Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.95.2017.2.MKA
z 13 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2017 r. (data wpływu 5 maja 2017 r.), uzupełnionego pismem z dnia 19 maja 2017 r. (data wpływu 25 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest:

• nieprawidłowe w zakresie braku przychodu ze sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w wyniku zniesienia współwłasności,
• prawidłowe w pozostałym zakresie.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z 16 maja 2017 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.95.2017.1.MKA, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem wniosku, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano 16 maja 2017 r., skutecznie doręczono 18 maja 2017 r., natomiast 25 maja 2017 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej 19 maja 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w 19xy r. zawarła związek małżeński, w którym obowiązywał ustrój majątkowej wspólności ustawowej. Wspólnie z małżonkiem w tym czasie nabyli do majątku wspólnego następujące nieruchomości:

1. lokal niemieszkalny nr 20 wraz ze związanym z nim udziałem w nieruchomości wspólnej, nabyty w 2011 r.,
2. lokal niemieszkalny nr 21 wraz ze związanym z nim udziałem w nieruchomości wspólnej, nabyty w 2011 r.,
3. lokal mieszkalny nr C26 wraz ze związanym z nim udziałem w nieruchomości wspólnej, nabyty w 2010 r.,
4. nieruchomość niezabudowaną, nabytą w 1999 r.,
5. nieruchomość niezabudowaną, nabytą w 2007 r.,
6. nieruchomość niezabudowaną, nabytą w 2007 r.,
7. nieruchomość zabudowaną, nabytą w 1997 r.
   
   

W styczniu 2014 r. zawarto w formie aktu notarialnego umowę wyłączająca obowiązujący w małżeństwie Zainteresowanej ustrój wspólność majątkowej oraz zawarto w formie aktu notarialnego umowę o podział majątku wspólnego. Wartość nieruchomości stanowiących przedmiot umowy podziału majątku wspólnego wynosiła łącznie 1 200 000,00 zł.

Podziału majątku wspólnego dokonano w ten sposób, że:

Wnioskodawczyni stała się wyłącznym właścicielem następujących nieruchomości:

1. lokalu mieszkalnego C26 wraz ze związanym z nim udziałem w nieruchomości wspólnej o wartości 200 000,00 zł, wcześniej nabytego do majątku wspólnego w 2010 r.,
2. nieruchomości niezabudowanej o wartości 100 000,00 zł, wcześniej nabytej do majątku wspólnego w 1999 r.,
3. nieruchomości niezabudowanej o wartości 50 000,00 zł, wcześniej nabytej do majątku wspólnego w 2007 r.,
4. nieruchomości niezabudowanej o wartości 50 000,00 zł, wcześniej nabytej do majątku wspólnego w 2007 r.,
5. nieruchomości zabudowanej o wartości 400 000,00 zł, wcześniej nabytej do majątku wspólnego w 1997 r.,

natomiast mąż Wnioskodawczyni stał się wyłącznym właścicielem następujących nieruchomości:

1. lokalu niemieszkalnego nr 21 wraz ze związanym z nim udziałem w nieruchomości wspólnej o wartości 250 000,00 zł, wcześniej nabytego do majątku wspólnego w 2011 r.,
2. lokalu niemieszkalnego nr 20 wraz ze związanym z nim udziałem w nieruchomości wspólnej o wartości 150 000,00 zł, wcześniej nabytego do majątku wspólnego w 2011 r.
   
   

Przedmiotowy podział majątku wspólnego nastąpił bez żadnych spłat i dopłat.

Wnioskodawczyni w 2016 r. sprzedała jedną z kilku wcześniej nabytych nieruchomości, była to nieruchomość niezabudowana nabyta w styczniu 2014 r. na mocy umowy o podział majątku wspólnego (nieruchomość ta została nabyta wcześniej do majątku wspólnego małżonków w listopadzie 1999 r.). Ze sprzedaży tej nieruchomości Wnioskodawczyni otrzymała przychód w wysokości 255 000,00 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku ze sprzedażą w 2016 r. jednej z kilku wcześniej nabytych w 2014 r. nieruchomości wskutek podziału majątku wspólnego, Wnioskodawczyni uzyskała przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
2. Jeżeli odpowiedź jest twierdząca to konkretnie w jakiej wysokości należy wykazać przychód do opodatkowania w PIT-39 za 2016 r.?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedając w 2016 r. jedną z kilku wcześniej nabytych nieruchomości w wyniku podziału majątku wspólnego w 2014 r. Zainteresowana nie uzyskała przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ podział majątku w 2014 r. odbył się w sposób ekwiwalentny bez żadnych spłat i dopłat, a wartość otrzymanej nieruchomości mieści się w udziale jaki Wnioskodawczyni przysługuje w dorobku małżeńskim.

W przeciwnym razie kiedy stanowisko Wnioskodawczyni okazałoby się nieprawidłowe to ustalając dochód do opodatkowania należałoby ustalić, o jaki dokładnie procent wzrósł udział Wnioskodawczyni w majątku wspólnym i w takim procencie należy rozpoznać nabycie udziału w nieruchomości niezabudowanej w ramach podziału majątku wspólnego w 2014 r. (sprzedanej przez Wnioskodawczynię w 2016 r.).

W tym celu należałoby zsumować całą wartość majątku wspólnego podlegającego podziałowi, w tym przypadku jest to wartość 1 200 000,00 zł. Następnie należy obliczyć wartość udziału jaki przysługiwał Wnioskodawczyni w majątku wspólnym, czyli wartość całego majątku dorobkowego podzielić na pół (1 200 000,00 zł :2 = 600 000,00 zł.). Otrzymana kwota odpowiada wartości udziału jaki przysługiwał Wnioskodawczyni w majątku wspólnym. Kolejnym krokiem jest obliczenie różnicy między wartością majątku, jaką Wnioskodawczyni otrzymała w drodze podziału majątku (w tym przypadku jest to kwota 800 000,00 zł) a kwotą jaka jej przysługiwała pierwotnie tj. 800 000,00 zł - 600 000,00 zł = 200 000,00 zł. Obliczoną różnicę należy podzielić przez wartość majątku, jaką Wnioskodawczyni otrzymała w drodze podziału majątku i pomnożyć przez 100%; i tak 200 000,00 zł : 800 000,00 zł * 100% = 25%.

Zatem udział Wnioskodawczyni w nieruchomości otrzymanej w wyniku podziału majątkowego dorobkowego wzrósł o 25%.

W związku z powyższym w sytuacji kiedy przychód ze sprzedanej nieruchomości podlegałby opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych to należałoby go opodatkować w następujący sposób:

• udział wynoszący 75% w sprzedanej nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła w ramach majątku wspólnego w 1999 r. i tym samym nie stanowi on źródła przychodu i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, w tym przypadku jest to kwota 191 250,00 zł.,
• udział wynoszący 25% Wnioskodawczyni nabyła w wyniku podziału majątku w 2014 r. i tym samym przychód z tytułu odpłatnego zbycia przypadający na udział w nieruchomości niezabudowanej nabyty w 2014 r. w wyniku podziału majątku dorobkowego (25% przychodu) podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, tj. kwota 63 750,00 zł.
  
  

Podsumowując w sytuacji kiedy stanowisko Wnioskodawczyni o braku przychodu do opodatkowania uzyskanego w 2016 r. ze sprzedaży nieruchomości nabytej po podziale majątku dorobkowego w 2014 r. byłoby niesłuszne, to Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że przychodem do opodatkowania z odpłatnego zbycia nieruchomości w 2016 r. będzie kwota 63 750,00 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• nieprawidłowe w zakresie braku przychodu ze sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w wyniku zniesienia współwłasności,
• prawidłowe w pozostałym zakresie.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodu jest – z zastrzeżeniem ust. 2 – odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Wobec powyższego, odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w powyższym przepisie, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem uzyskanego z tego tytułu przychodu (dochodu) ma moment ich nabycia z uwagi na fakt, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ulegały zmianie.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego, wynika że w 1999 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła do majątku wspólnego małżeńskiego nieruchomość niezabudowaną. W styczniu 2014 r. pomiędzy małżonkami została zawarta umowa wyłączająca w małżeństwie Wnioskodawczyni ustrój wspólności majątkowej. Przedmiotem umowy o podział majątku były nieruchomości o łącznej wartości 1 200 000 zł. W wyniku podziału majątku Zainteresowana stała się właścicielem pięciu nieruchomości o łącznej wartości 800 000 zł (w tym ww. nieruchomości niezabudowanej nabytej w 1999 r.). Podziału majątku nastąpił bez spłat i dopłat. Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawczyni zbyła w 2016 r.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682, z późn. zm.) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Dopiero z chwilą ustania małżeństwa wspólność ta ulega przekształceniu. Z chwilą ustania wspólności ustawowej małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym stanowiącym ich dorobek (art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Następnie małżonkowie mogą zdecydować o sposobie podziału majątku wspólnego.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.) jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności. Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom. Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego). Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu. Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy.

Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub,
• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.
  
  

Zatem, za datę nabycia nieruchomości lub prawa, które przypadły danej osobie w wyniku podziału majątku dorobkowego małżeńskiego, należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania wspólności ustawowej, ale tylko wówczas, jeżeli podział jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub jeżeli wartość otrzymanych przez daną osobę nieruchomości lub praw w wyniku tego podziału mieści się w udziale, jaki temu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Jeżeli natomiast podział nie był ekwiwalentny i towarzyszyły mu spłaty i dopłaty lub wartość otrzymanych przez małżonka rzeczy lub praw przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tego udziału w rzeczy lub prawie, który przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym małżeńskim, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego małżeńskiego nawet wówczas, jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie (czyli bez spłat i dopłat). Wszelkie przypadki, gdy udział majątkowy danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą lub prawem – jak też stan jej majątku osobistego.

Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należy bowiem rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Zatem, nie ma wątpliwości, że nabycie własności nieruchomości, rzeczy lub praw w drodze podziału majątku wspólnego, w przypadku gdy wartość otrzymanego majątku jest nieekwiwalentna lub przekracza udział, jaki przysługiwał małżonkowi w majątku wspólnym, zawiera się w pojęciu „nabycie”, jakim posługuje się przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy oraz przyjmując, że podział majątku dorobkowego małżonków dokonany w 2014 r. nie był ekwiwalentny, ponieważ Wnioskodawczyni nabyła majątek przekraczający pierwotnie posiadany przez Zainteresowaną udział w majątku wspólnym należy wskazać, że Wnioskodawczyni nabyła przedmiotową nieruchomość niezabudowaną w różnym czasie i w różny sposób:

• w 1999 r. w części odpowiadającej udziałowi Zainteresowanej w majątku wspólnym,
• w 2014 r. w wyniku podziału majątku dorobkowego, w części przekraczającej przysługujący Wnioskodawczyni udział w majątku wspólnym.
  
  

Wobec powyższego sprzedaż nieruchomości niezabudowanej w części odpowiadającej udziałowi Zainteresowanej w majątku wspólnym nie stanowi źródła przychodu ponieważ czynność ta miała miejsce po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Natomiast w odniesieniu do odpłatnego zbycia w 2016 r. nieruchomości niezabudowanej nabytej przez Wnioskodawczynię w wyniku podziału majątku wspólnego Wnioskodawczyni i męża Zainteresowanej w 2014 r., w części przekraczającej przysługujący Wnioskodawczyni udział w majątku wspólnym, stwierdzić należy, że zbycie to stanowi źródło przychodu, podlegające opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 cyt. ustawy, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. W myśl natomiast jego ust. 2 podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W myśl art. 22 ust. 6d ww. ustawy koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Na mocy art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne oraz przedstawiony przez Wnioskodawczynię stan faktyczny stwierdzić należy, że odpłatne zbycie w 2016 r. nieruchomości niezabudowanej w części przekraczającej wartość udziału Wnioskodawczyni w majątku wspólnym, nabytej przez Wnioskodawczynię w 2014 r. w wyniku podziału majątku wspólnego Wnioskodawczyni i męża Zainteresowanej, stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast odpłatne zbycie przedmiotowej nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi nabytemu przez Wnioskodawczynię w 1999 r. nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych ze względu na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w wyżej cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto tut. Organ - nie odnosząc się do wyliczenia rachunkowego – wskazuje, że schemat wyliczenia przychodu podlegającego opodatkowaniu przedstawiony przez Wnioskodawczynię jest prawidłowy.

Jednocześnie informuje się również, że organ interpretacyjny nie ma możliwości potwierdzenia prawidłowości wyliczeń przedstawionych w przedmiotowym wniosku z uwagi na fakt, że przepis art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa nakłada na organ interpretacyjny obowiązek wydania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Z uwagi na powyższe, nie podlegają urzędowej interpretacji zasady rachunkowego określania (wyliczenia) podstawy opodatkowania na podatek przy rozliczeniu kwoty uzyskanej z analizowanego zbycia, gdyż wykraczałoby to poza zakres interpretacji przepisów prawa podatkowego. Ewentualne przeliczenia, jakich należałoby dokonać, nie należą do kompetencji tut. organu.

Ponadto, zgodnie z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, to na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu – zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego. Prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez właściwy rzeczowo organ podatkowy, w toku stosownych postępowań weryfikacyjnych.

Końcowo należy podkreślić, że zakres interpretacji indywidualnej, zdeterminowany jest przede wszystkim przedstawionym przez Wnioskodawczynię stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym jak i własnym stanowiskiem Wnioskodawczyni. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.