Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.91.2017.2.AJ
z 11 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 kwietnia 2017 r. (data wpływu 5 maja 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 czerwca 2017 r. (data wpływu 20 czerwca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze wspólnego opodatkowania dochodu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 31 maja 2017 r., nr 0113-KDIPT3.4011.91.2017.1.AJ, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 1 czerwca 2017 r. (data doręczenia 9 czerwca 2017 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem złożonym w dniu 20 czerwca 2017 r., nadanym za pośrednictwem poczty w dniu 14 czerwca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 22 grudnia 2016 r. Sąd Okręgowy w … rozwiązał małżeństwo Wnioskodawcy poprzez rozwód. Wyrok uprawomocnił się w dniu 13 stycznia 2017 r. Wnioskodawca prosi o odpowiedź, czy za rok podatkowy 2016 może skorzystać ze wspólnego rozliczenia małżonków w deklaracji PIT-37. Nadmienia, że przez cały rok 2016 trwała wspólność majątkowa pomiędzy małżonkami. Wnioskodawca wraz z żoną nie prowadzili działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem liniowym, czy też zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Za rok 2016 nie został złożony wniosek o zastosowanie wspólnego opodatkowania z powodu wątpliwości co do tego rozliczenia i pytania w tej kwestii. Po otrzymaniu odpowiedzi umożliwiającej złożenie takiego wniosku złoży On korektę do deklaracji PIT-37.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy za rok 2016 Wnioskodawca może skorzystać ze wspólnego rozliczenia małżonków w deklaracji PIT-37?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku z dnia 14 czerwca 2017 r., w związku z tym, że Sąd w dniu 22 grudnia 2016 r. orzekł rozwiązanie małżeństwa Wnioskodawcy poprzez rozwód, a uprawomocnienie się wyroku nastąpiło w dniu 13 stycznia 2017 r., Wnioskodawca wraz z żoną jako byli małżonkowie, którzy pozostawali w związku małżeńskim w 2016 r., na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może skorzystać z preferencyjnego sposobu rozliczenia za 2016 r. Rozwód nastąpił z chwilą uprawomocnienia się wyroku, a prawomocność zgodnie z art. 363 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego, to stan prawny mający miejsce wówczas, gdy orzeczenie sądowe nie może być zniesione ani uchylone poprzez wniesienie środka odwoławczego lub zaskarżenie i tak jest w przypadku Wnioskodawcy. Rozwód następuje z chwilą uprawomocnienia się wyroku, a ten nastąpił w 2017 r., dlatego Wnioskodawca uważa, że może skorzystać ze wspólnego opodatkowania małżonków, co zrobi po złożeniu korekty do obowiązującego Go urzędu skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.), małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być jednak, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony we wspólnym zeznaniu rocznym, z zastrzeżeniem art. 6a, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany.

Zasada wyrażona w ww. ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości niepowodującej obowiązku uiszczenia podatku art. 6 ust. 3 cyt. ustawy.

Warunkiem umożliwiającym wspólne opodatkowanie małżonków jest niezaistnienie wyjątków przewidzianych w ustawie, które wyłączają łączne opodatkowanie. Wyjątki te przewidziane są w art. 6 ust. 8 ww. ustawy.

Zgodnie z powołanym powyżej przepisem sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Ponadto art. 6 ust. 10 ww. ustawy określa, że sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

W myśl art. 45 ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że możliwość skorzystania z tej formy preferencyjnego opodatkowania została z woli ustawodawcy uzależniona od spełnienia ściśle określonych tym przepisem warunków, a mianowicie małżonkowie winni:

1. przez cały rok podatkowy pozostawać w związku małżeńskim;
2. przez cały rok podatkowy posiadać wspólność majątkową małżeńską;
3. nie prowadzić działalności gospodarczej opodatkowanej zryczałtowanym podatkiem dochodowym lub podatkiem liniowym;
4. złożyć w ustawowym terminie wniosek o zastosowanie wspólnego opodatkowania w zeznaniu podatkowym.
   
   

W wyroku z dnia 12 lipca 2011 r., sygn. akt I SA/Gl 1272/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zauważył, że cyt. „(…) wspólne opodatkowanie przewidziane w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie można interpretować rozszerzająco. Podatnik chcąc skorzystać z tego preferencyjnego opodatkowania musi spełnić wszystkie wskazane w przepisie przesłanki.”

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 22 grudnia 2016 r. Sąd Okręgowy rozwiązał małżeństwo Wnioskodawcy poprzez rozwód. Wyrok uprawomocnił się w dniu 13 stycznia 2017 r. Przez cały 2016 r. trwała wspólność majątkowa pomiędzy małżonkami. Wnioskodawca wraz z żoną nie prowadzili działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem liniowym, czy też zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Za rok 2016 nie został złożony wniosek o zastosowanie wspólnego opodatkowania z powodu wątpliwości co do tego rozliczenia i pytania w tej kwestii.

Zgodnie z art. 367 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1822, z późn. zm.), od wyroku Sądu pierwszej instancji przysługuje apelacja do Sądu drugiej instancji. Ponadto zgodnie z art. 369 § 1 ustawy Kodeks postępowania cywilnego apelację wnosi się do Sądu, który wydał zaskarżony wyrok, w terminie 2 tygodni od doręczenia stronie skarżącej wyroku z uzasadnieniem. Wyrok sądu pierwszej instancji staje się prawomocny z chwilą upływu terminu do wniesienia środka odwoławczego. Natomiast wyrok Sądu Apelacyjnego (II instancji) jest prawomocny i kończy postępowanie w sprawie. Stosownie do art. 365 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego dopiero prawomocne orzeczenie wiąże strony, Sąd który je wydał, inne sądy i inne organy państwowe i organy administracji publicznej.

W świetle powołanych powyżej przepisów Kodeksu postępowania cywilnego rozwód następuje z chwilą uprawomocnienia się wyroku Sądu, zatem orzeczenie rozwodu wyrokiem wydanym w roku podatkowym 2016, a uprawomocniającym się już w roku następnym nie stoi na przeszkodzie wspólnemu rozliczeniu małżonków za 2016 r. Należy bowiem uznać, że aż do chwili uprawomocnienia wyroku orzekającego rozwód, w świetle prawa małżonkowie pozostają w związku małżeńskim.

Jednakże, jak to zostało wskazane wcześniej, aby skorzystać z możliwości wspólnego opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych z małżonkiem należy spełnić wszystkie warunki określone w ustawie podatkowej. Natomiast z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca za rok 2016 nie złożył wniosku o zastosowanie wspólnego opodatkowania w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) składanym na formularzu PIT-37.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie ma możliwości skorzystania ze wspólnego opodatkowania małżonków za rok 2016, ponieważ nie spełnił jednego z warunków umożliwiających skorzystanie z formy preferencyjnego opodatkowania, tj. nie złożył w ustawowym terminie wniosku o zastosowanie wspólnego opodatkowania w zeznaniu podatkowym.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.