjnych, w tym do dokonywania czynności opodatkowanych, to w ocenie Wnioskodawcy nie sposób uznać, iż zbycie przez niego udziału w prawic własności lokalu, dokonane zostanie w ramach działalności gospodarczej tym bardziej, że będzie miało ono charakter okazjonalny - stanowić będzie czynność jednorazową.

Wobec powyższego Wnioskodawca podkreśla, iż zbywając udział w prawie własności lokalu nie będzie działał w charakterze podatnika VAT, a w konsekwencji - czynność ta pozostanie poza zakresem zastosowania VAT i nie będzie podlegała VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie zaznacza się, że niniejsza interpretacja indywidualna została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku okoliczności, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny), interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.