Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
111-KDIB4.4015.55.2017.2.MCZ
z 7 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 maja 2017 r. (data wpływu – 12 maja 2017 r.), uzupełnionym 21 czerwca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie obowiązków podatkowych właściciela nieruchomości z tytułu ponoszenia wszystkich kosztów utrzymania tej nieruchomości przez służebnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie obowiązków podatkowych właściciela nieruchomości z tytułu ponoszenia wszystkich kosztów utrzymania tej nieruchomości przez służebnika.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 8 czerwca 2017 r. znak: 0111-KDIB4.4015.55.2017.1.MCZ wezwano o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 21 czerwca 2017 r.

W opisie wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Aktem notarialnym z 2016 r. – umową darowizny i ustanowienia służebności rodzice darowali swojemu dziecku (Wnioskodawcy) lokal mieszkalny i lokal niemieszkalny (garaż). Jednocześnie darczyńcy polecili obdarowanemu ustanowienie na rzecz jednego z rodziców (zwanym dalej służebnikiem) na przedmiotach darowizny dożywotniej i nieodpłatnej służebności osobistej polegającej na prawie mieszkania w całym tym lokalu i na prawie korzystania z garażu. Notariusz nie pobrał podatku od darowizny i ustanowienia służebności na podstawie art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Służebnik jest jedyną osobą zameldowaną w lokalu mieszkalnym i jedyną osobą posiadającą służebność lokalu mieszkalnego i garażu, tym samym służebnik jest jedynym i pełnym użytkownikiem tych dwóch lokali.

W lokalach tych służebnik korzysta z różnych mediów i usług, których operatorzy (w przypadkach niezależnych operatorów) twierdzili, że nie trzeba zmieniać umów ich dotyczących na właściciela danego lokalu w sytuacji, w której to służebnik jest jedynym i pełnym użytkownikiem tego lokalu i tych mediów i usług.

Służebnik wyraża wolę dobrowolnego uczestniczenia w ponoszeniu kosztów wszystkich opłat związanych z lokalem mieszkalnym i garażem oraz wszystkich opłat za wszelkie media i usługi, z których korzysta służebnik w tych lokalach właściciela (Wnioskodawcy) w wysokości 100% tych wszystkich kosztów. Służebnik wyraża także wolę dobrowolnego obsługiwania tych płatności osobiście, w tym także za pośrednictwem płatności realizowanych z własnego konta bankowego lub w inny dowolny (także nieosobisty) sposób.

Służebnik nie płaci właścicielowi żadnych dodatkowych opłat za prawo mieszkania w całym tym lokalu i za prawo korzystania z garażu, które to prawa wywodzą się z ustanowionej dożywotniej i nieodpłatnej służebności osobistej.

Ponoszone przez służebnika wyżej wymienione koszty w wysokości 100% tych kosztów są tylko kosztami związanymi ze zwykłym korzystaniem z tych lokali, mediów i usług związanych z tymi lokalami, a ich wysokość jest generowana przez służebnika.

Wszystkie opłaty związane z lokalem mieszkalnym i lokalem niemieszkalnym (garażem) oraz wszystkie opłaty za wszelkie media i usługi, z których korzysta Służebnik w tych lokalach właściciela (Wnioskodawcy) w wysokości 100% tych wszystkich kosztów, wynikające z użytkowania tych lokali, mediów i usług tylko przez Służebnika oraz ponoszone i obsługiwane osobiście przez Służebnika także z własnego konta bankowego lub w inny dowolny (także nieosobisty) sposób nie stanowią jakiegokolwiek przysporzenia po stronie właściciela lokali, który w związku z tymi opłatami nie nabywa żadnej rzeczy, ani żadnych praw majątkowych.

W związku z powyższym – z uwzględnieniem zmian wynikających z uzupełnienia wniosku – zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym wszystkie opłaty związane z lokalem mieszkalnym i lokalem niemieszkalnym (garażem) oraz wszystkie opłaty za wszelkie media i usługi, z których korzysta służebnik w tych lokalach Wnioskodawcy będącego ich właścicielem w wysokości 100% tych wszystkich kosztów, wynikające z użytkowania tych lokali, mediów i usług tylko przez służebnika oraz ponoszone i obsługiwane osobiście przez służebnika także z własnego konta bankowego lub w inny dowolny (również nieosobisty) sposób wyczerpują znamiona darowizn lub innych przedmiotów opodatkowania podlegających dla Wnioskodawcy – właściciela lokali jako przedmioty opodatkowania opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn i rodzą jakiekolwiek skutki podatkowe (jak na przykład konieczność zgłaszania tych stanów rzeczy czy płacenia podatku od tych stanów rzeczy) wynikające dla Wnioskodawcy – właściciela lokali na gruncie ustawy o podatku od spadków i darowizn?

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie opłaty związane z lokalem mieszkalnym i lokalem niemieszkalnym (garażem) oraz wszystkie opłaty za wszelkie media i usługi, z których korzysta służebnik w tych lokalach Wnioskodawcy będącego ich właścicielem, w wysokości 100% tych wszystkich kosztów, wynikające z użytkowania tych lokali, mediów i usług tylko przez służebnika oraz ponoszone i obsługiwane osobiście przez służebnika także z własnego konta bankowego lub w inny dowolny (także nieosobisty) sposób nie są darowiznami, ani innymi przedmiotami opodatkowania podlegającymi jako przedmioty opodatkowania opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, ponieważ są tylko kosztami związanymi ze zwykłym korzystaniem z tych lokali, mediów i usług, a ich wysokość jest generowana przez służebnika i nie rodzą żadnych skutków podatkowych (jak na przykład konieczność zgłaszania tych stanów rzeczy czy płacenia podatku od tych stanów rzeczy) wynikających dla Wnioskodawcy jako właściciela tych lokali na gruncie ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Służebnik nie płaci Wnioskodawcy jako ich właścicielowi żadnych dodatkowych opłat za prawo mieszkania w całym tym lokalu i za prawo korzystania z garażu, które to prawa wywodzą się z ustanowionej dożywotniej i nieodpłatnej służebności osobistej.

Ponoszone przez służebnika wyżej wymienione koszty w wysokości 100% tych kosztów są tylko kosztami związanymi ze zwykłym korzystaniem z tych lokali, mediów i usług związanych z tymi lokalami, a ich wysokość jest generowana przez służebnika.

Podsumowując, Wnioskodawca stwierdził, że wyżej przedstawiony stan rzeczy nie rodzi żadnych skutków podatkowych (jak na przykład konieczność zgłaszania tych stanów rzeczy czy płacenia podatku od tych stanów rzeczy) wynikających dla Wnioskodawcy jako właściciela tych lokali na gruncie ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r., poz. 205, ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci (art. 1 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 5 ww. ustawy obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn zawiera zamknięty katalog nabycia rzeczy i praw majątkowych, które podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. To oznacza, że tylko czynności enumeratywnie wymienione w art. 1 ww. ustawy podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 296 Kodeksu cywilnego nieruchomość można obciążyć na rzecz oznaczonej osoby fizycznej prawem, którego treść odpowiada treści służebności gruntowej (służebność osobista).

W myśl art. 302 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego mający służebność mieszkania może korzystać z pomieszczeń i urządzeń przeznaczonych do wspólnego użytku mieszkańców budynku. Do wzajemnych stosunków między mającym służebność mieszkania a właścicielem nieruchomości obciążonej stosuje się odpowiednio przepisy o użytkowaniu przez osoby fizyczne.

Stosownie do art. 260 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego użytkownik obowiązany jest dokonywać napraw i innych nakładów związanych ze zwykłym korzystaniem z rzeczy. O potrzebie innych napraw i nakładów powinien niezwłocznie zawiadomić właściciela i zezwolić mu na dokonanie potrzebnych robót. Jeżeli użytkownik poczynił nakłady, do których nie był obowiązany, stosuje się odpowiednio przepisy o prowadzeniu cudzych spraw bez zlecenia.

Z przedstawionego we wniosku i jego uzupełnieniu stanu faktycznego wynika, że w 2016 r. aktem notarialnym rodzice Wnioskodawcy przekazali mu w darowiźnie lokal mieszkalny i lokal niemieszkalny (garaż) a Wnioskodawca jako obdarowany ustanowił na rzecz jednego z rodziców na przedmiotach darowizny dożywotnią i nieodpłatną służebność osobistą polegającą na prawie mieszkania w całym tym lokalu i na prawie korzystania z garażu. Rodzic Wnioskodawcy będący służebnikiem jest jedyną osobą zameldowaną w lokalu mieszkalnym i jedyną osobą posiadającą służebność lokalu mieszkalnego i garażu oraz jedyną osobą użytkującą ww. lokale a także jedyną osobą generującą koszty związane z użytkowaniem lokalu mieszkalnego i garażu. Służebnik zadeklarował opłacanie kosztów związanych z użytkowaniem lokali objętych służebnością. Służebnik nie płaci Wnioskodawcy jako ich właścicielowi żadnych dodatkowych opłat za prawo mieszkania w całym tym lokalu i za prawo korzystania z garażu, które to prawa wywodzą się z ustanowionej dożywotniej i nieodpłatnej służebności osobistej.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż ponoszone przez służebnika koszty związane z użytkowaniem opisanych nieruchomości nie stanowią dla Wnioskodawcy, jako ich właściciela jakiegokolwiek przysporzenia i w związku z tymi opłatami Wnioskodawca nie nabywa żadnej rzeczy ani praw majątkowych.

Przenosząc opisany we wniosku stan faktyczny na grunt regulacji prawnych wskazać należy, iż z powołanych wyżej przepisów prawa cywilnego wynika, iż użytkownik obowiązany jest dokonywać nakładów związanych ze zwykłym korzystaniem z rzeczy. Niewątpliwie koszty wynikające z użytkowania opisanych we wniosku lokali (opłaty związane z mediami i wynikające z innych usług) stanowią nakłady związane ze zwykłym korzystaniem z przedmiotu służebności.

Skoro zatem służebnik opłaca koszty związane z użytkowaniem lokali i jak wynika z uzupełnienia wniosku ponoszenie tych kosztów nie stanowi dla Wnioskodawcy jako właściciela lokali jakiegokolwiek przysporzenia, nabycia rzeczy lub praw majątkowych, to należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż opisany we wniosku stan faktyczny nie rodzi dla niego żadnych skutków podatkowych w podatku od spadków i darowizn.

Jak wyżej wskazano w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn zawiera zamknięty katalog nabyć (czynności), które podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Pokrywanie przez służebnika kosztów związanych ze zwykłym korzystaniem z przedmiotu służebności, które nie przybiera postaci umowy darowizny lub innej czynności opisanej w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn nie podlega przepisom tej ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazuje się, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. Curie-Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, ze. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.