Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.100.2017.3.MCZ
z 7 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 kwietnia 2017 r. (data wpływu – 28 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym 19 i 26 czerwca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych powstałych z tytułu nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 kwietnia 2017 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych powstałych z tytułu nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 12 czerwca 2017 r. znak: 0111-KDIB2-2.4011.96.2017.1.IN, 0111-KDIB2-2.4011.97.2017.1.IN, 0111-KDIB4.4015.47. 2017.2.MCZ oraz 0111-KDIB4.4014.100.2017.2.MCZ wezwano Wnioskodawcę o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 19 czerwca 2017 r. (uiszczenie opłaty) i 26 czerwca 2017 r. (pozostałe braki formalne).

W przedmiotowym wniosku i jego uzupełnieniu zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 2014 r. Wnioskodawca oraz A.W. nabyli na zasadzie współwłasności dom jednorodzinny. Nabycie przedmiotowej nieruchomości zostało sfinansowane ze środków pieniężnych pochodzących z kredytu hipotecznego udzielonego przez bank, zaciągniętego wspólnie przez Wnioskodawcę oraz A.W. na podstawie umowy z bankiem o wartości całkowitej 498.636,76 zł.

Wartość zadłużenia z tytułu kredytu na dzień 18 kwietnia 2017 r. wynosi 475.473,81 zł. Kredyt został udzielony na 30 lat licząc od dnia zawarcia umowy. Na nieruchomości bank ustanowił zabezpieczenie kredytu wraz z odsetkami w postaci hipoteki umową kaucyjną do kwoty 747.955,14 zł wpisaną w dziale IV księgi wieczystej nieruchomości.

Obecnie Wnioskodawca oraz A.W. będący współwłaścicielami przedmiotowego domu jednorodzinnego w udziałach po 1/2 części planują dokonać czynności polegającej na zniesieniu współwłasności przedmiotowego domu jednorodzinnego w taki sposób, że Wnioskodawca nabędzie cały przedmiotowy dom jednorodzinny na wyłączną własność bez jakichkolwiek spłat i dopłat na rzecz A.W. Współwłaścicielka A.W. przeniesie na Wnioskodawcę cały przysługujący jej udział w wysokości 1/2 w domu i nie otrzyma z tego tytułu żadnego pieniężnego wynagrodzenia.

Jednocześnie w umowie zniesienia współwłasności Wnioskodawca w zamian za takie zniesienie współwłasności zobowiąże się do przejęcia przez niego w całości zaciągniętego pierwotnie przez obie strony kredytu hipotecznego i oświadczy, że będzie spłacał cały kredyt sam i nie będzie z tego tytułu żądał od A.W. żadnych spłat jako dłużnika solidarnego, zwalniając ją w ten sposób ze spłacania kredytu oraz ewentualnego zwrotu na jego rzecz spłacanego przez niego kredytu (czyli nie zażąda od niej zwrotu spłaconego kredytu w części jaka przypadałaby na przysługujący jej udział 1/2). Zniesienie współwłasności nastąpi więc w zamian za zwolnienie z długu.

Między stronami nie nastąpi żaden przepływ środków pieniężnych. Na etapie sporządzania umowy zniesienia współwłasności brak będzie zgody banku – wierzyciela hipotecznego na takie zwolnienie z długu, który zgodnie z oświadczeniem stron wyrazi taką zgodę dopiero po sporządzonym akcie notarialnym zniesienia współwłasności i „wypisze” A.W. z umowy kredytowej, w efekcie czego faktycznym jedynym zobowiązanym z tytułu umowy kredytowej zaciągniętej pierwotnie przez obie strony pozostanie Wnioskodawca.

Po zawarciu umowy przejęcia długu z umowy kredytowej, A.W. nie będzie już solidarnie odpowiadać za zobowiązania z tytułu umowy kredytu, natomiast Wnioskodawca stanie się osobą zobowiązaną wobec banku do uregulowania całości zobowiązania z tytułu kredytu zaciągniętego na nabycie nieruchomości na podstawie umowy z dnia 16 grudnia 2014 r.

Wnioskodawca i A.W. byli w chwili nabycia nieruchomości stanów wolnych, są osobami niespokrewnionymi, nie pozostają ze sobą w związku małżeńskim i są zaliczani do tzw. III grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wartość części hipoteki obciążającej dom jednorodzinny, odpowiadająca wielkości udziału przypadającego zbywcy przed zniesieniem współwłasności będzie przewyższała wartość udziału domu jednorodzinnego, ustaloną według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku opodatkowanego, którą nabędzie Wnioskodawca w wyniku zniesienia współwłasności. Wniosek ten wywodzi się z faktu, iż na nieruchomości bank ustanowił zabezpieczenie kredytu wraz z odsetkami w postaci hipoteki umownej kaucyjnej do kwoty 747.955,14 zł wpisanej w dziale IV księgi wieczystej nieruchomości. Aktualna wartość domu jednorodzinnego oscyluje w granicach 600.000 zł.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że nabędzie cały przedmiotowy dom jednorodzinny na wyłączną własność – nieodpłatnie, bez jakichkolwiek spłat i dopłat na rzecz A.W., więc A.W. przeniesie na Wnioskodawcę cały przysługujący jej udział 1/2 w domu i nie otrzyma z tego tytułu żadnego wynagrodzenia.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy opisane zdarzenie przyszłe zniesienia współwłasności podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych przez Wnioskodawcę?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane w zdarzeniu przyszłym zniesienie współwłasności nie będzie podlegało podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca wskazał, że wprawdzie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. f) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wymienia jako przedmiot opodatkowania umowę zniesienia współwłasności jednakże w części dotyczącej spłat lub dopłat, co oznacza, że przepis ten ma zastosowanie tylko do takiej formy zniesienia współwłasności, w której następują spłaty lub dopłaty. Na moment zawarcia umowy, na podstawie której dojdzie do zniesienia współwłasności między Wnioskodawcą a A.W., nie nastąpią żadne spłaty ani dopłaty.

Tak więc w przedstawionym zdarzeniu strony nie będą dokonywały na swoją rzecz z tytułu zniesienia współwłasności żadnych spłat ani dopłat pieniężnych. Tym samym opisane w zdarzeniu przyszłym zniesienie współwłasności nieruchomości nie będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych po stronie Wnioskodawcy.

Na potwierdzenie swego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne dotyczące poruszonego we wniosku zagadnienia.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tę część stanowiska Wnioskodawcy, która objęta jest zakresem niniejszego rozstrzygnięcia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawcy zajęta na gruncie podatku od czynności cywilnoprawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) w przedmiocie skutków podatkowych powstałych dla Wnioskodawcy z tytułu nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości. W zakresie, podatku od czynności cywilnoprawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) w części dotyczącej A.W. oraz podatku od spadków i darowizn a także podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. f) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają również zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4 oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2 – art. 1 ust.1 pkt 2 i 3 tej ustawy.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przepisy ustawy o umowie o dziale spadku oraz umowie o zniesieniu współwłasności – stosuje się odpowiednio do:

1. nabycia własności rzeczy wspólnej lub wspólnego prawa majątkowego albo ich części przez niektórych dotychczasowych współwłaścicieli na dalszą współwłasność – w części spłat lub dopłat,
2. odpłatnego wyodrębnienia własności lokali na rzecz niektórych lub wszystkich współwłaścicieli.
   
   

W związku z tym, że ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych nie zawiera definicji współwłasności, należy w tej kwestii odnieść się do przepisów uregulowanych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459, ze zm.).

Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

W myśl art. 210 § 1 zdanie pierwsze ww. ustawy, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. W świetle przepisów art. 211 i 212 ustawy Kodeks cywilny zniesienie współwłasności może nastąpić przez:

1. podział rzeczy wspólnej, czyli np. podzielenie jednej nieruchomości na kilka mniejszych (tzw. podział fizyczny),
2. przyznanie rzeczy jednemu lub niektórym ze współwłaścicieli,
3. sprzedaż rzeczy wspólnej (tzw. podział cywilny).
   
   

W przypadku umowy o dział spadku lub o zniesienie współwłasności obowiązek podatkowy, zgodnie z treścią art. 4 pkt 5 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ciąży na podmiocie nabywającym rzeczy lub prawa majątkowe ponad udział w spadku lub we współwłasności.

Z przedstawionego we wniosku i jego uzupełnieniu opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wraz z druga osobą (A.W.) w 2014 r. nabyli dom jednorodzinny. Wnioskodawca i drugi nabywca są współwłaścicielami nieruchomości w częściach równych (po 1/2 części każde z nich). Wnioskodawca i drugi współwłaściciel są osobami zaliczanymi do III grupy podatkowej.

Na zakup tej nieruchomości został zaciągnięty kredyt hipoteczny w wysokości 498.636,76 zł. Na zabezpieczenie kredytu na powyższej nieruchomości na rzecz banku została ustanowiona hipoteka zwykła umowna aktualnie wynosząca 747.955,14 zł. Obecna wartość rynkowa nieruchomości wynosi około 600.000 zł.

Zarówno cała kwota hipoteki jak i jej połowa przekracza wartość ½ części opisanej nieruchomości. Obecnie współwłaściciele zamierzają nieodpłatnie (bez spłat i dopłat) znieść współwłasność opisanej nieruchomości w ten sposób, że Wnioskodawca nabędzie całą nieruchomość na wyłączną własność wraz z jej obciążeniem w postaci hipoteki oraz przejmie spłatę opisanego kredytu. A.W. przeniesie na Wnioskodawcę cały przysługujący jej udział 1/2 w domu i nie otrzyma z tego tytułu żadnego wynagrodzenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane w zdarzeniu przyszłym zniesienie współwłasności nie będzie podlegało podatkowi od czynności cywilnoprawnych, gdyż na moment zawarcia umowy, na podstawie której dojdzie do zniesienia współwłasności nieruchomości między Wnioskodawca a drugim współwłaścicielem (A.W) nie nastąpi żadna spłata ani dopłata. Tym samym opisane w zdarzeniu przyszłym zniesienie współwłasności nieruchomości nie będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych po stronie Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższe należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że skoro planowane zniesienie współwłasności nieruchomości – jak wskazał Wnioskodawca – odbędzie się nieodpłatnie, bez żadnych spłat i dopłat, to Wnioskodawca z tego tytułu nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Powyższe wynika z powołanego wyżej art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. f) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, który to przepis wymienia jako przedmiot opodatkowania umowę zniesienia współwłasności jednakże tylko w części dotyczącej spłat lub dopłat. To oznacza, że przepis ten ma zastosowanie tylko do takiej formy zniesienia współwłasności, w której następują spłaty lub dopłaty i tym samym nie ma zastosowania do sytuacji, w której spłaty i dopłaty nie wystąpią.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuje się, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy wskazać, iż są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszącym, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa. Niemniej jednak należy podkreślić, że rozstrzygnięcia te są zgodne z linią interpretacyjną reprezentowaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, ze. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.