INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2011r. (data wpływu 27 kwietnia 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 lipca 2011r. (data wpływu 12 lipca 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych przekazania na cele osobiste części budynku mieszkalnego jednorodzinnego z usługami – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 kwietnia 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych przekazania na cele osobiste części budynku mieszkalnego jednorodzinnego z usługami.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 8 lipca 2011r. (data wpływu 12 lipca 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 4 lipca 2011r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Zamierza realizować inwestycje w postaci budynku, w którym znajdować się będą lokale wykorzystywane w działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Zezwolenie na budowę wydane zostało na Wnioskodawcę i jego żonę, a rodzaj obiektu określony jest jako budynek mieszkalny jednorodzinny z usługami. Na wstępnym etapie budowy nie jest dokładnie określona proporcja, w jakiej budynek wykorzystywany będzie na cele działalności gospodarczej, a w jakiej na cele osobiste Wnioskodawcy.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 8 lipca 2011r. Wnioskodawca wskazuje, że jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na sporządzaniu projektów budowlanych oraz innych opracowań projektowych i kosztorysowych w zakresie budownictwa i inżynierii, rzeczoznawstwo budowlane, kierowanie robotami budowlanymi i nadzorowanie budów. Symbol: 74.20.A. Płatnik VAT od września 1997r.

Właścicielami gruntu, na którym będzie wybudowany budynek są Wnioskodawca z żoną.

Nabycie gruntu nie zostało udokumentowane fakturą VAT. Grunt został nabyty na podstawie aktu notarialnego dnia 17 listopada 2008r.

W związku z zakupem gruntu, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w związku z tym nie korzystano z żadnego obniżenia podatków.

Grunt nie jest własnością firmy Wnioskodawcy, w związku z tym nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych.

Właścicielami budynku będą Wnioskodawca z żoną, którzy będą go budować z własnych środków.

Budynek wprowadzony zostanie do ewidencji środków trwałych firmy Wnioskodawcy w takiej części jaka będzie faktycznie wykorzystywana dla potrzeb Pracowni. Nastąpi to po ukończeniu inwestycji.

Przedmiotem przekazania będzie część budynku w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (tj. z 2006r. Dz. U. Nr 156 poz. 1118 ze zm.) i Polskiej klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. (Dz. U. Nr 112 poz. 1316 ze zm.). Zgodnie z ww. rozporządzeniem Wnioskodawca zakwalifikował przedmiotowy budynek jako mieszkalny jednorodzinny (decyduje przewaga procentowa tej funkcji). Symbol PKOB: 1110.

Przedmiotowy budynek będzie trwale związany z gruntem.

Przedmiotem przekazania będzie część budynku, bez gruntu.

Przekazanie części budynku na cele osobiste nastąpi nieodpłatnie.

Zgodnie z projektem budowlanym powierzchnia użytkowa całego budynku wynosi 463,98 m², w tym:

• Powierzchnia użytkowa mieszkalna ma wynosić: 242,29 m² tj. 52,22% całości,
• Powierzchnia użytkowa pracowni ma wynosić: 221,69 m² tj. 47,78% całości.
  
  

Jednak na obecnym etapie nie można określić jaki procent kosztów budowy pochłonie wykonanie mieszkania, a jaki pracowni. Nie musi to być całkiem proporcjonalne do powierzchni. Np. w pracowni zaprojektowano wentylację mechaniczną i klimatyzację, zaś w mieszkaniu tylko wentylację grawitacyjną. Faktyczne koszty znane będą dopiero po ukończeniu robót i rozliczeniu faktur zgodnie z rzeczywistością.

Ponadto na dzień dzisiejszy powierzchnia pracowni jest wystarczająca. Może się jednak okazać, że w trakcie budowy potrzeby pracowni wzrosną (zależy to od koniunktury na rynku, a budowa jest procesem dosyć długotrwałym). W takim wypadku Wnioskodawca rozważa możliwość powiększenia pracowni o 88,49 m² - kosztem powierzchni mieszkalnej, (jest to możliwe z punktu widzenia przepisów budowlanych).

Pomniejszenie pracowni nie jest brane pod uwagę.

W części budowanego budynku Wnioskodawca zamierza prowadzić działalność gospodarczą jak dotychczas, tj. polegającą na sporządzaniu projektów budowlanych oraz innych opracowań projektowych i kosztorysowych w zakresie budownictwa i inżynierii, rzeczoznawstwo budowlane, kierowanie robotami budowlanymi i nadzorowanie budów. Symbol: 74.20.A. Działalność tę Wnioskodawca prowadzi pod nazwą: X. Posiada wszelkie stosowne uprawnienia budowlane.

Wnioskodawca chciałby realizację tej inwestycji przeprowadzić w ramach wykonywanej działalności gospodarczej. Po zakończeniu inwestycji do środków trwałych firmy wprowadzona zostanie część budynku, która służyć będzie działalności gospodarczej. Natomiast część mieszkalna zostanie od razu przejęta nieodpłatnie jako towar z przeznaczeniem na cele osobiste i jej przekazanie stanowić będzie dostawę towaru.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy możliwa jest realizacja tej inwestycji w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, a po jej ukończeniu i podjęciu decyzji o sposobie użytkowania budynku, część przeznaczoną na działalność gospodarczą przyjąć na środki trwałe, część mieszkalną przekazać na potrzeby osobiste podatnika i to przekazanie obciążyć podatkiem VAT wg stawki 8%...

Zdaniem Wnioskodawcy: (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 8 lipca 2011r.): art. 86 ust. 7b mówi, że podatek naliczony oblicza się wg udziału procentowego w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej, art. 90a o korekcie podatku naliczonego w przypadku zmiany przeznaczenia nieruchomości. Jest to możliwe tylko wtedy, gdy wytworzona nieruchomość już istnieje, gdyż dopiero wtedy można określić w naturze sposób wykorzystania tej nieruchomości i wtedy przypisać każdej z form użytkowania odpowiedni udział procentowy. Powyższy przepis wg Wnioskodawcy odnosi się do nieruchomości już wykorzystywanej, a nie do nieruchomości, która będzie wykorzystywana. Definitywne przekazanie nieruchomości (czy jej części) powinno być traktowane jako podlegająca opodatkowaniu dostawa towarów (art. 8 ust. 2 ustawa o VAT). Nie jest to zmiana sposobu wykorzystania nieruchomości w rozumieniu art. 90a ustawy VAT. Gdyby mogło być inaczej, to ustawodawca wyłączyłby zastosowanie art. 8 ust. 2, ale także art. 7 ust. 2. Mając zatem na uwadze wzajemną relację przepisów art. 90 ust. 1 i 2 do art. 8 ust. 2 oraz art. 7 ust. 7 można postawić tezę, że korekta, o której mowa w art. 90a powinna mieć miejsce w przypadku zmiany sposobu wykorzystania nieruchomości. Natomiast przekazanie nieruchomości do majątku prywatnego nie objęte art. 90a, nie łączy się zatem z obowiązkiem dokonywania korekty, ale z koniecznością opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania (w tym przypadku ze stawką 8% VAT, jako, że mamy do czynienia z obiektem budownictwa mieszkaniowego).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, na mocy art. 8 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z powyższych przepisów wynika zatem, że co do zasady opodatkowaniu podlegają czynności dokonywane odpłatne. Ustawodawca przewidział jednak pewne wyjątki od tej zasady i wskazał przypadki, w których czynność dokonaną nieodpłatnie należy potraktować tak jak czynność odpłatną i opodatkować.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2011r., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Natomiast stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust 1 pkt 1, rozumie się przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

W świetle powyższego opodatkowaniu podlega przekazanie towarów bez wynagrodzenia, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z tego też względu, mimo że kwestia prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupów dokonanych w związku z planowaną przez Wnioskodawcę budową budynku mieszkalnego jednorodzinnego z usługami nie jest w przedmiotowej sprawie wprost przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, to jednak nie jest możliwe udzielenie odpowiedzi na zadane przez Wnioskodawcę pytanie bez ustosunkowania się do kwestii prawa do odliczenia.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że związek zakupu z czynnościami opodatkowanymi jest jednym z podstawowych warunków, które musi spełnić podatnik, aby mógł skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Powyższe przepisy wykluczają możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, lecz służą czynnościom zwolnionym od podatku lub niepodlegającym temu podatkowi.

Z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika zatem, iż dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością, przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary lub usługi służą np. dalszej odsprzedaży lub też są niezbędne do wytworzenia towarów lub wykonania usług będących przedmiotem sprzedaży. Bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami.

Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do obrotu osiąganego przez podatnika, np. poprzez odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Z uwagi na konstrukcję podatku od towarów i usług (opartą na zasadzie potrącalności w danej fazie obrotu), podatek ten jest z punktu widzenia jego podatników neutralny, gdyż pełnią oni jedynie rolę jego płatników, przerzucając jego ekonomiczny ciężar na kolejnych nabywców, czyli finalnie na konsumentów. Możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związana jest jednak z wykonaniem przez podatnika czynności opodatkowanych, zaś jeśli dana czynność ustawie o VAT nie podlega lub jest od podatku zwolniona, to nie powstaje ani obowiązek w zakresie podatku należnego, ani uprawnienie w zakresie podatku naliczonego.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia, jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

W każdym więc przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji „zamiaru” wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca - czynny, zarejestrowany podatnik podatku VAT z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na sporządzaniu projektów budowlanych oraz innych opracowań projektowych i kosztorysowych w zakresie budownictwa i inżynierii, rzeczoznawstwo budowlane, kierowanie robotami budowlanymi i nadzorowanie budów zamierza realizować inwestycję w postaci budynku mieszkalnego jednorodzinnego z usługami, w którym znajdować się będą lokale wykorzystywane w działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Właścicielami gruntu, na którym będzie wybudowany budynek są Wnioskodawca z żoną. Grunt został nabyty na podstawie aktu notarialnego dnia 17 listopada 2008r., nabycie nie zostało udokumentowane fakturą VAT.

W związku z zakupem gruntu, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Grunt nie jest własnością firmy Wnioskodawcy, w związku z tym nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych.

Właścicielami budynku będą Wnioskodawca z żoną, którzy wybudują go z własnych środków. Zezwolenie na budowę wydane zostało na Wnioskodawcę i jego żonę, a rodzaj obiektu określony jest jako budynek mieszkalny jednorodzinny z usługami.

Wnioskodawca chciałby realizację tej inwestycji przeprowadzić w ramach wykonywanej działalności gospodarczej. Po zakończeniu inwestycji do środków trwałych firmy wprowadzona zostanie część budynku (pracownia), która służyć będzie działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Natomiast część mieszkalna zostanie od razu przejęta nieodpłatnie jako towar z przeznaczeniem na cele osobiste i jej przekazanie stanowić będzie dostawę towaru.

Przedmiotem przekazania będzie część budynku bez gruntu. Symbol budynku PKOB: 1110. Przedmiotowy budynek będzie trwale związany z gruntem.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy zauważyć, iż Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, wykazanego na fakturach VAT dokumentujących zakup towarów i usług związanych z budową budynku mieszkalnego jednorodzinnego z usługami wyłącznie w odniesieniu do części przeznaczonej na pracownię, pod warunkiem, że przedmiotowa część (pracownia) będzie związana z opodatkowaną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Z opisu sprawy wynika, że część mieszkalna budynku zostanie przeznaczona na zaspokojenie osobistych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy – zatem zakupy towarów i usług związane z budową tej części budynku będą służyły celom prywatnym Wnioskodawcy (o czym dokładnie wiadomo już przed rozpoczęciem budowy budynku), a nie celom działalności gospodarczej.

Taka kwalifikacja planowanych zakupów związanych z budową części mieszkalnej budynku wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego.

Tym samym skoro Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług dla realizacji części planowanej inwestycji mającej służyć celom prywatnym Wnioskodawcy, to jej przekazanie nie będzie wypełniało pojęcia dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu w trybie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, a zatem czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę przepisów, na których Wnioskodawca oparł swoje stanowisko, tj. art. 86 ust. 7b ustawy o VAT, należy stwierdzić co następuje.

Zgodnie z tym przepisem w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że:

• użycie przez ustawodawcę słowa „jest” (wykorzystywana jest) nie oznacza, jak twierdzi Wnioskodawca, że przepis ten dotyczy wyłącznie już istniejących nieruchomości, bowiem intencją ustawodawcy było wskazanie podatnikom sposobu wydzielenia tej części podatku naliczonego którą może odliczyć,
• dotyczy wyłącznie tych nakładów, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, jeśli bowiem Wnioskodawca ponosi wydatki np. na budowę klimatyzacji wyłącznie w części budynku, która będzie służyła opodatkowanej działalności gospodarczej, to podatek naliczony z tytułu takich wydatków podlega odliczeniu w całości i nie ma potrzeby wyliczania udziału procentowego.
  
  

Powyższy przepis określa zatem sposób obliczania podatku naliczonego od m.in. wytworzenia nieruchomości w sytuacji, w której dana nieruchomość ma być używana zarówno na cele działalności, jak i na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością.

Wprowadzenie tego przepisów jest implementacją zapisów zawartych w dyrektywie Rady 2009/162/UE z dnia 22 grudnia 2009r. zmieniającej niektóre przepisy dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 10 z dnia 15 stycznia 2010r., s. 14). Zgodnie z preambułą do niej, regulacje te mają zapewniać identyczne traktowanie podatników zawsze, gdy nieruchomości, które wykorzystują oni do celów działalności zawodowej, nie są wykorzystywane wyłącznie do celów związanych z tą działalnością.

Zgodnie z przepisami wspólnotowymi, w przypadku nieruchomości stanowiącej część majątku przedsiębiorstwa danego podatnika i wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności, jak i do celów prywatnych podatnika, czy też ogólnie - do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność, podatek VAT od wydatków związanych z taką nieruchomością podlega odliczeniu wyłącznie do wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została wykorzystana do celów działalności prowadzonej przez podatnika.

Należy dodać, że prawidłowość ustalenia części podatku naliczonego, co do której przysługuje prawo do odliczenia jest wyłącznie obowiązkiem podatnika, który z tego prawa zamierza skorzystać, jednocześnie obowiązkiem podatnika jest również prawidłowe określenie tej części podatku naliczonego której odliczyć mu nie wolno.

Postanowienia art. 86 ust. 7b ustawy o VAT nie zmieniają ogólnych zasad odliczania podatku naliczonego wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, zatem nic nie zmienia faktu, że w przedmiotowej sprawie od części nieruchomości budowanej dla zaspokojenia własnych celów mieszkaniowych Wnioskodawcy prawo do odliczenia w żadnym razie nie przysługuje, co skutkuje tym, że w momencie przyjęcia tej części nieruchomości do użytkowania na cele prywatne nie będziemy mieli do czynienia z nieodpłatną dostawą podlegającą opodatkowaniu w trybie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, zatem jak już wskazano stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Ponieważ w niniejszej interpretacji wykazano, iż w przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym przekazanie na potrzeby osobiste części budynku mieszkalnego jednorodzinnego nie będzie stanowiło dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, w związku z tym czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, zatem kwestia ewentualnego obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego czy to w trybie art. 90 ust. 1 i 2 czy też art. 90a ustawy o VAT staje się bezprzedmiotowa.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, iż przekazanie części mieszkalnej budynku na cele osobiste, będzie w tym przypadku podlegało opodatkowaniu stawką 8%, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.