Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.122.2017.1.AWA
z 13 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2017 r. (data wpływu 20 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym pismami z dnia: 22 maja i 2 czerwca 2017 r. (data wpływu 30 maja 2017 r., 2 i 6 czerwca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne poniesione na budowę targowiska w trakcie prowadzenia inwestycji oraz po jej zakończeniu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne poniesione na budowę targowiska w trakcie prowadzenia inwestycji oraz po jej zakończeniu. Powyższy wniosek został uzupełniony pismami z dnia: 22 maja i 2 czerwca 2017 r. o wskazanie adresu elektronicznego oraz oświadczenie o odpowiedzialności karnej, o którym mowa w art. 14b § 4 ustawy Ordynacji podatkowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. W ramach swoich zadań własnych Gmina zamierza prowadzić targowisko na terenie Gminy. Gmina planuje pobierać na targowisku od handlujących opłatę targową na podstawie ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 716, z późn. zm.) oraz aktów prawa miejscowego. Opłata targowa będzie dochodem Gminy o charakterze publicznoprawnym. Burmistrz Gminy będzie organem podatkowym w sprawach związanych z poborem opłaty targowej, a sama opłata będzie miała cechy podatku. Gmina planuje wprowadzić pobór opłaty targowej z zastosowaniem stawki dla rolników w wysokości niższej o 25% w odniesieniu do kwoty opłaty targowej pobieranej od pozostałych handlujących.

W latach 2017-2018 Gmina ma zamiar przeprowadzić inwestycję obejmującą budowę targowiska, w ramach której zostaną wykonane następujące prace: wybudowanie hali targowej oraz budynku toalet. Nastąpi przyłączenie budynków do sieci wodociągowej, kanalizacyjnej, gazowej, elektrycznej oraz deszczowej. Planowane jest zainstalowanie instalacji odnawialnych źródeł energii. Gmina dokona zagospodarowania terenu poprzez utwardzenie powierzchni handlowej na targowisku, jak również wydzielenie miejsc parkingowych i drogi dojazdowej. Dodatkowo w ramach inwestycji powstaną tereny zielone i mała architektura oraz zostanie zakupiony namiot targowy. Gmina zamierza sfinansować inwestycję częściowo ze środków własnych, a częściowo z dofinansowania z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na podstawie umowy o przyznanie pomocy.

W szczególności Gmina planuje zrealizować inwestycję do czerwca 2018 r. Wydatki na budowę targowiska poniesie Gmina. Na Gminę będą wystawione faktury w tym zakresie. Inwestycja w zakresie budowy targowiska zostanie przyjęta na stan środków trwałych dokumentem OT. Jej wartość przekroczy 15 tys. PLN.

Gmina planuje, że po zakończeniu budowy targowiska jedyną opłatą pobieraną na targowisku będzie opłata targowa. Gmina będzie nieodpłatnie umożliwiała korzystanie zainteresowanym z wiat handlowych, toalety oraz parkingu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne poniesione na budowę targowiska w trakcie prowadzenia inwestycji oraz po jej zakończeniu?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne poniesione na budowę targowiska w trakcie prowadzenia inwestycji oraz po jej zakończeniu.

Uzasadnienie

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika VAT „organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych”.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, „zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem przepisów niemających zastosowania do przedmiotowej sprawy”.

W świetle art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, „w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej sposobem określenia proporcji. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć”.

Jak wskazała Gmina w opisie sprawy, dotychczas Gmina nie prowadziła targowiska na terenie Gminy. Po oddaniu inwestycji w zakresie budowy targowiska do użytkowania Gmina planuje, że jedyną opłatą pobieraną na targowisku będzie opłata targowa stanowiąca dla Gminy dochód z działalności publicznoprawnej, jako organu władzy publicznej. Gmina będzie nieodpłatnie umożliwiała korzystanie zainteresowanym z wiat handlowych, toalet oraz parkingu.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Gminy, budując targowisko Gmina nie będzie ponosiła wydatków związanych z prowadzeniem działalności podlegającej opodatkowaniu VAT. W szczególności bowiem przedmiotowe wydatki zostaną poniesione na cel wytworzenia środka trwałego, który wygeneruje po stronie Gminy wyłącznie dochody z opłaty targowej pobieranej przez Gminę w wykonaniu władztwa publicznego. Tym samym, nie zostanie spełniony warunek, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w świetle którego dla odliczenia VAT niezbędny jest związek danego wydatku z prowadzeniem działalności opodatkowanej VAT.

W ocenie Gminy, Gmina nie będzie też uprawniona do odliczenia VAT od wydatków na budowę targowiska poprzez ustalenie i stosowanie proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, celem odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków inwestycyjnych ponoszonych na budowę targowiska. W szczególności bowiem art. 86 ust. 2a ustawy o VAT został wprowadzony do przepisów przedmiotowej ustawy celem uregulowania zasad odliczenia VAT „w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (...) gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe”. W przypadku targowiska ponoszone wydatki na budowę będą wykorzystywane tylko do działania w jednym celu, jakim jest sprawowanie władztwa publicznego w związku z pobieraniem opłaty targowej, a tym samym nie można uznać, że stanowią wydatki o tzw. charakterze „mieszanym”.

Reasumując, zdaniem Gminy, Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne poniesione na budowę targowiska w trakcie prowadzenia inwestycji oraz po jej zakończeniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy organy te podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Tylko w tym zakresie bowiem ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Gmina, w świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy targowisk i hal targowych (art. 7 ust. 1 pkt 11 ustawy o samorządzie gminnym).

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

I tak, na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Powyższe oznacza, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze, w sytuacji gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast przepis art. 88 ust. 4 ustawy stanowi, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zagadnienia dotyczące opłaty targowej reguluje ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 716).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach, z zastrzeżeniem ust. 2b.

Art. 15 ust. 2b ustawy o podatkach i opłatach lokalnych stanowi, że opłacie targowej nie podlega sprzedaż dokonywana w budynkach lub w ich częściach.

W myśl art. 15 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, opłatę targową pobiera się niezależnie od należności przewidzianych w odrębnych przepisach za korzystanie z urządzeń targowych oraz za inne usługi świadczone przez prowadzącego targowisko.

Zatem opłata targowa jest szczególną formą daniny publicznej, pobieraną od podmiotów dokonujących sprzedaży na targowiskach lub innych wydzielonych miejscach. Wysokość opłaty ustala właściwa miejscowo rada gminy w trybie określonym ustawowo.

Gmina pobierając takie opłaty będzie działała jako organ władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy, w konsekwencji czego opłaty te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, w ramach swoich zadań własnych zamierza prowadzić targowisko na terenie Gminy. Gmina planuje pobierać na targowisku od handlujących opłatę targową na podstawie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz aktów prawa miejscowego. Opłata targowa będzie dochodem Gminy o charakterze publicznoprawnym. Burmistrz Gminy będzie organem podatkowym w sprawach związanych z poborem opłaty targowej, a sama opłata będzie miała cechy podatku. Gmina planuje wprowadzić pobór opłaty targowej z zastosowaniem stawki dla rolników w wysokości niższej o 25% w odniesieniu do kwoty opłaty targowej pobieranej od pozostałych handlujących. W latach 2017-2018 Gmina ma zamiar przeprowadzić inwestycję obejmującą budowę targowiska, w ramach której zostaną wykonane następujące prace: wybudowanie hali targowej oraz budynku toalet. Nastąpi przyłączenie budynków do sieci wodociągowej, kanalizacyjnej, gazowej, elektrycznej oraz deszczowej. Planowane jest zainstalowanie instalacji odnawialnych źródeł energii. Gmina dokona zagospodarowania terenu poprzez utwardzenie powierzchni handlowej na targowisku, jak również wydzielenie miejsc parkingowych i drogi dojazdowej. Dodatkowo w ramach inwestycji powstaną tereny zielone i mała architektura oraz zostanie zakupiony namiot targowy. Gmina zamierza sfinansować inwestycję częściowo ze środków własnych, a częściowo z dofinansowania z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na podstawie umowy o przyznanie pomocy. W szczególności Gmina planuje zrealizować inwestycję do czerwca 2018 r. Wydatki na budowę targowiska poniesie Gmina. Na Gminę będą wystawione faktury w tym zakresie. Inwestycja w zakresie budowy targowiska zostanie przyjęta na stan środków trwałych dokumentem OT. Jej wartość przekroczy 15 tys. PLN. Gmina planuje, że po zakończeniu budowy targowiska jedyną opłatą pobieraną na targowisku będzie opłata targowa. Gmina będzie nieodpłatnie umożliwiała korzystanie zainteresowanym z wiat handlowych, toalety oraz parkingu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne poniesione na budowę targowiska w trakcie prowadzenia inwestycji oraz po jej zakończeniu.

Jak wynika z powołanych przepisów prawa, odliczenie podatku uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż – jak wskazał Wnioskodawca – po zakończeniu budowy targowiska jedyną opłatą pobieraną na targowisku będzie opłata targowa, która traktowana jest na gruncie podatku VAT jako danina publiczna, a Gmina będzie nieodpłatnie umożliwiała korzystanie zainteresowanym z wiat handlowych, toalety oraz parkingu. Tym samym, towary i usługi nabyte w ramach realizowanej inwestycji nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne poniesione na budowę targowiska w trakcie prowadzenia inwestycji oraz po jej zakończeniu.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.