Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.45.2017.2.JR
z 23 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2017 r. (data wpływu 31 marca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 maja 2017 r. (data wpływu 23 maja 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 8 maja 2017 r., nr 0113-KDIPT3.4011.45.2017.1.JR, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 8 maja 2017 r. (data doręczenia 12 maja 2017 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 18 maja 2017 r. (data wpływu 23 maja 2017 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 19 maja 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 22 września 2008 r., Wnioskodawczyni i Jej zmarły mąż, darowali swojemu synowi nieruchomość zabudowaną, położoną w …. Następnie aktem notarialnym z dnia 14 listopada 2012 r. syn z powrotem im tę nieruchomość darował. Jednakże ze względu na zły stan zdrowia i brak możliwości dbania o dom wraz z obejściem, w dniu 17 lutego 2016 r., Wnioskodawczyni wraz ze zmarłym mężem dokonali sprzedaży przedmiotowej zabudowanej nieruchomości o łącznej pow. 1 201 m², na rzecz …, za kwotę 200 000 zł.

Od razu z tej kwoty zakupili mieszkanie dwupokojowe w … przy ul. … za kwotę 120 000 zł.

Pozostałą część kwoty ze sprzedaży domu zamierzali przeznaczyć na własne cele mieszkalne, w ten sposób nie chcieli płacić podatku dochodowego z tytułu zbycia własnego domu przed upływem 5 lat od dnia odzyskania go z powrotem, tj. od dnia 14 listopada 2012 r., kiedy to syn darował im ten dom. Niestety w dniu 3 października 2016 r. mąż Wnioskodawczyni w skutek choroby zmarł i nie zdążył złożyć zeznania rocznego PIT-39 deklarując uzyskany dochód ze sprzedaży nieruchomości jako zwolniony, ponieważ chciał przeznaczyć tę swoją część pieniędzy na gruntowny remont mieszkania, które zakupił wraz z Wnioskodawczynią.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 18 maja 2017 r. Wnioskodawczyni wskazała, że nie przeprowadziła jeszcze postępowania spadkowego po zmarłym mężu. Odpłatne zbycie nieruchomości w dniu 17 lutego 2016 r. nastąpiło poza wykonywaniem działalności gospodarczej (Wnioskodawczyni oraz Jej zmarły mąż nie prowadzili żadnej działalności gospodarczej). Tytuł prawny Wnioskodawczyni do zakupionego mieszkania to odrębna własność lokalu mieszkalnego.

Naczelnik Urzędu Skarbowego nie wszczął postępowania w zakresie odpowiedzialności Wnioskodawczyni jako spadkobiercy. Wnioskodawczyni występuje w swoim imieniu o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej dotyczącej zapłaty podatku dochodowego z tytułu sprzedaży domu przed upływem 5 lat od daty nabycia przez zmarłego męża, jako potencjalny spadkobierca.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

1. Czy Wnioskodawczyni jako spadkobierca (zdarzenie przyszłe) będzie zmuszona zapłacić podatek dochodowy z tytułu sprzedaży domu za zmarłego, zgodnie z art. 29 § 1 oraz art. 30 § 1 ustawy o podatku dochodowym?
2. Czy jako spadkobierca mogłaby skorzystać z ulgi mieszkaniowej wykorzystując różnicę pomiędzy kwotą sprzedaży domu a kwotą zakupu mieszkania na własne cele mieszkalne zgodnie z art. 21 ust. l pkt 131 ustawy o podatku dochodowym?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, nie powinna płacić podatku dochodowego za męża z tytułu jego zobowiązania należnego a niepobranego, wykorzystując zwolnienie opisane w art. 21 ust. l pkt 132, czyli wykorzystując całą kwotę na własne cele mieszkalne oraz (kolejne stanowisko) powołując się na ustawę o podatku od spadków i darowizn, w której wyraźnie zaznaczone jest, że „... podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności (art. 1 powyższej ustawy).
   
   

Przepis ten nie wskazuje na podleganie obowiązkowi uiszczenia podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia zobowiązań podatkowych należnych a niepobranych przysługujących zmarłemu spadkodawcy, tak wiec w ocenie Wnioskodawczyni nie powinna Ona uiszczać tego podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 powołanej ustawy, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Na podstawie art. 30e ust. 5 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Natomiast zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Należny podatek, wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy).

Przy tym, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w art. 22 ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Jak wynika z treści wniosku, w dniu 14 lutego 2016 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem sprzedali zabudowaną nieruchomość, którą nabyli w dniu 14 listopada 2012 r., na podstawie umowy darowizny. Od razu z tej kwoty zostało zakupione mieszkanie dwupokojowe. Pozostałą część kwoty ze sprzedaży domu, Wnioskodawczyni wraz z mężem, zamierzali przeznaczyć na własne cele mieszkalne, jednakże w dniu 3 października 2016 r. mąż Wnioskodawczyni zmarł. Przed śmiercią nie zdążył złożyć zeznania rocznego PIT-39 deklarując uzyskany dochód ze sprzedaży nieruchomości jako zwolniony, ponieważ chciał przeznaczyć tę swoją część pieniędzy na gruntowny remont mieszkania, które zakupił wraz z Wnioskodawczynią.

Dokonując zatem oceny skutków prawnych przedstawionego w sprawie zdarzenia przyszłego należy wskazać, że skoro zbycie opisanego we wniosku udziału w zabudowanej nieruchomości nastąpiło – co istotne dla niniejszego rozstrzygnięcia – za życia spadkodawcy Wnioskodawczyni oraz przed upływem 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym go nabyto, stanowi źródło przychodu, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji obowiązek zapłaty podatku z tytułu zbycia ww. udziału przechodzi na spadkobierców. Stosownie bowiem do przepisu art. 97 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), spadkobiercy podatnika, z zastrzeżeniem § 2, przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy.

Do praw majątkowych przewidzianych w przepisach prawa podatkowego zaliczyć można np. prawo do zwrotu nadpłaty, prawo do zwrotu podatku, niewykorzystane prawo do rozłożenia zapłaty podatku na raty. Do obowiązków majątkowych z kolei można zaliczyć: obowiązek zapłaty zaległości podatkowych, zapłaty odsetek za zwłokę itp.

Powyższe przepisy dotyczą tylko i wyłącznie majątkowych praw i obowiązków spadkodawcy, nie odnoszą się natomiast do praw i obowiązków zmarłego ściśle związanych z jego osobą, do których należy zaliczyć między innymi przysługujące spadkodawcy prawa do ulg, czy zwolnień podatkowych, w tym wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Prawa i obowiązki o charakterze osobistym nie podlegają dziedziczeniu w świetle przepisów Kodeksu cywilnego, ani przejęciu przez spadkobierców w świetle Ordynacji podatkowej.

Potwierdzeniem powyższego jest również literalne brzmienie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Zauważyć bowiem należy, że cytowany powyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym, wiąże skutki prawne w postaci zwolnienia z opodatkowania z faktem przeznaczenia uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych dochodu wyłącznie na własne cele mieszkaniowe wymienione w ustawie. Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 i dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie „własnych” potrzeb mieszkaniowych. Tak więc, uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych konkretnego podatnika, a nie cudzych celów innych osób. Skoro warunek wynikający z ww. przepisu nie został przez męża Wnioskodawczyni spełniony, to jego uprawnienia wynikające z powyższego zwolnienia nie mogą zostać przeniesione na spadkobierców. Uprawnienia te miały bowiem charakter osobisty i polegały na zaspokojeniu własnych potrzeb mieszkaniowych przez męża Wnioskodawczyni.

Z powyższych przepisów wyraźnie wynika, że tylko spadkodawca mógł ponieść wydatki uprawniające do ulg podatkowych. Ulga zależy bowiem od tego, czy podatnik – a nie jego spadkobiercy – wydał uzyskane ze sprzedaży nieruchomości pieniądze na własne cele mieszkaniowe.

Zgodnie z art. 98 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), do odpowiedzialności spadkobierców za zobowiązania podatkowe spadkodawcy stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego o przyjęciu i odrzuceniu spadku oraz o odpowiedzialności za długi spadkowe.

Przepis § 1 stosuje się również do odpowiedzialności spadkobierców za zaległości podatkowe, w tym również za zaległości, o których mowa w art. 52 oraz art. 52a (art. 98 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Na podstawie zaś art. 100 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, organ podatkowy orzeka w jednej decyzji o zakresie odpowiedzialności lub uprawnień poszczególnych spadkobierców na podstawie decyzji ostatecznych wydanych wobec spadkodawcy oraz jego zobowiązań wynikających z prawidłowych deklaracji.

Stosownie do art. 100 § 2 cyt. ustawy, jeżeli deklaracja złożona przez spadkodawcę jest nieprawidłowa lub deklaracji nie złożono, orzekając o zakresie odpowiedzialności lub uprawnień spadkobierców, organ podatkowy jednocześnie ustala lub określa kwoty, o których mowa w art. 21 § 3 i 3a, art. 24 lub art. 74a.

Zgodnie z art. 21 § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi, że podatnik, mimo ciążącego na nim obowiązku, nie zapłacił w całości lub w części podatku, nie złożył deklaracji albo że wysokość zobowiązania podatkowego jest inna niż wykazana w deklaracji, albo powstałego zobowiązania nie wykazano, organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa wysokość zobowiązania podatkowego.

Wydając decyzję, organ podatkowy określa prawidłową wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość poniesionej straty uprawniającej spadkobierców do skorzystania, zgodnie z przepisami prawa podatkowego, z ulg podatkowych, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, jeżeli ich wysokość jest inna niż wykazana w deklaracji złożonej przez spadkodawcę albo spadkodawca deklaracji nie złożył.

Przepis art. 100 § 3 ww. ustawy stanowi, że termin płatności przez spadkobiercę zobowiązań wynikających z decyzji o zakresie jego odpowiedzialności wynosi 14 dni od dnia jej doręczenia.

Stosownie do przepisów zawartych w art. 102 § 2, w miejsce strony zmarłej w toku postępowania w sprawach dotyczących praw i obowiązków wymienionych w art. 97 wstępują jej spadkobiercy.

Powyższe przepisy dotyczą sytuacji, kiedy podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych zmarł przed złożeniem deklaracji (zeznania), czy też przed otrzymaniem decyzji o określeniu zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc ma również zastosowanie do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, gdzie wprawdzie mąż Wnioskodawczyni uzyskał w 2016 r. przychód z tytułu zbycia udziału w nieruchomości zabudowanej, to z uwagi na śmierć w dniu 3 października 2016 r. nie mógł dopełnić obowiązku wykazania w zeznaniu podatkowym (PIT-39), w terminie do dnia 30 kwietnia 2017 r.:

• dochodu uzyskanego w roku podatkowym 2016 z ww. tytułu i obliczenia należnego podatku dochodowego od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lub
  

• dochodu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 przytoczonej ustawy.
  
  

Oznacza to, że zobowiązanie podatkowe, przypadające na zmarłego w 2016 r. męża Wnioskodawczyni, ustali właściwy dla zmarłego naczelnik urzędu skarbowego, a podatkiem dochodowym od osób fizycznych zostanie obciążona Wnioskodawczyni, jako spadkobierca z uwzględnieniem sposobu przyjęcia spadku.

Zatem, obowiązek uiszczenia podatku od przychodu uzyskanego przez zmarłego ze sprzedaży nieruchomości przechodzi na spadkobierców, przy czym spadkobiercy nie są podatnikami, a jedynie osobami odpowiedzialnymi za długi spadkowe.

Podsumowując należy wskazać, że prawo do ulgi określone w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy nigdy nie było i nie jest prawem dziedzicznym, gdyż przysługuje wyłącznie podatnikowi, który spełni warunki do skorzystania z niego. Zatem, Wnioskodawczyni jako spadkobierca po swoim zmarłym mężu nie ma prawa do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania przychodu, o którym mowa w ww. ustawie, jeżeli przeznaczy odziedziczone środki pieniężne uzyskane przez spadkodawcę z tytułu sprzedaży nieruchomości na własne cele mieszkaniowe.

Zatem, dochód w części stanowiącej różnicę pomiędzy kwotą sprzedaży domu a kwotą zakupu mieszkania uzyskany przez zmarłego męża Wnioskodawczyni z tytułu odpłatnego zbycia udziału w zabudowanej nieruchomości, będzie podlegał opodatkowaniu, a Wnioskodawczyni jako spadkobierca zmarłego będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego. Jednocześnie nie będzie zobowiązana do złożenia zeznania PIT-39, natomiast organ podatkowy wyda decyzję, w której określi wysokość zobowiązania podatkowego z uwzględnieniem sposobu przyjęcia spadku.

Zgodnie z zakresem wniosku przedmiotem interpretacji jest wyłącznie kwestia dotycząca zwolnienia z opodatkowania w części stanowiącej różnicę pomiędzy kwotą sprzedaży domu a kwotą zakupu mieszkania. Tutejszy Organ nie ocenił natomiast zasadności zwolnienia w części w jakiej przychód ze sprzedaży został przeznaczony przez spadkodawcę na zakup mieszkania.

Końcowo wskazać należy, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi rozstrzygnięcie w zakresie wynikającym z postawionych pytań w odniesieniu do zwolnienia przedmiotowego na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast nie odnosi się do opodatkowania zobowiązań podatkowych na podstawie ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2017 r., poz. 833, z późn. zm.), ponieważ nie było to przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.