Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4019.3.2017.1.SS
z 26 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2017 r. (data wpływu 26 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zwrotu wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W roku 2013 Wnioskodawca rozpoczął budowę domu jednorodzinnego na działce, której jest jedynym właścicielem. Działka, na której Zainteresowany rozpoczął budowę domu, umiejscowiona była na terenie usługowym. Pozwolenie na budowę, które Wnioskodawca otrzymał, było więc na budynek usługowo-handlowy, jako że musiało być zgodne z planem zagospodarowania. Teren ten w planie zagospodarowania przestrzennego był już jednak w procesie zmiany na teren mieszkalny. Gdy dom był już wybudowany i zamieszkany przez Zainteresowanego oraz jego dzieci, pismem z dnia 22 listopada 2016 r., Wnioskodawca otrzymał zawiadomienie od Starosty Powiatowego o zmianach w przekształceniu terenu na mieszkalny. Po zmianie planu zagospodarowania terenu na mieszkalny, Zainteresowany dokonał zmiany użytkowania budynku na mieszkalny.

Dom jednorodzinny, który Wnioskodawca wybudował, od początku spełniał i w dalszym ciągu spełnia funkcję mieszkalną (lokum, w którym koncentruje się życie) dla Zainteresowanego i jego dzieci. W domu tym Wnioskodawca nigdy nie prowadził działalności gospodarczej. Wszystkie faktury na dom brane były na Zainteresowanego jako osobę fizyczną. Faktury te nigdy nie były rozliczane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Jest to jedyne miejsce zamieszkania Wnioskodawcy. Dla jego dzieci dom rodzinny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania ze zwrotu wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym zgodnie z ustawą z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych: „Osoba fizyczna, która przed dniem 1 stycznia 2014 r. poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych, o których mowa w ustawie z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. poz. 1468, z późn. zm.), ma prawo ubiegać się po dniu 31 grudnia 2013 r. o zwrot części tych wydatków na dotychczasowych zasadach”.

Art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (dalej: ustawa), wskazuje, że osoba fizyczna ma prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z budową budynku mieszkalnego.

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy, zwrot dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT. Zgodnie natomiast z art. 3 ust. 4 ustawy, dokumentem stanowiącym podstawę do obliczenia kwoty zwrotu części wydatków na zakup materiałów budowlanych jest faktura wystawiona dla osoby fizycznej.

Warunki jakie należy spełnić, aby otrzymać zwrot niektórych wydatków na zakup materiałów budowlanych, określa art. 4 ustawy. Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy: „Prawo do zwrotu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przysługuje, pod warunkiem, że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 3 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.”

Jak wskazane zostało przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym, Zainteresowany budował dom jako osoba fizyczna. Wszystkie faktury na materiały budowlane Wnioskodawca brał na siebie jako na osobę fizyczną. Zainteresowany nigdy także nie prowadził w swoim domu działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie rozliczał faktur na materiały budowlane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zgodnie natomiast z art. 4 ust. 2, „Prawo do zwrotu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przysługuje, pod warunkiem że osoba fizyczna posiada:

1. prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016, z późn zm.) albo tytuł prawny do budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w przypadku inwestycji określonej w art. 3 ust. 1 pkt 3;
2. pozwolenie na budowę w przypadku inwestycji, dla której, zgodnie z ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, wymagane jest takie pozwolenie”.
   
   

Jak wskazał Wnioskodawca w stanie faktycznym, dom jednorodzinny postawił na działce, której jest jedynym właścicielem, a także otrzymał pozwolenie na budowę.

Mając natomiast na uwadze, że prawo do zwrotu przysługuje „na zakup materiałów budowlanych w związku z budową budynku mieszkalnego”, wskazać w ocenie Zainteresowanego należy na definicję budynku mieszkalnego, która zawarta jest w art. 2 pkt 1 ustawy. Zgodnie z tą definicją, przez budynek mieszkalny rozumie się „budynek lub jego część, służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych oraz związane z nimi urządzenia techniczne zapewniające możliwość użytkowania tego budynku lub jego części zgodnie z ich przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków”.

Biorąc pod uwagę powyższą definicję należy wnioskować, że decydujące znaczenie dla klasyfikacji danego obiektu budowlanego jako budynku mieszkalnego dla celów ustawy, jest przeznaczenie budynku. Nie jest istotna klasyfikacja statystyczna danego obiektu. Charakteru budynku nie determinuje także treść miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, czy też treść decyzji o warunkach zabudowy lub o pozwoleniu na budowę. Istotne znaczenie ma tylko to, czy dany budynek został wybudowany w celu zaspokajania potrzeb mieszkaniowych i czy potrzeby takie może zaspokajać. Stanowisko takie potwierdza w swojej interpretacji, działający w imieniu Ministra Finansów, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy (nr interpretacji: 409724/I).

Mając więc na uwadze, że dom jednorodzinny, w którym mieszka Wnioskodawca, w całości służy zaspokojeniu jego potrzeb mieszkaniowych (stanowi lokum, w którym koncentruje się życie rodzinne), a także mając na uwadze, że Zainteresowany spełnia pozostałe warunki określone w ustawie, tj.:

• nigdy nie wykonywał w swoim domu działalności gospodarczej,
• wszystkie faktury na budowę domu brał na osobę fizyczną i nigdy nie rozliczył żadnej faktury na dom w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
• posiada tytuł własności do działki, na której postawił swój dom, a także
• otrzymał pozwolenie na budowę,

w ocenie Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do ubiegania się o zwrot części wydatków poniesionych za zakup materiałów budowlanych, w związku z przeprowadzoną przez niego budową domu jednorodzinnego, zgodnie z ustawą z 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 38 i art. 39 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1184, z późn. zm.) – z dniem 1 stycznia 2014 r. straciła moc ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U., poz. 1468, z późn. zm.), regulująca zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części.

Jednakże na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – osoba fizyczna, która przed dniem 1 stycznia 2014 r. poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych, o których mowa w ustawie z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, ma prawo ubiegać się po dniu 31 grudnia 2013 r. o zwrot części wydatków na dotychczasowych zasadach.

Z przywołanych powyżej przepisów przejściowych i końcowych wynika, że choć z dniem 1 stycznia 2014 r. straciła moc ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, regulująca zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części, to jej postanowienia znajdują zastosowanie do tych osób fizycznych, które przed dniem 1 stycznia 2014 r. poniosły wydatki na zakup materiałów budowlanych.

Jednocześnie prawo do ubiegania się o zwrot części poniesionych wydatków ograniczone zostało w czasie. Jak wynika bowiem z art. 32 ust. 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – wniosek o zwrot części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych i udokumentowanych fakturą wystawioną dla osoby fizycznej w okresie:

1. od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 grudnia 2005 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2014 r.;
2. od dnia 1 stycznia 2006 r. do dnia 31 grudnia 2007 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2015 r.;
3. od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2009 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2016 r.;
4. od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2011 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2017 r.;
5. od dnia 1 stycznia 2012 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2018 r.
   
   

Oznacza to, że na podstawie ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym o zwrot części wydatków na zakup materiałów budowlanych według harmonogramu określonego w art. 32 ust. 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, mają prawo ubiegać się osoby fizyczne, które poniosły wydatki na zakup materiałów budowlanych, przed 1 stycznia 2014 r.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym – osoba fizyczna ma prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z:

1. budową budynku mieszkalnego;
2. nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstał lokal mieszkalny spełniający wymagania określone w odrębnych przepisach;
3. remontem budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego.
   
   

W art. 2 pkt 1 ww. ustawy została zawarta definicja budynku mieszkalnego. W myśl tego przepisu – ilekroć w ustawie jest mowa o budynku mieszkalnym – rozumie się przez to budynek lub jego część, służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, oraz związane z nimi urządzenia techniczne zapewniające możliwość użytkowania tego budynku lub jego części zgodnie z ich przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków.

Stosownie do treści art. 3 ust. 2 powołanej ustawy – zwrot, o którym mowa w ust. 1 dotyczy wydatków poniesionych i udokumentowanych fakturami wystawionymi od 1 maja 2004 r.

Zwrot, o którym mowa powyżej, dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT, tj. stawką 22% i wyższą (art. 3 ust. 3 w zw. z art. 11a ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 3 ust. 4 ww. ustawy – dokumentem stanowiącym podstawę do obliczenia kwoty zwrotu części wydatków, o których mowa w ust. 1, jest faktura wystawiona dla osoby fizycznej.

Z kolei w myśl art. 2 pkt 3 cyt. wyżej ustawy – ilekroć w ustawie jest mowa o fakturze – rozumie się przez to fakturę VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, dokumentującą zakupy, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. ustawy – prawo do zwrotu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przysługuje pod warunkiem że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 3 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym – prawo do zwrotu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna posiada:

1. prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016, z późn. zm.) albo tytuł prawny do budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w przypadku inwestycji określonej w art. 3 ust. 1 pkt 3;
2. pozwolenie na budowę w przypadku inwestycji, dla której zgodnie z ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane wymagane jest takie pozwolenie.
   
   

Stosownie do art. 5 ust. 1 cyt. wyżej ustawy – zwrot, o którym mowa w art. 3 ust. 1, dokonywany jest na wniosek osoby fizycznej złożony w urzędzie skarbowym.

W myśl regulacji zawartej w art. 5 ust. 5 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym – do składanego w urzędzie skarbowym wniosku o zwrot niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym należy załączyć kopię:

1. pozwolenia na budowę albo – w przypadku remontu, o którym mowa w ust. 4 pkt 7 – dokumentu potwierdzającego tytuł prawny osoby fizycznej do budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego;
2. faktur dokumentujących poniesione wydatki, o których mowa w art. 3 ust. 1.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że w roku 2013 Wnioskodawca rozpoczął budowę domu jednorodzinnego na działce, której jest jedynym właścicielem. Działka, na której Zainteresowany rozpoczął budowę domu, umiejscowiona była na terenie usługowym. Pozwolenie na budowę, które Wnioskodawca otrzymał, było więc na budynek usługowo-handlowy, jako że musiało być zgodne z planem zagospodarowania. Teren ten w planie zagospodarowania przestrzennego był już jednak w procesie zmiany na teren mieszkalny. Gdy dom był już wybudowany i zamieszkany przez Zainteresowanego oraz jego dzieci, pismem z dnia 22 listopada 2016 r., Wnioskodawca otrzymał zawiadomienie od Starosty Powiatowego o zmianach w przekształceniu terenu na mieszkalny. Po zmianie planu zagospodarowania terenu na mieszkalny, Zainteresowany dokonał zmiany użytkowania budynku na mieszkalny. Dom jednorodzinny, który Wnioskodawca wybudował, od początku spełniał i w dalszym ciągu spełnia funkcję mieszkalną (lokum, w którym koncentruje się życie) dla Zainteresowanego i jego dzieci. W domu tym Wnioskodawca nigdy nie prowadził działalności gospodarczej. Wszystkie faktury na dom brane były na Zainteresowanego jako osobę fizyczną. Faktury te nigdy nie były rozliczane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Jest to jedyne miejsce zamieszkania Wnioskodawcy. Dla jego dzieci dom rodzinny.

W omawianej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy Zainteresowany jest uprawniony do skorzystania ze zwrotu wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na fakt, że ustawa o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym zawiera własną definicję budynku mieszkalnego. Taka konstrukcja oznacza, że dla rozstrzygnięcia o charakterze inwestycji przesądzać będzie definicja zawarta w ww. ustawie, zgodnie z którą budynek mieszkalny to budynek służący zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych.

Biorąc powyższe pod uwagę wskazać należy, że decydujące znaczenie dla kwalifikacji danego obiektu budowlanego jako budynku mieszkalnego w rozumieniu cyt. ustawy jest jego wykorzystywanie w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych. Nie jest istotna – jak słusznie wskazał Wnioskodawca – klasyfikacja statystyczna danego obiektu budowlanego, jak również treść miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, czy też treść decyzji o warunkach zabudowy lub o pozwoleniu na budowę. Istotne znaczenie ma tylko to, czy dany budynek został wybudowany w celu zaspokajania potrzeb mieszkaniowych i czy potrzeby takie może zaspokajać.

Potrzeby mieszkaniowe są zaspokajane przez np. wybudowanie budynku, w którym dana osoba będzie mieszkała. Przy czym nie musi to być miejsce stałego zamieszkania, ale nie może być to również przemijający i krótkotrwały pobyt. Powinna natomiast mieć miejsce pewna stałość lub częstotliwość pobytu.

Zatem, skoro przedmiotowy budynek został wzniesiony w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych i potrzeby te może zaspokajać, to należy uznać, że wybudowany przez Wnioskodawcę dom będzie spełniał podstawową funkcję, jaką musi spełniać budynek, aby uznać go za budynek mieszkalny, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, czyli funkcję mieszkalną (lokum, w którym koncentruje się życie rodzinne).

Oznacza to, że inwestycja ta mieści się w dyspozycji art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, co upoważnia Wnioskodawcę do ubiegania się o zwrot części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, w związku z budową domu jednorodzinnego.

Jednocześnie podkreślić należy, iż uprawnienie do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, związanych m.in. z budową budynku mieszkalnego jest możliwe jedynie w przypadku spełnienia wszystkich warunków i zasad określonych w art. 3 i art. 4 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym.

W analizowanej sprawie spełnione zostały warunki, o których mowa w art. 3 i art. 4 ww. ustawy, bowiem Zainteresowany otrzymał pozwolenie na budowę domu na działce, której jest jedynym właścicielem. Ponadto, Wnioskodawca w przedmiotowym budynku nigdy nie prowadził działalności gospodarczej, a faktury dokumentujące wszystkie wydatki nigdy nie były rozliczane w związku z prowadzoną działalnością.

Podsumowując, w sytuacji gdy Wnioskodawca w terminie przewidzianym w ustawie, tj. nie później niż do dnia 31 grudnia 2018 r. złoży wniosek o zwrot wydatków poniesionych do dnia 31 grudnia 2013 r. na zakup materiałów budowlanych i udokumentuje wydatki fakturami, będzie uprawniony do skorzystania ze zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przeznaczonych na budowę domu jednorodzinnego, zgodnie z ustawą z 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie uznano za prawidłowe.

Nadmienia się, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi w zakresie zadanego pytania i przedstawionego stanowiska. Inne kwestie nieobjęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone. Interpretacja dotyczy zatem jedynie kwestii zwrotu wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym zgodnie z ustawą z 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, a zatem wydatków ponoszonych do dnia 31 grudnia 2013 r.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.