Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.52.2017.2.AW
z 13 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2017 r. (data wpływu 16 marca 2017 r.), uzupełnionym w dniu 2 czerwca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji na podjęcie własnej działalności gospodarczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2017 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony 2 czerwca 2017 r., o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji na podjęcie własnej działalności gospodarczej.

We wniosku tym, po uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zgodnie z umową z dnia 28 grudnia 2016 r. na udzielenie wsparcia finansowego i pomostowego w ramach projektu „Samozatrudnienie szansą na zaistnienie” współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego realizowanego przez Agencję Rozwoju Regionalnego na podstawie umowy zawartej z Wojewódzkim Urzędem Pracy w …. w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa … na lata 2014 - 2020 Oś Priorytetowa VII Regionalny Rynek Pracy Działanie 7.3 Wsparcie Rozwoju Przedsiębiorczości Wnioskodawczyni otrzymała dotację o wartości A zł brutto. Na konto Wnioskodawczyni wpłynęła zaliczka w wysokości 90%, tj. kwota B zł. Płatność końcowa w formie refundacji poniesionych przez beneficjenta całkowitych wydatków na realizację inwestycji zostanie wypłacona niezwłocznie po zatwierdzeniu całkowitego rozliczenia.

W zaświadczeniu o pomocy de minimis określono, iż pomoc udzielona została na podstawie rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 2 lipca 2015 r. w sprawie udzielania pomocy de minimis oraz pomocy publicznej w ramach programów operacyjnych finansowanych z Europejskiego Funduszu Społecznego na lata 2014 - 2020.

Działalność sklasyfikowaną pod symbolem PKD 81.30.Z - działalność usługowa związana z zagospodarowaniem terenów zieleni, 47.89.Z - sprzedaż detaliczna pozostałych wyrobów prowadzona na straganach i targowiskach, 32.13.Z - produkcja sztucznej biżuterii i wyrobów podobnych, 90.03.Z - artystyczna i literacka działalność twórcza Wnioskodawczyni rozpoczęła w dniu 28 grudnia 2016 r. Zakupy dokonane w styczniu 2017 r. ze środków otrzymanych w ramach umowy zostały udokumentowane fakturami VAT.

Wnioskodawczyni zarejestrowana jako podatnik VAT czynny rozlicza się na zasadach ogólnych według skali podatkowej oraz prowadzi księgę przychodów i rozchodów. Ze środków przyznanego dofinansowania zostało zakupione wyposażenie przeznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej oraz materiały przeznaczone do produkcji rękodzieła. Ze środków przyznanego dofinansowania zostało zakupione wyposażenie:

• kosiarka samojezdna - cena netto: 1673,98 zł,
• wertykulator - cena netto: 2073,17 zł,
• piła motorowa - cena netto: 1047,97 zł,
• myjka ciśnieniowa - cena netto: 2520,33 zł,
• narzędzie wielofunkcyjne - cena netto: 971,54 zł,
• komputer przenośny - cena netto 2276,42 zł.

Wyposażenie zostało wpisane do ewidencji przychodów. Pozostała kwota dotyczyła zakupów materiałów do produkcji rękodzieła, materiałów biurowych i innych, których wartość początkowa nie przekracza 1.500 zł.

Zakupy sfinansowane z dotacji zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodu i zaksięgowane w księdze przychodów i rozchodów w kolumnie 13 pozostałe wydatki. Otrzymane środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności nie zostały ujęte w księdze przychodów i rozchodów jako wolne od podatku dochodowego.

W uzupełnieniu przedmiotowego wniosku Wnioskodawczyni wskazała m.in., iż otrzymane środki finansowe zostały przyznane tytułem pomocy udzielanej w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie o finansach publicznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy otrzymana dotacja jest dotacją, o której mowa w art. 21 ust.1 pkt 121 updof?
2. Czy otrzymana dotacja jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych?
3. Jeżeli otrzymana dotacja jest dotacją o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 121 updof, czy składniki majątku niestanowiące środków trwałych zakupione przez podatnika, sfinansowane z dotacji, stanowią dla niego koszt uzyskania przychodów?

Stanowisko Wnioskodawczyni odnośnie pytania numer 1.

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawczyni wskazała, iż jest to dotacja, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 121 updof. Dotacja otrzymana na rozpoczęcie działalności gospodarczej jest przychodem korzystającym ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Otrzymane środki nie podlegają więc opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawczyni odnośnie pytania numer 2.

Zdaniem Wnioskodawczyni otrzymana dotacja jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych. Wynika to expressis verbis z przepisów podatkowych. Stanowią one, że środki pochodzące ze źródeł, o których mowa w pkt 121 i 137 artykułu 21 ustępu 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawczyni odnośnie pytania numer 3.

W opinii Wnioskodawczyni składniki majątku niestanowiące środków trwałych zakupione z dotacji stanowią dla podatnika koszt uzyskania przychodów. Wydatki na zakup składników majątku niezaliczanych do środków trwałych, a więc stanowiących wyposażenie, narzędzia, akcesoria pomocnicze oraz materiały poniesione ze środków z urzędu pracy, można bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności. Sfinansowanie wydatków na zakup wyposażenia ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z urzędu pracy na podjęcie działalności gospodarczej nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodu, mimo że przyznane środki mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Zdaniem Wnioskodawczyni, należy przy tym zwrócić uwagę na stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 18 lutego 2016 r. (IPTPB1/4511-711/15-3/MH): „Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. W myśl art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2015 r., poz. 149 z późn. zm.), Starosta z Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związane z podjęciem tej działalności w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6 - krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia, a w przypadku gdy działalność jest podejmowana na zasadach określonych dla spółdzielni socjalnych, wysokość przyznanych bezrobotnemu środków nie może przekraczać 4 - krotnego przeciętnego wynagrodzenia na jednego członka założyciela spółdzielni oraz 3 - krotnego przeciętnego wynagrodzenia na jednego członka przystępującego do spółdzielni socjalnej po jej założeniu. (...) Sfinansowanie wydatków na zakup wyposażenia ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Urzędu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo że przyznane środki mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137”.

Podobnie stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 21 stycznia 2015 r. (ITPB1/415-1086/14/AK): „Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj. Dz. U. z 2013 r. poz. 674 z późn zm.). Zauważyć należy, iż zgodnie z art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy Starosta z Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związane z podjęciem tej działalności, w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6 - krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia, a w przypadku gdy działalność jest podejmowana na zasadach określonych dla spółdzielni socjalnych wysokość przyznanych bezrobotnemu środków nie może przekraczać 4 - krotnego przeciętnego wynagrodzenia na jednego członka założyciela spółdzielni oraz 3 - krotnego przeciętnego wynagrodzenia na jednego członka przystępującego do spółdzielni socjalnej po jej założeniu. W myśl art. 103 ust. 1 ww. ustawy Fundusz Pracy jest państwowym funduszem celowym, stosownie natomiast do art. 106 ust. 1 tej ustawy, przychodami Funduszu Pracy są m.in. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej na współfinansowanie projektów finansowanych z Funduszu Pracy (...). Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1, jak i art. 23 ww. ustawy wskazuje, że co do zasady nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup wyposażenia, sfinansowane ze środków otrzymanych z Powiatowego Urzędu Pracy, mimo iż przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137 ustawy (...). Reasumując, należy stwierdzić, iż otrzymane przez Wnioskodawcę przed rozpoczęciem działalności gospodarczej środki z Urzędu Pracy przeznaczone na zakup wyposażenia, narzędzi i materiałów - korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Otrzymane środki nie podlegają więc opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wydatki na zakup składników majątku niezaliczonych do środków trwałych (wyposażenie, narzędzia, akcesoria pomocnicze) poniesione ze środków z Urzędu Pracy, można bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, natomiast materiały zakupione przed rozpoczęciem działalności ująć w remanencie początkowym. Dotacja przeznaczona na wydatki niestanowiące środków trwałych - stanowić będzie dla Wnioskodawczyni przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej - wolny od podatku dochodowego, przy czym otrzymane środki nie podlegają zaewidencjonowaniu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów”.

Podobnie również starsza Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 8 września 2011 r. (IPTPB1/415-71/11-2/ASZ), jednakże stan prawny i treść artykułu nie zmieniła się: „Jednorazowe środki otrzymane z Funduszu Pracy na rozpoczęcie działalności gospodarczej są zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki poniesione na zakup wyposażenia z tych środków o wartości nieprzekraczającej 3.500 złotych stanowią koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej”.

Tak samo to zagadnienie opisują przedstawiciele doktryny, por. P. Małecki w Przegląd Podatkowy 5/2012: „Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 u.p.d.o.f. zwolnione z podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy - dalej u.p.z.r.p. Dotacje te mają na celu ułatwienie aktywizacji zawodowej bezrobotnych. (...) Art. 23 ust. 1 pkt 56 u.p.d.o.f. zgodnie z którym nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wydatki i koszty bezpośrednio sfinansowane z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137 u.p.d.o.f. W zapisie tym są wymienione różne dotacje zwolnione z podatku, wśród nich nie ma jednak wymienionego zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 121 u.p.d.o.f. na mocy którego wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 u.p.z.r.p., zatem dotacje te przeznaczone na inne wydatki niż środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne aktywują koszty podatkowe”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy – jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Definicję przychodów z wyżej wskazanego źródła zawiera art. 14 ust. 1 wskazanej ustawy, zgodnie z którym za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że dnia 28 grudnia 2016 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej. Tytułem wsparcia finansowego i pomostowego w ramach projektu „Samozatrudnienie szansą na zaistnienie” realizowanego przez Agencję Rozwoju Regionalnego na podstawie umowy zawartej z Wojewódzkim Urzędem Pracy w ... w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa … na lata 2014 - 2020 Oś Priorytetowa VII Regionalny Rynek Pracy Działanie 7.3 Wsparcie Rozwoju Przedsiębiorczości Wnioskodawczyni otrzymała dotację o wartości A zł brutto. Ze środków przyznanego dofinansowania Wnioskodawczyni zakupiła wyposażenie przeznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej oraz materiały przeznaczone do produkcji rękodzieła. Przedmiotowy projekt został współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego. Otrzymane środki zostały przyznane w ramach pomocy udzielanej w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie o finansach publicznych.

W związku z tak przedstawionym opisem wskazać należy, że stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 2 wskazanej ustawy przychodem z działalności gospodarczej są dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Stwierdzić zatem należy, że ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

• dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
• wyżej wymienione świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

Powyższe przesądza, iż (co do zasady) wszelkie otrzymywane przez podatnika dotacje i dopłaty związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą stanowią przychód z tej działalności. Wyjątek stanowią wyłącznie te dotacje, które przeznaczone są na nabycie lub wytworzenie podlegających amortyzacji środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Niektóre z dotacji (dofinansowań) mogą jednakże podlegać zwolnieniom przewidzianym w rozdziale 3 omawianej ustawy. I tak zgodnie z:

• art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2016 r., poz. 645, z późn. zm.),
• art. 21 ust. 1 pkt 137 wskazanej ustawy wolne od podatku dochodowego są środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2016, poz. 1860 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy Starosta z Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związane z podjęciem tej działalności, w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6 - krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia, a w przypadku gdy działalność jest podejmowana na zasadach określonych dla spółdzielni socjalnych, wysokość przyznanych bezrobotnemu środków nie może przekraczać 4 - krotnego przeciętnego wynagrodzenia na jednego członka założyciela spółdzielni oraz 3 - krotnego przeciętnego wynagrodzenia na jednego członka przystępującego do spółdzielni socjalnej po jej założeniu.

Treść przytoczonych przepisów przesądza, iż wyłącznie środki otrzymane na podjęcie działalności gospodarczej z Funduszu Pracy (a więc przyznane bezpośrednio od Starosty Powiatowego) podlegają pod ramy zwolnienia wskazanego w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na podstawie treści wniosku nie można przyjąć, by podstawą przyznania Wnioskodawczyni przedmiotowego dofinansowania był art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Z tego też względu otrzymana przez Wnioskodawczynię dotacja nie spełnia kryteriów warunkujących zastosowanie zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Analizując natomiast treść art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy mieć na uwadze, że warunkiem skorzystania ze wskazanego zwolnienia z opodatkowania jest, by dotacja otrzymana została przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie o finansach publicznych.

Przez uczestników projektów należy rozumieć osoby, dla których faktycznie przeznaczona jest pomoc udzielona w ramach określonego projektu. Innymi słowy kategorią tą objęte zostały (w zakreślonych niniejszym stanem faktycznym okolicznościach) osoby fizyczne bez względu na wiek lub podmioty, które w sposób bezpośredni korzystają z finansowanego przez Europejski Fundusz Społeczny programu pomocowego. Zatem osoba, która (w przedstawionych do analizy okolicznościach) pomyślnie ukończyła proces ubiegania się o objęcie wsparciem finansowym i pomostowym, w ramach przedmiotowego projektu realizowanego przez Agencję Rozwoju Regionalnego, spełnia wyżej wymienione kryteria.

Użyte we wskazanym przepisie sformułowanie „z udziałem środków europejskich” należy rozumieć natomiast jako współfinansowanie pomocy z właśnie tych środków.

Stosownie do treści art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2016, poz. 1860 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o środkach europejskich, rozumie się przez to środki, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 1, 2 i 4.

Do środków europejskich zalicza się zatem:

1. środki pochodzące z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Rybackiego, z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. a) i b);
   
2. niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA), z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. c) i d):
   
   
   
   1. Norweskiego Mechanizmu Finansowego,
      
   2. Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego,
      
   3. Szwajcarsko-Polskiego Programu Współpracy;
      
      
      
3. środki na realizację Wspólnej Polityki Rolnej.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż do środków europejskich zalicza się środki pochodzące z funduszy strukturalnych (w tym m. in. Europejskiego Funduszu Społecznego) - wymienione w art. 5 ust. 3 pkt 1 ustawy o finansach publicznych.

Mając zatem na uwadze opisany stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy wskazać, że skoro przedmiotowa dotacja, stanowiąca pomoc de minimis, została wypłacona w ramach projektu realizowanego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego uczestnikowi, to przedmiotowe świadczenie pieniężne spełnia warunek określony w treści art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym środki otrzymane przez Wnioskodawczynię pochodzące ze wsparcia finansowego oraz pomostowego - w części nieprzeznaczonej na zakup lub wytworzenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - stanowią przychód, jednakże na mocy wyżej wskazanego przepisu (art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy) podlegający zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Odnosząc się do kwestii możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków sfinansowanych wskazaną dotacją, podkreślenia wymaga, iż w myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, iż aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu. Wydatek taki nie może ponadto znajdować się w katalogu kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy.

Konsekwencją zwolnienia z opodatkowania otrzymanych przez Wnioskodawczynię środków na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest brak możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej wydatków z nich pokrytych (sfinansowanych), w myśl bowiem art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Reasumując, otrzymana przez Wnioskodawczynię dotacja (w części nieprzeznaczonej na zakup środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych) stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Jednakże przychód ten – na mocy art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – korzysta ze zwolnienia z opodatkowania. Podleganie przedmiotowej dotacji pod wskazaną regulację w sposób jednoznaczny przesądza o braku możliwości uznania wskazanych wydatków (bezpośrednio sfinansowanych przychodami zwolnionymi z opodatkowania) jako kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Zaznaczyć należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.