Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.32.2017.2.MK
z 7 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 kwietnia 2017 r. (data wpływu 20 kwietnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z 3 lipca 2017 r. (data wpływu 5 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku recyklingu odpadów (zużytych rozpuszczalników) w składzie podatkowym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku recyklingu odpadów (zużytych rozpuszczalników) w składzie podatkowym. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 3 lipca 2017 r. (data wpływu 5 lipca 2017 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 22 czerwca 2017 r. znak: 0111-KDIB3-3.4013.32.2017.1.MK.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 3 lipca 2017 r.).

Wnioskodawca posiada odpowiednie instalacje, których wykorzystanie pozwala na recykling różnego rodzaju zużytych produktów, zawierających produkty energetyczne. W najbliższym czasie zamierza rozpocząć na szerszą skalę recykling odpadów poprodukcyjnych z różnych branż, przemysłu chemicznego, spożywczego, poligraficznego, farmaceutycznego. W odpadach tych zawarte są różne związki chemiczne, które Wnioskodawca zamierza oczyszczać i uzyskiwać w ten sposób niezanieczyszczone związki chemiczne. Posiada on również stosowne zezwolenie na prowadzenie recyklingu tych odpadów.

W procesie recyklingu zamierza on odzyskiwać następujące czyste związki chemiczne: benzen, heksan, cykloheksan, toluen, ksylen, etylobenzen, metanol. Wszystkie te związki chemiczne są produktami energetycznymi, w rozumieniu art. 86 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym. Są one również objęte pod poz. 23 i 24 załącznika nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym, w którym wymienione są wyroby akcyzowe, których produkcja odbywa się w składzie podatkowym.

W uzupełnieniu wniosku z 3 lipca 2017 r. (data wpływu 5 lipca 2017 r.) Wnioskodawca wskazał:

1. Odpad, który będzie poddawany recyklingowi, powstaje wskutek zużycia w procesie gospodarczym rozpuszczalnika, który ma kod CN 3814 00 90. Jednakże już sam odpad, który będzie poddawany recyklingowi, nie jest produktem, który ma wyłącznie cechy rozpuszczalnika przed jego zużyciem w procesach technologicznych. Jest on bowiem zanieczyszczony różnego rodzaju zanieczyszczeniami, takimi jak, farby drukarskie, szmaty, papier, zużyte w procesie czyszczenia maszyn i urządzeń itp. Zatem trudno byłoby zakwalifikować tak powstający odpad, o bliżej nieokreślonym i przypadkowym składzie do którejkolwiek z pozycji nomenklatury scalonej. Tym niemniej, punktem wyjścia dla powstania tak opisanego odpadu, który będzie poddany recyklingowi, jest rozpuszczalnik klasyfikowany w podgrupie CN 3814 00 90. Zatem to właśnie produkt o kodzie CN 3814 00 90, zanieczyszczony różnymi innymi wskazanymi wyżej odpadami będzie przedmiotem recyklingu.
2. Jak wskazano wyżej, sam produkt poddawany recyklingowi trudno jest zaklasyfikować do jakiejś pozycji nomenklatury scalonej. Tym niemniej, w mieszaninie poddanej recyklingowi jest zawarty produkt będący rozpuszczalnikiem o kodzie CN 3814 00 90. Sama mieszanina, po poddaniu jej recyklingowi, w procesie którego zostaną odzyskane określone związki chemiczne niewątpliwie nadal będzie zawierała w sobie produkt o kodzie CN 3814 00 90 oraz zanieczyszczenia, o których wspomniano powyżej. Zatem, gdyby nie fakt zanieczyszczenia rozpuszczalnika różnymi związkami, to mieszaninę po recyklingu również należałoby uznawać za rozpuszczalnik o kodzie CN 3814 00 90.
3. W zależności od składu odpadu lub mieszaniny odpadów wnioskodawca będzie odzyskiwał jeden lub kilka wyrobów energetycznych.
4. Recykling odpadów polega na odzyskaniu rozpuszczalników z wykorzystaniem procesu destylacji w kolumnie destylacyjnej lub wyparce w połączeniu z technikami membranowymi w celu jak najlepszego oczyszczenia substancji (izolowania substancji). W wyniku tego procesu zostaje odzyskany wyizolowany produkt, zaś reszta mieszaniny jest poddawana utylizacji.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy recykling odpadów prowadzący do odzyskania czystych związków chemicznych w postaci benzenu, heksanu, cykloheksanu, toluenu, ksylenu, etylobenzenu i metanolu z mieszanin stanowiących odpady poprodukcyjne, powinien odbywać się w składzie podatkowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, odzyskiwanie czystych związków chemicznych w postaci benzenu, heksanu, cykloheksanu, toluenu, ksylenu, etylobenzenu i metanolu z mieszanin stanowiących odpady poprodukcyjne, nie powinno odbywać się w składzie podatkowym, gdyż ich odzyskiwanie nie stanowi produkcji wyrobów energetycznych w rozumieniu art. 87 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym. W myśl tego przepisu, produkcją wyrobów energetycznych w rozumieniu ustawy jest wytwarzanie lub przetwarzanie wyrobów energetycznych, w tym również mieszanie lub przeklasyfikowanie komponentów paliwowych, rozlew gazu skroplonego do butli gazowych, a także barwienie i znakowanie wyrobów energetycznych.

W opinii Wnioskodawcy, odzyskiwanie wskazanych wyżej związków chemicznych będących produktami energetycznymi nie spełnia definicji produkcji. Związki te zostały bowiem już uprzednio wyprodukowane i wykorzystane w procesach produkcyjnych i chemicznych. Natomiast w procesie recyklingu zostanie odzyskany jedynie ten związek chemiczny, który już uprzednio został wyprodukowany. Zatem w procesie recyklingu związki te nie będą w żadnym wypadku produkowane w rozumieniu art. 87 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym. Nie powstaną bowiem żadne nowe wyroby energetyczne. Nie ulega zatem wątpliwości, że nie będzie można w tym wypadku mówić o wytworzeniu wyrobu akcyzowego, bowiem nie powstanie żaden wyrób, który by nie istniał wcześniej. Wnioskodawca nie będzie również mógł zostać uznany za przetwarzającego wyrób akcyzowy, gdyż jak wskazał Minister Finansów w interpretacji o nr PA-VI-03/109.2/04/1640, przez przetwarzanie należy rozumieć ogół procesów technologicznych, jakim poddano ten wyrób, w wyniku których otrzymano inny wyrób akcyzowy. Taki sposób rozumienia pojęcia przetwarzanie został również przyjęty przez Ministra Finansów w indywidualnej interpretacji o sygn. IPPP3/443-432/10-4/KB. Natomiast oczyszczanie mieszaniny odpadów zawierającej wskazane wyżej produkty energetyczne w celu ich odzyskania nie zostało uznane za produkcję wyrobów energetycznych w rozumieniu art. 87 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Należy też wskazać, że proces oczyszczania wyrobów akcyzowych ustawodawca uznał za produkcję dla celów ustawy akcyzowej jedynie w odniesieniu do wyrobów alkoholowych, a nie wyrobów energetycznych. Art. 93 ust. 2 ustawy akcyzowej stanowi m.in. że produkcją alkoholu etylowego w rozumieniu ustawy jest oczyszczanie. Natomiast art. 87 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, definiujący pojęcie produkcji wyrobów energetycznych, podobnego wskazania nie zawiera, co oznacza, że ustawodawca nie chciał uznać oczyszczania produktów energetycznych i odzyskiwania ich z różnych mieszanin odpadów za produkcję.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 43 ze zm.) zwanej dalej „ustawą” – ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 35 załącznika nr 1 pod kodem CN 2902 wymieniono węglowodory cykliczne, natomiast w poz. 36 pod kodem CN ex 2905 11 00 wymieniono metanol (alkohol metylowy) - niebędący pochodzenia syntetycznego - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych lub napędowych.

Z kolei w załączniku nr 2 do ustawy, stanowiącym wykaz wyrobów akcyzowych, do których stosuje się procedurę zawieszenia poboru akcyzy i których produkcja odbywa się w składzie podatkowym, o których mowa w dyrektywie rady 92/12/EWG w poz. 23 pod kodem CN ex 2902 wymieniono węglowodory cykliczne, wyłącznie:

1. Benzen – CN 2902 20 00
2. Toluen – CN 2902 30 00
3. o-Ksylen – CN 2902 41 00
4. m-Ksylen – CN 2902 42 00
5. p-Ksylen – CN 2902 43 00
6. Mieszaniny izomerów ksylen – CN 2902 44 00.
   
   

Z kolei w poz. 24 załącznika nr 2 do ustawy wymieniono pod kodem ex 2905 11 00 metanol (alkohol metylowy) - niebędący pochodzenia syntetycznego - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych lub napędowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się m.in. wyroby objęte pozycją CN 2902 i oznaczone kodem CN 2905 11 00, niebędące pochodzenia syntetycznego, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych.

Tym samym wyroby wymienione w poz. 23 i 24 załącznika nr 2 do ustawy stanowią wyroby energetyczne.

Stosownie z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy przedmiotem opodatkowania akcyzą jest produkcja wyrobów akcyzowych.

Stosownie z art. 47 ust. 1 ustawy produkcja wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, w tym opodatkowanych zerową stawką akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, oraz wyrobów akcyzowych innych niż określone w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, może odbywać się wyłącznie w składzie podatkowym, z wyłączeniem produkcji:

1. wyrobów akcyzowych, z wykorzystaniem wyłącznie wyrobów akcyzowych, od których akcyza została zapłacona w wysokości równej lub wyższej od kwoty akcyzy przypadającej do zapłaty od wyprodukowanych wyrobów akcyzowych, albo z wykorzystaniem wyłącznie wyrobów akcyzowych zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, pod warunkiem że wyprodukowany wyrób jest również wyrobem akcyzowym zwolnionym od akcyzy ze względu na przeznaczenie;
   
2. mniej niż 1000 hektolitrów w ciągu roku kalendarzowego, win uzyskanych z winogron pochodzących z upraw własnych, o których mowa w art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina (Dz. U. z 2016 r. poz. 859);
   
3. piwa, wina i napojów fermentowanych, wytwarzanych domowym sposobem przez osoby fizyczne na własny użytek i nieprzeznaczonych do sprzedaży;
   
4. mniej niż 10 hektolitrów w ciągu roku kalendarzowego, alkoholu etylowego, dokonywanej przez gorzelnie prawnie i ekonomicznie niezależne od wszelkich innych gorzelni oraz niedziałające na podstawie licencji uzyskanej od innego podmiotu;
   
5. wyrobów akcyzowych, od których została zapłacona przedpłata akcyzy;
   
6. energii elektrycznej;
   
7. wyrobów węglowych;
   
8. suszu tytoniowego;
   
9. wyrobów gazowych.
   
   

Produkcją wyrobów energetycznych w rozumieniu ustawy jest wytwarzanie lub przetwarzanie wyrobów energetycznych, w tym również mieszanie lub przeklasyfikowanie komponentów paliwowych, rozlew gazu skroplonego do butli gazowych, a także barwienie i znakowanie wyrobów energetycznych – art. 87 ust. 1 ustawy.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza w procesie recyklingu odzyskiwać związki chemiczne: benzen, heksan, cykloheksan, toluen, ksylen, etylobenzen, metanol. Jak wskazał Wnioskodawca wszystkie te związki chemiczne są produktami energetycznymi, w rozumieniu art. 86 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym. Są one również objęte pod poz. 23 i 24 załącznika nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym, w którym wymienione są wyroby akcyzowe, których produkcja odbywa się w składzie podatkowym.

Odpadem który będzie poddawany recyklingowi będzie zużyty rozpuszczalnik o kodzie CN 3814 00 90. Odpad ten po procesie recyklingu nadal będzie wyrobem klasyfikowanym do kodu CN 3814 00 90.

W zależności od składu odpadu lub mieszaniny odpadów Wnioskodawca będzie odzyskiwał jeden lub kilka wyrobów energetycznych.

Recykling odpadów polega na odzyskaniu rozpuszczalników z wykorzystaniem procesu destylacji w kolumnie destylacyjnej lub wyparce w połączeniu z technikami membranowymi w celu jak najlepszego oczyszczenia substancji (izolowania substancji). W wyniku tego procesu zostaje odzyskany wyizolowany produkt, zaś reszta mieszaniny jest poddawana utylizacji.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości czy proces odzyskiwania z odpadów ww. wyrobów energetycznych winien odbywać się w składzie podatkowym.

Mając na uwadze powyższe wskazać w pierwszej kolejności należy, że wyroby akcyzowe wymienione zgodnie z opisem sprawy w poz. 23 i 24 załącznika nr 2 do ustawy stanowią wyroby energetyczne i ich produkcja może odbywać się wyłącznie w składzie podatkowym (z wyłączeniem sytuacji, o których mowa w pkt 1-6 art. 47 ust. 1 ustawy, które w sprawie nie znajdą zastosowania).

Obowiązek w tym zakresie został nałożony z uwagi na fakt, że wyroby akcyzowe, które zostały wymienione w załączniku nr 2 do ustawy, podlegają wspólnotowemu systemowi monitorowania produkcji i przemieszczania wyrobów akcyzowych, zgodnie z dyrektywą Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania.

Skład podatkowy jest najważniejszym elementem systemu zawieszenia poboru akcyzy. System ten umożliwia swobodny przepływ wyrobów akcyzowych w ramach Unii Europejskiej, zabezpiecza interes fiskalny państw członkowskich w związku ciążącym na wyrobach akcyzowych podatkiem akcyzowym oraz faktycznym przesunięciem momentu poboru tego podatku. Właśnie przesunięciu momentu poboru podatku musi towarzyszyć zachowanie pełnej kontroli, w ramach instytucji składu podatkowego, nad produkcją wyrobów akcyzowych (por. Krzysztof Lasiński-Sulecki, Prawna regulacja akcyzy w europejskim prawie wspólnotowym na tle teorii opodatkowania konsumpcji, Toruń 2007, s. 274-275).

Równocześnie wyroby klasyfikowane do kodu CN 3814 00 90 mające być przedmiotem recyklingu w świetle opisanego zdarzenia przyszłego nie stanowią wyrobów akcyzowych.

W kontekście powyższego rozważyć należy, czy odzyskiwanie przez Wnioskodawcę z odpadów wyrobów energetycznych stanowić będzie produkcję wyrobów energetycznych o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy, tj. czy będzie stanowić jedną z czynności zakwalifikowanej jako produkcję, która winna odbywać się zgodnie z art. 47 ust. 1 ustawy w składzie podatkowym.

Ww. definicja wskazuje szeroko, iż produkcją wyrobów energetycznych jest wytwarzanie lub przetwarzanie wyrobów energetycznych w tym również mieszanie lub przeklasyfikowanie komponentów paliwowych, rozlew gazu skroplonego do butli gazowych, a także barwienie i znakowanie wyrobów energetycznych.

Wg Słownika Języka Polskiego PWN (sjp.pwn.pl) wytworzyć - wytwarzać oznacza zrobić, wyprodukować coś. Wyprodukować z kolei oznacza: produkując, wytworzyć jakieś dobra materialne. Produkcja oznacza natomiast zorganizowaną działalność mającą na celu wytwarzanie jakichś towarów, usług lub dóbr kultury; też: to, co zostało wytworzone.

Wielki Słownik Jeżyka Polskiego (wsjp.pl) wyjaśnia: wytwarzać produkt - wykonywać jakiś przedmiot lub produkt. Produkcja natomiast oznacza wytwarzanie jakichś towarów.

W świetle powyższego wszelkie zamierzone czynności, których efektem będzie wytworzenie wyrobów energetycznych z wyrobów akcyzowych (o odmiennej klasyfikacji niż te z których powstały) bądź nieakcyzowych, uznać należy za produkcje wyrobów energetycznych.

Organ nie podziela stanowiska Wnioskodawcy, że w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego w procesie recyklingu nie są produkowane nowe wyroby, a jedynie odzyskiwane są wyroby wytworzone przez inny podmiot oraz że proces technologiczny recyklingu nie prowadzi do powstania nowego wyrobu.

Zauważyć bowiem należy że Wnioskodawca recyklingowi zamierza poddawać zużyte rozpuszczalniki tj. wyroby, które nie mogą posłużyć już celom do których zostały wytworzone, a więc będą wyrobami które zostały definitywne wykorzystane. Tym samym zawarte w ich składzie wyroby energetyczne również stanowią zużyte – definitywne wykorzystane wyroby energetyczne, które de facto zostały zużyte w momencie wytworzenia rozpuszczalnika.

Procesowi recyklingu poddawane będą odpady produkcyjne (zużyte rozpuszczalniki), które same nie są wyrobami energetycznymi, a w wyniku zakończenia tego procesu powstają wyroby energetyczne, które nie mogą zostać uznane za te same wyroby, w stosunku do których powstał uprzednio obowiązek podatkowy z tytułu akcyzy. Powstałe w procesie recyklingu te konkretne wyroby energetyczne wskazane we wniosku nie zostały bowiem uprzednio dopuszczone do konsumpcji.

Nie ulega wątpliwości, zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, że w wyniku celowych i zamierzonych działań Wnioskodawca poprzez proces recyklingu ze zużytych rozpuszczalników klasyfikowanych do kodu CN 3814 00 90, obok produktu ubocznego tego procesu który będzie przekazany do utylizacji, będzie uzyskiwał wyroby akcyzowe tj. wyroby energetyczne wymienione w poz. 23 i 24 załącznika nr 2 do ustawy. Inaczej mówiąc z jednego wyrobu nieakcyzowego klasyfikowanego do kodu CN 3814 00 90 powstawać będzie co najmniej jeden wyrób energetyczny wymieniony w załączniku nr 2 do ustawy.

Zwrócić również należy uwagę, że destylacja (metoda którą m.in. Wnioskodawca zamierza stosować) jest powszechną metodą produkcji wyrobów akcyzowych (wyrobów energetycznych, alkoholu).

Reasumując, recykling odpadów prowadzący do uzyskania (wytworzenia) przez Wnioskodawcę wyrobów energetycznych wymienionych w poz. 23 i 24 załącznika nr 2 do ustawy z wyrobów nie będących wyrobami akcyzowymi jest wytwarzaniem wyrobów energetycznych tj. produkcją w rozumieniu art. 87 ust. 1 ustawy, która powinna zgodni z art. 47 ust. 1 ustawy odbywać się w składzie podatkowym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za nieprawidłowe.

Końcowo odnosząc się do powołanej interpretacji IPPP3/443-432/10-4/KB wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Powołana interpretacja dotyczyła sytuacji w której odzyskiwany wyrób energetyczny (toluen) w toku procesu drukowania zmieniał jedynie stanu skupienia - z płynnego w lotny i z powrotem z lotnego w płynny oraz procesu oczyszczania tego wyrobu. W wyniku tych czynności nie ulegała zmianie klasyfikacja CN tego wyrobu, co oznacza, że wyrób po odzyskiwaniu jak i po oczyszczaniu był tym samym wyrobem co przed procesem odzyskiwania i oczyszczenia.

Zatem zapytanie podmiotu, który wystąpił o wydanie interpretacji indywidualnej o sygnaturze IPPP3/443-432/10-4/KB, dotyczyło inaczej przebiegających procesów niż w niniejszej sprawie. W szczególności podkreślić należy, że powyższa interpretacja indywidualna nie dotyczyła odzysku wyrobów energetycznych z odpadów nie będących wyrobami energetycznymi.

Z kolei powołane wyjaśnienie Ministerstwa Finansów znak: PA-VI-03/109.2/04/1640 potwierdza stanowisko Organu zaprezentowane w niniejszej interpretacji. W wyjaśnieniach tych wyraźnie wskazano, że każdy podmiot produkujący bądź przetwarzający wyroby zharmonizowane (zmieniając ich klasyfikację CN) musi uzyskać zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja w której z przetwarzanych wyrobów akcyzowych nie powstaną wyroby akcyzowe lub też nie zmieni się ich klasyfikacja, co w analizowanej sprawie nie ma miejsca.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.