2017.09.20 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.265.2017.2.IK
z 20 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 czerwca 2017 r. (data wpływu 9 czerwca 2017 r.), uzupełnionym pismem z 23 sierpnia 2017 r. (data wpływu 4 września 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania składników majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, którego dostawa nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT oraz korekty podatku naliczonego i zachowania prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2017 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie uznania składników majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, którego dostawa nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT oraz korekty podatku naliczonego i zachowania prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 23 sierpnia 2017 r. (data wpływu 4 września 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 22 sierpnia 2017 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.265.2017.1.IK, 0111-KDIB2-1.4010.101.2017.2.JP oraz 0111-KDIB2-1.4010.102.2017.2.JP

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, zarejestrowaną jako czynny podatnik VAT, prowadzącą działalność gospodarczą m.in. w zakresie organizowania wyjazdów turystycznych, pośrednictwa w sprzedaży usług turystycznych oraz wynajmu obiektów noclegowych. Na potrzeby prowadzonej działalności Wnioskodawca w 2014 r. nabył kompleks hotelowy składający się z nieruchomości (gruntów i budynków) oraz rzeczy ruchomych stanowiących wyposażenie hotelu. Wnioskodawca dokonał pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu nabycia hotelu. Nieruchomości i rzeczy ruchome, spełniające definicję środków trwałych zawartą w art. 16a u.p.d.o.p., wprowadzone zostały do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i podlegały amortyzacji.

Zakup hotelu został częściowo sfinansowany kredytem bankowym zaciągniętym przez Wnioskodawcę na ten cel. Kredyt został w części spłacony przez Wnioskodawcę, a w pozostałej części będzie spłacany przez nabywcę hotelu po dokonaniu transakcji sprzedaży opisanej w niniejszym wniosku.

Po nabyciu kompleksu hotelowego Wnioskodawca wykonywał w nim prace remontowe i modernizacyjne, jak również nabywał rzeczy ruchome stanowiące wyposażenie hotelu oraz usługi związane z eksploatacją hotelu. Jedne z prac modernizacyjnych są w trakcie realizacji i nie zostaną zakończone przed dokonaniem transakcji sprzedaży opisanej w niniejszym wniosku. Wydatki z tytułu rozpoczętej modernizacji przekroczyły kwotę 3500 zł. Wnioskodawca dokonywał pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z nabywania ww. towarów i usług. Hotel wraz z wyposażeniem wykorzystywany był przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, mianowicie został oddany w dzierżawę podmiotowi trzeciemu, który prowadzi w nim działalność hotelarską.

Oprócz dzierżawy hotelu Wnioskodawca prowadzi również inne rodzaje działalności gospodarczej. W celu organizowania tej części działalności Wnioskodawcy związanej z dzierżawą hotelu oraz sprawowania nadzoru nad prawidłowym wywiązywaniem się dzierżawcy z umowy, Wnioskodawca zatrudnia pracownika, którego miejscem pracy jest teren hotelu, a zakres obowiązków jest ściśle związany z wykonywaniem zadań dotyczących hotelu.

W swojej ewidencji rachunkowej Wnioskodawca posiada wyodrębnione konta, na których dokonuje zapisów księgowych związanych z hotelem. Ta część działalności Wnioskodawcy jest zatem odrębnie ewidencjonowana od reszty działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę. Ewidencja rachunkowa umożliwia m.in. wyodrębnienie aktywów i pasywów oraz przychodów i kosztów związanych z obsługą hotelu.

Wnioskodawca zamierza sprzedać hotel w całości, tj. wszystkie grunty, budynki oraz urządzenia i rzeczy ruchome związane z hotelem. Zgodnie z zawartą umową nabywca hotelu, oprócz zapłaty ceny sprzedaży:

przejmie prawa i obowiązki wynikające z umowy dzierżawy hotelu,
przejmie prawa i obowiązki wynikające z umowy zawartej z pracownikiem zajmującym się obsługą hotelu,
jako współkredytobiorca dołączy do umowy kredytowej zawartej w celu sfinansowania zakupu hotelu przez Wnioskodawcę i dokonywać będzie spłaty pozostałej części zadłużenia.

Cena sprzedaży uzgodniona zostanie z uwzględnieniem wszystkich okoliczności towarzyszących transakcji, w szczególności:

poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków na spłatę kredytu zaciągniętego w celu sfinansowania zakupu hotelu,
konieczności spłaty pozostałej części kredytu przez nabywcę hotelu,
wydatków na zakup towarów i usług związanych z rozpoczętymi pracami modernizacyjnymi.

Ponieważ sposób spłaty kredytu będzie stanowić element kalkulacyjny ceny sprzedaży hotelu, nabywca hotelu nie będzie uprawniony do żądania od Wnioskodawcy zwrotu wydatków poniesionych w związku ze spłatą rat kredytu po dokonaniu transakcji sprzedaży hotelu.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Wnioskodawca uważa, że opisana we wniosku „nieruchomość” (składająca się z gruntów i budynków), wraz z urządzeniami i rzeczami ruchomymi związanymi z obiektem będącymi również przedmiotem sprzedaży, a także opisanymi we wniosku umowami związanymi z użytkowaniem hotelu, stanowi wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość. Jak bowiem wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, dzierżawa kompleksu hotelowego (będącego przedmiotem sprzedaży w całości) jest jednym z rodzajów działalności prowadzonych przez Wnioskodawcę, ściśle związanym z tym hotelem. W celu organizowania tej części działalności Wnioskodawca zatrudnia pracownika, którego miejscem pracy jest teren hotelu, a zakres obowiązków jest ściśle związany z wykonywaniem zadań dotyczących hotelu. Zdarzenia związane z tą częścią działalności są odrębnie ewidencjonowane w prowadzonych księgach rachunkowych od reszty działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę. Biorąc pod uwagę wskazane okoliczności faktyczne, w ocenie Wnioskodawcy nie ulega więc wątpliwości, że opisany zespół składników majątkowych stanowi organizacyjnie i funkcjonalnie wyodrębnioną całość.

Wnioskodawca uważa, że opisana we wniosku „nieruchomość” (składająca się z gruntów i budynków), wraz z urządzeniami i rzeczami ruchomymi związanymi z obiektem będącymi również przedmiotem sprzedaży, a także opisanymi we wniosku umowami związanymi z użytkowaniem hotelu, stanowi zespół składników wyodrębnionych finansowo. Jak bowiem wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca w swojej ewidencji rachunkowej posiada wyodrębnione konta, na których dokonuje zapisów księgowych związanych z hotelem. Ta część działalności jest zatem odrębnie ewidencjonowana od reszty działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę. Ewidencja rachunkowa umożliwia m.in. wyodrębnienie aktywów i pasywów (w tym należności i zobowiązań) oraz przychodów i kosztów związanych z obsługą hotelu od reszty przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Biorąc pod uwagę wskazane okoliczności faktyczne, w ocenie Wnioskodawcy nie ulega więc wątpliwości, że opisany zespół składników majątkowych został wyodrębniony finansowo.

Wnioskodawca uważa, że opisana we wniosku „nieruchomość” (składająca się z gruntów i budynków), wraz z urządzeniami i rzeczami ruchomymi związanymi z obiektem będącymi również przedmiotem sprzedaży, a także opisanymi we wniosku umowami związanymi z użytkowaniem hotelu, będzie w stanie samodzielnie funkcjonować na rynku. Jak bowiem wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, przedmiotem sprzedaży są wszystkie grunty, budynki, urządzenia i rzeczy ruchome związane z hotelem. Jednocześnie nabywca hotelu przejmie prawa i obowiązki wynikające z umowy dzierżawy hotelu, umowy zawartej z pracownikiem zajmującym się obsługą hotelu oraz jako współkredytobiorca dołączy do umowy kredytowej zawartej w celu sfinansowania zakupu hotelu. Biorąc pod uwagę wskazane okoliczności faktyczne, w ocenie Wnioskodawcy nie ulega więc wątpliwości, że opisany zespół składników majątkowych będzie posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy.

Przedmiotowa nieruchomość składa się z czterech wyodrębnionych geodezyjnie działek o numerach ewidencyjnych: 45/2, 45/3,45/5 i 43.

Działka nr 45/3: niezabudowana żadnym budynkiem

Działka nr 45/2: zabudowana trzema budynkami:

budynkiem hotelu
budynkiem rotundy
budynkiem trafostacji

Działka nr 45/5: zabudowana budynkiem biurowym

Działka nr 43: niezabudowana żadnym budynkiem, znajduje się na niej droga dojazdowa do hotelu.

Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu budynków i budowli.

Budynek hotelu:

Wnioskodawca poniósł wydatki na ulepszenie budynku, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Były one niższe niż 30% wartości początkowej budynku. Wydatki poniesiono w 2015 r.
Dostawa budynku nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim.
Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku upłynął okres dłuższy niż 2 lata.
Budynek w stanie ulepszonym nie był przez Wnioskodawcę wykorzystywany do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.
Zgodnie z wiedzą posiadaną przez Wnioskodawcę, pierwsze zajęcie (używanie) budynku nastąpiło między rokiem 2007 a 2010 przez ówczesnego właściciela budynku. W tym okresie budynek został ukończony i oddany do użytku, ówczesny właściciel rozpoczął wykorzystywanie go na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Natomiast pierwsze zajęcie (używanie) budynku przez Wnioskodawcę nastąpiło w dniu zakupu, tj. 20.02.2014 r. W tym dniu zawarta została umowa dzierżawy, która obowiązuje w dalszym ciągu.
Od pierwszego zajęcia, używania budynku do dnia jego dostawy minie okres dłuższy niż 2 lata.

Budynek rotundy:

Wnioskodawca nie poniósł wydatków na ulepszenie budynku.
Dostawa budynku nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim.
Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku upłynął okres dłuższy niż 2 lata.
Budynek w stanie ulepszonym nie był przez Wnioskodawcę wykorzystywany do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.
Zgodnie z wiedzą posiadaną przez Wnioskodawcę, pierwsze zajęcie (używanie) budynku nastąpiło między rokiem 2007 a 2010 przez ówczesnego właściciela budynku. W tym okresie budynek został ukończony i oddany do użytku, ówczesny właściciel rozpoczął wykorzystywanie go na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Natomiast pierwsze zajęcie (używanie) budynku przez Wnioskodawcę nastąpiło w dniu zakupu, tj. 20.02.2014 r. W tym dniu zawarta została umowa dzierżawy, która obowiązuje w dalszym ciągu.
Od pierwszego zajęcia, używania budynku do dnia jego dostawy minie okres dłuższy niż 2 lata.

Budynek trafostacji:

Wnioskodawca nie poniósł wydatków na ulepszenie budynku.
Dostawa budynku nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim.
Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku upłynął okres dłuższy niż 2 lata.
Budynek w stanie ulepszonym nie był przez Wnioskodawcę wykorzystywany do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.
Zgodnie z wiedzą posiadaną przez Wnioskodawcę, pierwsze zajęcie (używanie) budynku nastąpiło między rokiem 2007 a 2010 przez ówczesnego właściciela budynku. W tym okresie budynek został ukończony i oddany do użytku, ówczesny właściciel rozpoczął wykorzystywanie go na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Natomiast pierwsze zajęcie (używanie) budynku przez Wnioskodawcę nastąpiło w dniu zakupu, tj. 20.02.2014 r. W tym dniu zawarta została umowa dzierżawy, która obowiązuje w dalszym ciągu.
Od pierwszego zajęcia, używania budynku do dnia jego dostawy minie okres dłuższy niż 2 lata.

Budynek biurowy:

Wnioskodawca nie poniósł wydatków na ulepszenie budynku.
Dostawa budynku nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim.
Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku upłynął okres dłuższy niż 2 lata.
Budynek w stanie ulepszonym nie był przez Wnioskodawcę wykorzystywany do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.
Zgodnie z wiedzą posiadaną przez Wnioskodawcę, pierwsze zajęcie (używanie) budynku nastąpiło między rokiem 2007 a 2010 przez ówczesnego właściciela budynku. W tym okresie budynek został ukończony i oddany do użytku, ówczesny właściciel rozpoczął wykorzystywanie go na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Natomiast pierwsze zajęcie (używanie) budynku przez Wnioskodawcę nastąpiło w dniu zakupu, tj. 20.02.2014 r. W tym dniu zawarta została umowa dzierżawy, która obowiązuje w dalszym ciągu.
Od pierwszego zajęcia, używania budynku do dnia jego dostawy minie okres dłuższy niż 2 lata.

Droga dojazdowa:

Wnioskodawca nie poniósł wydatków na ulepszenie budowli.
Dostawa budowli nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim.
Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budowli upłynął okres dłuższy niż 2 lata.
Budowla w stanie ulepszonym nie była przez Wnioskodawcę wykorzystywana do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.
Zgodnie z wiedzą posiadaną przez Wnioskodawcę, pierwsze zajęcie (używanie) budowli nastąpiło między rokiem 2007 a 2010 przez ówczesnego właściciela budynku. W tym okresie budowla została ukończona i oddana do użytku, ówczesny właściciel rozpoczął wykorzystywanie jej na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Natomiast pierwsze zajęcie (używanie) budowli przez Wnioskodawcę nastąpiło w dniu zakupu, tj. 20.02.2014 r. W tym dniu zawarta została umowa dzierżawy, która obowiązuje w dalszym ciągu.
Od pierwszego zajęcia, używania budowli do dnia jej dostawy minie okres dłuższy niż 2 lata.

Na podstawie przepisów o podatku dochodowym wszystkie budynki i budowle oraz nabyte wraz z nimi rzeczy ruchome stanowiące wyposażenie hotelu zostały zaliczone do środków trwałych jako jeden obiekt. Wprowadzenie do ewidencji środków trwałych nastąpiło w dniu 25.02.2014 r. Natomiast rzeczy ruchome nabywane odrębnie, w trakcie posiadania hotelu przez Wnioskodawcę, nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych - jako rzeczy o wartości nieprzekraczającej 3.500 zł były one jednorazowo uwzględniane w kosztach uzyskania przychodów.

Wartość początkowa środka trwałego przekracza 15.000 zł.

Kwota ulepszeń środka trwałego wynosi 25.447,50 zł. Ulepszenia te dotyczą wyłącznie budynku hotelu. Wartość ulepszeń nie podniosła jeszcze wartości początkowej środka trwałego ze względu na to, że prace modernizacyjne nie zostały ukończone.

Wnioskodawca nie przyjął jeszcze do ewidencji środków trwałych poczynionych ulepszeń (nie nastąpiło jeszcze podwyższenie wartości środka trwałego) ze względu na to, że prace modernizacyjne nie zostały ukończone.

10.

Oprócz zabudowanych budynkami działek gruntu o numerach 45/2, 45/5, przedmiotem wniosku są dwie niezabudowane działki o numerach 45/3 i 43.

Działka nr 45/3 nie ma przeznaczenia budowlanego. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, są to tereny zieleni urządzonej towarzyszącej zabudowie usługowej i mieszkaniowej, na których wprowadzony jest zakaz zabudowy obiektami budowlanymi oraz prowadzenia innych robót budowlanych za wyjątkiem:

zewnętrznych sieci uzbrojenia i urządzeń infrastruktury technicznej,
obiektów małej architektury dla celów rekreacji,
urządzeń rekreacyjno-sportowych,
przejść pieszych, zjazdów indywidualnych oraz tras rowerowych,
małych zbiorników wodnych służących rekreacji.

Działka nr 43 ma przeznaczenie budowlane częściowo. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, działka znajduje się na czterech obszarach o różnym przeznaczeniu:

Przeznaczenie podstawowe, zabudowa na funkcje usług turystycznych takich jak np. hotele pensjonaty, kompleksy hotelowo-konferencyjne, gastronomia, obiekty i urządzenie sportowo- rekreacyjne. Na tym obszarze przewidziana jest możliwość dokonania zabudowy obiektami budowlanymi.
Zieleń izolacyjna towarzysząca komunikacji i usługom. Na tym obszarze wprowadzony jest zakaz zabudowy obiektami budowlanymi oraz prowadzenia innych robót budowlanych za wyjątkiem:
- zewnętrznych sieci uzbrojenia i urządzeń infrastruktury technicznej,
- przejść pieszych, chodników oraz tras rowerowych i zjazdów indywidualnych.
Ulica publiczna, klasy zbiorczej. Ten obszar przeznaczony jest pod drogi.
Usługi sportowo rekreacyjne. Na tym obszarze przewidziana jest możliwość dokonania zabudowy obiektami budowlanymi.

11.

W odniesieniu do każdej spośród rzeczy ruchomych:

Przy nabyciu rzeczy ruchomych Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.
Rzeczy ruchome będące przedmiotem przekazania nie były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.
Rzeczy ruchome będące przedmiotem przekazania stanowią towar używany.
Wnioskodawca nabył rzeczy ruchome w celu odsprzedaży, jak również przed odsprzedażą zamierzał je użytkować dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.
Wnioskodawcy nie nabył rzeczy ruchomych od jednego z podmiotów wymienionych w art. 120 ust. 10 u.p.t.u.

12.

Zgodnie z wiedzą Wnioskodawcy, nabywca hotelu zamierza kontynuować działalność polegającą na dzierżawie kompleksu hotelowego lub prowadzeniu działalności hotelarskiej lub pokrewnej we własnym zakresie, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca nie ma jednak żadnego wpływu na to, jaką decyzję nabywca podejmie po dokonaniu transakcji.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytania:

Czy sprzedaż hotelu (tj. gruntów, budynków, urządzeń i rzeczy ruchomych związanych z obiektem), z jednoczesnym przejęciem przez nabywcę praw i obowiązków wynikających z umów zawartych z pracownikiem i dzierżawcą oraz dołączeniem przez nabywcę do umowy kredytowej, należy uznać za transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
Czy w związku z dokonaniem transakcji sprzedaży hotelu Wnioskodawca zachowa prawo do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z nabycia w 2014 r. Nieruchomości i ruchomości stanowiących hotel oraz nabywania towarów i usług związanych z wyposażeniem, eksploatacją, remontami i modernizacją hotelu w trakcie jego posiadania przez Wnioskodawcę?
Czy w związku z dokonaniem transakcji sprzedaży hotelu Wnioskodawca zobowiązany będzie do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego wynikającego z nabycia w 2014 r. Nieruchomości i ruchomości stanowiących hotel oraz nabywania towarów i usług związanych z wyposażeniem, eksploatacją, remontami i modernizacją hotelu w trakcie jego posiadania przez Wnioskodawcę?

Zdanie Wnioskodawcy.

Ad 1)

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sprzedaż hotelu (tj. gruntów, budynków, urządzeń i rzeczy ruchomych związanych z obiektem), z jednoczesnym przejęciem przez nabywcę praw i obowiązków wynikających z umów zawartych z pracownikiem i dzierżawcą oraz dołączeniem przez nabywcę do umowy kredytowej, uznać należy za transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 u.p.t.u., „przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa”. Przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się „organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania” (art. 2 pkt 27e).

Wskazany wyżej przepis art. 2 pkt 27e u.p.t.u. powinien być interpretowany z uwzględnieniem orzecznictwa TSUE, w szczególności wyroków w sprawach c-497/01 oraz c-444/10 odnoszących się do treści art. 19 dyrektywy 2006/112/we rady z 28 listopada 2006 r. W sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L 347z 11 grudnia 2006, str. 1, z późn. zm.). W myśl tej regulacji prawa unijnego, w przypadku przekazania odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i ze w takim przypadku osoba, której przekazano towary będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.

Należy zauważyć, że prawodawca unijny stanowiąc regulację ww. art. 19 dyrektywy 112 nie zdefiniował jednak użytego w niej pojęcia prawnego „całości lub części majątku”.

W wyroku c-497/01 w sprawie Zita Modes trybunał zwracając uwagę, że niezgodne z przepisami dyrektywy jest wprowadzanie przez państwo członkowskie jakichkolwiek ograniczeń - innych niż te, o których mowa w dyrektywie, podkreślił, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz - w zależności od konkretnego przypadku - składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Oznacza to, że zespół składników materialnych i niematerialnych pozwala z uwagi na swoje zorganizowanie, personel, infrastrukturę, itp. Naprowadzenie określonej działalności gospodarczej. Podkreśla się przy tym, że możliwość stanowienia przez ten zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u zbywcy zorganizowany zespół składników gotowych realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po jego zbyciu możliwe musi być kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę przedsiębiorstwa.

Biorąc pod uwagę treść przepisu art. 2 pkt 27e u.p.t.u. oraz wnioski płynące z orzecznictwa przyjąć należy, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek ze wskazanych wyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Co do zasady zespół składników powinien zawierać elementy materialne (np. Wyposażenie) oraz niematerialne (np. Umowy, zobowiązania), które są konieczne do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej, prowadzonej dotychczas przez podmiot dokonujący wyodrębnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W wydanych w tym zakresie indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego wskazano, że elementami zespołu składników stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa powinny być w szczególności aktywa trwałe i obrotowe, a także czynnik ludzki.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie ulega wątpliwości, że zespół składników majątkowych związanych z dzierżawą hotelu zawiera zarówno elementy materialne, jak i niematerialne, które stanowią zespół tworzący funkcjonalną całość. Wnioskodawca wskazał, że „zamierza sprzedać hotel w całości, tj. Wszystkie grunty, budynki oraz urządzenia i rzeczy ruchome związane z hotelem. Zgodnie z zawartą umową nabywca hotelu, oprócz zapłaty ceny sprzedaży:

przejmie prawa i obowiązki wynikające z umowy dzierżawy hotelu,
przejmie prawa i obowiązki wynikające z umowy zawartej z pracownikiem zajmującym się obsługą hotelu,
jako współkredytobiorca dołączy do umowy kredytowej zawartej w celu sfinansowania zakupu hotelu przez Wnioskodawcę i dokonywać będzie spłaty pozostałej części zadłużenia. Cena sprzedaży uzgodniona zostanie z uwzględnieniem wszystkich okoliczności towarzyszących transakcji, w szczególności:
poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków na spłatę kredytu zaciągniętego w celu sfinansowania zakupu hotelu,
konieczności spłaty pozostałej części kredytu przez nabywcę hotelu,
wydatków na zakup towarów i usług związanych z rozpoczętymi pracami modernizacyjnymi.’’

Umowa, na podstawie której Wnioskodawca dokona sprzedaży hotelu, przewiduje zatem przeniesienie na nabywcę wszystkich składników majątkowych związanych z dzierżawą hotelu, niezbędnych do kontynuowania tej działalności. Realizacja postanowień umowy umożliwi nabywcy dalsze prowadzenie działalności polegającej na wydzierżawianiu hotelu i realizowanie związanych z tym celów gospodarczych.

Jednocześnie zespół składników majątkowych będących przedmiotem umowy został finansowo i organizacyjnie wyodrębniony w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy. Jak bowiem wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, „w celu organizowania tej części działalności Wnioskodawcy związanej z dzierżawą hotelu oraz sprawowania nadzoru nad prawidłowym wywiązywaniem się dzierżawcy z umowy, Wnioskodawca zatrudnia pracownika, którego miejscem pracy jest teren hotelu, a zakres obowiązków jest ściśle związany z wykonywaniem zadań dotyczących hotelu. W swojej ewidencji rachunkowej Wnioskodawca posiada wyodrębnione konta, na których dokonuje zapisów księgowych związanych z hotelem. Ta część działalności Wnioskodawcy jest zatem odrębnie ewidencjonowana od reszty działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę. Ewidencja rachunkowa umożliwia m in. Wyodrębnienie aktywów i pasywów oraz przychodów i kosztów związanych z obsługą hotelu.” zespół składników, o których mowa, realizuje zadania gospodarcze związane z uzyskiwaniem przychodów z dzierżawy hotelu, a w wyniku zawartej umowy realizacja tych zadań będzie mogła być kontynuowana przez nabywcę hotelu.

Spełnione zatem są wszystkie przesłanki uznania transakcji zawieranej między Wnioskodawcą a nabywcą hotelu za transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 ust. 1 u.p.t.u. tym samym za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż hotelu (tj. gruntów, budynków, urządzeń i rzeczy ruchomych związanych z obiektem), z jednoczesnym przejęciem przez nabywcę praw i obowiązków wynikających z umów zawartych z pracownikiem i dzierżawcą oraz dołączeniem przez nabywcę do umowy kredytowej jako współkredytobiorca, uznać należy za transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad 2)

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dokonanie transakcji sprzedaży hotelu nie stanowi okoliczności pozbawiającej Wnioskodawcę prawa do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z nabycia w 2014 r. Nieruchomości i ruchomości stanowiących hotel oraz nabywania towarów i usług związanych z wyposażeniem, eksploatacją, remontami i modernizacją hotelu w trakcie jego posiadania przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 u.p.t.u. „w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 119 oraz art. 124”.

W opisie zdarzenia przyszłego wskazano, że „na potrzeby prowadzonej działalności Wnioskodawca w 2014 r. nabył kompleks hotelowy składający się z nieruchomości (gruntów i budynków) oraz rzeczy ruchomych stanowiących wyposażenie hotelu. Wnioskodawca dokonał pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktury dokumentującej nabycie hotelu. (...) Po nabyciu kompleksu hotelowego Wnioskodawca wykonywał w nim prace remontowe i modernizacyjne, jak również nabywał rzeczy ruchome stanowiące wyposażenie hotelu oraz usługi związane z eksploatacją hotelu. (...) Wnioskodawca dokonywał pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z nabywania ww. towarów i usług. Hotel wraz z wyposażeniem wykorzystywany był przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, mianowicie został oddany w dzierżawę podmiotowi trzeciemu, który prowadzi w nim działalność hotelarską”.

Nie ulega zatem wątpliwości, że wszystkie wskazane towary i usługi związane z hotelem były przez Wnioskodawcę nabywane i wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Wnioskodawca miał zatem prawo do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony związany z nabywanymi towarami i usługami, a późniejsza sprzedaż hotelu pozostaje bez wpływu na to prawo. Jednocześnie w art. 88 u.p.t.u. określone zostały przypadki, w których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego. W przepisie tym nie została wymieniona okoliczność sprzedaży zespołu składników majątkowych opisana w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, niezależnie od tego, czy sprzedaż ta będzie opodatkowana, zwolniona od podatku lub wyłączona z opodatkowania jako transakcja zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ad 3)

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w związku z dokonaniem transakcji sprzedaży hotelu nie będzie zobowiązany do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego wynikającego z nabycia w 2014 r. Nieruchomości i ruchomości stanowiących hotel oraz nabywania towarów i usług związanych z wyposażeniem, eksploatacją, remontami i modernizacją hotelu w trakcie jego posiadania przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z przepisami art. 91 ust. 1 i 2 u.p.t.u.:

„1. Po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

2. W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku nauczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania”.

Jednocześnie z przepisów art. 91 ust. 4, 5 i 6 wynika, że:

„4. W przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

6. W przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.”

Na podstawie art. 91 ust. 7 „przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.”

Z kolei na podstawie art. 91 ust. 8 „korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.”

Natomiast art. 91 ust. 9 stanowi, że „w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa”.

Biorąc pod uwagę argumentację zaprezentowaną w uzasadnieniu własnego stanowiska w zakresie pytania nr 1, Wnioskodawca uważa, że przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego transakcja jest transakcją zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, korzystającą z wyłączenia od opodatkowania podatkiem VAT. Sama okoliczność sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest czynnością neutralną na gruncie podatku od towarów i usług i nie powoduje zmiany sposobu wykorzystywania poszczególnych towarów i usług wchodzących w skład tej zorganizowanej części przedsiębiorstwa lub wcześniej związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej z jej wykorzystaniem. Nie zachodzą więc żadne okoliczności związane ze zmianą wykorzystania nabytych towarów i usług do czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, które to okoliczności obligowałyby Wnioskodawcę do dokonania korekty podatku naliczonego. W świetle art. 91 ust. 9 u.p.t.u. ewentualnej korekty podatku naliczonego, związanej ze zmianą sposobu korzystania z nabytych składników majątkowych, dokonuje nabywca zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a nie jej zbywca. Gdyby więc po dokonaniu transakcji sprzedaży hotelu nabywca zaczął wykorzystywać poszczególne składniki majątkowe wchodzące w jego skład do wykonywania czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, to na nim ciążyłby obowiązek dokonania korekty, o której mowa w art. 91 u.p.t.u.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Jednocześnie art. 6 ustawy wskazuje na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te – chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług – nie podlegają opodatkowaniu.

Na podstawie ww. art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Należy zauważyć, że regulacja zawarta w art. 6 pkt 1 ustawy, stanowi odzwierciedlenie art. 19 ust. 1 i ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2016/112/WE Rady.

W myśl art. 19 ust. 1 i ust. 2 Dyrektywy 2016/112/WE Rady, w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach, gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Wobec tego w niniejszej sprawie kwestią wymagającą interpretacji jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 6 pkt 1 ustawy.

Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport), itp.

Wyłączenie stosowania ustawy przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy, obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa – zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy – rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych. Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Ocena ta musi być dokonana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia, jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie całość). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa obrotowe, ale także czynnik ludzki, a więc pracowniczy. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Podsumowując, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Podsumowując, na gruncie ustawy, mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

W ocenie tut. Organu wskazany wyżej przepis art. 2 pkt 27e ustawy powinien być interpretowany z uwzględnieniem wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-497/01 odnoszącego się do treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady.

Należy zauważyć, że prawodawca unijny stanowiąc regulację ww. art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady nie zdefiniował jednak użytego w niej pojęcia prawnego „całości lub części majątku”.

W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01) Trybunał stwierdził, że „(…) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy dyrektywy – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christem Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak i nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Oznacza to, że zespół składników materialnych i niematerialnych pozwala, z uwagi na swoje zorganizowanie, infrastrukturę itp., na prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Podkreśla się przy tym, że możliwość stanowienia przez ten zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u zbywcy zorganizowany zespół składników gotowych realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po jego zbyciu możliwe musi być kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę przedsiębiorstwa.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie organizowania wyjazdów turystycznych, pośrednictwa w sprzedaży usług turystycznych oraz wynajmu obiektów noclegowych. Na potrzeby prowadzonej działalności Wnioskodawca w 2014 r. nabył kompleks hotelowy składający się z nieruchomości (gruntów i budynków) oraz rzeczy ruchomych stanowiących wyposażenie hotelu. Zakup hotelu został częściowo sfinansowany kredytem bankowym zaciągniętym przez Wnioskodawcę na ten cel. Kredyt został w części spłacony przez Wnioskodawcę, a w pozostałej części będzie spłacany przez nabywcę hotelu po dokonaniu transakcji sprzedaży opisanej w niniejszym wniosku. Hotel wraz z wyposażeniem wykorzystywany był przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, mianowicie został oddany w dzierżawę podmiotowi trzeciemu, który prowadzi w nim działalność hotelarską. Oprócz dzierżawy hotelu Wnioskodawca prowadzi również inne rodzaje działalności gospodarczej. W celu organizowania tej części działalności Wnioskodawcy związanej z dzierżawą hotelu oraz sprawowania nadzoru nad prawidłowym wywiązywaniem się dzierżawcy z umowy, Wnioskodawca zatrudnia pracownika, którego miejscem pracy jest teren hotelu, a zakres obowiązków jest ściśle związany z wykonywaniem zadań dotyczących hotelu. W swojej ewidencji rachunkowej Wnioskodawca posiada wyodrębnione konta, na których dokonuje zapisów księgowych związanych z hotelem. Ta część działalności Wnioskodawcy jest zatem odrębnie ewidencjonowana od reszty działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę. Ewidencja rachunkowa umożliwia m.in. wyodrębnienie aktywów i pasywów oraz przychodów i kosztów związanych z obsługą hotelu.

przejmie prawa i obowiązki wynikające z umowy dzierżawy hotelu,
przejmie prawa i obowiązki wynikające z umowy zawartej z pracownikiem zajmującym się obsługą hotelu,
jako współkredytobiorca dołączy do umowy kredytowej zawartej w celu sfinansowania zakupu hotelu przez Wnioskodawcę i dokonywać będzie spłaty pozostałej części zadłużenia.

Cena sprzedaży uzgodniona zostanie z uwzględnieniem wszystkich okoliczności towarzyszących transakcji, w szczególności:

poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków na spłatę kredytu zaciągniętego w celu sfinansowania zakupu hotelu,
konieczności spłaty pozostałej części kredytu przez nabywcę hotelu,
wydatków na zakup towarów i usług związanych z rozpoczętymi pracami modernizacyjnymi.

Wnioskodawca uważa, że opisana we wniosku „nieruchomość” (składająca się z gruntów i budynków), wraz z urządzeniami i rzeczami ruchomymi związanymi z obiektem będącymi również przedmiotem sprzedaży, a także opisanymi we wniosku umowami związanymi z użytkowaniem hotelu, stanowi wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość. Dzierżawa kompleksu hotelowego (będącego przedmiotem sprzedaży w całości) jest jednym z rodzajów działalności prowadzonych przez Wnioskodawcę, ściśle związanym z tym hotelem. W celu organizowania tej części działalności Wnioskodawca zatrudnia pracownika, którego miejscem pracy jest teren hotelu, a zakres obowiązków jest ściśle związany z wykonywaniem zadań dotyczących hotelu. Zdarzenia związane z tą częścią działalności są odrębnie ewidencjonowane w prowadzonych księgach rachunkowych od reszty działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca uważa, że opisana „nieruchomość” wraz z urządzeniami i rzeczami ruchomymi związanymi z obiektem będącymi również przedmiotem sprzedaży, a także opisanymi we wniosku umowami związanymi z użytkowaniem hotelu, stanowi zespół składników wyodrębnionych finansowo. Jak bowiem wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca w swojej ewidencji rachunkowej posiada wyodrębnione konta, na których dokonuje zapisów księgowych związanych z hotelem. Ta część działalności jest zatem odrębnie ewidencjonowana od reszty działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę. Ewidencja rachunkowa umożliwia m.in. wyodrębnienie aktywów i pasywów (w tym należności i zobowiązań) oraz przychodów i kosztów związanych z obsługą hotelu od reszty przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Wnioskodawca uważa, że opisana we wniosku „nieruchomość” wraz z urządzeniami i rzeczami ruchomymi związanymi z obiektem będącymi również przedmiotem sprzedaży, a także opisanymi we wniosku umowami związanymi z użytkowaniem hotelu, będzie w stanie samodzielnie funkcjonować na rynku. Przedmiotem sprzedaży są wszystkie grunty, budynki, urządzenia i rzeczy ruchome związane z hotelem. Jednocześnie nabywca hotelu przejmie prawa i obowiązki wynikające z umowy dzierżawy hotelu, umowy zawartej z pracownikiem zajmującym się obsługą hotelu oraz jako współkredytobiorca dołączy do umowy kredytowej zawartej w celu sfinansowania zakupu hotelu. Zgodnie z wiedzą Wnioskodawcy, nabywca hotelu zamierza kontynuować działalność polegającą na dzierżawie kompleksu hotelowego lub prowadzeniu działalności hotelarskiej lub pokrewnej we własnym zakresie, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wyjaśniono powyżej, podstawowym wymogiem do uznania dostawy majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest to, aby stanowił on zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań, należności oraz środków pieniężnych), podlegający wydzieleniu w istniejącym przedsiębiorstwie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Istotnym jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie.

Odnosząc wyżej przedstawiony opis sprawy do powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że opisana nieruchomość wraz z urządzeniami i rzeczami ruchomymi związanymi z obiektem będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy. Powyższe wynika z faktu, że spełnione są przesłanki wyodrębnienia organizacyjnego, finansowego oraz funkcjonalnego, które to przesądzają o istnieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wskazane wyodrębnienie organizacyjne polega m.in. na tym, że dzierżawa kompleksu hotelowego jest jednym z rodzajów działalności prowadzonych przez Wnioskodawcę, ściśle związanym z tym hotelem. Do nieruchomości przypisany jest również pracownik, którego miejscem pracy jest teren hotelu, a zakres obowiązków jest ściśle związany z wykonywaniem zadań dotyczących hotelu. Zdarzenia związane z tą częścią działalności są odrębnie ewidencjonowane w prowadzonych księgach rachunkowych od reszty działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę. Ewidencja rachunkowa umożliwia wyodrębnienie aktywów i pasywów (w tym należności i zobowiązań) oraz przychodów i kosztów związanych z obsługa hotelu od reszty przedsiębiorstwa Wnioskodawcy co z kolei świadczy o wyodrębnieniu finansowym.

Wyodrębnienie funkcjonalne uwidacznia się w fakcie realizacji działalności hotelarskiej, która po dokonaniu sprzedaży mogłaby być kontynuowana na dotychczasowych zasadach. Jak bowiem wskazał Wnioskodawca, nabywca zamierza kontynuować działalność polegającą na dzierżawie kompleksu hotelowego lub prowadzeniu działalności hotelarskiej lub pokrewnej we własnym zakresie. Powyższe oznacza, że wyodrębnione składniki materialne i niematerialne będą stanowiły zespół składników zdolnych do realizacji wyznaczonych mu zadań. W takim kształcie sprawy działalność związana z opisana nieruchomością wraz z urządzeniami i rzeczami ruchomymi związanymi z obiektem jest gotowa do całkowicie samodzielnej realizacji zadań z zakresu hotelarstwa, to z kolei przesądza o istnieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Podsumowując, opisana we wniosku nieruchomość wraz z urządzeniami i rzeczami ruchomymi związanymi z obiektem będąca przedmiotem sprzedaży, stanowić będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. W efekcie czynność jego dostawy będzie wyłączona spod opodatkowania podatkiem VAT, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 jest prawidłowe.

Oprócz wyjaśnionej wyżej kwestii, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również ustalenia, czy w związku ze zbyciem opisanej nieruchomości wraz urządzeniami i rzeczami ruchomymi związanymi z obiektem Wnioskodawca zachowa prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z nabycia nieruchomości i ruchomości, wyposażenia, eksploatacji, remontu i modernizacji oraz czy będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego.

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu, nabycia towarów i usług.

Odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych. Prawo to przysługuje pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych wynikających z art. 88 ustawy o VAT.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego zostały określone w art. 91 ustawy.

Stosownie do art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Przepis art. 91 ust. 2 ustawy, stanowi, że w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Obowiązek dokonywania korekt w ciągu 10 lat, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy opłat rocznych pobieranych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste; w przypadku tych opłat przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio (art. 91 ust. 2a ustawy).

Na mocy art. 91 ust. 3 ustawy – korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W świetle art. 91 ust. 4 ustawy – w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W myśl art. 91 ust. 5 ustawy – w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 91 ust. 6 ustawy – w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi (art. 91 ust. 7 ustawy).

Na mocy art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Stosownie do art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Przepis art. 91 ust. 7c ustawy stanowi, że jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje – korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

W świetle art. 91 ust. 7d ustawy – w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania (art. 91 ust. 8 ustawy).

Obowiązek skorygowania podatku naliczonego od wcześniej nabytych towarów lub środków trwałych wykorzystywanych przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych, które są następnie przedmiotem zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, reguluje art. 91 ust. 9 ustawy.

Na mocy tego przepisu – w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Jak wskazano wyżej, przedmiotem dostawy będzie zorganizowana cześć przedsiębiorstwa i czynność ta w świetle art. 6 pkt 1 ustawy, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że transakcja zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w świetle art. 91 ust. 9 ustawy, nie spowoduje obowiązku dokonania przez Wnioskodawcę korekty podatku naliczonego, określonej w art. 91 ustawy. Transakcja zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie pozbawi Wnioskodawcy prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Obowiązek dokonania ewentualnych korekt podatku naliczonego – zgodnie z art. 91 ust. 9 ustawy będzie ciążył na nabywcy.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca dokona zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa przepisy art. 91 ustawy o VAT w stosunku do Wnioskodawcy nie będą miały zastosowania.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 2 i 3 jest prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Dodatkowa wskazać należy, że ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego , 44-101 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin