Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-1.4011.99.2017.1.AA
z 3 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2017 r. (data wpływu 22 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie formy opodatkowania przychodów z wynajmu nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie formy opodatkowania przychodów z wynajmu nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

I.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania w Polsce oraz podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym („Wnioskodawca”).

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Dochody uzyskiwane z pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowane są stawką 19% (podatek liniowy).

Wnioskodawca jest właścicielem kilkudziesięciu lokali mieszkalnych w więcej niż jednym budynku jednorodzinnym/wielorodzinnym wraz z udziałem w gruncie („Nieruchomości 1”) oraz właścicielem kilkudziesięciu lokali niemieszkalnych („Nieruchomości 2”) wraz z udziałem w gruncie.

Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 położone są na terenie Polski.

Niektóre Nieruchomości 1 i niektóre Nieruchomości 2 nie są wprowadzone do ewidencji środków trwałych pozarolniczej działalności gospodarczej i stanowią majątek prywatny Wnioskodawcy, natomiast niektóre z Nieruchomości 1 i niektóre z Nieruchomości 2 są wprowadzone do ewidencji środków trwałych pozarolniczej działalności gospodarczej i stanowią majątek firmowy.

II.

Wnioskodawca zawarł z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, z osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą i osobami prawnymi mającymi miejsce zamieszkania/prowadzenia działalności na terenie Polski następujące umowy:

1. umowy najmu okazjonalnego, apartamenty (dotyczą Nieruchomości 1, które są wprowadzone do ewidencji środków trwałych pozarolniczej działalności gospodarczej i stanowią majątek firmowy),
2. umowy najmu długoterminowego lokali na cele mieszkalne (dotyczą Nieruchomości 1, które nie są wprowadzone do ewidencji środków trwałych pozarolniczej działalności gospodarczej i stanowią majątek prywatny Wnioskodawcy),
3. umowy najmu lokali niemieszkalnych.
   
   

III.

Dochód z tytułu najmu Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych w działalności gospodarczej, stanowiących majątek prywatny Wnioskodawcy jest opodatkowany stawką 8,5% na zasadach zryczałtowanych - zgodnie z art. 2 ust. la ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Dochód w tytułu najmu Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 wprowadzonych do ewidencji środków trwałych w działalności gospodarczej jest opodatkowany stawką 19% zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przedstawionym we Wniosku najem Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych i stanowiących majątek prywatny Wnioskodawcy może być opodatkowany na zasadach zryczałtowanych - zgodnie z art. 2 ust. la ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym i nie spełnia definicji działalności gospodarczej określonej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, iż w zdarzeniu przedstawionym we Wniosku najem Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych i stanowiących majątek prywatny może być opodatkowany na zasadach zryczałtowanych - zgodnie z art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Podstawową formą opodatkowania przychodów z najmu są tzw. zasady ogólne, określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli podatnik nie podejmie żadnych starań celem wyboru innej formy opodatkowania (nie zadeklaruje wyboru opodatkowania uzyskiwanych przychodów z najmu poprzez złożenie do urzędu skarbowego stosownego pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych), to będzie musiał płacić podatek od dochodów z najmu według zasad i skali podatkowej określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wybór formy opodatkowania należy więc do podatnika poprzez złożenie odpowiednich oświadczeń, deklaracji podatkowych i zeznania rocznego. Ustawodawca dał podatnikowi wybór sposobu rozliczenia przychodów uzyskiwanych z najmu. Zgodnie z art. 10 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 6 tego przepisu:

• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą,
• pozarolnicza działalność gospodarcza.
  
  

Więc zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli najem nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, to stanowi odrębne źródło przychodów określane jako tzw. najem prywatny, a przychody uzyskiwane z tego źródła mogą być opodatkowane:

• na zasadach ogólnych - według skali podatkowej lub
• ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, iż w zdarzeniu przedstawionym we Wniosku najem Nieruchomości 1 i 2 nie spełnia definicji działalności gospodarczej określonej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 9 grudnia 2014 r. „Zasadnicze znaczenie dla prawidłowego zakwalifikowania najmu jako źródła przychodu, musi więc mieć ustalenie, że przedmiot najmu jest niewątpliwie składnikiem majątkowym związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej, a nie tylko, że jest przedmiotem wynajmowania. Przy braku takiego ustalenia, należy stosować zasadę, że najem stanowi odrębne źródło przychodu, podlegającego opodatkowaniu według zasad dla niego przewidzianych”.

Podobne stanowisko w sprawie zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z 20 sierpnia 2015 r., nr IBPB-2-2/4511-192/15/MZM „Nawet duża liczba wynajmowanych lokali nie będzie automatycznie czynnikiem przesądzającym o zakwalifikowaniu wynajmu jako przychodu pochodzącego ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza”.

Reasumując w sytuacji, gdy Wnioskodawca posiada Nieruchomości 1 i 2, które są wynajmowane i jednocześnie nie stanowią składników majątku związanych z działalnością gospodarczą to należy uznać, że źródłem przychodów jest tzw. najem prywatny. Kwoty uzyskane przez wynajmującego w ramach takich umów klasyfikowane będą dla celów podatkowych jako podlegające opodatkowaniu przychody. Dla sposobu ich opodatkowania niezbędne jest jednak podjęcie przez podatnika decyzji o jego formie. Wybór sprowadza się do dwóch opcji: zasad ogólnych według skali podatkowej i ryczałtu ewidencjonowanego. To więc do Wnioskodawcy należeć będzie decyzja o wyborze formy opodatkowania w przypadku uzyskania przychodu z najmu. Innymi słowy przychód jaki Wnioskodawca osiągnie z najmu Nieruchomości będzie mógł zostać opodatkowany - zgodnie z wolą podatnika - na zasadach ogólnych - według skali podatkowej - lub na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, o ile w terminie i na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym Wnioskodawca złoży stosowne oświadczenie o wyborze ryczałtu ewidencjonowanego. Na ten wybór nie będzie mieć wpływu liczba wynajmowanych Nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).
  
  

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, za działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

‒ prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Tak więc, działalność gospodarcza to taka działalność, która:

1. jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,
2. wykonywana jest w sposób ciągły. Jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu np. powtarzalna sprzedaż przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter. Przy czym o ciągłości nie przesądza wynajmowanie danej nieruchomości przez kilka lat, lecz powtarzalność podejmowanych działań,
3. prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.
   
   

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy. Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzeczy w najem, jednak każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie, z uwzględnieniem istotnych okoliczności danej sprawy w kontekście spełnienia przesłanek wskazanych w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy. Okoliczność, że w jednej sprawie organy podatkowe zakwalifikowały przychody z najmu do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie oznacza, że w podobnej sprawie, przychody z najmu również będą stanowić przychody z tzw. najmu prywatnego, zwłaszcza w przypadku gdy de facto zostaną wypełnione znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Decydujące znaczenie ma to, czy w okoliczności faktycznych danej sprawy zostały spełnione przesłanki z art. 5a pkt 6 ww. ustawy a nie tylko przekonaniem podatnika o właściwej jego zdaniem kwalifikacji osiąganych przez niego przychodów, do określonego źródła przychodów. Podstawowe znaczenia ma sposób wykonywania najmu - a więc profesjonalny, zarobkowy, zorganizowany i ciągły charakter dokonywanych czynności oraz prowadzenie najmu na własny rachunek i ryzyko.

Innymi słowy nie w każdym przypadku podatnik może sam zaliczyć wynajmowane nieruchomości do majątku prywatnego lub związanego z działalnością gospodarczą. Jeżeli bowiem rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku wynajem nieruchomości spełnia przesłanki uznania za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności, a nie według wyboru podatnika jako tzw. najem prywatny, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 powoływanej ustawy.

Wskazać należy, że treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ww. ustawy daje podstawę by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków: po pierwsze, dana działalność musi być działalnością zarobkową, po drugie, działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz, po trzecie, w sposób ciągły.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Zgodnie z treścią art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2016 r., poz. 2180, z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

• prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą (pkt 1),
• osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej (pkt 2).
  
  

Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, o czym stanowi art. 2 ust. 1a ww. ustawy.

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5%.

Jednakże warunkiem skorzystania z tej formy opodatkowania jest zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Podsumowując powyższe rozważania podkreślić należy, że opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne – według 8,5% stawki – mogą podlegać przychody z najmu, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem kilkudziesięciu lokali mieszkalnych w więcej niż jednym budynku jednorodzinnym/wielorodzinnym wraz z udziałem w gruncie oraz właścicielem kilkudziesięciu lokali niemieszkalnych wraz z udziałem w gruncie. Niektóre nieruchomości nie są wprowadzone do ewidencji środków trwałych pozarolniczej działalności gospodarczej i stanowią majątek prywatny Wnioskodawcy, natomiast niektóre z nieruchomości są wprowadzone do ewidencji środków trwałych pozarolniczej działalności gospodarczej i stanowią majątek firmowy. Jak wskazano we wniosku Wnioskodawca zawarł m.in. umowy najmu długoterminowego lokali na cele mieszkalne – nieruchomości, które nie są wprowadzone do ewidencji środków trwałych pozarolniczej działalności gospodarczej i stanowią majątek prywatny Wnioskodawcy oraz umowy najmu lokali niemieszkalnych.

W przedmiotowej sprawie wątpliwość Wnioskodawcy budzi, czy najem nieruchomości niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych i stanowiących majątek prywatny Wnioskodawcy może być opodatkowany na zasadach zryczałtowanych i nie spełnia definicji działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, raz jeszcze w tym miejscu należy podkreślić, że decydujące znaczenie dla zakwalifikowania przychodów z najmu nieruchomości do właściwego źródła ma przede wszystkim to, czy najem spełnia przesłanki uznania za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie przekonanie i wybór podatnika w zakresie właściwej jego zdaniem kwalifikacji osiąganych przez niego przychodów, do określonego źródła przychodów.

Mając na uwadze przedstawione przepisy prawa podatkowego opierając się na przedstawionych we wniosku informacjach, należy stwierdzić, że najem nieruchomości niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych i stanowiących majątek prywatny Wnioskodawcy będzie w istocie szeregiem cyklicznych, powtarzalnych okresowo w sposób zorganizowany i ciągły czynności, podejmowanych w celach zarobkowych zawierających elementy definicji działalności gospodarczej. W ocenie tut. Organu, w omawianej sprawie istnieją podstawy do twierdzenia, że opisany najem spełnia przesłanki, o których mowa w art. 5a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, albowiem działania podejmowane przez Wnioskodawcę mają charakter długofalowy, ukierunkowany na wykorzystanie posiadanych składników majątku w sposób zorganizowany i ciągły, świadczą o tym że nie jest to najem prywatny, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy. Najem nieruchomości opisanych we wniosku, niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych i stanowiących majątek prywatny Wnioskodawcy, należy zakwalifikować do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej i opodatkować je w sposób przewidziany dla tego źródła przychodów.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pisma urzędowego co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Sądu Administracyjnego tut. Organ informuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) został on wydany w indywidualnej sprawie i dotyczy wyłącznie tej sprawy, w której zapadł.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.