Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.109.2017.1.MJ
z 19 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2017 r. (data wpływu 25 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących zlecone przez Wnioskodawcę usługi naprawcze – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących zlecone przez Wnioskodawcę usługi naprawcze.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką jawną, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca współpracuje z producentami i dealerami samochodów i świadczy na ich rzecz usługi transportowe. Usługi transportowe podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT i Wnioskodawca ten podatek rozlicza. Często usługi te zleca podwykonawcom, którzy faktycznie realizują transport. Po zakończonym transporcie klient Wnioskodawcy stwierdza czy w transporcie powstały jakieś wady na transportowanych samochodach czy też nie.

Jeśli występują wady na pojazdach, Wnioskodawca jest zobowiązany do ich naprawienia (co wynika z umowy lub ogólnie obowiązujących przepisów prawa). Wnioskodawca albo sam zleca dokonanie tych napraw albo płaci producentowi/dealerowi odszkodowania. W przypadku kiedy Wnioskodawca sam zleca dokonanie napraw również zobowiązany jest samodzielnie do zapłaty wynagrodzenia za wykonane naprawy na rzecz podmiotu realizującego naprawę. Wnioskodawca otrzymuje również fakturę VAT, potwierdzającą dokonanie naprawy. Usługa naprawcza podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki podstawowej. Nabycie usług naprawczych pozostaje w związku z realizowaną przez Wnioskodawcę działalnością opodatkowaną VAT w postaci świadczenia usług transportowych, gdyż dotyczą one naprawienia szkód powstałych w trakcie transportu.

Następnie Wnioskodawca „przerzuca” wartość tych odszkodowań na podwykonawcę/firmę która faktycznie realizowała transport (jeśli korzysta z podwykonawców). Te kwoty (odszkodowania) na rzecz Wnioskodawcy pokrywa podwykonawca, tj. firma która faktycznie realizowała transport.

W chwili naprawy samochody, które wymagają naprawy, nie pozostają własnością Wnioskodawca ani podwykonawcy, który faktycznie wykonywał transport.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących zlecone przez Wnioskodawcę usługi naprawcze?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących zlecone przez Wnioskodawcę usługi naprawcze.

Uzasadnienie:

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym nowa w art. 15. przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy m.in. działalność transportowa. W związku z realizowaniem tego rodzaju działalności, Wnioskodawca musi się liczyć z tym, że w toku transportu może dojść do szkód na transportowanym towarze. Z uwagi na podejmowane ryzyko w tym zakresie, Wnioskodawca zobowiązany jest pokrywać koszty napraw transportowanych towarów, co również stanowi nieuniknione następstwo prowadzenia działalności w tym zakresie. Stąd, zdaniem Wnioskodawcy, związek poniesionego wydatku z prowadzoną działalnością opodatkowaną jest oczywisty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – ust. 2 ww. artykułu.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług – art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy.

Z powołanych wyżej regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony są lub będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Jednocześnie, przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Przy czym, związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa, mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a sprzedażą w rozumieniu ustawy. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot sprzedaży.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ustawodawca przyznał zatem podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego tzw. przesłanek pozytywnych w postaci wykorzystywania zakupionych towarów lub usług do wykonywania czynności opodatkowanych, oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca współpracuje z producentami i dealerami samochodów i świadczy na ich rzecz usługi transportowe. Usługi transportowe podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT i Wnioskodawca ten podatek rozlicza. Często usługi te zleca podwykonawcom, którzy faktycznie realizują transport. Po zakończonym transporcie klient Wnioskodawcy stwierdza czy w transporcie powstały jakieś wady na transportowanych samochodach czy też nie. Jeśli występują wady na pojazdach, Wnioskodawca jest zobowiązany do ich naprawienia (co wynika z umowy lub ogólnie obowiązujących przepisów prawa). Wnioskodawca albo sam zleca dokonanie tych napraw albo płaci producentowi/dealerowi odszkodowania. W przypadku kiedy Wnioskodawca sam zleca dokonanie napraw również zobowiązany jest samodzielnie do zapłaty wynagrodzenia za wykonane naprawy na rzecz podmiotu realizującego naprawę. Wnioskodawca otrzymuje również fakturę VAT, potwierdzającą dokonanie naprawy. Usługa naprawcza podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki podstawowej. Nabycie usług naprawczych pozostaje w związku z realizowaną przez Wnioskodawcę działalnością opodatkowaną VAT w postaci świadczenia usług transportowych, gdyż dotyczą one naprawienia szkód powstałych w trakcie transportu.

Następnie Wnioskodawca „przerzuca” wartość tych odszkodowań na podwykonawcę/firmę która faktycznie realizowała transport (jeśli korzysta z podwykonawców). Te kwoty (odszkodowania) na rzecz Wnioskodawcy pokrywa podwykonawca, tj. firma która faktycznie realizowała transport.

W chwili naprawy samochody, które wymagają naprawy, nie pozostają własnością Wnioskodawca ani podwykonawcy, który faktycznie wykonywał transport.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy w związku z nabyciem przez niego usług naprawczych dotyczących transportowanych pojazdów przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Jak wynika z treści wniosku Wnioskodawca jest odpowiedzialny za przewożone samochody podczas transportu oraz zobowiązany do usunięcia ewentualnych szkód powstałych w tym czasie, a więc istnieje związek pomiędzy ponoszonymi wydatkami na naprawę uszkodzonych samochodów, a wykonywaną przez niego działalnością opodatkowaną.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy należy więc stwierdzić, że Wnioskodawca spełnia przesłanki pozytywne do odliczenia podatku naliczonego, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nabycie usług naprawczych pozostaje w związku z realizowaną przez Wnioskodawcę działalnością opodatkowaną VAT w postaci świadczenia usług transportowych. Tym samym Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w odniesieniu do przedmiotowych usług naprawczych.

Należy zwrócić uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.