Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-241/12-4/DS
z 31 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 01 sierpnia 2012 r. (data wpływu 03 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoczęcia amortyzacji środka trwałego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 26 października 2012 r. (data wpływu 29.10.2012 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• rozpoczęcia amortyzacji środka trwałego,
• kontynuowania amortyzacji inwestycji w obcym środku trwałym w sytuacji nabycia tego środka trwałego.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest przedsiębiorstwem zajmującym się handlem stalą. Rodzaj prowadzonej przez Spółkę działalności wymaga dysponowania dużą ilością powierzchni magazynowych. Tak było też w przypadku hali magazynowej, której dotyczy niniejszy wniosek.

Spółka do czerwca 2012 r. dzierżawiła halę magazynową, którą w czasie dzierżawy zmodernizowała poprzez wykonanie elewacji, bram rolowanych, zmodernizowanie wjazdu do hali, wybudowanie w niej obiektu socjalnego. Spółka dokonała także modernizacji transformatora.

Dokonane przez Spółkę inwestycje, z uwagi na fakt, że na dzień ich dokonania Spółka nie była właścicielem hali, zostały dla celów podatku dochodowego od osób prawnych ujęte jako inwestycje w obcym środku trwałym.

Spółka wprowadziła poszczególne inwestycje jako odrębne inwestycje w obcym środku trwałym i amortyzowała je zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pod koniec czerwca 2012 r. Spółka zakupiła halę, w której dokonała opisanych inwestycji. Na dzień nabycia hali inwestycje w niej dokonane nie były w pełni zamortyzowane. Spółka wykorzystuje i będzie nadal wykorzystywała przedmiotową halę oraz poczynione w niej inwestycje w prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z nabyciem hali Spółka powzięła wątpliwości, co do sposobu ujęcia nabytej hali oraz inwestycji w obcym środku trwałym w ewidencji środków trwałych oraz sposobu ich amortyzacji.

W piśmie uzupełniającym z dnia 26 października 2012 r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż wniosek swym zakresem obejmuje dwa stany faktyczne. Ponadto, doprecyzowano przedstawiony stan faktyczny wskazując, iż:

1. cena zakupu hali magazynowej nie obejmowała wskazanych we wniosku nakładów inwestycyjnych stanowiących inwestycje w obcym środku trwałym;
2. poczynione nakłady inwestycyjne nie zostały i nie zostaną Spółce zwrócone w jakiejkolwiek formie.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w przedstawionej sytuacji prawidłowe jest stanowisko Spółki, iż:

1. powinna Ona rozpocząć amortyzację hali jako środka trwałego, przyjmując za jej wartość początkową cenę nabycia, oraz
2. powinna Ona w dalszym ciągu amortyzować poczynione w hali nakłady jako inwestycje w obcym środku trwałym na takich zasadach jak do tej pory?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie A. Wniosek Spółki w zakresie pytania B został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną w dniu 31 października 2012 r. nr ILPB4/423-241/12-5/DS.

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien On dokonywać odrębnej amortyzacji pozostałej wartości inwestycji w obcym środku trwałym z zachowaniem metody i stawki, według których amortyzacji dokonywał przed dniem nabycia budynku hali. Sam budynek hali będzie amortyzowany odrębnie w oparciu o przepisy art. 16a - 16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tejże ustawy.

Stosownie natomiast do art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16 tej ustawy.

W myśl art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą „zwane środkami trwałymi”.

W myśl art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają także, niezależnie od przewidywanego okresu używania, przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych.

Stosownie do przepisu art. 16j ust. 4 pkt 1 ww. ustawy, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym że dla inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie regulują sytuacji, jaka zaistniała w Spółce, tj. w której podatnik, który dokonał inwestycji w obcym środku trwałym, następnie tenże środek nabył i stał się właścicielem tego środka oraz inwestycji w nim poczynionych.

Zdaniem Spółki, po nabyciu hali magazynowej na własność, inwestycje w niej poczynione (jako inwestycje w obcym środku trwałym), dla celów podatku dochodowego od osób prawnych stają się odrębnym składnikiem majątku, niezależnie od prawa własności i przewidywanego okresu użytkowania.

W związku z powyższym, Spółka powinna kontynuować amortyzację poczynionych inwestycji w obcym środku trwałym na zasadach stosowanych dotychczas. Sam budynek hali powinien natomiast być amortyzowany odrębnie, zgodnie z przepisami art. 16a - 16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Taki sposób postępowania znajduje także potwierdzenie w treści art. 16h ust. 2 ww. ustawy, zgodnie z którym podatnicy dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i - 16k tej ustawy dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosują do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Brzmienie tego przepisu skłania do wniosku, iż błędem byłoby, gdyby Spółka dokonała zmian w sposobie amortyzowania inwestycji w obcym środku trwałym. Inwestycja w obcym środku trwałym, mimo nabycia tego środka przez Wnioskodawcę nadal stanowi wyodrębniony element Jego majątku używany w działalności gospodarczej, w związku z czym Spółka powinna w stosunku do niego kontynuować amortyzację.

Takie stanowisko potwierdzają organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych.

Przykładowo, w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 lutego 2011 r. (nr IBPBI/2/423-1687/10/MS) czytamy:

„W przypadku nabycia przez podatnika środka trwałego, w którym dokonał inwestycji w obcym środku trwałym, istnieje możliwość kontynuacji amortyzacji według zasad przyjętych na początku amortyzacji inwestycji w obcym środku trwałym, pomimo iż po nabyciu środka trwałego, nie będzie to już obcy środek trwały, lecz własny. Po przekazaniu do używania inwestycji w obcym środku trwałym, może ona pozostać dla celów naliczania odpisów amortyzacyjnych odrębnym składnikiem majątku.

Reasumując, po przeniesieniu na Spółkę praw własności budynków, w których ponoszono nakłady stanowiące dla celów podatkowych „inwestycję w obcym środku trwałym”, jest Ona uprawniona do kontynuowania amortyzacji tych inwestycji według metody i zasad stosowanych przed nabyciem środków trwałych i zaliczać tak dokonane odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów”.

Na podobnym stanowisku stanął także Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z dnia 9 listopada 2011 r. nr ITPB3/423-191/11-2/GG, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 11 grudnia 2009 r. nr ILPB1/415-1022/09-2/AK oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji wydanej w dniu 14 listopada 2008 r. nr IBPBI/2/423-1040/08/PC.

Do podobnych wniosków doszedł także Naczelnik Urzędu Skarbowego (…) w postanowieniu z dnia 31 sierpnia 2006 r. nr (…). Sprawa dotyczyła co prawda inwestycji poczynionej w leasingowanym przez wnioskującą samochodzie, jednak w ocenie Spółki, wnioski zawarte w piśmie znajdują zastosowanie w odniesieniu do analizowanej sytuacji. W postanowieniu organ podatkowy stwierdził, iż inwestycje w obcych środkach trwałych stanowią koszty działania firmy, odnoszące się do niestanowiącego (w momencie ich ponoszenia) jej własności środka trwałego, zmierzające do jego ulepszenia. W uzasadnieniu postanowienia czytamy:

„Inwestycje w obcych środkach trwałych stanowią wydzielone ewidencyjnie składniki majątkowe i są one środkami trwałymi, niezależnie od posiadanego do nich prawa własności i przewidywanego okresu używania.

Reasumując - odpisów amortyzacyjnych od zakupionej i zamontowanej izolacji termicznej stanowiącej inwestycję w obcych środkach trwałych należy dokonywać wg dotychczasowych stawek i zasad”.

Mając na uwadze powyższe, w przypadku nabycia przez Wnioskodawcę środka trwałego, w którym dokonał On wcześniej inwestycji w obcym środku trwałym, istnieje możliwość kontynuacji amortyzacji według zasad przyjętych na początku amortyzacji tych inwestycji w obcym środku trwałym, pomimo iż po nabyciu środka trwałego, nie będzie to już obcy środek trwały, lecz własny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie bądź zachowanie źródła przychodów i które nie zostały wyłączone z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1 omawianej ustawy. Z powyższego wynika, że określony wydatek, nie wymieniony w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów podatkowych, może stanowić koszt uzyskania przychodu, pod warunkiem że między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu zachodzi związek przyczynowo - skutkowy, czyli że poniesienie tego wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zachowanie przychodu podatnika.

Z art. 15 ust. 6 cytowanej ustawy wynika, iż kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zatem, stosownie do wyżej przytoczonej regulacji, wymienione w pkt 1 - 3 środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie;
• stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania. Amortyzacja wskazana w art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uzależniona jest od kompletności, jak i zdatności do użytku środka trwałego w dniu przyjęcia go do używania. Ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, iż warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie;
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok - o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik;
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu. Podatnik musi te środki w takiej działalności używać. Oddanie takiego środka do używania oznacza, że rozpoczęło się wykorzystywanie tego środka w działalności gospodarczej. Pojęcie „wykorzystywanie na potrzeby” jest pojęciem szerszym od pojęcia „wykorzystywania w ramach” prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem, środek trwały nie musi być wykorzystywany bezpośrednio na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Wystarczy jego pośrednie wykorzystanie na ten cel;
• nie są wymienione w katalogu środków trwałych określonych w art. 16c ustawy.
  
  

Natomiast w myśl art. 16f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h - 16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h - 16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Jak stanowi art. 16g ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 - 14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Zgodnie z art. 16g ust. 3 tej ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Składniki majątku, o których mowa w art. 16a - 16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4 (art. 16d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka do czerwca 2012 r. dzierżawiła halę magazynową, w której w czasie dzierżawy poczyniła nakłady inwestycyjne. Nakłady te stanowiły inwestycje w obcym środku trwałym, które Spółka amortyzowała. Pod koniec czerwca 2012 r. Spółka zakupiła halę, w której wcześniej dokonała inwestycji. Spółka wykorzystuje i będzie nadal wykorzystywała przedmiotową halę oraz poczynione w niej inwestycje w prowadzonej działalności gospodarczej. Cena zakupu hali magazynowej nie obejmowała wskazanych nakładów inwestycyjnych stanowiących inwestycje w obcym środku trwałym. Jednocześnie poczynione nakłady inwestycyjne nie zostały i nie zostaną Spółce zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Zatem, po dokonaniu zakupu hali przez Wnioskodawcę, będzie On zobowiązany do ujęcia jej w swojej ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wg ceny jej nabycia. Jednocześnie, Spółka będzie kontynuować amortyzację wcześniej zaewidencjonowanych inwestycji w obcym środku trwałym.

Reasumując, Spółka po zakupie hali magazynowej powinna rozpocząć jej amortyzację jako środka trwałego, przyjmując za jej wartość początkową – zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – cenę nabycia.

Jednocześnie należy wskazać, iż w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism, stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.