Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.349.2017.1.IK
z 29 września 2017 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 czerwca 2017 r. (data wpływu 7 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 7 lipca 2017 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca prowadzi działalność handlową i jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka podnajmuje od innej spółki – najemcy nieruchomość, na której prowadzi działalność w postaci apteki. W zakresie prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca realizuje dostawy towarów opodatkowane podatkiem VAT. Spółka – najemca wystawi Wnioskodawcy fakturę VAT tytułem czynszu płatnego z góry. Zobowiązanie z tytułu faktury Wnioskodawca rozliczy kompensatą z wcześniej powstałych należności. Oba podmioty – Wnioskodawca i wystawca faktury mają tego samego wspólnika (spółka akcyjna), który posiada 100% udziałów w każdej ze spółek.
Ponadto, wystawca faktury czynszowej jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem VAT, przy czym w złej kondycji finansowej. Wniosek o ogłoszenie upadłości został oddalony na podstawie art. 13 Prawa upadłościowego.
W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku jako nr 1):
Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury VAT wystawionej przez spółkę najemcę tytułem czynszu, wiedząc, że wystawca faktury nie zapłaci podatku VAT należnego z tej faktury, gdyż przy rozliczaniu kompensatą nie otrzyma środków pieniężnych, natomiast wiadomym jest że nie posiada zdolności finansowej do regulowania zobowiązań?
Stanowisko Wnioskodawcy.
Brak jest regulacji prawnej, która zabraniałaby podatnikowi obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury otrzymanej od podmiotu istniejącego i zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, od której podatnik nie zapłaci należnego podatku VAT, jak również ujęcia w kosztach podatkowych kosztów nabytej usługi, pomimo wiedzy na temat braku możliwości uregulowania zobowiązań podatkowych przez sprzedającego usługę.
W art. 88 ust. 3a ustawy o VAT, wymienione są przypadki, które nie stanowią podstawy do obniżenia przez nabywcę kwoty podatku należnego. W żadnym wymienionym przypadku nie ma sytuacji, zakazującej Spółce obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury, od której sprzedawca nie zapłacił należnego podatku VAT.
Wnioskodawca uważa, że fakt, iż kontrahent nie odprowadziłby podatku VAT do swojego urzędu skarbowego nie pozbawia Spółki prawa do odliczenia podatku naliczonego z wystawionej przez niego faktury VAT. Nabywca bowiem nie może ponosić konsekwencji za nienależyte wypełnienie obowiązków podatkowych przez sprzedawcę.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.
Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.
Jak wynika z powyższego ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 i ust. 10 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.
Z kolei zgodnie z art. 88 ust. 1a ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do wydatków, o których mowa w art. 29a ust. 7 pkt 3.
Natomiast w myśl art. 88 ust. 3a ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:
- sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
- wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
- (uchylona);
- transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
- (uchylony);
- wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
- stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,
- podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
- potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności;
- faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
- (uchylony);
- wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.
Wątpliwości Wnioskodawcy związane są z możliwością odliczenia podatku VAT z faktury otrzymanej od kontrahenta, w sytuacji gdy kontrahent, który złoży wniosek o ogłoszenie upadłości nie odprowadzi podatku należnego, a Wnioskodawca zobowiązanie z tytułu faktury rozliczy kompensatą.
W tym miejscu wskazać należy, że prawo do odliczenia podatku VAT stanowi niewątpliwie integralną część mechanizmu podatku VAT i co do zasady nie podlega ograniczeniu. System odliczeń ma bowiem na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru podatku VAT należnego lub zapłaconego w ramach jego całej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku VAT gwarantuje w ten sposób w zakresie ciężaru podatku neutralność wszystkich rodzajów działalności gospodarczej – niezależnie od jej celu i wyników – pod warunkiem, że co do zasady ona sama podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.
Biorąc pod uwagę powyższe, należy uznać, że w przedstawionej sytuacji, przy uwzględnieniu faktu, że u kontrahenta (wystawcy faktury) powstał obowiązek podatkowy, Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego, pomimo faktu, że jego kontrahent nie odprowadzi należnego podatku, bowiem przepisy ograniczające prawo do odliczenia podatku nie przewidują takiej sytuacji.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Dodatkowa wskazać należy, że ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Aleja Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.