Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IPPP2/4512-3-37/15-7/KBR
z 30 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 10 listopada 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 2486/15 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 22 marca 2017 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2012 r. (data wpływu 15 października 2012 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• kwalifikacji sprzedawanych złotych płytek i sztabek o różnych kształtach w kontekście brzmienia art. 121 ustawy o VAT - jest nieprawidłowe,
  

• kwalifikacji sprzedawanych złotych monet z dodatkami z uwzględnieniem masy czy objętości dodatkowego ozdobnika - diamentu, bursztynu, etc. w kontekście brzmienia art. 121 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT – jest prawidłowe,

• sposobu obliczania próby czystości złota, o której mowa w art. 121 ust. 1 pkt 1) i 2) ustawy o VAT – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2012 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie kwalifikacji sprzedawanych złotych monet z dodatkami oraz złotych płytek i sztabek o różnych kształtach w kontekście brzmienia art. 121 ustawy o VAT.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 4 grudnia 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania podatkowego znak: IPPP2/443-1048/12-2/AK, w której uznał że Strona nie zwróciła się o interpretację przepisu prawa a udzielenie informacji, jaki kształt „złota inwestycyjnego” można uznać za „sztabkę” lub „płytkę” lub czy dodanie do złotej monety dodatków w postaci np. diamentu, bursztynu czy perły powoduje, iż takiej monety nie będzie już można uznać za „złoto inwestycyjne”.

Na powyższe postanowienie Strona w dniu 14 grudnia 2012 r. (data wpływu 12 grudnia 2012 r.) złożyła zażalenie.

W dniu 13 lutego 2013 r. wydano postanowienie nr IPPP2/443-1048/12-4/AK, utrzymujące w mocy postanowienie z dnia 4 grudnia 2012 r. o odmowie wszczęcia postępowania.

Na ww. postanowienie Strona złożyła w dniu 18 marca 2013 r. skargę. Skarga Spółki była przedmiotem rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjnego w dniu 27 listopada 2013 r.

Sąd w wyroku sygn. III SA/Wa 983/13 uwzględniając skargę uchylił zaskarżone postanowienie.

Wypełniając postanowienia Sądu zawarte w ww. wyroku tut. Organ wydał dnia 16 lipca 2015 r. postanowienie nr IPPP2/443-1048/12-5/15-S/AK/BH, którym utrzymał w mocy postanowienie z dnia 4 grudnia 2012 r. o odmowie wszczęcia postępowania.

Wnioskodawca w dniu 5 sierpnia 2015 r., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę dotyczącą postanowienia z dnia 16 lipca 2015 r. Nr IPPP2/443-1048/12-5/15-S/AK/BH, utrzymującego w mocy postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania z dnia 4 grudnia 2012 r. znak IPPP2/443-1048/12-2/AK w przedmiocie podatku od towarów i usług.

Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 10 listopada 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 2486/15 uchylił zaskarżone postanowienie z dnia 16 lipca 2015 r. Nr IPPP2/443-1048/12-5/15-S/AK/BH. Prawomocne orzeczenie wpłynęło do tut. Organu dnia 22 marca 2017 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie kwalifikacji sprzedawanych złotych monet z dodatkami oraz złotych płytek i sztabek o różnych kształtach w kontekście brzmienia art. 121 ustawy o VAT - wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą prawną, która sprzedaje w Polsce i za granicą złote monety, złote płytki, złote sztabki i inne produkty wykonane ze złota.

Spółka w ramach swojej oferty posiada nie tylko monety wykonane wyłącznie ze złota ale także:

• złote monety z zatopionymi w nich kamieniami szlachetnymi oraz półszlachetnymi jak i różnego rodzaju minerałami (np. diament, cyrkonia, kryształek soli, bursztyn, etc.),
• złote monety z perłami,
  
• złote monety z innymi niemetalami (dalej wszystkie wskazane monety łącznie jako „Monety”).
  
  

Spółka w ramach swojej oferty sprzedaje płytki złota różnego kształtu (prostokątne, kwadratowe, okrągłe i w innych kształtach; dalej łącznie jako „Płytki”). Wszystkie Płytki niezależnie od kształtu wykonane są ze złota o próbie co najmniej 995 tysięcznych.

Spółka w ramach swojej oferty sprzedaje sztabki złota, o podstawie różnego kształtu (prostokątne, kwadratowe, okrągłe i o innych kształtach; dalej łącznie jako „Sztabki”). Wszystkie Sztabki niezależnie od kształtu podstawy wykonane są ze złota o próbie co najmniej 995 tysięcznych.

W związku z powyższym Spółka powzięła wątpliwość odnośnie kwalifikacji swoich produktów w kontekście brzmienia art. 121 Ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy sprzedawane przez Spółkę Płytki złota są „płytkami” w rozumieniu art. 121 ust. 1 pkt 1) Ustawy o VAT niezależnie od ich kształtu?
2. Czy sprzedawane przez Spółkę Sztabki złota są „sztabkami” w rozumieniu art. 121 ust. 1 pkt 1) Ustawy o VAT niezależnie od kształtu ich podstawy?
   
3. Czy sprzedawane przez Spółkę Monety spełniają warunek wskazany w art. 121 ust. 1 pkt 2) lit. a) Ustawy o VAT, jeśli próba złota z którego są wykonane (bez uwzględniania masy czy objętości dodatkowego ozdobnika - diamentu, bursztynu, etc.) przekracza co najmniej 900 tysięcznych?
   
4. Czy sprzedawane przez Spółkę Monety spełniają warunek wskazany w art. 121 ust. 1 pkt 2) lit. a) Ustawy o VAT jeśli próba złota z którego są wykonane (z uwzględnieniem masy czy objętości dodatkowego ozdobnika - diamentu, bursztynu, etc.) przekracza co najmniej 900 tysięcznych?
   
5. W jaki sposób należy obliczać próbę, o której mowa w art. 121 ust. 1 pkt 1) i 2) Ustawy o VAT?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1 i 2.

Sprzedawane przez Spółkę Płytki i Sztabki, niezależnie od ich kształtu czy kształtu ich podstawy są „sztabkami” oraz „płytkami” w rozumieniu art. 121 ust. 1 pkt 1) Ustawy o VAT ponieważ są wykonane ze złota o próbie co najmniej 995.

Ad. 3 i 4.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedawane przez Spółkę Monety spełniają warunek wskazany w art. 121 ust. 1 pkt 2) lit. a) Ustawy o VAT, jeśli złoto użyte do ich produkcji jest złotem o próbie co najmniej 900 tysięcznych. Dodatki w postaci diamentu, bursztynu czy inne nie wpływają na spełnienie przez te monety wskazanego warunku, ponieważ nie obniżają próby gotowego wyrobu.

Ad. 5.

Według Wnioskodawcy próba powinna być obliczana jako udział złota w zawartości stopu z innymi metalami, z którego wykonana jest Moneta. Na wysokość próby nie ma wpływu dodatek niemetali.

Uzasadnienie:

Ad. 1 i 2.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji „sztabki” ani „płytki”. Ponieważ pojęcia te nie są definiowane także w żadnej innej ustawie należy w tym zakresie odwołać się do języka potocznego.

Zgodnie ze słownikiem języka polskiego sztabka (sztaba) to „uformowana bryła metalu szlachetnego o prostokątnej podstawie”.

Definicja słownikowa, wymaga więc by sztabka była uformowana ze szlachetnego metalu (np. złoto) oraz posiadała prostokątną podstawę (prostokąt lub kwadrat).

Zdaniem Spółki, taka definicja słownikowa w sposób nieuzasadniony zawęża jednak zakres pojęcia „sztabki” w rozumieniu art. 121 ust. 1 pkt 1) Ustawy o VAT, który bazuje na przepisie art. 344 ust. 1 pkt 1 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.L. 2006 Nr 347, poz. 1 z późn. zm.; „Dyrektywa”). W konsekwencji pojęcia te są autonomicznymi pojęciami prawa wspólnotowego i nie mogą być ograniczane ze względu na znaczenie poszczególnych słów w języku danego państwa członkowskiego. Nieuzasadnione jest by bryła złota o podstawie prostokąta (prostokąta oraz prostokąta foremnego - kwadratu) była opodatkowana w inny sposób niż ta sama bryła złota o podstawie koła, trapezu lub innej figury geometrycznej, wykonana ze złota o tej samej próbie, posiadająca nawet tą samą wagę i wartość. Nie sposób dopatrzyć się celu takiego zróżnicowania, ani jego sensu,

W konsekwencji zdaniem Spółki niezależnie od kształtu podstawy sprzedawane przez nią Sztabki są „sztabkami” w rozumieniu art. 121 ust. 1 pkt 1) Ustawy o VAT.

Analogicznie jak w przypadku sztabek, polskie prawo nie zawiera definicji płytki.

Słownik języka polskiego wskazuje, że płytką (płytą) jest „płaski, foremny blok kamienia, betonu, szkła, metalu itp.”.

W konsekwencji, zdaniem Spółki płaski blok złota o dowolnym kształcie będzie mógł być uznany za „płytkę” w rozumieniu art. 121 ust 1 pkt 1) Ustawy o VAT, czy w rozumieniu art. 344 ust. 1 pkt 1 Dyrektywy.

Ustawodawca miał na celu uwzględnienie we wskazanej regulacji art. 121 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT możliwie szerokiego zakresu złota inwestycyjnego, podobnie jak uczyniono to w Dyrektywie. Wskazał więc te jego postacie, które występują w obrocie najczęściej. Kształt płytek i sztabek zupełnie nie wpływa na ich wartość, czy zawartość kruszcu. Sztabki i płytki są sprzedawane i kupowane dlatego, że składają się ze złota określonej próby, a nie dlatego że mają określony kształt.

Ad. 3.

Również w przypadku próby polskie prawo nie definiuje tego pojęcia.

Słownikowa definicja wskazuje, że próba to „zawartość metalu szlachetnego w stopie z innymi metalami; też: znak stempla urzędu probierczego określający zawartość metalu szlachetnego w danym wyrobie”.

W konsekwencji o próbie złota możemy mówić jedynie w wypadku połączenia złota z innymi metalami. Połączenie złota z kamieniami szlachetnymi, które nie są metalami, nie powoduje zmiany „próby” Monety jako całości. Jeśli moneta jest wykonana ze złota próby co najmniej 900 tysięcznych połączonego, np. z diamentem nadal jest to moneta spełniająca warunek wskazany w art. 121 ust. 1 pkt 2) lit. a) Ustawy o VAT, czy w art. 344 ust. 1 pkt 2 Dyrektywy, ponieważ połączenie to nie zmienia próby gotowego wyrobu.

Dopiero połączenie złota z innym metalem mogłoby spowodować, że moneta jako całość nie byłaby wykonana ze złota próby co najmniej 900 tysięcznych.

W konsekwencji zdaniem Spółki, niezależnie od zawarcia w Monecie dodatku w postaci kamienia szlachetnego, półszlachetnego czy innego niemetalu, jeśli złoto użyte do produkcji Monety jest próby co najmniej 900 tysięcznych, Moneta spełnia warunek wskazany w art. 121 ust. 1 pkt 2) lit. a) Ustawy o VAT lub art. 344 ust. 1 pkt 2 Dyrektywy. Moneta ta zachowuje bowiem próbę co najmniej 900 tysięcznych.

Ad. 4

W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie 3, Wnioskodawca z ostrożności procesowej pragnie wskazać swoje stanowisko także do pytania 4, mimo iż jego zdaniem odpowiedź na pytanie 3 powinna być taka jak przedstawiona powyżej. Determinuje ona także odpowiedź na pytanie 4. Jeśli odpowiedź na pytanie 3 jest pozytywna to automatycznie odpowiedź na pytanie 4 jest pozytywna. Stanowisko jest więc przedstawiane jedynie w razie uznania stanowiska przedstawionego do pytania 3 jako nieprawidłowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli próba Monety jako całości, miałaby być liczona przez porównanie ilości złota w łącznej masie sprzedawanych Monet (a nie tylko ilość złota w stopie z innymi metalami w danej monecie) to gdy tak liczona próba złota przekracza 900 tysięcznych monety spełniają warunek wskazany w art. 121 ust. 1 pkt 2) lit. a) Ustawy o VAT lub art. 344 ust. 1 pkt 2 Dyrektywy. Innymi słowy jeśli moneta jako całość, wraz z dodatkiem, zawiera co najmniej 900 tysięcznych części złota, spełnia ona warunki wskazane w tych przepisach.

Ad. 5.

Zdaniem Spółki próbę Płytki, Sztabki lub Monety należy obliczać jako stosunek wagi złota w nich zawartego do łącznej wagi stopu metali, z którego wykonana jest Moneta. Na wysokość próby nie wpływa dodanie do Płytki, Sztabki lub Monety niemetali, w tym w szczególności różnego rodzaju minerałów (np. diament, cyrkonia, kryształek soli, bursztyn), pereł, itp.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego:

• jest nieprawidłowe w zakresie kwalifikacji sprzedawanych złotych płytek i sztabek o różnych kształtach w kontekście brzmienia art. 121 ustawy o VAT,
  

• jest prawidłowe w zakresie kwalifikacji sprzedawanych złotych monet oraz monet z dodatkami z uwzględnieniem masy czy objętości dodatkowego ozdobnika - diamentu, bursztynu, etc. w kontekście brzmienia art. 121 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT,
  

• jest nieprawidłowe w zakresie sposobu obliczania próby czystości złota, o której mowa w art. 121 ust. 1 pkt 1) i 2) ustawy o VAT.
  
  
  

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie złożenia wniosku, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Zgodnie z art. 121 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), ilekroć w przepisach niniejszego rozdziału jest mowa o złocie inwestycyjnym, rozumie się przez to:

1. złoto w postaci sztabek lub płytek o próbie co najmniej 995 tysięcznych oraz złoto reprezentowane przez papiery wartościowe;
   
2. złote monety, które spełniają łącznie następujące warunki:
   
   1. posiadają próbę co najmniej 900 tysięcznych,
   2. zostały wybite po roku 1800,
   3. są lub były obowiązującym środkiem płatniczym w kraju pochodzenia,
      
   4. są sprzedawane po cenie, która nie przekracza o więcej niż 80% wartości rynkowej złota zawartego w monecie.
   
   
   

Należy zauważyć, że definicje skonstruowane przez ustawodawcę opierają się przede wszystkim na przesłankach czystości złota oraz formy, w jakiej się ono znajduje i mają swoje źródło w przepisach Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z art. 344 ust. 1 Dyrektywy, do celów niniejszej dyrektywy i bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych „złoto inwestycyjne” oznacza:

1. złoto w postaci sztabek lub płytek o masie akceptowanej na rynkach złota, o próbie równej lub większej niż 995 tysięcznych, bez względu na to, czy jest reprezentowane przez papiery wartościowe, czy nie;
   
2. złote monety o próbie równej lub wyższej niż 900 tysięcznych, wybite po 1800 roku, które są lub były prawnym środkiem płatniczym w państwie pochodzenia i które zwykle są sprzedawane po cenie, która nie przekracza wartości wolnorynkowej złota zawartego w monecie o więcej niż 80%.
   
   
   

Należy w tym miejscu zauważyć, że art. 121 ust. 1 ustawy o VAT stanowi implementację do krajowego porządku prawnego przepisu art. 344 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE. Zarówno przepisy Dyrektywy, jak i ustawy o podatku od towarów i usług jako wyznacznik uznania czy dany towar jest złotem inwestycyjnym czy też nie posługują się dwoma wyznacznikami w postaci: czystości kruszcu rozumianej jako próba oraz formy, tj. postaci sztabki, płytki oraz monety. Zatem należy uznać, że implementacja została dokonana z poszanowaniem reguł implementacji, które wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Zauważyć należy, że złoto, będące metalem przejściowym, jest wykorzystywane na różne sposoby w gospodarce. Przy czym oprócz wykorzystania tego kruszcu w procesach produkcyjnych, spotyka się złoto w postaci wyrobów gotowych, wyrobów jubilerskich, a także monet. Bardzo często złoto wykorzystywane jest także w celach inwestycyjnych lub spekulacyjnych. Z tego też względu aby zapewnić równe traktowanie w zakresie opodatkowania podatkiem od wartości dodanej złota i pozostałych instrumentów finansowych służących tym samym celom, zarówno przepisy krajowe, jak i Dyrektywa przewiduje procedurę szczególną dla złota inwestycyjnego, której fundamentalną zasadą jest zwolnienie z opodatkowania transakcji, której przedmiotem jest złoto inwestycyjne. Złoto niespełniające definicji złota inwestycyjnego jest opodatkowane na zasadach ogólnych.

I tak na podstawie art. 56 Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, „masa akceptowana na rynkach złota”, o której mowa w art. 344 ust. 1 pkt 1) dyrektywy 2006/112/WE, oznacza co najmniej jednostki i wagi stosowane w handlu, zgodnie z załącznikiem III do niniejszego rozporządzenia.

Natomiast zgodnie z art. 57 ww. Rozporządzenia, w celu ustalenia wykazu złotych monet, o którym mowa w art. 345 dyrektywy 2006/112/WE, „cena” i „wartość wolnorynkowa”, o których mowa w art. 344 ust. 1 pkt 2 tej dyrektywy, oznaczają cenę i wartość wolnorynkową na dzień 1 kwietnia każdego roku. Jeżeli 1 kwietnia nie przypada na dzień, w którym te wartości są ustalane, stosuje się wartości określone w następnym dniu, w którym są one ustalane.

Jednocześnie monet o których mowa zarówno w przepisach art. 121 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, jak i art. 344 ust. 1 pkt 2 Dyrektywy, nie traktuje się jako przedmiotów o wartości numizmatycznej. Ma to na celu usunięcie wątpliwości, co do ewentualnego opodatkowania monet o wartości numizmatycznej.

W myśl art. 345 Dyrektywy, począwszy od 1999 roku, każde państwo członkowskie powiadamia Komisję, przed 1 lipca każdego roku, o monetach spełniających kryteria określone w art. 344 ust. 1 pkt 2, wprowadzonych do obrotu w danym państwie członkowskim. Przed 1 grudnia każdego roku, Komisja publikuje pełny wykaz tych monet w serii „C” Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej. Uznaje się, że monety wymienione w opublikowanym wykazie spełniają te kryteria przez cały rok, na który dany wykaz jest publikowany.

W nawiązaniu do definicji złota inwestycyjnego zawartej w art. 344 Dyrektywy, obejmującej złote monety, przepis art. 345 wprowadza obowiązek państw członkowskich poinformowania Komisji Europejskiej do 1 lipca każdego roku o monetach spełniających kryteria umożliwiające uznanie je za złoto inwestycyjne, wprowadzonych do obrotu w danym państwie członkowskim. Należy wskazać, że wykaz złotych monet, spełniających kryteria do uznania ich za złoto inwestycyjne, na rok 2012 został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej 2011/C 351/07. W notach wyjaśniających do powyższego wykazu zawarta jest wskazówka, że dostawa monet nieznajdujących się w wykazie będzie objęta zwolnieniem z VAT pod warunkiem spełnienia warunków zwolnienia przewidzianych w Dyrektywie.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca sprzedaje w Polsce i za granicą złote monety, złote płytki, złote sztabki i inne produkty wykonane ze złota.

Spółka w ramach swojej oferty posiada nie tylko monety wykonane wyłącznie ze złota ale także:

• złote monety z zatopionymi w nich kamieniami szlachetnymi oraz półszlachetnymi jak i różnego rodzaju minerałami (np. diament, cyrkonia, kryształek soli, bursztyn, etc.),
• złote monety z perłami,
• złote monety z innymi niemetalami.
  
  

Spółka w ramach swojej oferty sprzedaje płytki złota różnego kształtu (prostokątne, kwadratowe, okrągłe i w innych kształtach). Wszystkie Płytki niezależnie od kształtu wykonane są ze złota o próbie co najmniej 995 tysięcznych.

Spółka w ramach swojej oferty sprzedaje sztabki złota, o podstawie różnego kształtu (prostokątne, kwadratowe, okrągłe i o innych kształtach). Wszystkie Sztabki niezależnie od kształtu podstawy wykonane są ze złota o próbie co najmniej 995 tysięcznych.

W związku z powyższym Spółka powzięła wątpliwość odnośnie kwalifikacji swoich produktów w kontekście brzmienia art. 121 Ustawy o VAT.

Analizując powołane przepisy prawa krajowego, jak i Dyrektywy stwierdzić należy, że ustawodawca opiera się na przesłankach czystości złota oraz formy, tj. postaci złota, zawężając tym samym objęciem preferencją podatkową obrót jedynie złotem inwestycyjnym, tj. wyprodukowanym ściśle w tym celu, posiadającym przede wszystkim walor inwestycyjny. Definicja zawarta w przepisach art. 121 ustawy o VAT służy prawidłowemu zaklasyfikowaniu towaru jako złota inwestycyjnego zwolnionego od podatku VAT na podstawie art. 122 ustawy o VAT, co zgodnie z zakresem złożonego wniosku nie jest przedmiotem interpretacji przez tut. Organ.

Ze złożonego wniosku wynika wprost, że Wnioskodawca dokonuje obrotu sztabkami, płytkami wykonanymi ze złota o próbie co najmniej 995 tysięcznych, zatem pierwszy z warunków nałożonych przez ustawodawcę w art. 121 ustawy o VAT należy uznać za spełniony.

Należy zatem zbadać czy drugie z kryteriów określających formę zostało spełnione.

Spółka wskazuje, że przedmiotem sprzedaży są płytki oraz sztabki zarówno o kształcie prostokąta, kwadratu, koła jak i innego kształtu. Dokonując wykładni danego zagadnienia prawnego Organ podatkowy zobowiązany jest uwzględnić zamierzenie prawodawcy, którego zamiarem jest zawsze realizacja określonego celu publicznego. Celem ustawodawcy w związku z dokonującymi się na rynku transakcjami związanymi ze złotem było objęcie zwolnieniem z VAT obrotu złotem inwestycyjnym, co w dłuższej perspektywie czasu miało zachęcić do inwestycji w złoto. Art. 121 ustawy o VAT precyzuje co należy rozumieć pod pojęciem złota inwestycyjnego, dla obrotu którym przewidziane są szczególne warunki w zakresie opodatkowania - zwolnienie z VAT. Aby dany towar (złoto) mógł być uznany za złoto inwestycyjne konieczne jest spełnienie szeregu wymienionych w tym przepisie warunków odnoszących się m.in. do kształtu (sztabka, płytka) oraz czystości (próba). Ustawa o VAT oraz rozporządzenia wykonawcze nie zawierają definicji pojęć wskazanych w art. 121 ustawy.

W celu wyjaśnienia co należy rozumieć pod wskazanym w art. 121 ustawy o VAT pojęciem złota inwestycyjnego, a w szczególności jak odczytać warunki, które muszą być spełnione aby obrót tym towarem korzystał ze zwolnienia od podatku VAT, Organ odwoła się do definicji słownikowej języka polskiego.

I tak zgodnie z definicją zawartą w ww. słowniku „sztaba” (odpowiadająca pojęciu „sztabka”) to uformowana bryła metalu szlachetnego o prostokątnej podstawie.

Natomiast „płyta” (odpowiadając pojęciu „płytka”) to płaski, foremny blok kamienia, betonu, szkła, metalu itp..

W świetle powyższego, skoro ustawodawca posługuje się dla oznaczenia pewnej kategorii towarów pojęciami „sztabka” oraz „płytka”, dla opisania których został określony kształt, to należy przy ich klasyfikacji odnosić się także i do tego warunku. W analizowanym przypadku w odniesieniu do sztabki jest to prostokąt, natomiast przy definiowaniu „płytki” pozostawiono większą swobodę i wskazano, że płytka ma mieć foremny kształt, dając tym samym swobodę, ograniczoną jednak w pewnym stopniu.

Nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że dla uznania danego złota za złoto inwestycyjne w rozumieniu art. 121 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT nie ma znaczenia forma produktu skoro ustawodawca wyraźnie posługuje się pojęciem „sztabki” i „płytki”. Tymi samymi pojęciami posługuje się również Dyrektywa. Gdyby zamiarem ustawodawcy było objęcie normą art. 121 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT złota w każdej formie, nie ograniczałby możliwości stosowania zwolnienia z VAT od spełnienia tych warunków. Poza tym idąc tokiem rozumowania Wnioskodawcy, dowolny kształt złota inwestycyjnego doprowadziłby do sytuacji w której złotem inwestycyjnym mógłby być dowolny produkt wykonany ze złota o próbie co najmniej 900 tysięcznych, którego kształt będzie atrakcyjny dla potencjalnego klienta. Dodatkowo możliwość obniżenia jego ceny poprzez zwolnienie z opodatkowania doprowadziłoby do sytuacji, że funkcja inwestycyjna produktu zostałaby zdominowana przez inne, niemające związku z lokatą kapitału przesłanki zachęcające do zakupu tego produktu. Taka rozszerzająca interpretacja pojęć zawartych w art. 121 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT mogłaby doprowadzić w dłuższym okresie czasu do naruszenia zasad konkurencji na rynku.

Zatem nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że niezależnie od kształtu podstawy sprzedawane przez Spółkę Sztabki są „sztabkami” w rozumieniu art. 121 ust. 1 pkt 1) ustawy o VAT. Należy zwrócić uwagę, że skoro ustawodawca posłużył się terminem „sztabka” a jak wynika z wykładni językowej tego pojęcia, sztabka ma kształt prostokąta, zatem uznanie że może mieć ona dowolną formę prowadziłoby do wykładni rozszerzającej, co jest niedopuszczalne zarówno na gruncie przepisów prawa krajowego, jak i europejskiego.

Podobnie, w przypadku „płytki” nie można uznać, że płaski blok złota o dowolnym kształcie będzie mógł być uznany za „płytkę” w rozumieniu art. 121 ust. 1 pkt 1) ustawy o VAT, czy w rozumieniu art. 344 ust. 1 pkt 1 Dyrektywy.

Należy podkreślić również, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, a niewątpliwie temu celowi służy zdefiniowanie pojęcia „złoto inwestycyjne” zawarte w art. 121 ustawy o VAT, powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą VAT pobierany jest od każdej dostawy towaru oraz usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT.

Zatem za nieprawidłowe należy uznać stanowisko, że towary w postaci sztabek i płytek wykonanych w całości ze złota o próbie co najmniej 995 tysięcznych niezależnie od nadanego im kształtu będą wypełniać definicję złota inwestycyjnego zawartą w art. 121 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Należy podkreślić, że istotny dla wskazanej regulacji jest walor inwestycyjny przejawiający się m.in. w prostocie formy sztabki/płytki, nie zaś wymiar estetyczny podnoszący co prawda atrakcyjność towaru oraz zachęcający do zakupu. Stąd też jedynie sztabki o prostokątnej podstawie oraz płytki mające foremny kształt i jednocześnie charakteryzujące się odpowiednio wysoką czystością złota mogą zostać uznane za złoto inwestycyjne w rozumieniu art. 121 ustawy o VAT.

Ze złożonego wniosku wynika ponadto, że Spółka w ramach swojej oferty posiada nie tylko monety wykonane wyłącznie ze złota o próbie przekraczającej 900 tysięcznych ale także:

• złote monety z zatopionymi w nich kamieniami szlachetnymi oraz półszlachetnymi, jak i różnego rodzaju minerałami (np. diament, cyrkonia, kryształek soli, bursztyn, etc.),
• złote monety z perłami,
  
• złote monety z innymi niemetalami.
  
  

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia czy sprzedawane Monety wymienione powyżej spełniają warunek wskazany w art. 121 ust. 1 pkt 2) lit. a) Ustawy o VAT, jeśli próba złota z którego są wykonane (bez uwzględniania bądź z uwzględnieniem masy czy objętości dodatkowego ozdobnika - diamentu, bursztynu, etc.) przekracza co najmniej 900 tysięcznych.

Odnosząc się zatem do ww. kwestii należy zauważyć, że ustawodawca w art. 121 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT uzależnia uznanie monet za złoto inwestycyjne od łącznego spełnienia warunków zawartych w tym przepisie, przy czym niespełnienie chociaż jednego z nich powoduje automatycznie że przepis ten nie ma zastosowania.

I tak z przepisu tego wynika, że złote monety muszą spełnić łącznie niżej wymienione warunki:

• posiadają próbę co najmniej 900 tysięcznych,
  

• zostały wybite po roku 1800,
  

• są lub były obowiązującym środkiem płatniczym w kraju pochodzenia,
  

• są sprzedawane po cenie, która nie przekracza o więcej niż 80% wartości rynkowej złota zawartego w monecie.
  
  
  

Z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku wynika, że Wnioskodawca dokonuje obrotu dwiema kategoriami monet: wykonanych w całości ze złota oraz złotymi monetami o próbie co najmniej 900 tysięcznych z zatopionymi w nich kamieniami szlachetnymi oraz półszlachetnymi, jak i różnego rodzaju minerałami i pozostałymi innymi niemetalami. Złożony wniosek dotyczy wyłącznie drugiej kategorii monet, tj. monet z dodatkami w różnej postaci.

Wnioskodawca wyliczając próbę takich monet z „dodatkami” posiłkuje się definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN, zgodnie z którą próba to zawartość metalu szlachetnego w stopie z innymi metalami; ale też: znak stempla urzędu probierczego określający zawartość metalu szlachetnego w danym wyrobie.

Organ podatkowy zauważa, że ustawodawca w art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 1 kwietnia 2011 roku Prawo probiercze (Dz. U. z 2011 r., Nr 92 poz. 529) definiuje próbę jako stosunek masy metalu szlachetnego zawartego w stopie do masy stopu wyrażony w częściach tysięcznych. Stąd też dla celów podatkowych należy posługiwać się ww. definicją.

Natomiast zgodnie z definicją pojęcia „stopu” zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN, stopem jest substancja metaliczna otrzymywana głównie przez stopienie pewnej liczby metali.

Analizując powyższe definicje należy stwierdzić, że próbę złota oblicza się jako stosunek złota zawartego w stopie do masy całego stopu. Natomiast stopem jest cała substancja powstała przez stopienie np. złota z innymi metalami lub niemetalami. Oznacza to, że ozdobniki w postaci np. diamentu, cyrkonii, perły i inne charakteryzujące się podobnymi parametrami - nie wchodzą do masy stopu, ponieważ nie są stopione ze złotem lecz jedynie są „wmontowane” w produkt.

Zatem odnosząc przedstawione okoliczności sprawy do przepisu art. 121 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy, należy stwierdzić że na próbę złota rozumianą zgodnie z ww. przepisem nie ma wpływu znajdujący się w monecie dodatek będący ozdobnikiem, w postaci np. diamentu, cyrkonii, bursztynu itd. w sytuacji gdy nie wchodzi on w masę stopu.

W świetle powołanej definicji pojęcia „próba” oraz „stop”, do wyliczenia wysokości próby złota nie bierze się pod uwagę zawartości zatopionych kamieni szlachetnych, minerałów w złotych monetach oferowanych do sprzedaży przez Spółkę, ponieważ nie wchodzą one w masę stopu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe, w sytuacji gdy sprzedawane monety posiadają próbę w wysokości co najmniej 900 tysięcznych, wyliczoną zgodnie z powyżej wskazanym uzasadnieniem. To znaczy w przypadku gdy dodatki w postaci diamentu, bursztynu itp. tak jak Wnioskodawca wskazuje stanowią wyłącznie ozdobnik, który nie wchodzi w skład stopu, a tym samym nie mają wpływu na wysokość próby złota. W tym miejscu należy zaznaczyć, że sprzedaż monety z zatopionym, np. diamentem nie może spełniać warunku z art. 121 ust. 1 pkt 2 lit. d) ustawy o VAT.

W zakresie, w jakim stanowisko Wnioskodawcy odnosi się do sposobu wyliczenia próby, należy uznać za nieprawidłowe, z uwagi na to, że Spółka posiłkuje się definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego, natomiast właściwym jest posługiwanie się ustawą Prawo probiercze.

Należy zaznaczyć, że w świetle powyższego rozstrzygnięcia - odpowiedź na pytanie Wnioskodawcy w zakresie wskazanym w pytaniu nr 4 należało uznać za bezprzedmiotowe. Jednocześnie Organ podatkowy zauważa, że zakres interpretacji wyznacza pytanie sformułowane przez Wnioskodawcę. Ponieważ Wnioskodawca sformułował pytanie nr 3 i 4 w taki sposób że odnosi się jedynie do monet sprzedawanych wraz z ozdobnikami, w takim też zakresie została wydana niniejsza interpretacja indywidualna.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga w zakresie:

• kwalifikacji sprzedawanych złotych płytek i sztabek o różnych kształtach w kontekście brzmienia art. 121 ustawy o VAT,
  
• kwalifikacji sprzedawanych złotych monet z dodatkami z uwzględnieniem masy czy objętości dodatkowego ozdobnika - diamentu, bursztynu, etc. w kontekście brzmienia art. 121 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT,
  
• sposobu obliczania próby czystości złota, o której mowa w art. 121 ust. 1 pkt 1) i 2) ustawy o VAT.
  
  

W zakresie kwalifikacji sprzedawanych złotych monet z dodatkami w postaci innego niemetalu - zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Końcowo należy zaznaczyć, że interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.