2017.05.31 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.122.2017.1.AJ
z 31 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2017 r. (data wpływu 7 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 24 kwietnia 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku zbycia udziałów w prawie własności nieruchomości, braku obowiązku dokumentowania tej czynności fakturą VAT, obowiązku złożenia deklaracji VAT oraz momentu powstania obowiązku podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 24 kwietnia 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku zbycia udziałów w prawie własności nieruchomości, braku obowiązku dokumentowania tej czynności fakturą VAT, obowiązku złożenia deklaracji VAT oraz momentu powstania obowiązku podatkowego.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Decyzją Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 29 grudnia 1993 r. odzyskał Pan wraz z innymi współwłaścicielami przejętą po II wojnie światowej przez państwo nieruchomość, na której znajduje się Hotel … w B. (dalej „budynek hotelowy” lub „nieruchomość hotelowa”). Odzyskanie tej nieruchomości nie było objęte podatkiem od towarów i usług. Na podstawie umowy z dnia 1 stycznia 1994 r. (następnie kilkakrotnie zmienianej) współwłaściciele oddali całą nieruchomość w dzierżawę spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, która została powołana do prowadzenia działalności hotelarskiej i gastronomicznej. Spółka ponosiła nakłady na naprawy, konserwacje i remonty budynku hotelowego, a podatek naliczany związany z tymi wydatkami był odliczany od podatku należnego spółki. Wydatki ponoszone przez spółkę na utrzymanie w stanie niepogorszonym nigdy nie przekraczały 30% wartości początkowej.

W związku z tym, że z tytułu dzierżawy uzyskiwał Pan regularne przychody, z dniem 23 listopada 1998 r., rozpoczął prowadzenie indywidualnej działalności gospodarczej, której przedmiotem było dzierżawienie budynku hotelowego. Został Pan też zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Z tytułu dzierżawy odprowadzał podatek należny, który nie był pomniejszany o podatek naliczony z tytułu wydatków, jakie ponosiła spółka na utrzymanie dzierżawionego obiektu w stanie niepogorszonym.

Z dniem 1 stycznia 2013 r. przestał Pan być czynnym podatnikiem VAT, z uwagi na spadek przychodów z tytułu VAT poniżej 150.000 zł rocznie.

Z dniem 30 czerwca 2016 r. zakończył Pan działalność gospodarczą i jako osoba fizyczna niebędąca przedsiębiorcą złożył do właściwego naczelnika urzędu skarbowego informację o uzyskiwaniu przychodów z tytułu umowy dzierżawy.

Z uwagi na zamiar sprzedaży udziału w nieruchomości zwrócił się Pan do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy wnioskiem z dnia 18 października 2016 r, uzupełnionym w dniu 17 listopada 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług. We wniosku przedstawiono stanowisko, że zbycie udziałów w nieruchomości hotelowej nie będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług ze względu na jej wyłączenie spod przepisów ustawy o podatku od towarów i usług na podstawie w art. 6 tej ustawy. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji wydanej dnia 5 grudnia 2016 r. (…) uznał Pana stanowisko za nieprawidłowe. Jednak z treści interpretacji wynika jedynie to, że sprzedaż udziałów w budynku hotelowym nie jest wyłączona spod przepisów ustawy o VAT, natomiast interpretacja nie zawiera jednoznacznego stwierdzenia, że zbycie tych udziałów podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Żeby stworzyć sobie możliwość wystawienia faktury VAT oraz naliczenia podatku VAT od sprzedaży wspomnianych udziałów w budynku hotelowym, w dniu 30 marca 2017 r. złożył Pan Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w S. zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług.

W dniu 31 marca 2017 r., zawarł Pan umowę sprzedaży swojego udziału w nieruchomości hotelowej. W akcie notarialnym obie strony, nabywca nieruchomości i w Pana imieniu - pełnomocniczka, zgodnie oświadczyli, że sprzedaż Pana udziałów w budynku hotelowym nie jest opodatkowana podatkiem VAT. W związku z tym, w akcie notarialnym od ceny sprzedaży Pana udziału nie został naliczony podatek VAT. Nabywca zapłacił cenę za udział w nieruchomości w dniu 3 kwietnia 2017 r. (przelewem na rachunek bankowy), natomiast wydanie nieruchomości nabywcy nastąpiło w dniu 4 kwietnia 2017 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w sytuacji opisanej powyżej dostawa budynku hotelowego jest zwolniona z podatku VAT?
Czy w przypadku zwolnienia dostawy budynku hotelowego z podatku VAT podatnik jest zobowiązany do wystawienia faktury VAT?
Czy w przypadku zwolnienia dostawy budynku hotelowego z podatku VAT podatnik zobowiązany jest złożyć deklarację VAT?
Gdyby sprzedaż udziału w nieruchomościach nie była zwolniona od podatku od towarów i usług, to w którym dniu powstał obowiązek podatkowy – w dniu zawarcia umowy sprzedaży, w dniu zapłaty ceny, czy w dniu wydania nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad. 1

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Zwolnienia tego nie stosuje się do podatników dokonujących m.in. dostaw budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej (art. 2 pkt 14 Ustawy VAT).

Przymiot pierwszego zasiedlenia należy odnieść do czynności opodatkowanej (sprzedaż, dzierżawa), chociaż obecnie organy podatkowe dokonują wykładni prowspólnotowej i za pierwsze zasiedlenie przyjmują również sytuację, w której następuje wykorzystywanie obiektów przez podatnika dla prowadzenia w nich własnej działalności.

W opisanym wyżej stanie faktycznym nieruchomość hotelowa była przedmiotem dzierżawy, a to oznacza, że pierwszym zasiedleniem było wydanie budynku hotelowego do używania w ramach dzierżawy (1994 r.). Nie zachodzi zatem przewidziana w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a) przesłanka wyłączająca przewidziane w tym przepisie zwolnienie z VAT. Ponadto, od 1998 do końca 2012 r. jako prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą wydzierżawiał Pan budynek hotelowy spółce z o.o., a to oznacza, że pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą upłynęło więcej niż dwa lata. Tym samym nie zachodzi również druga, przewidziana w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit b) ustawy o podatku od towarów i usług, przesłanka wyłączająca zwolnienie z podatku VAT.

Z powyższego wynika, że dostawa nieruchomości hotelowej podlega zwolnieniu od podatku VAT.

W opisanym stanie faktycznym i prawnym, dostawa budynku hotelowego podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyby zaistniały przesłanki określone w art. 43 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Jedną z nich jest złożenie przez zbywcę i nabywcę najpóźniej przed dniem dostawy zgodnego oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia właściwemu dla nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego. Ponieważ oświadczenie takie nie zostało złożone, rezygnacja ze zwolnienia nie miała miejsca. Tym samym dokonana na rzecz nabywcy dostawa budynku hotelowego korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT. W tym stanie rzeczy prawidłowe było odstąpienie od naliczenia od ceny sprzedaży udziału w nieruchomości podatku VAT.

Ad. 2

W Pana ocenie z uwagi na zwolnienie dostawy budynku hotelowego z podatku VAT, nie jest zobowiązany do wystawienia faktury VAT. Stosowne zwolnienie z tego obowiązku przewiduje art. 106b ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ad. 3

Z uwagi na to, że dostawa budynku hotelowego nie jest wyłączona spod przepisów ustawy o podatku od towarów i usług mam obowiązek złożyć deklarację VAT na formularzu VAT-7.

Ad. 4

Na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.) obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Ponadto w myśl ust. 8 powołanego wyżej przepisu jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4. Z przepisów tych wynika, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, a jeżeli wcześniej podatnik otrzyma całość lub część zapłaty - z chwilą jej otrzymania (w tej części). Z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika zaś, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W Pana ocenie z punktu widzenia opodatkowania czynności podatkiem od towarów i usług istotne jest nie tyle przeniesienie prawa własności, tj. podpisanie aktu notarialnego sprzedaży udziałów w nieruchomości, ile przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (chodzi tutaj o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym) albo - jeśli przed tym zdarzeniem nastąpiła zapłata ceny sprzedaży - to kluczowy jest moment dokonania tejże zapłaty.

Z przedstawionego wyżej stanu faktycznego sprawy wynika następująca chronologia zdarzeń: do zawarcia umowy zbycia Pana udziałów we współwłasności zabudowanej nieruchomości położonej w B. przy ul. G. doszło w dniu 31 marca 2017 r., zapłata ceny sprzedaży nastąpiła w dniu 3 kwietnia 2017 r. (jest to dzień wpływu kwoty ceny sprzedaży na Pana rachunek bankowy), zaś przekazanie nieruchomości na rzecz nabywcy miało miejsce w dniu 4 kwietnia 2017 r., co zostało stwierdzone stosownym protokołem. W związku z powyższym moment powstania obowiązku podatkowego VAT wyznacza dzień 3 kwietnia 2017 r., tj. dzień zapłaty ceny sprzedaży, która nastąpiła przed dokonaniem dostawy towaru (wydaniem nieruchomości).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r, poz. 710, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli przed dokonaniem dostawy towarów lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4 (art. 19a ust. 8 ustawy).

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W art. 2 pkt 14 ustawy, ustawodawca zdefiniował pojęcie „pierwszego zasiedlenia”, przez które rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „(…) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

Na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Oświadczenie, zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Z regulacji art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o której mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynność, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Podatnik nie jest zobowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 (art. 106b ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą: sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 - jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów jak również tez wynikających z orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego pozwala na stwierdzenie, że sprzedaż udziałów w prawie własności budynku hotelowego będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Dostawa nastąpiła bowiem po upływie okresu dłuższego niż dwa lata od pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, a strony nie wybrały opcji opodatkowania..

Skoro dostawa dotyczy czynności zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – jak słusznie wskazano w treści wniosku – nie ciąży na Panu obowiązek udokumentowania jej fakturą. Jednakże w sytuacji, gdy nabywca złoży żądanie, o którym mowa w art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy, będzie Pan zobowiązany do wystawienia faktury.

Odnośnie obowiązku złożenia deklaracji VAT stwierdzić należy, że skoro transakcja nie jest wyłączona spod przepisów ustawy, to ciąży na Panu obowiązek złożenia deklaracji VAT-7, w której ujmie Pan dokonaną transakcję sprzedaży udziałów w nieruchomości.

Obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży Pana udziałów w nieruchomości – jak słusznie Pan wskazał – powstał zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy z chwilą otrzymania całości wynagrodzenia od nabywcy, tj. w dniu 3 kwietnia 2017 r. o ile rzeczywiście do tej daty nie przeszło na nabywcę prawo do dysponowania rzeczą jak właściciel.

Końcowo należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin