INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30.09.2011 r. (data wpływu 03.10.2011 r.), uzupełnione pismem z dnia 09.01.2012 r. (data wpływu) na wezwanie tut. Organu z dnia 27.12.2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki 0% dla dostaw wewnątrzwspólnotowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03.10.2011 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 09.01.2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki 0% dla dostaw wewnątrzwspólnotowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Zdarzenie 1.

Wnioskodawca dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT) dla odbiorców z krajów Unii Europejskiej posiadających właściwy i ważny numer identyfikacji podatkowej dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy. Wnioskodawca wystawia faktury, gdzie odbiorcą towaru jest kontrahent z UE, płatnikiem i nabywcą jest podmiot trzeci również z kraju Unii Europejskiej, innego lub tego samego co odbiorca towaru. Faktura Spółki dokumentująca dostawę wewnątrzwspólnotową wystawiona jest na nabywcę (płatnika) z kraju Unii Europejskiej a nie na finalnego odbiorcę towaru. Zlecenie transportu należy do płatnika i nabywcy. Wnioskodawca zamierza dokumentować dostawy towarów w ramach WDT:

1. Kopia faktury ze specyfikacją sztuk towaru (opis, jednostka w tonach, ilość w tonach, cena);
2. Kopia międzynarodowego listu przewozowego(CMR) z podpisem przewoźnika i nabywcy towaru (płatnika), który nie jest jej faktycznym odbiorcą;
3. Dodatkowo od określonych nabywców otrzymane e-mailem zbiorcze potwierdzenie dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w danym miesiącu, zawierające wyszczególnienie wszystkich dostaw wraz ze specyfikacją tych dostaw (rodzaj towaru, ilość i waga towaru) i nazwą odbiorcy.
   
   

Potwierdzenie wystawiane jest przez nabywcę (płatnika) po potwierdzeniu dostarczenia towaru do odbiorcy.

Zdarzenie 2.

Wnioskodawca dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT) dla odbiorców z krajów Unii Europejskiej posiadających właściwy i ważny numer identyfikacji podatkowej dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy. Wnioskodawca wystawia faktury, gdzie odbiorcą towaru jest kontrahent z UE, płatnikiem i nabywcą jest podmiot trzeci również z kraju Unii Europejskiej, innego i/lub tego samego co odbiorca towaru. Faktura Spółki dokumentująca dostawę wewnątrzwspólnotową wystawiona jest na nabywcę (płatnika) z kraju Unii Europejskiej a nie na finalnego odbiorcę towaru. Zlecenie transportu należy do płatnika i nabywcy. Wnioskodawca zamierza dokumentować dostawy towarów w ramach WDT:

1. Kopia faktury ze specyfikacją sztuk towaru (opis, jednostka miary w tonach, ilość w tonach, cena);
2. Wewnętrzny, zbiorczy list przewozowy (wzór w załączeniu) podpisany przez Wnioskodawcę i nabywcę (płatnika faktury) obejmujący dostawy do jednego miesiąca kalendarzowego;
3. Dodatkowo od określonych nabywców zbiorcze potwierdzenie dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów przesyłane e-mailem oraz pocztą w danym miesiącu do Wnioskodawcy, uprawniające Wnioskodawcę do wystawienia faktury zawierające:
   1. Numer każdej dostawy z zamówienia (tzw. SCARDE)
   2. Nr rejestracyjny przewoźnika odbierającego towar
   3. Specyfikację towaru tj. oznaczenie towaru w formie kodu i nazwy towaru
   4. Ilość i wartość towaru
4. Dokumentację dodatkową typu:
   1. kopię międzynarodowego listu przewozowego (CMR) podpisaną tylko przez przewoźnika i Wnioskodawcę wykonaną przy załadunku tego towaru przez przewoźnika z numerem rejestracyjnym przewoźnika, ewentualnie nr SCARDE.
   2. zamówienie od nabywcy z numerem dostawy (tzw. SCARDE) przesłanego do podmiotu od którego towar jest fizycznie odbierany;
   
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie

Do zdarzenia przyszłego nr 1

Czy posiadanie przez Wnioskodawcę kopii faktury, specyfikacji sztuk towaru na fakturze i/lub dodatkowo na zbiorczym potwierdzeniu dostaw, kopii dokumentu CMR z podpisem przewoźnika i nabywcy (płatnika), względnie dokumentów dodatkowych w postaci zbiorczego potwierdzenia wewnątrzwspólnotowej dostawy spełnia wymogi art. 42 ustawy z 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54 poz 535 ze zmianami) zwana dalej „ustawą o VAT” i tym samym uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania stawki 0%...

Do zdarzenia przyszłego nr 2

Czy posiadanie przez Wnioskodawcę kopii faktury ze specyfikacją sztuk towaru, wewnętrznego zbiorczego listu przewozowego podpisanego przez Nabywcę (płatnika faktury) obejmującego wszystkie dostawy do jednego miesiąca kalendarzowego, względnie dokumentów dodatkowych typu potwierdzenie dostawy i/lub zamówienie przesłane e-mailem i/lub kopia dokumentu CMR podpisana wyłącznie przez przewoźnika spełnia wymogi art. 42 ustawy o VAT i tym samym uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania stawki 0%...

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zdarzenie 1

Zdaniem Wnioskodawcy wymienione w opisie dokumenty potwierdzają w pełni wewnątrzwspólnotową dostawę i uprawniają do zastosowania stawki 0%. Wnioskodawca posiada wymaganą art. 42 ust 3 ustawy o VAT dokumentację w postaci kopii faktury VAT, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, jak i kopii dokumentu przewozowego z podpisem przewoźnika i nabywcy, nie będącego faktycznym odbiorcą, który potwierdza swoim podpisem na dokumencie CMR, że

(A) towar dotarł do miejsca przeznaczenia

(B) odbiorca towar odebrał bez zastrzeżeń a tym samym dostawa wewnątrzwspólnotowa została w pełni zrealizowana.

Dodatkowo, w ramach otwartego katalogu dowodów, Wnioskodawca otrzymuje także od określonych nabywców potwierdzenie dostawy z dokładną specyfikacją towaru, nr rejestracyjnym przewoźnika, wagą i ilością towaru. Takie potwierdzenie przesyłane jest Wnioskodawcy dopiero po potwierdzeniu, że odbiorca towar odebrał bez zastrzeżeń. Potwierdzenie takie jest podstawą wystawienia faktury VAT dla nabywcy co jednoznacznie wskazuje, że to faktura VAT jest pochodną zrealizowanej już dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Wnioskodawca podkreśla, że dopiero całokształt dowodów winien przesądzać o tym, czy dostawa wewnątrzwspólnotowa miała miejsce czy nie. Kopia dokumentu CMR jako dokumentu przewozowego wskazanego w art. 42 ust. 3 pkt 1 podpisanego przez przewoźnika i odbiorcę towaru (a nie nabywcę i płatnika) nie jest wystarczającym dowodem tego, że towar został dostarczony do miejsce przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Zgodnie z cywilistycznym ujęciem list przewozowy to dokument stwierdzający fakt zawarcia umowy przewozu drogowego z określeniem warunków umowy oraz potwierdzenie przejęcia towaru przez przewoźnika. Dokument ten nie jest jednak tożsamy z potwierdzeniem zrealizowania umowy w postaci dostarczenia towaru odbiorcy. Dodatkowo dokument CMR możliwy jest do uzyskania przez Wnioskodawcę (nadawcę) tylko w kopii, gdyż o tym przesądza art. 5 ust 1 Konwencji o umowie międzynarodowego przewodu drogowego towarów (CMR) z 19 maja 1956 roku (Dz.U. z 1962 Nr 49 poz . 238), który określa sporządzanie CMR w 3 oryginałach dla przewoźnika (wydawany odbiorcy), dla przewoźnika na jego potrzeby (grzbiet) oraz dla przewoźnika do pokwitowania odbioru (ceduła) oraz 1 (jednego) wtórnika dla nadawcy towaru. Oznacza to, że Wnioskodawca może legitymować się wyłącznie kopią, a dodatkowo nie jest w stanie udowodnić takim dokumentem odbioru, gdyż pokwitowanie odbioru towaru przez nabywcę następuje jedynie na cedule przewoźnika, która stanowi dla nabywcy a nie dla nadawcy (tutaj: Wnioskodawcy) dowód doręczenia towaru. Zasadnym jest więc to, że to nabywca, a nie finalny odbiorca po otrzymaniu takiej ceduły od swojego przewoźnika potwierdza odbiór towaru na kopii dokumentu CMR i przesyła Wnioskodawcy pieczętując realizację dostawy wewnątrzewspólnotowej bez zastrzeżeń.

Zważywszy powyższe oraz to, że ustawodawca nie określił tu ani formy potwierdzenia na liście przewozowym ani trybu jego uzyskiwania przyjąć należy, że kopia takiego dokumentu potwierdzona przez przewoźnika i nabywcę jest dowodem, który mieści się w katalogu określonym w art. 42 ust 3 ustawy o VAT, który to katalog dowodów, jako wyszczególniony przez ustawodawcę, sam w sobie jest wystarczający do zastosowania stawki „0”.

Zdarzenie 2

Zdaniem Wnioskodawcy również w zdarzeniu drugim wymienione w opisie zdarzenia dokumenty są w pełni wystarczające do potwierdzenia dostawy wewnątrzwspólnotowej i uprawniają do zastosowania stawki 0%. Wnioskodawca posiada tutaj kopię faktury VAT ze specyfikacją poszczególnych sztuk towaru określonych albo w fakturze albo dodatkowo w potwierdzeniu nabywcy oraz dokument przewozowy wewnętrzny od nabywcy, który potwierdza, że towar został dowieziony do miejsca przeznaczenia transportem zamówionym przez nabywcę i odebrany przez finalnego odbiorcę bez zastrzeżeń co przesądza o realizacji wewnątrzwspólnotowej dostawy. W ramach dokumentów dodatkowych na podstawie otwartego katalogu dowodów z art. 180 Ordynacji podatkowej, Wnioskodawca posiada kopię dokumentu CMR podpisaną przez przewoźnika realizującego transport na zlecenie nabywcy otrzymaną w momencie fizycznego załadunku towaru z numerem rejestracyjnym samochodu, nr zamówienia (np. nr SCARDE) przesłany wcześniej e-mailem w przypadku nr SCARDE ujawniony potem w potwierdzeniu odbioru. Jak wskazano powyżej, dokument CMR nie jest przesądzający w zakresie faktu odbioru towaru, gdyż jest to tylko dokument potwierdzający fakt zawarcia umowy przewozu między przewoźnikiem a nabywcą. Ponadto, jak wskazano wyżej to nabywca może wyłącznie otrzymać potwierdzenie w oryginale od przewoźnika, a nie nadawca (Wnioskodawca). Zatem to nabywca jest w stanie potwierdzić w sposób niebudzący wątpliwości realizację takich dostaw na podstawie swojej ceduły od przewoźnika otrzymanej w oryginale zaświadczając, że odbiorca znajdujący się na terenie tego samego lub innego państwa członkowskiego taki towar otrzymał. Ustawodawca nie narzucił tutaj określonej formy takiego potwierdzenia więc w tym ujęciu wewnętrzny zbiorczy list przewozowy, proponowany przez Wnioskodawcę, podpisany w oryginale przez nabywcę jest dokumentem, który bez wątpliwości może stanowić dowód realizacji wewnątrzewspólnotowych dostaw i odbiorów towaru przez odbiorcę w miejscu ich przeznaczenia. Powyższe, w świetle zasady otwartego katalogu dowodów z art. 160 Ordynacji podatkowej i brzmienia art. 42 ust 4 i ust 11 w związku z ust 3 ustawy o VAT o podatku od towarów i usług uzasadnia twierdzenie, że wewnętrzny zbiorczy list przewozowy, kopia faktury ze specyfikacją dokonaną na fakturze lub oddzielnie w potwierdzeniu w sposób wystarczający dokumentuje dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów przez Wnioskodawcę uprawniając go do zastosowania stawki 0%.

Uzasadnienie prawne do obu zdarzeń przyszłych.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostaw towarów IVDT) podlega opodatkowaniu według stawki 0% pod warunkiem, że przed złożeniem deklaracji VAT-7 za dany okres rozliczeniowy posiada dowody, z których wynika, iż towar został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony nabywcy w kraju członkowskim Unii Europejskiej innym niż Polska. W myśl art. 42 ust. 3 ustawy o VAT dowodami, o których mowa powyżej są:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.
   
   

Wskazać należy, że dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, powinny łącznie potwierdzać dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terenie UE. Podatnik nie musi posiadać omawianych dowodów jako odrębnych dokumentów. Ważne jest jedynie to, aby dokumenty te zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego. Dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, mają „łącznie” potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają zawierać jednoznaczną informację, że towar dojechał do miejsca przeznaczania i miała miejsce wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zgodnie z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego składzie siedmiu sędziów z dnia 11 października 2010 roku sygn. akt I FPS 1/l0 dla zastosowania stawki 0 % przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 6, poz. 60 ze zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Wzajemna korelacja art. 42 ust. 3, ust. 4 i ust. 11 ustawy o VAT wskazuje na katalog dowodów w postaci dokumentów, których posiadanie powinno gwarantować bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Jest to katalog otwarty zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej i niedopuszczalne jest jego modyfikowanie poprzez zastosowanie formalnej teorii dowodów w postaci twierdzenia, że daną okoliczność można udowodnić wyłącznie określonymi formalnie środkami dowodowymi. W pełni uprawniona jest więc teza, że w świetle art. 42 Ust 3 i ust 4 oraz ust 11 ustawy o VAT udowodnienie okoliczności, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (Polski), może nastąpić „w szczególności” enumeratywnie wymienionymi w tej normie dokumentami oraz - na podstawie art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej - innymi dowodami. Powyższe jest zgodne z interpretacją proeuropejską dokonaną przez Trybunał Sprawiedliwości na tle Dyrektywy 2006/112/WE, gdzie Trybunał stwierdził, iż zakres warunków formalnych, jakie mogą zostać określone przez państwa członkowskie dla zastosowania przez podatników zwolnienia WDT (stawki 0 %), może zostać ustalony swobodnie na tyle, na ile nie jest ograniczony celami sprecyzowanymi w ww. Dyrektywie. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny, w uchwale o której wyżej, wykładnia odmienna godzi w zasadę neutralności. Przepisy zobowiązujące podatnika do dostarczenia przekonującego dowodu na to, że towary będące przedmiotem WDT fizycznie opuściły Polskę, jako kraj dostawy, nie mogą wykraczać w swojej treści oraz ich wykładni poza to, co niezbędne jest do wykazania tej okoliczności. Przepis krajowy nie może pozbawiać podatnika prawa do stosowania stawki 0% w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej jedynie z uwagi na niespełnienie przez niego obowiązków formalnych wymagających przedstawienia dokumentów zawierających ściśle określone dane, jeżeli fakt, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju ( art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT), został przez niego wykazany innymi, zgodnymi z przepisami prawa, dokumentami. Pozbawienie podatnika w takim przypadku prawa do stosowania stawki 0% godziłoby również w zasadę neutralności, z uwagi na podwójne opodatkowanie tej samej czynności, która powinna zostać opodatkowana jedynie przez nabywcę w kraju przeznaczenia (konsumpcji), bowiem wpływy z jej wykonania są należne tylko temu państwu członkowskiemu, w którym następuje końcowe wykorzystanie towaru.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 Nr 177, poz. 1054 t.j.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl ustępu 2 tego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;(…)
   
   

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dla odbiorców z krajów Unii Europejskiej posiadających właściwy i ważny numer identyfikacji podatkowej dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy. Wnioskodawca przedstawia dwa warianty przyszłych dostaw wewnatrzwspólnotowych, które różnią się dokumentacją, jaką będzie dysponować Wnioskodawca.

I tak, w zdarzeniu 1, Wnioskodawca zamierza dysponować następującymi dokumentami: kopia faktury wystawionej na nabywcę (płatnika) towaru ze specyfikacją sztuk towaru (opis, jednostka w tonach, ilość w tonach, cena); kopia międzynarodowego listu przewozowego (CMR) z podpisem przewoźnika i nabywcy towaru (płatnika), który nie jest jej faktycznym odbiorcą; dodatkowo od określonych nabywców będzie otrzymywał e-mailem zbiorcze potwierdzenie dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w danym miesiącu, zawierające wyszczególnienie wszystkich dostaw wraz ze specyfikacją tych dostaw (rodzaj towaru, ilość i waga towaru) i nazwą odbiorcy. To potwierdzenie, jak wskazuje Wnioskodawca wystawiane jest przez nabywcę (płatnika) po potwierdzeniu dostarczenia towaru do odbiorcy.

W zdarzeniu 2, Wnioskodawca zamierza dokumentować dostawy wewnątrzwspólnotowe w sposób następujący: kopia faktury ze specyfikacją sztuk towaru (opis, jednostka miary w tonach, ilość w tonach, cena); wewnętrzny, zbiorczy list przewozowy podpisany przez Wnioskodawcę i nabywcę (płatnika faktury) obejmujący dostawy do jednego miesiąca kalendarzowego. Dodatkowo, Wnioskodawca otrzyma od określonych nabywców zbiorcze potwierdzenie dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów przesyłane e-mailem oraz pocztą w danym miesiącu, uprawniające Wnioskodawcę do wystawienia faktury zawierające:

1. numer każdej dostawy z zamówienia (tzw. SCARDE)
2. nr rejestracyjny przewoźnika odbierającego towar
3. specyfikację towaru tj. oznaczenie towaru w formie kodu i nazwy towaru
4. ilość i wartość towaru.
   
   

W ramach dokumentów dodatkowych, Wnioskodawca będzie posiadał kopię dokumentu CMR podpisaną przez przewoźnika realizującego transport na zlecenie nabywcy otrzymaną w momencie fizycznego załadunku towaru z numerem rejestracyjnym samochodu, nr zamówienia (np. nr SCARDE) przesłany wcześniej e-mailemi w przypadku nr SCARDE ujawniony potem w potwierdzeniu odbioru.

W związku z powyższym, Wnioskodawca zadał pytanie, czy dysponując przedstawionymi powyżej dokumentami, ma prawo do zastosowania stawki podatku 0% dla dostaw wewnątrzwspólnotowych.

W art. 42 ust. 1 ustawy stwierdza się, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0% pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10 na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
   
   

Biorąc pod uwagę powyższy przepis, stwierdzić należy, że możliwość zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów istnieje, gdy spełnione zostaną łącznie warunki dotyczące statusu dostawcy oraz nabywcy, a także posiadania przez dostawcę stosownej dokumentacji.

Przepis art. 42 ust. 3 ustawy stanowi, iż dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
   - z zastrzeżeniem (…)
   
   

Dodatkowo, przepis art. 42 ust. 11 ustawy stanowi, iż w sytuacji gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

W swoim uzasadnieniu do zdarzenia 1 Wnioskodawca wskazuje, że posiada dokumentację wymaganą art. 42 ust. 3 ustawy, tj. specyfikację sztuk ładunku, kopie faktury oraz kopie dokumentu przewozowego z podpisem przewoźnika i nabywcy, który nie jest faktycznym odbiorca towaru. Wskazane przez Wnioskodawcę dokumenty można uznać za spełniające wymogi dokumentacji, która łącznie potwierdza dostarczenie towarów, będących przedmiotem WDT do nabywcy, ponieważ, jak wskazano we wniosku, faktura wystawiona jest na nabywcę, który potwierdza na posiadanej kopii listu przewozowego że towar odebrał. Fakt, że towar dalej jest przemieszczany do innego kontrahenta, tzw. odbiorcy finalnego towaru, nie zmienia faktu, że Wnioskodawca posiada w swojej dokumentacji dowody na to, że towary zostały przemieszczone i dostarczone do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska. Dokumenty te wskazują również tożsamość przemieszczanego i otrzymanego przez nabywcę czy finalnego odbiorcę towaru, zwłaszcza wystawiane przez nabywcę zbiorcze potwierdzenie dostawy w danym miesiącu wraz ze specyfikacją tych dostaw i nazwą odbiorcy.

Odnosząc się do zdarzenia 2, Wnioskodawca podaje, że zamierza dokumentować dostawy towaru w ramach WDT poprzez posiadanie kopii faktury ze specyfikacją sztuk towaru, wewnętrznym, zbiorczym listem przewozowym podpisanym przez siebie i przez nabywcę (płatnika faktury), obejmujący dostawy do jednego miesiąca kalendarzowego oraz otrzymane od określonych nabywców zbiorcze potwierdzenie dokonania dostawy, zawierające:

• numer każdej dostawy z zamówienia (tzw. SCARDE)

• Nr rejestracyjny przewoźnika odbierającego towar

• Specyfikację towaru tj. oznaczenie towaru w formie kodu i nazwy towaru

• Ilość i wartość towaru
  
  

Jako dokumentację dodatkową wskazał Wnioskodawca na kopię międzynarodowego listu przewozowego (CMR) podpisaną tylko przez przewoźnika i Wnioskodawcę wykonaną przy załadunku tego towaru przez przewoźnika z numerem rejestracyjnym przewoźnika, ewentualnie nr SCARDE oraz zamówienie od nabywcy z numerem dostawy (tzw. SCARDE) przesłanego do podmiotu od którego towar jest fizycznie odbierany.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy i przedstawiona dokumentacje, należy uznać, że Wnioskodawca dysponuje dowodami, które łącznie potwierdzają dostarczenie towaru do nabywcy, znajdującego się na terenie innego niż Polska państwa członkowskiego.

Podsumowując, zarówno w zdarzeniu 1 jak i w zdarzeniu 2 Wnioskodawca będzie posiadał niezbędna dokumentację, która w świetle art. 42 ust. 1 ustawy daje mu prawo do zastosowania stawki 0% dla przedmiotowych dostaw.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.