Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.286.2017.2.AS
z 21 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2017 r. (data wpływu 11 lipca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 września 2017 r. (data wpływu 19 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawianych przez leasingodawcę za raty leasingowe dotyczące śmieciarek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawianych przez leasingodawcę za raty leasingowe dotyczące śmieciarek. Wniosek uzupełniono pismem w dniu 19 września 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz drugi podpis osoby upoważnionej do reprezentowania Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”).

Zgodnie z § 5 Statutu Związku (Dziennik Urzędowy (…), zadaniem Wnioskodawcy jest zaspokajanie potrzeb mieszkańców gmin - uczestników związku w zakresie gospodarki odpadami komunalnymi oraz skorelowanych z nim innych usług publicznych.

Związek realizuje prawa i obowiązki organów gmin określone w ustawie z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. 2016, poz. 250) (dalej: „Ustawa”) poprzez:

1. przygotowanie projektów uchwał Zgromadzenia,
2. określanie sposobu wykonywania uchwał,
3. gospodarowanie mieniem Związku,
4. przygotowanie projektu i wykonywanie planu finansowego Związku,
5. nadzór nad działalnością jednostek organizacyjnych Związku oraz reprezentowanie go w spółkach prawa handlowego,
6. składanie Zgromadzeniu sprawozdań z działalności i stanu majątkowego Związku,
7. wydawanie decyzji administracyjnych i zezwoleń,
8. podejmowanie czynności zmierzających do wyegzekwowania należności pieniężnych przysługujących Związkowi,
9. prowadzenie rejestru działalności regulowanej,
10. organizowanie przetargów i zawieranie umów,
11. prowadzenie ewidencji odpadów komunalnych,
12. sprawowanie kontroli przestrzegania i stosowania przepisów ustawy.
    
    

Zgromadzenie Związku podjęło, wymagane przepisami prawa, uchwały regulujące zasady gospodarowania odpadami komunalnymi na terenie gmin uczestników Związku, które stanowią prawo miejscowe obowiązujące na terenie Związku. W rezultacie, odbiór odpadów komunalnych na terenie Związku realizowany jest powszechnie zarówno od właścicieli nieruchomości zamieszkałych, jak i właścicieli nieruchomości niezamieszkałych, na których powstają odpady komunalne. Właściciele obu typów nieruchomości zobowiązani są na podstawie art. 6m ustawy, do obligatoryjnego uiszczania na rzecz Związku opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi, określanych na podstawie deklaracji składanych przez właścicieli nieruchomości lub na podstawie stosownych decyzji administracyjnych określających wysokość opłaty dla danego właściciela nieruchomości - wydawanych na podstawie art. 6o ustawy.

Opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowią daniny publicznoprawne pobierane i egzekwowane przez Związek na podstawie art. 6q, w związku z art. 6qa ustawy - w trybie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201; dalej: „Ordynacja podatkowa”). Każdy właściciel nieruchomości, zarówno zamieszkałej, jak i niezamieszkałej, na której powstają odpady komunalne, zobowiązany jest do uiszczenia na rzecz Związku opłaty określonej przepisami prawa miejscowego:

• Uchwała w sprawie postanowienia o odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne;
• Uchwała w sprawie określenia terminu, częstotliwości i trybu uiszczania opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi;
• Uchwała w sprawie szczegółowego sposobu i zakresu świadczenia usług w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów;
• Uchwała w sprawie wzoru deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi składanej przez właściciela nieruchomości;
• Uchwała w sprawie wyboru metody ustalania opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia wysokości stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi;
• Uchwała w sprawie zmiany uchwały Zgromadzenia Międzygminnego Związku (…) w sprawie wyboru metody ustalania opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia wysokości stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi.
  
  

Opłata ta nie ma więc charakteru umownego i nie wiąże się z dobrowolnością, czy ekwiwalentnością, bądź wzajemnością świadczenia. Nie stanowi także wynagrodzenia za faktycznie świadczone przez Związek usługi.

Wpłaty mieszkańców z tytułu opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi nie są ewidencjonowane przez Związek dla potrzeb VAT, nie są dokumentowane fakturami, ani paragonami fiskalnymi. Związek nie rozlicza podatku VAT z tego tytułu.

W rozumieniu art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, w zakresie realizowania zadania polegającego na zaspokajaniu potrzeb mieszkańców gmin - uczestników związku, w zakresie gospodarki odpadami komunalnymi oraz skorelowanych z nim innych usług publicznych (odbiór odpadów komunalnych z nieruchomości na terenie Związku), Związek nie jest podatnikiem: „nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych”.

Wnioskodawca planuje zawiązać spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością ze 100% udziałem Związku, która prowadzić ma działalność użyteczności publicznej w zakresie odbioru, zbierania, transportu i zagospodarowania odpadów komunalnych z terenu gmin członkowskich Międzygminnego Związku Gospodarki (…), zleconą na podstawie art. 67 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 2164). Do wykonywania swoich zadań, spółka komunalna używać ma m.in. śmieciarek objętych w leasing przez Związek, a użyczonych spółce na podstawie umowy dzierżawy, za cenę określoną w tejże umowie.

Związek przejąć ma od leasingodawcy do użytkowania i pobierania pożytków, w ramach umowy leasingu operacyjnego, 2 śmieciarki. Zgodnie z umową, regulować ma comiesięczne raty leasingowe z doliczonym podatkiem Vat 23%. Za zgodą leasingodawcy, na podstawie umowy dzierżawy, przekaże prawo do używania sprzętu i pobierania pożytków z obu śmieciarek dla swojej spółki komunalnej. Za każdy miesiąc dzierżawy spółka z ograniczoną odpowiedzialnością płacić będzie dla Związku umówiony czynsz, na podstawie faktury VAT ze stawką 23%.

Umowa dzierżawy śmieciarek pomiędzy Związkiem a spółką komunalną będzie miała charakter cywilnoprawny, będzie dobrowolna, charakteryzować ją będą ekwiwalentność i wzajemność świadczenia. Warunkiem zapłaty czynszu będzie możliwość korzystania z rzeczy.

Wystawione faktury za dzierżawę Związek będzie wykazywał w rejestrach Vat, będzie uwzględniał je w składanych deklaracjach VAT-7 oraz rozliczał podatek Vat należny z ich tytułu ze stawką podstawową 23%. Pozycje faktury będą zgodne z obowiązującą Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 04 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676). Będą to:

• 77.12 - Wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych (z wyłączeniem motocykli) bez kierowcy.
  
  

Działalność Związku polegająca na dzierżawie leasingowanego sprzętu, wykonywana będzie na podstawie umowy cywilnoprawnej, wobec czego, w tym zakresie Wnioskodawca będzie spełniał kryteria bycia podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (art. 15 ust. 6).

Związek zamierza zarejestrować się jako podatnik VAT czynny.

Z uzupełnienia z dnia 12 września 2017 r. do wniosku wynika, że:

1. Samochody (śmieciarki) będące przedmiotem wniosku będą służyły Wnioskodawcy wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca przekaże je do wyłącznego korzystania dla własnej spółki komunalnej i nie będzie z nich czerpał żadnych innych korzyści.
2. Dopuszczalna masa całkowita pojazdów (śmieciarek), jakie Wnioskodawca zamierza nabyć wynoszą:
   • pojazd 1: 12 t,
   • pojazd 2: 18 t.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Związkowi przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT wystawianych przez leasingodawcę za raty leasingowe dotyczące śmieciarek?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, „w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego”.

Związek spełnia kryteria powyższego przepisu, bowiem w ramach działalności polegającej na dzierżawie śmieciarek dla swojej spółki komunalnej, jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT oraz świadczone przez Związek usługi dzierżawy, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu VAT, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Stosownie więc do cytowanego wyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Związkowi, po zarejestrowaniu się jako czynny podatnik VAT, przysługiwać będzie prawo do odliczenia VAT naliczonego od ponoszonych przez niego wydatków związanych z dzierżawą sprzętu.

Podkreślenia wymaga fakt, że ponoszenie takich kosztów jest konieczne, gdyż Związek nie posiada w swoim majątku pojazdów przystosowanych do odbierania odpadów, a tylko nabył prawo do ich używania i czerpania z nich pożytków na podstawie umowy leasingu. Raty leasingowe regulowane są przez Związek w każdym miesiącu trwania umowy wraz z naliczonym na nich podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, rata leasingowa jest wydatkiem ściśle przyporządkowanym do czynności opodatkowanych. Czynności niepodlegające opodatkowaniu w Związku, które stanowią realizację zadań własnych gmin uczestników Związku, to faktyczny odbiór i zagospodarowanie odpadów, którego dokonuje wobec nieruchomości zamieszkałych spółka komunalna na zlecenie Związku, zgodnie z art. 67 ust. 1 pkt 12 ustawy Prawo zamówień publicznych, oraz wobec nieruchomości niezamieszkałych wyłoniony w drodze przetargu operator. Związek, nawet gdyby posiadał odpowiednie wyposażenie, sam nie może świadczyć takich usług dla nieruchomości na terenie gmin członkowskich z uwagi na zapis art. 6d ust. 1 ustawy: „wójt, burmistrz lub prezydent miasta jest obowiązany udzielić zamówienia publicznego na odbieranie odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, o których mowa w art. 6c, albo zamówienia publicznego na odbieranie i zagospodarowanie tych odpadów”. Do przetargu, o którym mowa w powyższym artykule, gminy/związki są zobowiązane stosować ustawę z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych.

Wobec powyższego, Wnioskodawca zauważa, że umowa leasingu na śmieciarki zawarta została w celu prowadzenia działalności gospodarczej, polegającej na dzierżawie pojazdów (działalność opodatkowana podatkiem VAT), nie ma natomiast żadnego związku z realizacją zadań własnych gmin (działalność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT).

Związek nie ma więc obowiązku rozliczania podatku VAT naliczonego na fakturach za raty leasingowe wg proporcji określonej w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, ma natomiast prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT wystawianych przez leasingodawcę za raty leasingowe dotyczące śmieciarek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższymi regulacjami, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
   
   

Przez pojazdy samochodowe, stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Na mocy art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
   
   

Mocą art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zadaniem Wnioskodawcy jest zaspokajanie potrzeb mieszkańców gmin - uczestników związku w zakresie gospodarki odpadami komunalnymi oraz skorelowanych z nim innych usług publicznych. Związek realizuje prawa i obowiązki organów gmin określone w ustawie z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Zgromadzenie Związku podjęło, wymagane przepisami prawa, uchwały regulujące zasady gospodarowania odpadami komunalnymi na terenie gmin uczestników Związku, które stanowią prawo miejscowe obowiązujące na terenie Związku. W rezultacie, odbiór odpadów komunalnych na terenie Związku realizowany jest powszechnie zarówno od właścicieli nieruchomości zamieszkałych, jak i właścicieli nieruchomości niezamieszkałych, na których powstają odpady komunalne. Właściciele obu typów nieruchomości zobowiązani są na podstawie art. 6m ustawy, do obligatoryjnego uiszczania na rzecz Związku opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi, określanych na podstawie deklaracji składanych przez właścicieli nieruchomości lub na podstawie stosownych decyzji administracyjnych określających wysokość opłaty dla danego właściciela nieruchomości - wydawanych na podstawie art. 6o ustawy. Opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowią daniny publicznoprawne pobierane i egzekwowane przez Związek. Każdy właściciel nieruchomości, zarówno zamieszkałej, jak i niezamieszkałej, na której powstają odpady komunalne, zobowiązany jest do uiszczenia na rzecz Związku opłaty określonej przepisami prawa miejscowego. Opłata ta nie ma charakteru umownego i nie wiąże się z dobrowolnością, czy ekwiwalentnością, bądź wzajemnością świadczenia. Nie stanowi także wynagrodzenia za faktycznie świadczone przez Związek usługi. Wpłaty mieszkańców z tytułu opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi nie są ewidencjonowane przez Związek dla potrzeb VAT, nie są dokumentowane fakturami, ani paragonami fiskalnymi. Związek nie rozlicza podatku VAT z tego tytułu. W rozumieniu art. 15 ust. 6 ustawy, w zakresie realizowania zadania polegającego na zaspokajaniu potrzeb mieszkańców gmin - uczestników związku w zakresie gospodarki odpadami komunalnymi oraz skorelowanych z nim innych usług publicznych (odbiór odpadów komunalnych z nieruchomości na terenie Związku), Związek nie jest podatnikiem. Wnioskodawca planuje zawiązać spółkę z o.o. ze 100% udziałem Związku, która prowadzić ma działalność użyteczności publicznej w zakresie odbioru, zbierania, transportu i zagospodarowania odpadów komunalnych z terenu gmin członkowskich Związku. Do wykonywania swoich zadań, spółka komunalna używać ma m.in. śmieciarek objętych w leasing przez Związek, a użyczonych spółce na podstawie umowy dzierżawy, za cenę określoną w tejże umowie. Związek przejąć ma od leasingodawcy do użytkowania i pobierania pożytków, w ramach umowy leasingu operacyjnego, 2 śmieciarki. Zgodnie z umową, regulować ma comiesięczne raty leasingowe z doliczonym podatkiem Vat 23%. Za zgodą leasingodawcy, na podstawie umowy dzierżawy, przekaże prawo do używania sprzętu i pobierania pożytków z obu śmieciarek dla swojej spółki komunalnej. Za każdy miesiąc dzierżawy spółka z ograniczoną odpowiedzialnością płacić będzie dla Związku umówiony czynsz, na podstawie faktury VAT ze stawką 23%. Umowa dzierżawy śmieciarek pomiędzy Związkiem a spółką komunalną będzie miała charakter cywilnoprawny, będzie dobrowolna, charakteryzować ją będą ekwiwalentność i wzajemność świadczenia. Warunkiem zapłaty czynszu będzie możliwość korzystania z rzeczy. Wystawione faktury za dzierżawę Związek będzie wykazywał w rejestrach Vat, będzie uwzględniał je w składanych deklaracjach VAT-7 oraz rozliczał podatek Vat należny z ich tytułu ze stawką podstawową 23%. Pozycje faktury będą zgodne z obowiązującą Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług. Będą to: 77.12 - Wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych (z wyłączeniem motocykli) bez kierowcy. Związek zamierza zarejestrować się jako podatnik VAT czynny. Samochody (śmieciarki) będące przedmiotem wniosku będą służyły Wnioskodawcy wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca przekaże je do wyłącznego korzystania dla własnej spółki komunalnej i nie będzie z nich czerpał żadnych innych korzyści. Dopuszczalna masa całkowita pojazdów (śmieciarek), jakie Wnioskodawca zamierza nabyć wynoszą:

• pojazd 1: 12 ton,
• pojazd 2: 18 ton.
  
  

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy Związkowi przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT wystawianych przez leasingodawcę za raty leasingowe dotyczące śmieciarek.

W celu rozstrzygnięcia powyższej kwestii – istotnym jest ustalenie, czy będą mieć zastosowanie regulacje zawarte w art. 86a ustawy, dotyczące prawa do odliczenia od wydatków związanych z nabyciem oraz użytkowaniem pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 2 pkt 34 ustawy.

Śmieciarki, które Wnioskodawca zamierza nabyć w drodze leasingu, jak wynika z opisu sprawy, będą miały dopuszczalną masę całkowitą 12 ton i 18 ton, a więc nie będą pojazdami samochodowymi w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy.

W związku z powyższym, przepisy art. 86a ustawy nie będą miały zastosowania w rozpatrywanej sprawie.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki wystąpi. Jak wynika z opisu sprawy, śmieciarki będące przedmiotem wniosku, będą służyły Wnioskodawcy wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca zarejestruje się jako czynny podatnik VAT.

Zatem, w omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia zostaną spełnione, gdyż Wnioskodawca, zarejestruje się jako podatnik VAT czynny, a nabyte śmieciarki będzie wykorzystywał do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług – oddanie w dzierżawę spółce komunalnej.

Podsumowując, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawianych przez leasingodawcę za raty leasingowe dotyczące śmieciarek.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy tut. Organ uznał za prawidłowe.

Zaznacza się, że na podstawie art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.