Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.496.2017.1.AW
z 2 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2017 r. (data wpływu 2 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania ustanowienia prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego budynkami oraz podstawy opodatkowania tej czynności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania ustanowienia prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego budynkami oraz podstawy opodatkowania tej czynności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 1993 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.), Gmina jest odpowiedzialna za realizację zadań, nałożonych na nią przepisami niniejszej ustawy, mających na celu zaspokajanie potrzeb wspólnoty, m.in. w zakresie gospodarki nieruchomościami położonymi na jej terenie.

Na terenie Gminy funkcjonuje Spółdzielnia Kółek Rolniczych w D. (dalej: „Spółdzielnia”), której zasadniczym przedmiotem działalności jest świadczenie usług związanych z rolnictwem. Na mocy decyzji z dnia 15 maja 1976 r. wydanej w wyniku złożonego uprzednio przez Spółdzielnię wniosku o przekazanie jej nieruchomości oznaczonej w rejestrze gruntów numerem 144, zabudowanej budynkiem gospodarczym (dalej: „Budynek nr 1”), przedmiotowa nieruchomość została przekazana Spółdzielni w nieodpłatne użytkowanie, co - w uzasadnieniu podmiotu ustanawiającego ww. prawo - było słuszne i gospodarczo uzasadnione. W trakcie realizacji przysługującego Spółdzielni prawa użytkowania, wzniosła ona na oddanym jej w użytkowanie gruncie nowy budynek (dalej: „Budynek nr 2”), który przyjęła w użytkowanie w 1983 r.

Po oddaniu nieruchomości w użytkowanie, Spółdzielnia ponosiła również wydatki na modernizację Budynku nr 1 w celu dostosowania jego konstrukcji do prowadzonej przez siebie działalności rolniczej, które to prace polegały w szczególności na wymianie pokrycia dachowego budynku oraz jego rozbudowie. Od momentu modernizacji Spółdzielnia wykorzystywała przedmiotowy budynek do prowadzenia działalności gospodarczej, obejmującej świadczenie usług związanych z rolnictwem na rzecz rolników indywidualnych, które na mocy ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do dnia l maja 2004 r., korzystały ze zwolnienia z opodatkowania, zaś w brzmieniu obowiązującym od 1 maja 2004 r. podlegają opodatkowaniu, odpowiednio w okresie do 30 kwietnia 2008 r. 3% stawką VAT, oraz począwszy od 1 maja 2008 r. 5% stawką VAT.

Na mocy decyzji z dnia 2 września 2016 r., Gmina z dniem 1 lipca 2000 r. nabyła własność nieruchomości uprzednio przekazanej Spółdzielni w użytkowanie wraz ze stanowiącymi odrębny od gruntu przedmiot własności Budynkami nr 1 i 2, których w dalszym ciągu, pomimo nabycia przez Gminę prawa ich własności, użytkownikiem pozostaje Spółdzielnia. Jednocześnie Gmina nie dokonała rozliczeń nakładów poniesionych przez Spółdzielnię na wytworzenie Budynku nr 2, jak również na ulepszenie Budynku nr 1.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy, uchwalonym Uchwałą z dnia 21 lutego 2003 r., przeznaczenie gruntu przejętego z mocy prawa na podstawie powołanej powyżej decyzji z dnia 2 września 2016 r., to tereny przemysłu, baz rolniczych i hodowli.

W świetle art. 204 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2016 r., poz. 2147, z późn. zm.; dalej: „Ustawa o gospodarce nieruchomościami”), spółdzielni, związkowi spółdzielczemu oraz innym osobom prawnym, które w dniu 5 grudnia 1990 r. były użytkownikami gruntów, stanowiących własność Skarbu Państwa lub gminy, przysługuje roszczenie o ustanowienie użytkowania wieczystego gruntu oraz przeniesienie własności znajdujących się na tych gruntach budynków. Jednocześnie ust. 5 rzeczonego przepisu wskazuje, iż roszczenia w tej sprawie wygasają, jeżeli wnioski o ustanowienie użytkowania wieczystego na rzecz uprawnionych podmiotów nie zostały złożone do dnia 31 grudnia 1996 r.

Mając na uwadze powyższe, Spółdzielnia po spełnieniu wymienionych powyżej warunków, tj. przysługującego już w 1976 r. prawa użytkowania nieruchomości oraz wystosowaniem przed 31 grudnia 1996 r. wniosku o ustanowienie na jej rzecz prawa użytkowania wieczystego przy jednoczesnym przeniesieniu własności posadowionych na gruncie Budynków nr 1 i 2, zwróciła się do Gminy (obecnego właściciela nieruchomości) o spełnienie zgłoszonego uprzednio roszczenia.

Z uwagi na powyższe Gmina, po porozumieniu ze Spółdzielnią, zamierza ustanowić na jej rzecz prawo użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego Budynkami 1 i 2 z jednoczesną ich dostawą w trybie i zgodnie z zasadami określonymi w art. 204 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Dostawa ta w przypadku Budynku nr 1 będzie, zgodnie z zamiarem Gminy, dokonana odpłatnie za cenę pomniejszoną o wartość nakładów poniesionych przez Spółdzielnię na modernizację ww. budynku, zaś w przypadku Budynku nr 2 nieodpłatnie, z uwagi na brak rozliczenia przez Gminę nakładów, które Spółdzielnia poniosła w celu jego wybudowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy nieodpłatna dostawa na rzecz Spółdzielni Budynku nr 2 wybudowanego ze środków własnych Spółdzielni, które to środki po nabyciu przez Gminę prawa własności nieruchomości, na której posadowiony jest Budynek nr 2, nie zostały Spółdzielni zwrócone tytułem rozliczenia nakładów poniesionych na wybudowanie Budynku nr 2, będzie stanowiła dla celów podatku VAT dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o VAT?
2. Czy transakcja zbycia Budynku nr 1, będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania z uwagi na spełnienie warunków określonych w art. 43 ust. 1 pkt l0a ustawy o VAT?
3. Czy w przypadku pobierania od Spółdzielni opłat rocznych z tytułu ustanowienia na jej rzecz prawa użytkowania wieczystego oraz potencjalnie w przypadku pobrania pierwszej opłaty (w przypadku zbycia przez Spółdzielnię prawa użytkowania wieczystego przed upływem 10 lat od dnia jego ustanowienia oraz z uwagi na wynikający z treści art. 204 ust. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami obowiązek naliczenia przez Gminę w takim przypadku pierwszej opłaty z tytułu ustanowienia na rzecz Spółdzielni prawa użytkowania wieczystego), Gmina powinna zastosować 23% podstawową stawkę podatku w odniesieniu do pobieranych opłat?
4. Jaka będzie podstawa opodatkowania czynności ustanowienia prawa użytkowania wieczystego gruntu przy jednoczesnej sprzedaży znajdującego się na gruncie Budynku nr 1 dokonywanych na rzecz Spółdzielni w trybie i zgodnie z zasadami określonymi w treści art. 204 ustawy o gospodarce nieruchomościami?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Nieodpłatna dostawa na rzecz Spółdzielni Budynku nr 2, wybudowanego ze środków własnych Spółdzielni, które to środki po nabyciu przez Gminę prawa własności gruntu, na którym posadowiony jest Budynek nr 2, nie zostały Spółdzielni zwrócone tytułem rozliczenia nakładów poniesionych na wybudowanie Budynku nr 2, nie będzie stanowiła dla celów podatku VAT dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.
2. Transakcja zbycia Budynku nr 1, będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania z uwagi na spełnienie warunków określonych w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.
3. Gmina powinna zastosować podstawową 23% stawkę podatku w przypadku pobierania od Spółdzielni opłat rocznych z tytułu ustanowienia na jej rzecz prawa użytkowania wieczystego oraz potencjalnie w przypadku pobrania pierwszej opłaty (w przypadku zbycia przez Spółdzielnię prawa użytkowania wieczystego przed upływem 10 lat od dnia jego ustanowienia oraz z uwagi na wynikający z treści art. 204 ust. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami obowiązek naliczenia przez Gminę w takim przypadku pierwszej opłaty, z tytułu ustanowienia prawa użytkowania wieczystego).
4. W przypadku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego gruntu przy jednoczesnej dostawie Budynku nr 1 znajdującego się na tym gruncie w trybie i zgodnie z zasadami określonymi w treści art. 204 ustawy o gospodarce nieruchomościami, podstawą opodatkowania w odniesieniu do transakcji oddania nieruchomości w użytkowanie wieczyste będą wyłącznie opłaty roczne z zastrzeżeniem art. 204 ust. 6 ww. ustawy, zaś w przypadku sprzedaży Budynku nr 1 podstawą opodatkowania będzie jego wartość pomniejszona o wartość nakładów poniesionych przez Spółdzielnię na jego modernizację z wyłączeniem wartości gruntu, zgodnie z art. 29a ust. 8 i 9 ustawy o VAT.

Uzasadnienie.

Ad 1.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uważa się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji, których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z przytoczonymi powyżej przepisami ustawy o VAT, w niektórych sytuacjach gminy mogą być podatnikami VAT z tytułu wykonywanych czynności. Gminy wyposażone są w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Zatem należy uznać, iż spełniają zawartą w ww. przepisie definicję podatnika VAT, o ile działania gmin są realizowane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Pogląd taki w odniesieniu do czynności wykonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego na podstawie umów cywilnoprawnych wyraził wielokrotnie Naczelny Sąd Administracyjny (dalej jako: „NSA”), m.in. w wyroku z dnia 26 sierpnia 2010 r. 1 FSK 1303/09, w którym wskazano, iż „w efekcie unormowania zawartego w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT gmina jest podatnikiem podatku VAT w zakresie, w jakim dokonuje czynności na podstawie umów cywilnoprawnych”. Podobnie także w orzeczeniu z dnia 23 marca 2010 r. sygn. I FSK 273/09 NSA uznał, iż „podatnikiem VAT w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (art. 15 ust. 6 ustawy) jest z racji posiadanych cech podatnika (art. 15 ust. 1 ustawy) - gmina”.

Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet gdy dotyczą one ich zadań własnych, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z kolei przez odpłatną dostawę towarów należy rozumieć - w świetle art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wymienione w pkt 6 rzeczonego przepisu oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste.

Jednocześnie za dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, uznaje się również nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne darowizny, jeżeli podatnikowi przysługiwało w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zgodnie z powołaną powyżej treścią art. 7 ust. 1 i 2 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, dostawa towarów rozumiana jest jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Do dostawy towarów dochodzi zatem w momencie, w którym ich nabywca uzyskuje możliwość swobodnego dysponowania nabytym towarem oraz jego kontrolowania w sposób zbliżony do właściciela. Nie ma przy tym znaczenia czy w wyniku przedmiotowej dostawy doszło do przeniesienia własności rzeczy w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm., dalej: „K.c.”). Zatem głównym kryterium pozwalającym na ustalenie czy dana czynność przybiera charakter dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 i 2 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, jest stwierdzenie czy w wyniku tejże czynności doszło do przeniesienia faktycznego władztwa ekonomicznego nad towarem, nie zaś okoliczność zawarcia umowy cywilnoprawnej czy też przejścia prawa własności towarów w rozumieniu K.c., uprawniającego do rozporządzania towarem w sensie prawnym.

Powyższe stanowisko prezentowane jest już od dłuższego czasu w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: „NSA”) w orzeczeniu z 17 grudnia 2009 r. sygn. akt I FSK 1679/08, stwierdził, że „Przeniesienie prawa do rozporządzania towarem to nie tylko przeniesienie jego własności. Dostawa towarów nie będzie więc obejmowała tylko sprzedaży towarów (w sensie cywilnoprawnym). Dla uznania, że miała miejsce dostawa towarów wystarczy, że podmiot nabędzie tzw. własność ekonomiczną, tzn. będzie miał możliwości dowolnego rozporządzania i dysponowania uzyskanym towarem.” Ponadto, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 15 października 2014 r., sygn. akt I SA/Łd 685/14, wskazuje również na moment fizycznego wydania rzeczy: „Otrzymanie towaru nie jest bowiem równoznaczne z przeniesieniem własności i realizacją właścicielskich uprawnień jakie wynikają z prawa cywilnego. Moment przeniesienia własności rzeczy może być przecież odsunięty w czasie względem samego otrzymania rzeczy w sensie fizycznym. Możliwość fizycznego dysponowania rzeczą może mieć więc miejsce dopiero w jakiś czas po przeniesieniu własności. Ustawa o VAT określając moment powstania obowiązku podatkowego z chwilą dokonania dostawy towarów, nie wiąże go z faktem zawarcia umowy, lecz z „przekazaniem towaru” jako konsekwencją jego fizycznego wydania przez sprzedawcę. W ocenie Sądu przez dostawę towarów [...] należy rozumieć pewien stan faktyczny, polegający na tym, że nabywca może bez żadnych ograniczeń (bezwarunkowo) faktycznie dysponować towarem”.

Jednocześnie za stanowiskiem sądów administracyjnych podąża również praktyka prezentowana przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych. I tak, przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 16 lipca 2015 r., znak IBPP1/4512-322/15/BM wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w „Olsztynie” wskazano, iż: „Skoro istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, zasadne jest przyjęcie, że owo prawo przysługiwało Spółdzielni od czasu wybudowania placu składowego na gruncie Wnioskodawcy. Dostawa towarów powinna podlegać ocenie przede wszystkim z punktu widzenia jej aspektów ekonomicznych. Podejmując czynności związane z budową przedmiotowego placu składowego Spółdzielnia nie działa na rzecz Wnioskodawcy w sensie ekonomicznym. Oceniając konsekwencje prawne przedstawionej przez Wnioskodawcę sytuacji, w kontekście stanu faktycznego stwierdzić należy, że ekonomiczne władanie rzeczą (placem składowym) należało do Spółdzielni z chwilą jego wybudowania, chociaż nie należało do niej prawo własności”.

Podobnie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 13 lutego 2014 r. znak: IPTPP2/443-921/13-2/JN zwracając uwagę, iż: „Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia ""przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel"" należy zaznaczyć, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako „prawa własności”. Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem „ dostawa towarów ” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. ”

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, iż Spółdzielnia ponosząc wydatki na budowę Budynku nr 2 w okresie ustanowionego na jej rzecz prawa użytkowania gruntu, przyznanego na mocy decyzji z dnia 15 maja 1976 r., działała w sensie ekonomicznym we własnym imieniu oraz na własną rzecz. Działania Spółdzielni były bowiem nakierowane na zamiar jego wykorzystania w toku prowadzonej przez siebie działalności związanej ze świadczeniem usług rolniczych, nie zaś na realizację zlecenia podmiotu ustanawiającego na rzecz Spółdzielni prawo użytkowania. Dodatkowo po uzyskaniu prawa własności gruntu przez Gminę w 2016 r., na którym to gruncie posadowiony jest Budynek nr 2, Gmina nie dokonała rozliczeń nakładów poniesionych przez Spółdzielnię na wytworzenie Budynku nr 2, w konsekwencji czego to Spółdzielnia z punktu widzenia władztwa ekonomicznego nad tym budynkiem pozostaje jego właścicielem od początku jego wybudowania.

Zatem mając na uwadze przedstawione powyżej przepisy prawa oraz okoliczności towarzyszące planowanej przez Gminę transakcji nieodpłatnej dostawy Budynku nr 2 na rzecz Spółdzielni, przedmiotowa transakcja nie spełnia warunków pozwalających na uznanie jej za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, w konsekwencji czego bez znaczenia dla opodatkowania wspomnianej transakcji pozostaje analiza ust. 2 rzeczonego przepisu, pozwalającego w określonych w tymże przepisie okolicznościach uznać nieodpłatną dostawę towarów za mieszczącą się w zakresie przedmiotowym ustawy o VAT. Bowiem nie do zaakceptowania byłoby stwierdzenie, iż możliwe jest przeniesienie faktycznego władztwa nad rzeczą na rzecz podmiotu, który już takowe władztwo posiada.

Podsumowując, nieodpłatna dostawa na rzecz Spółdzielni Budynku nr 2 nie będzie stanowiła dla celów podatku VAT dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

Ad 2.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Ponadto, na podstawie art. 7 ust. 1 w zw. z ust. 1 pkt 6 ustawy, za dostawę towarów uznaje się również oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste.

W świetle art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, podstawowa stawka wynosi obecnie 23%. Jednocześnie w ust. 2 i 2a art. 41 ustawy o VAT przewidziane zostały stawki preferencyjne, które mają zastosowanie wyłącznie do towarów i usług wskazanych w załącznikach nr 6 i 10 do ustawy o VAT, w których to załącznikach nie mieści się transakcja dostawy budynków, budowli lub ich części, w konsekwencji czego transakcja ta dla celów podatku VAT podlega opodatkowaniu podstawową 23% stawką. Niemniej, w przepisach ustawy o VAT ustawodawca przewidział również sytuacje, w których dostawa budynków, budowli lub ich części podlega zwolnieniu od podatku.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, wolna od podatku jest dostawa budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Jednocześnie, zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi, budynków, budowli lub ich części po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Przenosząc powyższe przepisy ustawy o VAT na grunt przedstawionego zdarzenia przyszłego należy wskazać, iż nieodpłatne oddanie w użytkowanie na rzecz Spółdzielni gruntu wraz z posadowionym na tym gruncie Budynkiem nr 1, stanowiącym przedmiot pytania nr 2, nastąpiło przed wejściem w życie ustawy o VAT. Jednocześnie charakter wykorzystania wspomnianego gruntu oraz posadowionego na nim Budynku nr 1 nie uległ zmianie także po wejściu w życie przepisów przewidujących opodatkowanie odpłatnego udostępniania rzeczy (towarów) przez podatnika, na przykład poprzez oddanie ich w najem osobie trzeciej. Z uwagi na powyższe, w ocenie Gminy, nie ulega wątpliwości, iż planowana odpłatna dostawa Budynku nr 1, dokonywana przy jednoczesnym ustanowieniu prawa użytkowania wieczystego na rzecz Spółdzielni, będzie stanowiła oddanie do użytkowania Budynku nr 1 pierwszemu nabywcy w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu, jaką w tym wypadku będzie dostawa ww. obiektu.

Równocześnie, w przypadku braku możliwości zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, możliwe jest zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt l0a ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się dostawę budynków budowli lub ich części jeżeli:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Zatem, zastosowanie zwolnienia w odniesieniu do planowanej przez Gminę dostawy Budynku nr 1 na rzecz Spółdzielni uwarunkowane jest spełnieniem przesłanek wymienionych w powołanym powyżej art. 43 ust. 1 pkt l0a ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy o VAT. Skorzystanie przez podatnika (tutaj: Gminę) z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest możliwe wyłącznie, jeżeli wykorzystuje on nabywane towary i usługi do wykonywania czynności opodatkowanych, a zatem mieszczących się w zakresie przedmiotowym art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Gmina nabyła własność Budynku nr 1 oraz gruntu, na którym jest on posadowiony, z mocy prawa, co zostało stwierdzone decyzją nr … z dnia 2 września 2016 r. Nabycie z mocy prawa oznacza, iż między podmiotem, który jest obecnym właścicielem rzeczy lub prawa a podmiotem, na rzecz którego stwierdza się takie nabycie nie dochodzi do powstania stosunku zobowiązaniowego, na mocy którego obie strony zobowiązują się do współdziałania w celu realizacji określonego świadczenia bądź wyłącznie jedna ze stron podejmuje decyzję o dokonaniu przysporzenia na rzecz osoby trzeciej. Zatem, w przypadku nabycia przez Gminę własności gruntu wraz z posadowionym na nim Budynkiem nr 1 nie doszło do wypełnienia przesłanek warunkujących uznanie takiego świadczenia za odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług, nie naruszając przy tym przepisów pozwalających na uznanie nieodpłatnego świadczenia za mieszczące się w zakresie przedmiotowym ustawy o VAT. Dodatkowo, w wyniku przejścia na Gminę prawa własności gruntu wraz z Budynkiem nr 1 nie doszło także do zmiany modelu wykorzystania wspomnianego budynku, w konsekwencji czego Spółdzielnia wykorzystywała/wykorzystuje tenże budynek od początku ustanowienia na jej rzecz prawa użytkowania nie uiszczając wynagrodzenia z tego tytułu.

Mając na uwadze powyższe, dokonana na rzecz Gminy dostawa Budynku nr 1 nie stanowiła - w ocenie Gminy - czynności mieszczącej się w zakresie przedmiotowym art. 7 ustawy o VAT, wobec czego w wyniku tej transakcji nie doszło do wykreowania po stronie podmiotu dokonującego dostawy obowiązku zapłaty podatku VAT. Jednocześnie, nawet gdyby hipotetycznie wskazać, iż Gmina poniosłaby ciężar ekonomiczny podatku VAT na rzecz dostawcy Budynku nr 1, to jego wykorzystanie przez Gminę w drodze nieodpłatnego udostępnienia na rzecz Spółdzielni nie spełnia przesłanek do uznania, iż jest to czynność podlegająca opodatkowaniu VAT.

Konstatując, warunek braku prawa do odliczenia podatku VAT od obiektów będących przedmiotem dostawy został spełniony na gruncie przedstawionego zdarzenia przyszłego.

Jak zwrócono powyżej uwagę, aby dana transakcja dostawy budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia z opodatkowania, dokonujący ich dostawy zobowiązany jest do spełnienia warunku nie ponoszenia wydatków na ulepszenie budynków, budowli lub ich części, w stosunku do których przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej obiektów.

Istotne w przytoczonej treści art. 43 ust. 1 pkt l0a lit. b ustawy o VAT, jest stwierdzenie, iż to podatnik dokonujący dostawy budynków, budowli lub ich części musi ponosić wydatki na ulepszenie objętych dostawą obiektów. Zatem, jeżeli wydatki na ulepszenie będą ponoszone przez osobę trzecią np. ich użytkownika, nie stanowi to - w ocenie Gminy - wypełnienia znamion rzeczonego przepisu. Dlatego też należy wskazać, iż ponoszenie wydatków na modernizację Budynku nr 1 przez Spółdzielnię w okresie, w którym przysługiwało jej prawo użytkowania ww. budynku, nie ma znaczenia dla skorzystania przez Gminę ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt l0a ustawy o VAT.

Reasumując, dokonywana przez Gminę na rzecz Spółdzielni dostawa Budynku nr 1 przy jednoczesnym ustanowieniu prawa użytkowania wieczystego oraz przeniesieniu własności Budynku nr 2, które to przeniesienie nie wypełnia warunków do uznania go za odpłatną dostawę towarów (jak wskazano w uzasadnieniu do pytania nr 1), będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt l0a, z uwagi na wypełnienie przesłanek warunkujących skorzystanie przez podatnika z tego zwolnienia.

Ad 3.

Jak wynika z treści art. 71 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę oraz opłaty roczne. Pierwsza opłata w myśl rzeczonego przepisu podlega zapłacie jednorazowo, nie później jednak niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste, z kolei w przypadku opłat rocznych, na użytkowniku wieczystym spoczywa obowiązek ich zapłaty do 31 marca każdego roku, w wyjątkiem roku, w którym ustanowiono przedmiotowe prawo.

Powyższe oznacza zatem, iż czynność oddania gruntu w użytkowanie wieczyste na rzecz osoby trzeciej ma charakter odpłatny oraz że w jej wyniku dochodzi do przeniesienia faktycznego władztwa nad wspomnianym gruntem, bowiem od momentu jego ustanowienia użytkownik wieczysty może swobodnie dysponować mieniem Gminy, jednocześnie ponosząc z tego tytułu odpłatność. Skoro Gmina planuje ustanowienie użytkowania wieczystego na rzecz Spółdzielni na podstawie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami, a więc w szczególności za odpłatnością oraz na podstawie umowy cywilnoprawnej, nie ulega wątpliwości iż przedmiotowa transakcja powinna zostać uznana za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, zaś sama Gmina jako podmiot występujący w roli podatnika VAT, z uwagi na spełnienie kryterium przedmiotowo-podmiotowego, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Szczególną procedurę ustanowienia prawa użytkowania wieczystego przewiduje art. 204 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Owa wyjątkowość wynika przede wszystkim z nadania tejże procedurze charakteru obligatoryjnego oraz modyfikacji wskazanych w art. 71 ww. ustawy zasad ponoszenia przez użytkownika wieczystego odpłatności z tego tytułu. Zgodnie z art. 204 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, spółdzielniom, związkom spółdzielczym oraz innym osobom prawnym, które w dniu 5 grudnia 1990 r. były użytkownikami gruntów, stanowiących własność Skarbu Państwa lub gmin, przysługuje roszczenie o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz o przeniesienie własności znajdujących się na nim budynków, innych urządzeń i lokali. Jednocześnie ust. 4 rzeczonego przepisu wskazuje, iż w odniesieniu do transakcji ustanowienia prawa użytkowania wieczystego na rzecz jednego z wymienionych w przedstawionym w ust. 1 katalogu podmiotów, nie stosuje się przepisów statuujących wniesienie pierwszej opłaty z tytułu ustanowienia przedmiotowego prawa.

Fakt, iż Spółdzielnia nie będzie zobowiązana do uiszczenia opłaty z tytułu ustanowienia prawa użytkowania wieczystego w momencie jego ustanowienia, nie przekłada się bezpośrednio na wyłączenie kwoty pierwszej opłaty poza zakres przedmiotowy ustawy o VAT. Bowiem w przypadku zaistnienia warunku, wskazanego w treści art. 204 ust. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami, tj. przeniesienia prawa użytkowania wieczystego na inny podmiot przez Spółdzielnię w ciągu 10 lat od ustanowienia tego prawa, Spółdzielnia będzie zobowiązana do uiszczenia pierwszej opłaty na rzecz Gminy.

Mając na uwadze przedstawioną powyżej procedurę ustanowienia prawa użytkowania wieczystego, należy wskazać, iż jej zastosowanie wywołuje na gruncie ustawy o VAT dwa skutki. Po pierwsze wyłącza warunkowo odpłatność ponoszoną przez użytkownika wieczystego w momencie ustanowienia na jego rzecz przedmiotowego prawa oraz po drugie zobowiązuje podmiot ustanawiający prawo wieczystego użytkowania do naliczenia wspomnianej opłaty w przypadku przeniesienia przez użytkownika wieczystego przysługującego mu prawa na rzecz osoby trzeciej w terminie 10 lat od jego ustanowienia.

Nie oznacza to jednak, iż transakcja ustanowienia prawa wieczystego użytkowania na rzecz Spółdzielni w przedstawionym zdarzeniu przyszłym będzie miała charakter nieodpłatnej dostawy towarów, bowiem za odpłatność uznaje się nie tylko pierwszą opłatę, ale także opłaty roczne, które użytkownik wieczysty ponosi w sposób i w wysokości określonej przez przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami. Co więcej, w przypadku przeniesienia prawa użytkowania wieczystego na rzecz osoby trzeciej we wspomnianym 10-letnim okresie, Gmina będzie zobowiązana do naliczenia także pierwszej opłaty, w konsekwencji, odroczenie terminu płatności pierwszej opłaty lub też potencjalnie jej wyłączenie nie powinno mieć charakteru decydującego przy uznaniu ww. czynności za odpłatną dostawę towarów.

Jednocześnie w przypadku obowiązku naliczenia pierwszej opłaty, w ocenie Gminy, opłata ta będzie stanowiła odroczoną w czasie odpłatność z tytułu ustanowienia na rzecz Spółdzielni prawa użytkowania wieczystego, w rezultacie czego powinna zostać opodatkowana według stawki właściwej dla przedmiotu tejże czynności, tj. gruntu oddawanego w użytkowanie wieczyste.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego grunt będący przedmiotem ustanowienia prawa wieczystego użytkowania na rzecz Spółdzielni oznaczony jest jako: grunt przemysłowy, baz rolniczych oraz hodowli. Jednocześnie w świetle art. 2 ust. 33 ustawy o VAT, za teren budowlany uznaje się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowanie przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zdaniem Gminy, nie budzi wątpliwości, iż grunt, który planuje oddać w użytkowanie wieczyste na rzecz Spółdzielni spełnia definicje terenu budowlanego, o którym mowa w ww. przepisie. Zatem Gmina przy rozpoznawaniu dla celów podatku VAT opłat rocznych oraz potencjalnie pierwszej opłaty powinna zastosować podstawową 23% stawkę.

Reasumując, pobrana przez Gminę w wypadku zbycia przez Spółdzielnię prawa użytkowania wieczystego na rzecz innego podmiotu w okresie 10 lat od ustanowienia tego prawa, pierwsza opłata będzie stanowiła odroczoną w czasie zapłatę z tytułu dostawy gruntu, do jakiej dojdzie w momencie ustanowienia prawa użytkowania wieczystego na rzecz Spółdzielni, którą Gmina jest zobowiązana opodatkować przy zastosowaniu podstawowej 23% stawki.

Takie stanowisko potwierdzają również organy skarbowe w interpretacjach indywidualnych, i tak m.in.:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 4 czerwca 2012 r. znak: IBPP1/443-204/12/AL, wskazał, iż: ,Jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego opłata pierwsza, do której uiszczenia Wnioskodawca został zobowiązany, z uwagi na niespełnienie warunków uprawniających do zwolnienia z tej opłaty, o których mowa w art. 204 ust. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami, bezsprzecznie związana jest z oddaniem gruntu w użytkowanie wieczyste Wnioskodawcy”;
• podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 16 lipca 2015 r., znak: IBPP1/4512-322/15/BM: „Z opisu sprawy wynika, że Gmina oddała w wieczyste użytkowanie Spółdzielni działkę, na której części znajduje się plac składowy utwardzony płytami betonowymi, wybudowany ze środków własnych Spółdzielni. Gmina ustaliła pierwszą opłatę z tytuły wieczystego użytkowania w wysokości 15% ceny gruntu, która płatna jest w przypadku gdy Spółdzielnia sprzeda prawo wieczystego użytkowania przed upływem 10 lat od jego ustalenia. Spółdzielnia sprzedała prawo wieczystego użytkowania w miesiącu październiku 2014 r. W związku z tym Gmina naliczyła pierwszą opłatę stosując 23% stawkę VAT (...) Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż pierwsza opłata z tytułu ustanowienia prawa wieczystego użytkowania działki na której znajduje się plac składowy wybudowany ze środków własnych Spółdzielni winna być opodatkowana według stawki w wysokości 23%”.

Ad 4.

Zgodnie z powołanym art. 15 ustawy o VAT, Gmina występuje w roli podatnika VAT pod warunkiem realizacji przypisanych jej, na podstawie ustawy o samorządzie gminnym, zadań w oparciu o umowy cywilnoprawne. Gmina w przedstawionym zdarzeniu przyszłym planuje, na podstawie zawartej ze Spółdzielnią umowy cywilnoprawnej, ustanowić na jej rzecz za odpłatnością prawo użytkowania wieczystego przy jednoczesnej dostawie Budynku nr 1, która to dostawa również będzie dokonana za odpłatnością, w rezultacie czego należy wnioskować, iż na gruncie ustawy o VAT zarówno transakcja ustanowienia użytkowania wieczystego jak również transakcja sprzedaży Budynku nr 1 powinny być traktowane, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, jako podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Jednocześnie mając na uwadze wybudowanie przez Spółdzielnię ze środków własnych Budynku nr 2 oraz fakt, iż nie doszło do rozliczenia przez Gminę kosztów wytworzenia przedmiotowego budynku, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym dokonanie przez Gminę nieodpłatnego przeniesienia jego własności na rzecz Spółdzielni nie będzie stanowiło dostawy towarów w rozumieniu ustawy o VAT (jak zostało to wskazane w uzasadnieniu do pytania nr 1). W konsekwencji należy wskazać, iż jest to zdarzenie niepodlegające ustawie o VAT.

Zgodnie z treścią art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Jednocześnie w treści ust. 8 rzeczonego przepisu wskazuje się, iż w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Wyjątkiem od tej zasady jest ust. 9 art. 29a ustawy o VAT, zgodnie z którym przepisu ust. 8 nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli.

Mając na uwadze powyższą regulację oraz fakt, iż z uwagi na charakter prawa użytkowania wieczystego, które nie może być ustanowione na rzecz osoby trzeciej bez jednoczesnego przeniesienia posadowionych na gruncie będącym przedmiotem ww. transakcji budynków lub budowli, należy wskazać, iż zamiarem ustawodawcy jest, aby - w przypadku ustanowienia przez podatnika na rzecz osoby trzeciej prawa użytkowania wieczystego przy jednoczesnej dostawie budynków lub budowli na nim posadowionych - zarówno czynność ustanowienia prawa użytkowania wieczystego jak i dostawa budynków lub budowli były traktowane dla celów podatku VAT odrębnie, w szczególności przy ustalaniu podstawy opodatkowania.

W myśl art. 71 ustawy o gospodarce nieruchomościami, w przypadku oddania nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste, dokonujący dostawy gruntu, w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT, pobiera z tego tytułu zarówno pierwszą opłatę uiszczaną w momencie ustanowienia prawa użytkowania wieczystego oraz opłaty roczne płatne w terminie do dnia 31 marca każdego roku z góry za cały rok, które łącznie - zgodnie z art. 29a ustawy o VAT - stanowią podstawę opodatkowania transakcji oddania gruntu w użytkowanie wieczyste.

Jednakże z uwagi na treść art. 204 ust. 1 w zw. z ust. 4 i 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami w przypadku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego na rzecz spółdzielni, związku spółdzielczego oraz innych osób prawnych, które dnia 5 grudnia 1990 r. były użytkownikami gruntów, stanowiących własność Skarbu Państwa lub gminy, oraz które w przewidzianym terminie zgłosiły roszczenie o ustanowienie takiego prawa, nie pobiera się pierwszej opłaty z tytułu jego ustanowienia.

Dlatego też - w ocenie Gminy - nie jest ona uprawniona do pobrania od Spółdzielni, z wyłączeniem przypadku, o którym mowa w art. 204 ust. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami, pierwszej opłaty z tytułu ustanowienia na jej rzecz prawa użytkowania wieczystego, w konsekwencji czego opłata ta nie powinna być uwzględniana przez Gminę przy ustalaniu podstawy opodatkowania transakcji ustanowienia prawa użytkowania wieczystego.

Zatem, zdaniem Gminy, jedynym wynagrodzeniem z tytułu ustanowienia prawa użytkowania wieczystego na rzecz Spółdzielni, które należy uwzględnić przy ustalania podstawy opodatkowania, będą opłaty roczne pobierane przez Gminę na zasadach i wysokości przewidzianej w przepisach ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Natomiast odnosząc się do kwestii ustalenia podstawy opodatkowania dla transakcji dostawy Budynku nr 1 dokonywanej przy jednoczesnym ustanowieniu na rzecz Spółdzielni prawa użytkowania wieczystego, właściwym jest wyodrębnienie wartości Budynku nr 1 będącego przedmiotem sprzedaży z wartości całej transakcji obejmującej przedmiotową nieruchomość. Należy więc odrębnie ustalić podstawę opodatkowania dla czynności ustanowienia prawa użytkowania wieczystego oraz dla sprzedaży Budynku nr 1. Jednocześnie, zdaniem Gminy, z podstawy opodatkowania obejmującej sprzedaż Budynku nr 1 należy wyłączyć wartość nakładów poniesionych przez Spółdzielnię na modernizację tego budynku, gdyż nie doszło do rozliczenia przez Gminę ze Spółdzielnią tychże nakładów. Odpowiednie zastosowanie w tym zakresie znajdzie argumentacja przedstawiona w uzasadnieniu do stanowiska Gminy w zakresie pytania nr 1 dotycząca zagadnienia ekonomicznego aspektu przeniesienia władztwa nad rzeczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji nie dokonano oceny prawnej w zakresie sposobu kalkulacji podstawy opodatkowania transakcji ustanowienia prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z dostawą Budynku nr 1.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.