Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.86.2017.3.SK
z 7 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2017 r. (data wpływu 27 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 czerwca 2017 r. (data wpływu 14 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych w 2016 r. na pobyt w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym (pytanie nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 kwietnia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 i art. 14f § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 31 maja 2017 r., nr 0113 KDIPT3.4011.86.2017.1.SK, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 1 czerwca 2017 r. (data doręczenia 5 czerwca 2017 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 8 czerwca 2017 r. (data wpływu 14 czerwca 2017 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 8 czerwca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Mąż Wnioskodawczyni, …., który zmarł w dniu 14 marca 2016 r., przebywał od marca 2015 r. do dnia śmieci w Zakładzie Opiekuńczo-Pielęgnacyjnym …. przy Szpitalu Powiatowym w …..

Zakład ten udziela świadczeń zdrowotnych w oparciu o umowę z NFZ. Zadaniem Zakładu jest okresowe objęcie całodobową pielęgnacją, rehabilitacją oraz kontynuacją leczenia chorych przewlekle oraz tych, którzy przebyli leczenie szpitalne i mają ukończony proces diagnozowania, leczenia operacyjnego lub intensywnego leczenia zachowawczego, a nie wymagają już dalszej hospitalizacji w oddziel szpitalnym. Odbiorcami świadczeń Zakładu są osoby, które ze względu na stan zdrowia i niepełnosprawność fizyczną, brak samodzielności w samoopiece i samopielęgnacji, konieczność stałej kontroli lekarskiej, potrzebę profesjonalnej pielęgnacji i rehabilitacji powinni przebywać w zakładzie opiekuńczym.

Mąż Wnioskodawczyni posiadał orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z dnia 13 listopada 2014 r. w stopniu znacznym wydanym przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności ….. Symbol przyczyny niepełnosprawności 10-NOZ-P. Orzeczenie to wydano na stałe. Ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od dnia 30 października 2014 r. W orzeczeniu tym we wskazaniach w pkt 6 napisano, że dotyczą one korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji, przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych świadczonych przez sieć instytucji pomocy społecznej, organizacje pozarządowe oraz inne placówki.

Zaistniała wątpliwość co do faktur wystawionych przez Zakład Pielęgnacyjno-Opiekuńczy, jako nabywca i Szpital Powiatowy w …., jako sprzedawca. W treści faktury jest także jako nabywca uwzględnione nazwisko i imię męża Wnioskodawczyni (…..). W tabeli „Nazwa produktu” jest: Zakład Pielęgnacyjno-Opiekuńczy – hospitalizacja, miesiąc oraz rok, którego dotyczy faktura. Słowo „hospitalizacja” wzbudziło wątpliwość Urzędu Skarbowego w …. w kontekście tzw. ulgi rehabilitacyjnej.

Ponadto Wnioskodawczyni dodała, że istniała między Nią a mężem wspólność majątkowa małżeńska oraz że jest Ona spadkobierczynią …...

Wnioskodawczyni dodała, że Jej mąż w 2015 r. poniósł koszty pobytu w Zakładzie Pielęgnacyjno-Opiekuńczym w wysokości 9 571 zł 24 gr. Natomiast w 2016 r. poniósł koszty w tym samym Zakładzie w wysokości 967 zł 48 gr. Koszty przy podziale na miesiące kształtowały się w następujący sposób:

• 2015 r.: marzec – 718 zł 20 gr, kwiecień – 1 113 zł 20 gr, maj – 967 zł 48 gr, czerwiec 967 zł 48 gr, lipiec - 967 zł 48 gr, sierpień - 967 zł 48 gr, wrzesień - 967 zł 48 gr, październik - 967 zł 48 gr, listopad - 967 zł 48 gr, grudzień - 967 zł 48 gr.
  

• 2016 r.: styczeń - 967 zł 48 gr, luty i marzec – brak faktury (zaginęły).
  
  

Z powodu braku faktur za miesiąc luty i marzec 2016 r. Wnioskodawczyni nie uwzględniła wydatków męża za te miesiące w PIT-O, w związku z ulgą rehabilitacyjną. Kwoty te były przelewane przez ZUS na konto Szpitala Powiatowego ….. ze świadczenia emerytalnego męża Wnioskodawczyni.

Wyżej wymienione wydatki w 2015 r. i 2016 r. poniesione przez męża Wnioskodawczyni zostały sfinansowane tylko i wyłącznie z jego dochodów opodatkowanych na zasadach ogólnych, tj. emerytura, nie zostały zwrócone mężowi Wnioskodawczyni częściowo lub w całości, w żadnej formie, oraz nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Wnioskodawczyni dodała, że dane wskazane na dowodzie (fakturach) za każdy ww. miesiąc 2015 r. i 2016 r. są następujące:

Sprzedawca: Szpital Powiatowy …., ul. …., …., NIP: …...

Nabywca (180): Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział …., ul. ….., …., NIP: …..

Nazwa produktu: Zakład Pielęgnacyjno-Opiekuńczy – hospitalizacja m-c, np. styczeń 2016 r., …..

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

1. Czy mąż Wnioskodawczyni miał prawo odliczyć od dochodu za 2015 r. wydatki dotyczące odpłatności za pobyt w Zakładzie Pielęgnacyjno-Opiekuńczym w …..?
2. Czy Wnioskodawczyni miała prawo odliczyć od wspólnego dochodu za 2016 r. wydatki męża dotyczące odpłatności za pobyt w Zakładzie Pielęgnacyjno-Opiekuńczym w …..?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2, natomiast w zakresie pytania nr 1 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, przedstawionym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki poniesione przez męża za pobyt w Zakładzie Pielęgnacyjno-Opiekuńczym w …., mogła Ona, po jego śmierci w dniu 14 marca 2016 r., odliczyć od podatku w ramach ulgi rehabilitacyjnej przy wspólnym rozliczeniu się z małżonkiem za 2016 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 6a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), wniosek o łączne opodatkowanie dochodów małżonków, między którymi istniała w roku podatkowym wspólność majątkowa, może być także złożony przez podatnika, który:

1. zawarł związek małżeński przed rozpoczęciem roku podatkowego, a jego małżonek zmarł w trakcie roku podatkowego;
2. pozostawał w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, a jego małżonek zmarł po upływie roku podatkowego przed złożeniem zeznania podatkowego.
   
   

Przy czym stosownie do regulacji art. 6a ust. 2 ww. ustawy, do podatników, którzy złożyli wniosek, o którym mowa wyżej:

1. stosuje się sposób opodatkowania określony w art. 6 ust. 2 ustawy,
2. stosuje się przepisy art. 6 ust. 3, 3a i 8−13 ustawy,
3. nie stosuje się przepisu art. 6 ust. 4 ustawy.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że w razie śmierci podatnika w trakcie roku podatkowego, jego małżonek może złożyć zeznanie podatkowe za dany rok podatkowy, w którym zmarł małżonek, a w zeznaniu tym wykazać łączny dochód małżonków.

Stosowanie do treści art. 26 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Z cytowanego przepisu wynika zatem, że podatnik będący osobą niepełnosprawną lub podatnik, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne jest uprawniony do odliczenia od dochodu osiągniętego w danym roku podatkowym, kwot wydatków poniesionych w danym roku na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych. Przepisy zawarte w art. 26 ust. 7a-7g ww. ustawy określają warunki oraz wydatki, których poniesienie przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne uprawniają do odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   2. znaczny stopień niepełnosprawności,

2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   2. całkowitą niezdolność do pracy albo
   3. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   
   

Za wydatki na cele rehabilitacyjne w świetle art. 26 ust. 7a pkt 6 cyt. ustawy, uważa się wydatki poniesione m.in. na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Natomiast, w myśl postanowień art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że mąż Wnioskodawczyni, który zmarł w dniu 14 marca 2016 r., przebywał od marca 2015 r. do dnia śmieci w Zakładzie Opiekuńczo-Pielęgnacyjnym przy Szpitalu Powiatowym. Zakład ten udziela świadczeń zdrowotnych w oparciu o umowę z NFZ. Zadaniem Zakładu jest okresowe objęcie całodobową pielęgnacją, rehabilitacją oraz kontynuacją leczenia chorych przewlekle oraz tych, którzy przebyli leczenie szpitalne i mają ukończony proces diagnozowania, leczenia operacyjnego lub intensywnego leczenia zachowawczego, a nie wymagają już dalszej hospitalizacji w oddziel szpitalnym. Odbiorcami świadczeń Zakładu są osoby, które ze względu na stan zdrowia i niepełnosprawność fizyczną, brak samodzielności w samoopiece i samopielęgnacji, konieczność stałej kontroli lekarskiej, potrzebę profesjonalnej pielęgnacji i rehabilitacji powinni przebywać w zakładzie opiekuńczym. Mąż Wnioskodawczyni posiadał orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z dnia 13 listopada 2014 r. w stopniu znacznym wydanym przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności. Symbol przyczyny niepełnosprawności 10-NOZ-P. Orzeczenie to wydano na stałe. Ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od dnia 30 października 2014 r. Ponadto Wnioskodawczyni dodała, że istniała między Nią a mężem wspólność majątkowa małżeńska oraz że jest Ona spadkobierczynią. Wydatki w 2015 r. i 2016 r. poniesione przez męża Wnioskodawczyni zostały sfinansowane tylko i wyłącznie z jego dochodów opodatkowanych na zasadach ogólnych, tj. emerytura. Wspomniane wyżej wydatki nie zostały zwrócone mężowi Wnioskodawczyni częściowo lub w całości, w żadnej formie, oraz nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Z ww. regulacji prawnych wynika, że małżonkowie, którzy pozostawali w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy i między którymi istniała przez cały rok wspólność majątkowa małżeńska mają możliwość złożenia wspólnego zeznania podatkowego. Możliwe jest także opodatkowanie wspólnie ze zmarłym małżonkiem, w sytuacji gdy współmałżonek podatnika zmarł po upływie roku podatkowego, a przed złożeniem zeznania podatkowego. Warunkiem skorzystania ze wspólnego rozliczenia małżonków jest, aby wniosek o wspólne opodatkowanie dochodów małżonków, wyrażony w zeznaniu podatkowym, został złożony nie później niż w terminie określonym dla złożenia zeznania za rok podatkowy, tj. do 30 kwietnia następnego roku. Zatem, jeżeli małżonkowie w terminie złożenia zeznania rocznego, tj. do 30 kwietnia, nie złożą wspólnego zeznania podatkowego, to po tej dacie nie jest już możliwe złożenie wniosku o wspólne opodatkowania małżonków.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione.

Tak więc zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa m.in. się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „zakład pielęgnacyjno-opiekuńczy” należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1638, z późn. zm.), które regulują zasady funkcjonowania powyższych zakładów.

W myśl art. 9 ust. 1 ww. ustawy, stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne inne niż szpitalne mogą polegać w szczególności na:

1. udzielaniu całodobowych świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim zakresem pielęgnację i rehabilitację pacjentów niewymagających hospitalizacji, oraz zapewnianiu im produktów leczniczych i wyrobów medycznych, pomieszczeń i wyżywienia odpowiednich do stanu zdrowia, a także prowadzeniu edukacji zdrowotnej dla pacjentów i członków ich rodzin oraz przygotowaniu tych osób do samoopieki i samopielęgnacji w warunkach domowych;
2. udzielaniu całodobowych świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim zakresem pielęgnację, opiekę i rehabilitację pacjentów niewymagających hospitalizacji, oraz zapewnianiu im produktów leczniczych potrzebnych do kontynuacji leczenia, pomieszczeń i wyżywienia odpowiednich do stanu zdrowia, a także prowadzeniu edukacji zdrowotnej dla pacjentów i członków ich rodzin oraz przygotowaniu tych osób do samoopieki i samopielęgnacji w warunkach domowych;
3. udzielaniu świadczeń zdrowotnych polegających na działaniach usprawniających, które służą zachowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia;
4. sprawowaniu wszechstronnej opieki zdrowotnej, psychologicznej i społecznej nad pacjentami znajdującymi się w stanie terminalnym oraz opieki nad rodzinami tych pacjentów.
   
   

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy o działalności leczniczej, świadczenie zdrowotne to działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania.

Stosowanie do treści art. 12 ust. 1 powołanej ustawy, stacjonarnych i całodobowych świadczeń zdrowotnych innych niż szpitalne udziela się w przypadku świadczeń, o których mowa w art. 9 ust. 1:

1. pkt 1 - w zakładzie opiekuńczo-leczniczym;
2. pkt 2 - w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym;
   
   

Biorąc pod uwagę treść art. 9 ust. 1 oraz art. 12 ust. 1 ustawy o działalności leczniczej należy stwierdzić, że zakład pielęgnacyjno-opiekuńczy udziela całodobowych świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim zakresem pielęgnację, opiekę i rehabilitację osób niewymagających hospitalizacji, oraz zapewnia im produkty lecznicze potrzebne do kontynuacji leczenia, pomieszczenia i wyżywienie odpowiednie do stanu zdrowia, a także prowadzi edukację zdrowotną dla pacjentów i członków ich rodzin oraz przygotowuje te osoby do samoopieki i samopielęgnacji w warunkach domowych.

Należy zauważyć, że w przedstawionym opisie stanu faktycznego Wnioskodawczyni wyraźnie wskazała, że Jej mąż do dnia śmierci przebywał w Zakładzie Opiekuńczo-Pielęgnacyjnym, którego zadaniem jest okresowe objęcie całodobową pielęgnacją, rehabilitacją oraz kontynuacją leczenia chorych przewlekle oraz tych, którzy przebyli leczenie szpitalne i mają ukończony proces diagnozowania, leczenia operacyjnego lub intensywnego leczenia zachowawczego, a nie wymagają już dalszej hospitalizacji w oddziel szpitalnym. Odbiorcami świadczeń Zakładu są osoby, które ze względu na stan zdrowia i niepełnosprawność fizyczną, brak samodzielności w samoopiece i samo-pielęgnacji, konieczność stałej kontroli lekarskiej, potrzebę profesjonalnej pielęgnacji i rehabilitacji powinni przebywać w zakładzie opiekuńczym.

Ponadto, mąż Wnioskodawczyni posiadał orzeczenie o stopniu niepełnosprawności w stopniu znacznym, którego wskazania dotyczą korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji, przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych świadczonych przez sieć instytucji pomocy społecznej, organizacje pozarządowe oraz inne placówki.

W związku z powyższym, mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni rozliczając się wspólnie z mężem za rok podatkowy 2016 mogła odliczyć od dochodu wydatki poniesione przez niego za pobyt w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym w ramach ulgi rehabilitacyjnej, na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli wniosek o wspólne opodatkowanie dochodów małżonków, wyrażony w zeznaniu podatkowym, został złożony nie później niż w terminie określonym dla złożenia zeznania za rok podatkowy, tj. do 30 kwietnia następnego roku. Wydatki te podlegają odliczeniu w roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Wysokość poniesionych wydatków ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie (zawierające w szczególności: dane identyfikujące kupującego i sprzedającego, rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty), wystawione na osobę uprawnioną do ulgi.

Dodać należy, że stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, uznano za prawidłowe. Zawarte w tym stanowisku stwierdzenie Wnioskodawczyni, że „wydatki poniesione przez męża za pobyt w Zakładzie Pielęgnacyjno-Opiekuńczym …., mogła Ona, po jego śmierci w dniu 14 marca 2016 r., odliczyć od podatku w ramach ulgi rehabilitacyjnej” uznano za pomyłkę Wnioskodawczyni, gdyż w świetle powołanego przez Nią we własnym stanowisku art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ww. wydatki podlegają odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej od dochodu, a nie jak wskazała Wnioskodawczyni od podatku.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ podatkowy wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji indywidualnej wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.