Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.52.2017.2.DJD
z 4 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku który wpłynął w dniu 4 kwietnia 2017 r., uzupełnionym pismem z dnia 29 maja 2017 r. (data wpływu 2 czerwca 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na zakup dodatkowych elementów do maszyn rolniczych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., Nr 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 18 maja 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.52.2017.1.DJD, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 18 maja 2017 r. (data doręczenia 23 maja 2017 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 29 maja 2017 r. (data wpływu 2 czerwca 2017 r.), nadanym za pośrednictwem polskiej placówce pocztowej operatora publicznego w dniu 30 maja 2017 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki jawnej (dalej: „Spółka”), która prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na tym, że kupuje maszyny rolnicze od podmiotów trzecich, a następnie sprzedaje je na rzecz określonych kupujących. Oprócz Wnioskodawcy wspólnikiem Spółki jest jeszcze jedna osoba fizyczna. Udziały wspólników w zysku Spółki są równe.

Zdarza się, że określony kupujący zamierza nabyć od Spółki daną maszynę, ale chciałby jednocześnie, aby była ona wyposażona w dodatkowy element lub dodatkowe elementy (dalej bez rozróżniania na liczbę pojedynczą lub mnogą: „dodatkowe elementy”). Bywa, że nie zawsze dodatkowe elementy znajdują się w posiadaniu Spółki, dlatego musi je dopiero zakupić i sprowadzić od swoich dostawców.

Spółka planuje, aby niektóre transakcje przeprowadzać w ten sposób, że będzie ona sprzedawała danemu kupującemu osobno maszynę w wersji podstawowej i osobno wspomniane dodatkowe elementy. Wydanie kupującemu maszyny oraz dodatkowych elementów może następować w różnych terminach, gdyż często jest tak, że kupujący oczekuje wydania samej maszyny wcześniej, tj. zanim zostanie sprowadzony dodatkowy element do tej maszyny. Sprzedaż przez Spółkę wspomnianych dodatkowych elementów do maszyn rolniczych może następować za kwotę 1 zł netto. Co jednak istotne, nawet przy sprzedaży tych dodatkowych elementów za kwotę 1 zł netto, łączna cena zapłacona przez Spółkę za zakup maszyny oraz dodatkowych elementów od ich dostawcy będzie niższa niż łączna cena, za jaką Spółka sprzeda tę maszynę oraz dodatkowe elementy na rzecz danego kupującego.

Przykładowo, gdy Spółka zakupi daną maszynę w wersji podstawowej za kwotę 1 000 000 zł netto oraz - na prośbę klienta - dodatkowe elementy do tej maszyny za kwotę 100 000 zł netto, a sprzeda tę maszynę w wersji podstawowej za kwotę 1 150 000 zł netto oraz dodatkowe elementy do tej maszyny za kwotę 1 zł netto, to Spółka osiągnie marżę na całości opisywanych transakcji, mimo sprzedaży dodatkowych elementów za kwotę 1 zł netto.

Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług, a sprzedaż przez Spółkę maszyn rolniczych i dodatkowych elementów do tych maszyn podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 29 maja 2017 r., Wnioskodawca wskazał, że rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w ramach Spółki cywilnej w dniu 22 lutego 1993 r. W 2001 r. Spółka przekształciła się w Spółką jawną w trybie art. 26 § 4 Kodeksu spółek handlowych. Ujmując rzecz ściśle, działalność gospodarcza jest obecnie prowadzona przez Spółkę jawną z udziałem Wnioskodawcy, a nie przez samego Wnioskodawcę. Wnioskodawca pozostaje nieprzerwanie wspólnikiem powyższej Spółki (najpierw jako Spółki cywilnej, a później Spółki jawnej) od początku jej istnienia.

Spółka jawna, której wspólnikiem jest Wnioskodawca, prowadzi działalność gospodarczą w następującym zakresie:

• sprzedaż detaliczna kwiatów, roślin, nasion, nawozów, żywych zwierząt domowych, karmy dla zwierząt domowych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach (PKD 47.76.Z),
  

• działalność usługowa wspomagająca produkcję roślinną (PKD 01.61.Z),
  

• sprzedaż hurtowa wyrobów chemicznych (PKD 46.75.Z),
  

• sprzedaż detaliczna paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw (PKD 47.30.Z),
  

• sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych i furgonetek (PKD 45.11.Z),
  

• sprzedaż hurtowa i detaliczna pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKD 45.19.Z),
  

• konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKD 45.20.Z),
  

• sprzedaż detaliczna części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKD 45.32.Z),
  

• działalność agentów zajmujących się sprzedażą maszyn, urządzeń przemysłowych, statków i samolotów (PKD 46.14.Z),
  

• sprzedaż hurtowa zboża, nieprzetworzonego tytoniu, nasion i pasz dla zwierząt (PKD 46.21.Z),
  

• sprzedaż hurtowa maszyn i urządzeń rolniczych oraz dodatkowego wyposażenia (PKD 46.61.Z),
  

• sprzedaż hurtowa pozostałych maszyn i urządzeń (PKD 46.69.Z),
  

• sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności, napojów i wyrobów tytoniowych (PKD 47.11.Z),
  

• pozostała sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach (PKD 47.19.Z),
  

• sprzedaż detaliczna drobnych wyrobów metalowych, farb i szkła prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach (PKD 47.52.Z),
  

• pozostała sprzedaż detaliczna prowadzona poza siecią sklepową, straganami i targowiskami (PKD 47.99. Z),
  

• transport drogowy towarów (PKD 49.41.Z),
  

• magazynowanie i przechowywanie pozostałych towarów (PKD 52.10.B),
  

• wynajem i dzierżawa maszyn i urządzeń rolniczych (PKD 77.31.Z),
  

• rozmnażanie roślin (PKD 01.30.Z),
  

• obróbka nasion dla celów rozmnażania roślin (PKD 01.64.Z),
  

• uprawa zbóż, roślin strączkowych i roślin oleistych na nasiona, z wyłączeniem ryżu (PKD 01.11.Z),
  

• uprawa warzyw, włączając melony oraz uprawa roślin korzeniowych i roślin bulwiastych (PKD 01.13.Z),
  

• naprawa i konserwacja maszyn (PKD 33.12.Z),
  

• pozostałe pośrednictwo pieniężne (PKD 64.19.Z),
  

• pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKD 66.19.Z),
  

• działalność agentów i brokerów ubezpieczeniowych (PKD 66.22.Z),
  

• pozostała działalność wspomagająca ubezpieczenia i fundusze emerytalne (PKD 66.29.Z),
  

• restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne (PKD 56.10.A),
  

• ruchome placówki gastronomiczne (PKD 56.10.B),
  

• przygotowywanie i dostarczanie żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering) (PKD 56.21.Z),
  

• pozostała usługowa działalność gastronomiczna (PKD 56.29.Z),
  

• przygotowywanie i podawanie napojów (PKD 56.30.Z),
  

• wytwarzanie gotowych posiłków i dań (PKD 10.85.Z),
  

• sprzedaż detaliczna napojów alkoholowych i bezalkoholowych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach (PKD 47.25.Z).
  
  

Przychody Wnioskodawcy z udziału w Spółce jawnej opodatkowane są na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podatkiem liniowym. Podatek ustalany jest w oparciu o księgi rachunkowe prowadzone przez Spółkę, zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości.

Wskazane we wniosku maszyny oraz dodatkowe elementy stanowią towar handlowy w prowadzonej działalności. Spółka kupuje maszyny rolnicze od podmiotów gospodarczych. Spółka sprzedaje maszyny rolnicze zarówno podmiotom gospodarczym, jak i osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Transakcje zakupu maszyn i elementów dodatkowych dokumentowane są fakturami VAT. Również transakcje sprzedaży maszyn i elementów dodatkowych dokumentowane są fakturami VAT. Zazwyczaj fakturom VAT towarzyszą pisemne umowy (w tym umowy ramowe). Sprzedaż maszyn będzie dokumentowana innymi fakturami niż sprzedaż dodatkowych elementów. Dany nabywca nie będzie miał jednakże możliwości zakupu samego wyposażenia dodatkowego za 1 zł bez zakupu maszyny.

Celem sprzedaży elementów dodatkowych za 1 zł jest wyjście naprzeciw potrzebom nabywców. Spółka planuje sprzedawać dodatkowe elementy za 1 zł w dłuższej perspektywie czasowej, aczkolwiek możliwe jest odstąpienie od tej praktyki, gdyby nie przynosiła ona zakładanych rezultatów biznesowych. Sprzedaż dodatkowych elementów nie będzie się odbywać w ramach sprzedaży premiowej. Nie będzie to również zakup z bonifikatą, czy rabatem, bowiem bonifikata oznacza „zmniejszenie ustalonej ceny towaru lub usługi” (http://sjp.pwn.pl/szukaj/ bonifikata), a rabat oznacza „obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę”; też: „ta kwota” (http://sjp.pwn.pl/szukaj/rabat). Tymczasem w opisywanym zdarzeniu przyszłym cena za dodatkowe elementy zostanie od początku ustalona na poziomie 1 zł netto - faktura VAT nie będzie zawierała kwoty bonifikaty, czy rabatu. Sprzedaż dodatkowych elementów za 1 zł nie będzie obejmować wszystkich zainteresowanych, lecz będzie skierowana do wybranej grupy osób.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów – proporcjonalnie do Jego prawa do udziału w zysku Spółki jawnej – pełną wysokość wydatków poniesionych przez Spółkę na zakup dodatkowych elementów do maszyn rolniczych, które zostaną następnie sprzedane przez Spółkę za kwotę 1 zł netto (czy w przykładzie wskazanym w opisie zdarzenia przyszłego możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów – proporcjonalnie do prawa do udziału w zysku – kwoty 100.000 zł netto wydatkowanej przez Spółkę na zakup dodatkowych elementów, które zostaną następnie przez nią sprzedane za 1 zł netto)?
2. Czy przychodem Wnioskodawcy – określonym proporcjonalnie do Jego prawa do udziału w zysku Spółki jawnej – wynikającym ze sprzedaży przez Spółkę dodatkowych elementów do maszyn rolniczych za kwotę 1 zł netto będzie kwota 50 groszy (niezależnie od wartości rynkowej danych dodatkowych elementów)?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1, natomiast w zakresie pytania Nr 2 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, może On zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z tytułu udziału w Spółce - proporcjonalnie do Jego prawa do udziału w zysku Spółki jawnej – pełną wysokość wydatków poniesionych przez Spółkę na zakup dodatkowych elementów do maszyn rolniczych, które zostaną następnie sprzedane przez Spółkę za kwotę 1 zł netto.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako „ustawa”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Art. 8 ust. 1 ustawy stanowi z kolei, że przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną (...) u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (...). Zasadę tą stosuje się również do rozliczania kosztów uzyskania przychodów (art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy).

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione przez Spółkę na zakup dodatkowych elementów do maszyn rolniczych będą miały na celu osiągnięcie przychodu także wtedy, gdy te dodatkowe elementy będą następnie sprzedawane przez Spółkę za kwotę 1 zł netto. Trzeba bowiem mieć na uwadze, że transakcje Spółki w zakresie obrotu dodatkowymi elementami maszyn nie powinny być oceniane abstrakcyjnie, ale z uwzględnieniem całego kontekstu. Jak zaś wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego, jeżeli przeprowadzane przez Spółkę transakcje dotyczące dodatkowych elementów zostaną zestawione łącznie z transakcjami dotyczącymi maszyn rolniczych w wersji podstawowej, to Spółka uzyskuje na nich marżę.

Warto jednocześnie wskazać, że dany kupujący może nie być zainteresowany nabyciem maszyny jedynie w wersji podstawowej, w związku z czym brak zakupu przez Spółkę dodatkowych elementów do tej maszyny może sprawić, że nie uda się takiej maszyny sprzedać.

W związku z powyższym należy uznać, że wszelkie wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup maszyny oraz dodatkowych elementów powinny zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ - ujmując rzecz kompleksowo - przyczyniają się one do uzyskania przez Spółkę przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika,
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W przypadku źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, ponieważ o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu. Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Ponadto należy dodać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodu, nie stwarza domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostają z mocy samego prawa uznane za koszty podlegające odliczeniu. Innymi słowy, poniesienie wydatku, który nie został wyłączony w art. 23 nie oznacza, że wydatek taki automatycznie będzie uznany za koszt uzyskania przychodów. Podatnik ma bowiem możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów pod warunkiem, że mają one związek z przychodem z prowadzonej działalności gospodarczej, a ich poniesienie ma, bądź może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Z przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika zatem, że aby wydatki poczynione przez podatnika można było uznać za koszty uzyskania przychodu, muszą być one poniesione w sposób celowy. Podatnik podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych. Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy podatkowej.

Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów (art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka jawna, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie sprzedaży maszyn i urządzeń rolniczych oraz dodatkowego wyposażenia. Maszyny oraz dodatkowe elementy stanowią towar handlowy w prowadzonej działalności. Spółka kupuje od innych podmiotów gospodarczych maszyny rolnicze oraz dodatkowe elementy, a następnie sprzedaje zarówno podmiotom gospodarczym, jak i osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Transakcje zakupu maszyn i elementów dodatkowych dokumentowane są fakturami VAT. Zdarza się, że określony kupujący zamierza nabyć od Spółki daną maszynę, ale chciałby jednocześnie, aby była ona wyposażona w dodatkowe elementy, które niekiedy Spółka musi sprowadzić od swoich dostawców. Wydanie kupującemu maszyny oraz dodatkowych elementów może następować w różnych terminach, gdyż często jest tak, że kupujący oczekuje wydania samej maszyny wcześniej, tj. zanim zostanie sprowadzony dodatkowy element do tej maszyny. Transakcje sprzedaży maszyn i elementów dodatkowych dokumentowane są fakturami VAT. Zazwyczaj fakturom VAT towarzyszą pisemne umowy (w tym umowy ramowe). Sprzedaż maszyn będzie dokumentowana innymi fakturami niż sprzedaż dodatkowych elementów. W celu wyjścia naprzeciw potrzebom klientów Spółka zamierza sprzedawać dodatkowe elementy do maszyn rolniczych za kwotę 1 zł netto. Dany klient nie będzie miał możliwości zakupu samego wyposażenia dodatkowego za 1 zł bez zakupu maszyny podstawowej. Co jednak istotne, łączna cena za jaką Spółka sprzeda maszynę i dodatkowe do niej elementy na rzecz danego kupującego będzie wyższa od łącznej ceny zakupu maszyny i dodatkowych elementów od dostawcy. Spółka planuje sprzedawać dodatkowe elementy za 1 zł w dłuższej perspektywie czasowej, aczkolwiek możliwe jest odstąpienie od tej praktyki, gdyby nie przynosiła ona zakładanych rezultatów biznesowych. Sprzedaż dodatkowych elementów nie będzie się odbywać w ramach sprzedaży premiowej. Nie będzie to również zakup z bonifikatą, czy rabatem. Cena za dodatkowe elementy zostanie od początku ustalona na poziomie 1 zł netto – faktura VAT nie będzie zawierała kwoty bonifikaty, czy rabatu. Sprzedaż dodatkowych elementów za 1 zł nie będzie obejmować wszystkich zainteresowanych, lecz będzie skierowana do wybranej grupy osób.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz przytoczone przepisy prawa stwierdzić należy, że poniesione przez Spółkę wydatki na zakup dodatkowych elementów do maszyn rolniczych, które zostaną następnie sprzedane za kwotę 1 zł netto, ale tylko w sytuacji zakupu przez klienta maszyny podstawowej, to wydatki mające na celu osiągnięcie przychodów (zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów). Sprzedaż dodatkowych elementów za 1 zł netto niewątpliwie uatrakcyjni ofertę sprzedażową Spółki, jak również wraz ze sprzedażą maszyny podstawowej zostanie osiągnięty efekt w postaci zwiększenia przychodów. Wobec tego, wydatki na zakup dodatkowych elementów do maszyn rolniczych będą wydatkami poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów. Jednocześnie wskazać należy, że przedmiotowe wydatki nie znajdują się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 cytowanej ustawy. W związku z tym wydatki te, jako pozostające w związku z przychodami ze sprzedaży, mogą stanowić w całości, stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów. Jednakże podatnik zobowiązany jest do prawidłowego udokumentowania tych wydatków, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zatem, Wnioskodawca jako wspólnik Spółki jawnej – proporcjonalnie do prawa do udziału w zysku – wydatki na zakup dodatkowych elementów do maszyn rolniczych będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w całości i nie ma znaczenia cena, za jaką towary te zostaną następnie sprzedane.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) – niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawcy. Nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych wspólników Spółki jawnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.