Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.180.2017.2.AK
z 25 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 11 lipca 2017 r. (data wpływu 13 lipca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 września 2017 r. (data wpływu 20 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 6 września 2017 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.180.2017.1.AK Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 6 września 2017 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 12 września 2017 r.), zaś w dniu 20 września 2017 r. (data nadania 15 września 2017 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 2 lipca 2013 roku Wnioskodawczyni wspólnie z mężem zakupili mieszkanie w cenie 163 000,00 złotych. Mieszkanie zostało sfinansowane w zakresie własnym w kwocie 7 000,00 złotych, reszta (156 000,00 złotych) została sfinansowana kredytem hipotecznym.

W bieżącym roku podatkowym małżonkowie zamierzają dokonać sprzedaży ww. mieszkania, w związku z czym będą zobowiązani do zapłaty 19% podatku dochodowego, gdyż sprzedaż nastąpi przed upływem pięciu lat od daty sprzedaży.

Zainteresowana wnosi o ustalenie, które z wydatków poniesionych już przy zakupie mieszkania oraz tych, które będą poniesione przy sprzedaży, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu ze zbycia mieszkania.

Wydatki poniesione przy zakupie mieszkania w 2013 roku:

1. zaciągnięty kredyt hipoteczny na kwotę 193 000 zł, a w nim 156 000 zł na zakup nieruchomości, 37 000,00 zł na remont/modernizację mieszkania, (w obecnej chwili pozostało do spłaty 179 527,38 zł);
2. pożyczka hipoteczna w kwocie 6 771,21 zł, która obejmuje: opłatę okołokredytową 278,64 zł, ubezpieczenie kredytobiorców 3 895,54 zł, ubezpieczenie nieruchomości na okres trzech lat od daty nabycia 2 597,03 zł, (w obecnej chwili do spłaty pozostało 6 298,43 zł);
3. opłaty u notariusza związane z zakupem nieruchomości poprzez podpisanie aktu notarialnego wynosząca 4 567 zł;
4. prowizja dla agenta nieruchomości w kwocie 6 014,70 zł;
5. ocena stanu technicznego nieruchomości oraz projekt naprawczy mieszkania dla nadzoru budowlanego wykonana przez biuro projektowe w kwocie 4 305,00 zł.
   
   

Natomiast przy sprzedaży mieszkania najprawdopodobniej zostaną poniesione następujące wydatki:

1. prowizja dla agenta nieruchomości;
2. opłata za zaświadczenie z banku o kwocie kredytu pozostałej do spłaty;
3. 1% od kwoty całkowitego zadłużenia na dzień dokonania spłaty dla banku z tytułu wcześniejszej spłaty;
4. kwota ubezpieczenia mieszkania przez kolejne dwa lata (lipiec 2016 - lipiec 2018).
   
   

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana wskazała, że na wydatki wymienione w pytaniu 2 posiada w większości paragony fiskalne, natomiast faktury VAT posiada na:

• prowizję od agenta nieruchomości (przy zakupie mieszkania);
• zakup chłodziarko-zamrażarki w zabudowie;
• zakup szafy w zabudowie (usługa nazywa się: trwała zabudowa przestrzeni wnękowej z montażem);
• ocenę stanu technicznego nieruchomości oraz projektu naprawczego mieszkania dla nadzoru budowlanego, wykonanego przez biuro projektowe w kwocie 4 305,00 zł.
  
  

Opłaty u notariusza są wypisane na końcu aktu notarialnego w następujących pozycjach: podatek od czynności cywilnoprawnych, opłata sądowa, dokonanie czynności notarialnej, 23% podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wydatki przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego ponumerowane od 1 do 9 mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu? Jeżeli nie wszystkie, to które?
2. Czy w przypadku gdy część kredytu hipotecznego związana z remontem/modernizacją mieszkania (część wydatku nr 1) nie może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodu, to czy mogą nimi być paragony, rachunki za remont: łazienki (zakup wanny, zlewozmywaka + szafki, szafy w zabudowie, sedesu, instalacji hydraulicznych, pralki, usług hydraulika i glazurnika); zakup lodówki pod zabudowę; w pokojach malowanie ścian (farby, osprzęt do malowania, usługi malarza), szafy w zabudowie, panele podłogowe?
3. Czy jeżeli wysokość kredytu hipotecznego i/lub pożyczki może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodu należy wziąć pod uwagę kwotę początkową kredytu i/lub pożyczki, czy kwotę pozostałą do spłaty?
4. Czy kwota, za którą zakupiono mieszkanie (163 000,00 zł) może być kosztem uzyskania przychodu, czy tylko ta część, która jest skredytowana lub została do spłaty? Czy ma to być cena początkowa?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania nr 1 wszystkie koszty powinny być kosztami uzyskania przychodu, gdyż w myśl ust. 6c art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki nr 1 (kwota 156 000,00 zł), 3, 4 są kosztami związanymi z nabyciem nieruchomości, natomiast wydatki nr 1 (kwota 37 000,00 zł na modernizację/remont), 2, 5 i 9 podnoszą wartość mieszkania. Natomiast wydatek nr 6 jest bezpośrednio związany ze zbyciem tej nieruchomości, a 7, 8 umożliwiają jego zbycie.

Ustosunkowując się do pytania nr 2 Zainteresowana stwierdziła, iż jako że środki z części kredytu hipotecznego przeznaczonego na remont i modernizację zostały rozpisane z pomocą banku i przez ten bank rozliczone, więc podniosły stan i wartość mieszkania, tym samym powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Natomiast gdyby takie rozliczenie nie było wystarczające, rachunki poświadczające wykonanie poniższych prac w domu (wymienionych w pytaniu), związane z elementami stałymi, które z domu nie mogą zostać zabrane powinny potwierdzić fakt podniesienia wartości mieszkania.

Zdaniem Wnioskodawczyni w odniesieniu do pytania nr 3 powinna być brana pod uwagę kwota pozostała do spłaty, gdyż to ona jest obecnym wydatkiem.

W odpowiedzi na pytanie nr 4 Zainteresowana wskazała, że dzwoniąc do Krajowej Informacji Skarbowej na infolinię (dnia 10 lipca 2017 r. o godz. 08:13) została poinformowana, iż cena początkowa mieszkania może być kosztem uzyskania przychodu. Wtedy od różnicy przychodu i tej ceny i ewentualnych pozostałych kosztów należy naliczyć podatek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni wspólnie z mężem w dniu 2 lipca 2017 r. nabyła mieszkanie za kwotę 163 000,00 zł. Zakup ten został sfinansowany kredytem hipotecznym w kwocie 156 000,00 zł oraz kwotą w wysokości 7 000,00 zł pochodzącą ze środków własnych.

Małżonkowie zamierzają w bieżącym roku dokonać zbycia przedmiotowego mieszkania.

Odnosząc zatem powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że w związku ze sprzedażą w 2017 r. lokalu mieszkalnego nabytego w 2013 r. powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wątpliwość Zainteresowanej budzi kwestia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych w związku z zakupem mieszkania, remontem i modernizacją oraz wydatków związanych z jego sprzedażą.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W świetle art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena określona w umowie, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).

Można do takich kosztów m.in. zaliczyć:

• związane ze zbyciem koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego;
• prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości;
• koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości;
• wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej;
• opłatę notarialną, koszty i opłaty sądowe.
  
  

Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Od powyższych kosztów odróżnić należy koszty uzyskania przychodu.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia odbywa się zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

W rozpatrywanym przypadku zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6c, bowiem mieszkanie zostało nabyte odpłatnie.

Stosownie do art. 22 ust. 6c ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e cytowanej ustawy wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa, co należy rozumieć pod pojęciem nakładów w rozumieniu ww. przepisu. Z brzmienia przepisu, jak i z poglądów reprezentowanych przez doktrynę wynika jednak, ze za nakłady poniesione na lokal mieszkalny rozumie się wydatki ulepszające, modernizujące dany lokal mieszkalny, czy też nawet wydatki remontowe, które zwiększają wartość rynkowa lokalu.

Do kosztów uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia zgodnie z art. 22 ust. 6c w zw. z art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczyć można:

• udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia;
• udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych poczynione w czasie ich posiadania, których wysokość ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.
  
  

Przywołane przepisy jednoznacznie wskazują, że kosztami uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia mogą być tylko udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia zbywanej nieruchomości powiększone o udokumentowane nakłady zwiększające wartość tej zbywanej nieruchomości. Przepis ten formułuje katalog zamknięty, który w żadnym wypadku nie dopuszcza zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu innych wydatków niż wymienione. Zatem, sam fakt poniesienia przez podatnika wydatku nie upoważnia go jeszcze do zaliczenia tego wydatku do kosztów nabycia, wytworzenia lub nakładów, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie wystarczy samo subiektywne przekonanie podatnika, że ponieważ wydatek w jakiś sposób z różnych względów towarzyszy, np. nabyciu, to należy uznać go za wydatek mający wpływ na wysokość podstawy opodatkowania. Nie każdy bowiem wydatek ma bezpośredni wpływ na nabycie bądź wytworzenie zbywanej nieruchomości lub prawie, podobnie jak nie każdy wydatek będzie uznany za nakład na nieruchomość zwiększający jej wartość. Określając zatem koszty uzyskania przychodu należy brać pod uwagę tylko te wydatki, które mają bezpośredni wpływ na uzyskany przychód i zostały wymienione w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

We własnym stanowisku dotyczącym pytania nr 1 Wnioskodawczyni wskazała, że do kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć wszystkie wydatki przedstawione w opisie stanu faktycznego (w punkach od 1 do 9), ponieważ są one kosztami związanymi z nabyciem nieruchomości lub stanowią wydatki podnoszące wartość mieszkania, czy też bezpośrednio są związane z jego zbyciem.

W ocenie tut. Organu wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni nie wszystkie wydatki wymienione w pkt 1-9 mogą stanowić koszty uzyskania przychodu.

Odnosząc się do wskazanego przez Zainteresowaną stanowiska w sprawie w odniesieniu do zaliczenia kredytu hipotecznego do kosztów uzyskania przychodu stwierdzić należy, że kosztem nabycia bez wątpienia jest cena (a nie wartość mieszkania) jaką zapłacił nabywca zbywcy za nieruchomość będącą przedmiotem sprzedaży, niezależnie od tego czy zakup nieruchomości jest sfinansowany kredytem bankowym, czy też środki na jej zakup pochodzą z oszczędności nabywcy. Koszt nabycia – co do zasady – określa notarialna umowa sprzedaży, na podstawie której podatnik staje się właścicielem nieruchomości. Kosztem nabycia są również wydatki notarialne, czyli wydatki związane ze sporządzeniem aktu notarialnego związanego z nabyciem nieruchomości, pod warunkiem, że w istocie nabywca takie wydatki poniósł.

W związku z powyższym zaciągnięty kredyt nie stanowi dla Wnioskodawczyni przychodu ani kosztu jego uzyskania. Zaciągnięcie kredytu jest wyłącznie sposobem na pozyskanie pieniędzy na zapłatę ceny za nabycie lokalu mieszkalnego. Zatem do kosztów uzyskania przychodów nie może być zaliczony kredyt bankowy.

Wskazane wyżej stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 lutego 2013 r., sygn. akt II FSK 1299/11, zgodnie z którym „(…) kosztem nabycia w rozumieniu analizowanego przepisu będzie więc cena nabycia nieruchomości określona w akcie notarialnym, wraz z kosztami tegoż aktu notarialnego (…). Według art. 22 ust. 6c u.p.d.o.f. kosztem uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 jest udokumentowany koszt wyłącznie związany z nabyciem nieruchomości lub prawa majątkowego, a nie koszt uzyskania przychodu związany z określonym źródłem przychodu (…). Zaciągnięcie kredytu jest więc sposobem na pozyskanie pieniędzy na zapłatę ceny nabywanej nieruchomości a kosztem uzyskania przychodu nie są w świetle art. 22 ust. 6c u.p.d.o.f. koszty spłaty kredytów zaciągniętych na sfinansowanie zakupu nieruchomości, lecz wyłącznie koszty nabycia tej nieruchomości (…)”.

Wskazać w tym miejscu należy, że kredyt hipoteczny w części którą Zainteresowana przeznaczyła na remont i modernizację zakupionego lokalu mieszkalnego z ww. względów nie może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu. Ewentualnym kosztem może być kwota wydatków pochodząca z kredytu, przeznaczona na remont i modernizację, która została udokumentowana fakturami VAT.

Wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię w postaci pożyczki hipotecznej w kwocie 6 771,21 zł, obejmującej opłatę okołokredytową, ubezpieczenie kredytobiorców a także ubezpieczenie nieruchomości, nie stanowią nakładów zwiększających wartość nieruchomości. Są to bowiem wydatki związane z pozyskaniem kredytu lub środków pieniężnych na zakup i remont lokalu mieszkalnego oraz ubezpieczenia tego lokalu. Zatem skoro są to wydatki związane z udzieleniem kredytu i zabezpieczeniem jego spłaty, nie mogą być potraktowane jako nakłady, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy, poczynione w trakcie posiadania zbywanego lokalu mieszkalnego, gdyż w żaden sposób nie wpływają na podwyższenie jego wartości.

Wnioskodawczyni zarówno przy nabyciu jak i sprzedaży lokalu mieszkalnego, korzystała z usług pośrednictwa agencji. Usługi wykonywane przez agencje charakteryzują się kompleksowymi usługami pośrednictwa, obejmującymi m.in. udział w negocjacjach, uzyskiwaniem zaświadczeń bankowych oraz załatwianiem wszelkich formalności związanych z przekazaniem lokalu mieszkalnego.

Skoro Zainteresowana w związku z zakupem mieszkania poniosła koszt z tytułu pośrednictwa w transakcji zakupu udokumentowane fakturą VAT stwierdzić należy, że Zainteresowana wynagrodzenie dla agencji pośredniczącej w nabyciu lokalu mieszkalnego może zaliczyć do kosztów odpłatnego zbycia, zgodnie z przepisem art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu natomiast do wydatków, które Zainteresowana zamierza ponieść w związku z korzystaniem przez nią z usług agencji pośredniczącej przy sprzedaży lokalu mieszkalnego tut. Organ wyjaśnia, że Wnioskodawczyni będzie mogła zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy przychód uzyskany z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego pomniejszyć o koszty poniesione w związku z usługą agencji pośrednictwa w przedmiotowej transakcji.

Dodatkowo mając na uwadze fakt, że Wnioskodawczyni poniosła wydatki związane z oceną stanu technicznego nieruchomości oraz projektem naprawczym mieszkania dla nadzoru budowlanego, potwierdzone fakturą VAT oraz zważywszy, że wydatki te zostały poniesione w związku z nabyciem lokalu mieszkalnego i jego remontem stwierdzić należy, że Zainteresowanej przysługuje prawo zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy.

Ustosunkowując się do kwestii zaliczenia kwoty ubezpieczenia mieszkania jako wydatku podnoszącego w ocenie Wnioskodawczyni wartość mieszkania tut. Organ stwierdza, że nie stanowi ona nakładu zwiększającego wartość nieruchomości (w rozumieniu art. 22 ust. 6c ustawy), zatem brak jest podstaw do zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodu.

Kosztem uzyskania przychodu nie są również wydatki poniesione w związku z wydaniem zaświadczenia z banku o kwocie kredytu pozostałej do spłaty oraz wydatek stanowiący 1% od kwoty całkowitego zadłużenia na dzień dokonania spłaty dla banku z tytułu wcześniejszej spłaty.

Transakcji zbycia mieszkania nie jest uzależniona od dokonania opłaty dotyczącej zaświadczenia oraz ww. spłaty tym bardziej, że transakcji sprzedaży Zainteresowana może dokonać wcześniej. Innymi słowy, Wnioskodawczyni nie spłaca zobowiązań bankowi po to, aby móc dokonać sprzedaży lokalu mieszkalnego lecz dlatego, że ciąży na niej obowiązek tej spłaty. Wnioskodawczyni spłaca kredyt i inne okołokredytowe należności po to, aby zwolnić się z długu jaki na niej ciąży względem banku. Stąd opłata za wydanie zaświadczenia o kwocie kredytu pozostałej do spłaty oraz 1% od kwoty całkowitego zadłużenia na dzień dokonania spłaty dla banku z tytułu wcześniejszej spłaty, nie mogą być uznane za koszty odpłatnego zbycia, skoro nie były poniesione w celu dokonania zbycia mieszkania.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni poczyniła nakłady na remont i modernizację przedmiotowego lokalu mieszkalnego.

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwestia, czy środki przeznaczone na remont i modernizację mieszkania może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Zainteresowana wskazała, że dokumentami potwierdzającymi poniesienie przez nią wydatków są w większości paragony fiskalne. Wnioskodawczyni posiada dokumenty w postaci faktur VAT jedynie na zakup chłodziarko-zamrażarki w zabudowie oraz szafy w zabudowie.

Przypomnieć należy, że zgodnie z art. 22 ust. 6e do kosztów uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży przedmiotowego mieszkania Wnioskodawczyni może zaliczyć udokumentowane fakturami VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, poniesione przez Zainteresowaną nakłady na remont tegoż mieszkania, które zwiększyły wartość rzeczonego mieszkania, poczynione w czasie jego posiadania.

W rozpatrywanym przypadku skoro Zainteresowana poniosła wydatki na remont i modernizację mieszkania, a wydatki te nie zostały udokumentowane fakturami VAT stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni nie przysługuje prawo zaliczenia poniesionych wydatków zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy do kosztów uzyskania przychodu.

Natomiast w odniesieniu do wydatków, które zostały udokumentowane w formie faktur tut. Organ wskazuje, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa, co należy rozumieć pod pojęciem nakładów w rozumieniu przepisu art. 22 ust. 6c ustawy. Z brzmienia przepisu, jak i z poglądów reprezentowanych przez doktrynę wynika jednak, że za nakłady poniesione na lokal mieszkalny rozumie się wydatki ulepszające, modernizujące dany lokal mieszkalny, czy też nawet wydatki remontowe, które zwiększają wartość rynkową lokalu.

Ponieważ przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia budowa, rozbudowa, nadbudowa, przebudowa, remont, to właściwym jest odwołanie się w tej kwestii do ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r., poz. 290, ze zm.).

W myśl art. 3 pkt 6 Prawa budowlanego, ilekroć w ustawie jest mowa o budowie, należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Zgodnie zaś z art. 3 pkt 7 ww. ustawy, przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego. Natomiast jeżeli w ustawie jest mowa o przebudowie należy przez to rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji (art. 3 pkt 7a Prawa budowlanego).

Z kolei w świetle przepisu art. 3 pkt 8 ww. ustawy Prawo budowlane, poprzez remont należy rozumieć wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Za remont uważa się w szczególności wykonanie robót budowlanych w istniejącym budynku mieszkalnym lub lokalu mieszkalnym wraz z wymianą dotychczas użytkowanych, zużytych składników wyposażenia technicznego budynku lub lokalu (np. dotychczasowej instalacji wodnej, kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, ciepłej wody, gazu przewodowego lub tylko określonych elementów tych instalacji).

Odnosząc się zatem do zaliczenia kwoty poniesionej przez Zainteresowaną na zakup chłodziarko-zamrażarki w zabudowie oraz szafy w zabudowie do kosztów uzyskania przychodu stwierdzić należy, że wydatki te dotyczą zakupu czy też wykonania wyposażenia mieszkania i jako takie nie mogą być traktowane na równi z wydatkami remontowo - budowlanymi. Umeblowanie (nawet to w trwałej zabudowie) nie może być podstawą do zastosowania odliczenia w odniesieniu do tych wydatków, bowiem jest to jedynie element wyposażenia mieszkania, zatem nie ma charakteru prac budowlanych. Wykonanie zabudowy stałej nie jest zatem wydatkiem związanym z budową (remontem) lokalu mieszkalnego.

Stanowisko, że wykonanie zabudowy stałej polegającej na wyposażeniu mieszkania w komplet mebli, w tym w szafy wnękowe, wykonanych na zamówienie, nie jest wydatkiem związanym z remontem lokalu czy budynku mieszkalnego potwierdził również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w wyroku z 13 lutego 2013 r. sygn. akt I SA/Go 3/13.

Odnosząc się do pytania nr 3 należy stwierdzić, że odpowiedź na nie jest bezprzedmiotowa, z uwagi na fakt iż jak wcześniej wskazano zarówno kredyt jak i pożyczka nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodu.

Ustosunkowując się natomiast do pytania nr 4 należy wskazać, iż kosztem uzyskania przychodu są jak wyżej wskazano wydatki poniesione na nabycie lokalu mieszkalnego (a więc cena nabycia lokalu oraz pozostałe wskazane wcześniej w interpretacji wydatki) nie zaś wartość początkowa lokalu mieszkalnego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.