Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.227.2017.2.MD
z 11 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2017 r. (data wpływu 16 maja 2017 r.), uzupełnionym w dniu 26 czerwca 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych w ramach niewłaściwego reżimu opodatkowania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2017 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 26 czerwca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych w ramach niewłaściwego reżimu opodatkowania.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

…, zwany dalej „podatnikiem”, „stroną”, „przedsiębiorcą” lub „wnioskodawcą”, jest przedsiębiorcą prowadzącym samodzielną działalność gospodarczą oraz jest podatnikiem VAT czynnym.

W zakresie podatku od towarów i usług podatnik jest zobowiązany do składania deklaracji miesięcznych.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych dochód uzyskany przez stronę w ramach prowadzenia działalności gospodarczej jest opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych według stawki podatkowej w wysokości 19%.

Aktualnie głównym przedmiotem działalności przedsiębiorcy jest handel artykułami przemysłowymi, w tym towarami wymienionym w poz. 28, 28a, 28b, 28c załącznika nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług, tj.:

1. elektroniczne układy scalone – wyłącznie procesory;
2. przenośne maszyny do automatycznego przetwarzania danych o masie mniejszej i równej 10 kg, między innymi laptopy, notebooki, komputery kieszonkowe i podobne inne ww. urządzenia;
3. telefony do sieci komórkowych lub innych sieci bezprzewodowych; wyłącznie telefony komórkowe;
4. konsole do gier wideo i pozostałe urządzenia do gier zręcznościowych lub hazardowych z elektronicznym wyświetlaczem, z wyłączeniem części akcesoriów,

zwanymi dalej „urządzeniami elektronicznymi”.

Aktualnie transakcje handlowe dotyczące nabycia urządzeń elektronicznych od spółki akcyjnej prowadzącej działalność pod firmą … S.A. z siedzibą w … (podatnik VAT czynny, NIP: …, zwanej dalej „spółką akcyjną”), które to urządzenia są nabywane przez wnioskodawcę na podstawie zamówień w okresie od dnia 31 marca 2017 r. do dnia 30 kwietnia 2017 r., jednostkowo nie przekraczały kwoty netto w wysokości 20.000 zł (dwadzieścia tysięcy złotych) i były dokumentowane przez spółkę akcyjną fakturami, w których jest wyszczególniony podatek należny według stawki podatkowej w wysokości 23%.

Standardowe zamówienie składane jest w formie elektronicznej według wzoru określonego przez spółkę akcyjną. Zawiera ono m.in. następujące dane: datę jego utworzenia (złożenia), numer kolejny zamówienia, określenie zamówionego produktu wraz z ceną jego nabycia, sposób udokumentowania nabytego towaru (faktura), sposób dostawy (za pośrednictwem firmy …). Wskazanie przez spółkę akcyjną danych osobowych handlowca obsługującego transakcję.

W kwietniu 2017 r. podatnik nabył od spółki akcyjnej ogółem w powyżej wymienionym miesiącu rozliczeniowym towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług w kwocie netto powyżej 20.000 zł (dwadzieścia tysięcy złotych), tj. na łączną kwotę netto wysokości … zł (…).

Strona sprostowała błędną informację (podaną w pierwotnej treści wniosku), że wnioskodawcy nie łączyła ze spółką akcyjną jakakolwiek umowa. Gdyż w dniu 1 lipca 201l r. spółka akcyjna zawarła ze stroną umowę o nazwie porozumienie do umowy franczyzowej (została rozwiązana z dniem 12 czerwca 2017 r.), w ramach którego to porozumienia podatnik zobowiązywał się nabywać towary od spółki akcyjnej, reklamując spółkę akcyjną, ale prowadząc działalność na własny rachunek oraz we własnym imieniu. Na podstawie ww. porozumienia podatnik miał prawo m.in. do używania znaku firmowego spółki akcyjnej. W ramach ww. porozumienia wnioskodawca nie był zobowiązany, w tym w miesiącu kwietniu 2017 r., do nabywania określonej ilości towarów od spółki, ani też ponosić opłat np. z tytułu zawartego porozumienia. Strony ustaliły, że wnioskodawca nabywał będzie od spółki akcyjnej dowolne ilości towarów na odroczony termin ich płatności na podstawie składanych zamówień.

Chociaż Wnioskodawca nabywa od spółki akcyjnej towary w ramach zawartego porozumienia opisanego powyżej, to ww. towary nie zostały nabyte przez stronę od spółki akcyjnej w ramach tzw. szczególnego modelu handlowego np. umowy agencyjnej lub umowy franczyzy.

Łącznie w miesiącu kwietniu 2017 r. podatnik odliczył od podatku należnego podatek naliczony w kwocie łącznej … zł (…), które to nabycia zostały udokumentowane 13 fakturami wystawionymi przez sprzedawcę, w tym fakturą z dnia 31 marca 2017 r., dokumentującą nabycie ww. urządzeń elektronicznych na kwotę netto … zł (…) oraz podatek należny na kwotę … zł (…).

Dwanaście faktur dokumentujących dostawę towarów zostało wystawionych w kwietniu 2017 r. (w okresie od dnia 3 kwietnia 2017 r. do dnia 27 kwietnia 2017 r.) Jedna faktura została wystawiona przez spółkę akcyjną w dniu 31 marca 2017 r. Opisane we wniosku faktury (13 sztuk) zostały doręczone Stronie w miesiącu kwietniu 2017 r. (fakturę z dnia 31 marca 2017 r. podatnik otrzymał w dniu 5 kwietnia 2017 r.). Daty otrzymania towarów udokumentowanych ww. fakturami różnią od dat ich wystawienia. Ww. towary wnioskodawca w całości otrzymał w okresie od dnia 3 kwietnia 2017 r. do dnia 29 kwietnia 2017 r.

Podatek od towarów i usług odliczony przez wnioskodawcę z ww. 13 faktur ma związek z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika w ramach prowadzonej samodzielnej działalności gospodarczej.

W dniu 15 maja 2017 r. podatnik złożył za pośrednictwem „przekazu elektronicznego” deklarację dla podatku od towarów i usług za kwiecień 2017 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy podatnikowi przysługiwało prawo do pomniejszenia podatku należnego za kwiecień 2017 r. o podatek naliczony w kwocie łącznej … zł (…) wynikający z 13 faktur dokumentujących nabycie przez wnioskodawcę od spółki akcyjnej towarów wymienionych w poz. 28, 28a-28c załącznika nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Poza sporem w niniejszej sprawie jest fakt, że wnioskodawca nabywa od spółki akcyjnej towary wymienione w poz. 28, 28a-28c załącznika nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług, co do których został wprowadzony próg kwotowy w wysokości 20.000 zł (dwadzieścia tysięcy złotych), po przekroczeniu którego podatnicy w zakresie podatku od towarów i usług są zobowiązani do stosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Zdaniem strony ustawodawca nie uregulował w ustawie o podatku od towarów i usług co należy uznać za jednolitą transakcję gospodarczą.

Strona jest zdania, że w przypadku wnioskodawcy jest to wyłącznie sytuacja, gdy nabędzie on w danym miesiącu kalendarzowym jednorazowo od spółki akcyjnej urządzenia elektroniczne w kwocie netto wyższej od 20.000 zł (dwadzieścia tysięcy złotych), która to jednostkowa transakcja będzie udokumentowana jedną fakturą.

Wnioskodawca wskazał, że powyższa sytuacja w okresie od dnia 31 marca 2017 r. do dnia 30 kwietnia 2017 r. nie wystąpiła.

Z uwagi na powyższe uznał, że w przypadku strony w okresie od dnia 31 marca 2017 r. do dnia 30 kwietnia 2017 r., łącznie z transakcją z dnia 31 marca 2017 r. na kwotę netto … zł z tytułu nabycia w danym miesiącu kalendarzowym urządzeń elektronicznych od spółki akcyjnej nie wystąpiła tzw. jednolita transakcja przekraczająca kwoty netto w wysokości 20.000 zł (dwadzieścia tysięcy złotych). Oznacza to, że w kwietniu 2017 r. urządzenia elektroniczne powinny być nabywane przez przedsiębiorcę bez zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia, a opisane powyżej transakcje powinny być w okresie od dnia 31 marca 2017 r. do dnia 30 kwietnia 2017 r. udokumentowane przez spółkę akcyjną fakturą z wyszczególnioną w ww. fakturze kwotą podatku naliczonego, ze wskazaniem że ww. sprzedaż dla wnioskodawcy przez spółkę akcyjną urządzeń elektronicznych jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki podatku od towarów i usług w wysokości 23%.

Dlatego też reasumując powyższe Wnioskodawca uznał, że – jego zdaniem – na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przysługiwało prawo do pomniejszenia podatku należnego za kwiecień 2017 r. o podatek naliczony w kwocie łącznej … zł (…) wynikający z 13 faktur dokumentujących nabycie przez wnioskodawcę od spółki akcyjnej towarów wymienionych w poz. 28, 28a-28c załącznika nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2015 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, z zastrzeżeniem ust. 1c, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122.

Załącznik nr 11 do ustawy określa (w 41 pozycjach) wykaz towarów, o których mowa w zdaniu wstępnym art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Powołane regulacje wprowadzają mechanizm polegający na przeniesieniu obowiązku rozliczania podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego dokonana została dostawa ściśle określonego towaru (wyrobu).

Mechanizm „odwrotnego obciążenia” podatkiem od towarów i usług stanowi odstępstwo od generalnej zasady wyrażonej w art. 193 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.) – dalej jako „Dyrektywa” – (zgodnie z którym osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczenia usług) i przenosi obowiązek rozliczenia VAT należnego ze sprzedającego na nabywcę. Podstawą dla zastosowania tego szczególnego środka jest art. 199-199a Dyrektywy. W art. 199 ust. 1 oraz art. 199a ust. 1 Dyrektywy zawarty został zamknięty katalog transakcji, w odniesieniu do których państwa członkowskie mogą postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik podatku od towarów i usług – odbiorca towarów i usług będących przedmiotem tych transakcji, wśród których wymieniono dostawę zużytych materiałów, zużytych materiałów nienadających się do ponownego użycia w tym samym stanie, złomu, odpadów przemysłowych i nieprzemysłowych, odpadów przetwarzalnych, częściowo przetworzonych odpadów oraz dostawy pewnych towarów i świadczenia usług wymienionych w załączniku VI (art. 199 ust. 1 lit. d) Dyrektywy). Do decyzji państw członkowskich Unii Europejskiej pozostawiono zarówno ewentualne zaimplementowanie tego mechanizmu na grunt krajowych regulacji, jak również kwestię, które spośród enumeratywnie wskazanych w dyrektywie towarów i usług zostaną nim objęte.

W przypadku dostaw towarów wymienionych w poz. 28-28c załącznika nr 11 do ustawy przepis ust. 1 pkt 7 stosuje się, jeżeli łączna wartość tych towarów w ramach jednolitej gospodarczo transakcji obejmującej te towary, bez kwoty podatku, przekracza kwotę 20.000 zł (art. 17 ust. 1c ustawy).

Za jednolitą gospodarczo transakcję, o której mowa w ust. 1c, uznaje się transakcję obejmującą umowę, w ramach której występuje jedna lub więcej dostaw towarów wymienionych w poz. 28-28c załącznika nr 11 do ustawy, nawet jeżeli są one dokonane na podstawie odrębnych zamówień lub wystawianych jest więcej faktur dokumentujących poszczególne dostawy (art. 17 ust. 1d ustawy).

Za jednolitą gospodarczo transakcję, o której mowa w ust. 1c, uznaje się również transakcję obejmującą więcej niż jedną umowę, o której mowa w ust. 1d, jeżeli okoliczności towarzyszące tej transakcji lub warunki, na jakich została ona zrealizowana, odbiegały od okoliczności lub warunków zwykle występujących w obrocie towarami wymienionymi w poz. 28-28c załącznika nr 11 do ustawy (art. 17 ust. 1e ustawy).

W tym miejscu należy wskazać, że za jednolitą gospodarczo transakcję uznaje się dostawy wiążące się z realizacją jednej umowy, również wówczas gdy w ramach tej umowy występuje kilka lub więcej zleceń lub wystawianych jest kilka lub więcej faktur dokumentujących poszczególne dostawy. Do oceny czy jednolita gospodarczo transakcja przekracza kwotę 20.000 zł netto, istotne są warunki umowy, w szczególności dane dotyczące wielkości składanego zamówienia lub zawieranego kontraktu. Za jednolitą gospodarczo transakcję uznaje się również jedną lub więcej niż jedną umowę, jeżeli okoliczności towarzyszące transakcji lub warunki, na jakich została ona zrealizowana odbiegają od okoliczności lub warunków zwykle występujących w obrocie towarami, do których odnosi się limit transakcyjny.

Dla oceny czy wystąpiła jednolita gospodarczo transakcja istotne jest indywidualne i obiektywne badanie każdej sytuacji przy uwzględnianiu całokształtu występujących okoliczności. Ma to na celu przeciwdziałanie unikaniu stosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia poprzez sztuczne dzielenie transakcji.

Za odbiegającą od typowych dla obrotu przedmiotowymi towarami uznaje się sytuację, w której ma miejsce bardzo duża częstotliwość zakupu towarów np. codziennie, nawet pomimo dość niskiej wartości zakupionych towarów. Jednakże, w przypadku gdy częstotliwość transakcji nie wskazuje na wymuszone rozdzielenie transakcji celem uniknięcia odwrotnego obciążenia, nie uznaje się jej za zawartą na warunkach wskazujących na element „nietypowości” tej transakcji.

Dokonując analizy definicji jednolitej gospodarczo transakcji warto zwrócić uwagę na znaczenie słowa „jednolity”. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują zwrotu „jednolity”, w związku z czym pojęcie to należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową. Zgodnie ze Słownikiem Wydawnictwa Naukowego PWN „jednolity” oznacza: „jednorodny pod względem budowy, kompozycji, barwy itp.” oraz „tworzący zwartą całość”.

Mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy wartość jednolitej gospodarczo transakcji obejmującej towary wymienione w poz. 28a-28c załącznika nr 11 do ustawy przekracza 20 000 zł. Przy czym o uznaniu transakcji za jednolitą gospodarczo transakcję nie decyduje jej wartość, tj. przekroczenie kwoty 20 000 zł, ale ogół okoliczności jej zawarcia. Aby przesądzić, czy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, w pierwszej kolejności należy określić zakres jednolitej transakcji, tj. czy w danej sytuacji jednolitą gospodarczo transakcją jest umowa/kilka umów, czy też składające się na nią poszczególne zamówienia, a następnie ustalić czy wartość tak określonej jednolitej gospodarczo transakcji przekracza wartość netto 20 000 zł (wtedy stosuje się mechanizm reverse charge), czy też tej wartości nie przekracza (wtedy stosuje się zasady ogólne).

Z dniem 1 lipca 2015 r. mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie do dostaw tzw. elektroniki (towarów wskazanych w poz. 28a-28c załącznika nr 11 do ustawy), jednak tylko w przypadku, gdy łączna wartość tych towarów w ramach jednolitej gospodarczo transakcji obejmującej te towary – bez kwoty podatku – przekroczy 20 000 zł.

Jak wynika z uzasadnienia do projektu ustawy nowelizującej, celem wprowadzenia progu kwotowego, po przekroczeniu którego znajdowałby zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia, jest zredukowanie obciążeń podatników dokonujących transakcji o niskiej wartości przy jednoczesnym zachowaniu skuteczności wprowadzonego rozwiązania. Ustalenie limitu kwoty dokonano w oparciu o praktykę państw członkowskich Unii Europejskiej, gdzie do tego typu regulacji stosuje się zwykle równowartość 5 000 euro. Zamysłem projektodawców było powiązanie kwoty 20 000 zł z jednolitą transakcją, a nie np. z limitem dziennym składanych zamówień.

W uzasadnieniu wskazano jednocześnie, że ze względu na konieczność przeciwdziałania unikaniu stosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia (np. przez sztuczne dzielenie transakcji w celu ominięcia warunku nieprzekraczania określonej kwoty wartości transakcji) należy podkreślić, że spełnianie warunku stosowania limitu będzie podlegało obiektywnej ocenie z uwzględnieniem całokształtu występujących w danej sytuacji okoliczności. Dlatego też do ustawy o VAT wprowadzono pojęcie jednolitej gospodarczo transakcji, co ma zapobiegać unikaniu zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z ust. 2 pkt 1 lit. a) powołanego artykułu wynika, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, tj. jeśli zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca (czynny podatnik VAT) zajmuje się handlem (m.in.) towarami wymienionym w poz. 28, 28a, 28b, 28c załącznika nr 11 do ustawy. W dniu 1 lipca 201l r. zawarł ze spółką akcyjną umowę o nazwie „porozumienie do umowy franczyzowej” (została rozwiązana z dniem 12 czerwca 2017 r.), w ramach której zobowiązywał się nabywać towary od spółki akcyjnej, reklamując spółkę akcyjną, prowadząc jednak działalność na własny rachunek oraz we własnym imieniu. Na podstawie ww. porozumienia Wnioskodawca miał m.in. prawo używania znaku firmowego spółki akcyjnej. Nie był zobowiązany, w tym w miesiącu kwietniu 2017 r., do nabywania określonej ilości towarów. Ustalono, że będzie nabywał od spółki akcyjnej dowolne ilości towarów na odroczony termin płatności na podstawie składanych zamówień. Od dnia 31 marca 2017 r. do dnia 30 kwietnia 2017 r. transakcje handlowe dotyczące nabycia (na podstawie zamówień) urządzeń elektronicznych od spółki akcyjnej jednostkowo nie przekraczały kwoty netto w wysokości 20.000 zł. Jednak ogółem w kwietniu 2017 r. Wnioskodawca nabył od spółki akcyjnej towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy w kwocie netto powyżej 20.000 zł. Nabycia zostały udokumentowane 13 fakturami, w tym fakturą z dnia 31 marca 2017 r. (otrzymaną w dniu 5 kwietnia 2017 r.).

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą prawa do odliczenia podatku naliczonego z ww. faktur.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów z zakresu podatku od towarów i usług organ interpretacyjny stwierdza, że – wbrew stanowisku Wnioskodawcy – na gruncie analizowanej sytuacji wystąpiła jednolita transakcja gospodarcza, w ramach której wartość zbytych/nabytych towarów przekroczyła kwotę 20.000 zł netto. Przy czym nie jest prawdą stwierdzenie Wnioskodawcy, że „(…) ustawodawca nie uregulował w ustawie o podatku od towarów i usług co należy uznać za jednolitą transakcję gospodarczą”, gdyż definicję takiej transakcji można odnaleźć w cytowanych powyżej art. 17 ust. 1d i 1e ustawy. Już tylko analiza pierwszego z nich w kontekście sytuacji opisanej we wniosku nie pozostawia wątpliwości co zasadności tezy postawionej powyżej, gdyż:

• wbrew temu co Wnioskodawca deklarował w pierwotnej treści wniosku, jego i spółkę akcyjną łączyła „stała” umowa („porozumienie do umowy franczyzowej”) obowiązująca również w okresie (marzec-kwiecień 2017 r.), co którego powziął on wątpliwość zawartą w postawionym pytaniu (prawo do odliczenia podatku naliczonego);
• w ramach tej umowy wystąpiła więcej niż jedna dostawa towarów wymienionych w poz. 28-28c załącznika nr 11 do ustawy, które to dostawy zostały dokonane na podstawie odrębnych zamówień (przy czym Wnioskodawca uchylił się od podania dat wystawienia konkretnych faktur, a w to miejsce podał tylko czasokres, w którym zostały wystawione);

Brak jest zatem podstaw do traktowania transakcji opisanych we wniosku jak odrębnych, niepowiązanych ze sobą w żaden sposób czynności. Wobec tego konieczne jest sumowanie ich wartości. Efektem tego jest przekroczenie progu określonego w art. 17 ust. 1c ustawy, tj. kwoty 20.000 zł netto. Z tym że Wnioskodawca bezzasadnie w tym zakresie łączy okres ustalania wartości transakcji z okresem rozliczeniowym w VAT. Tymczasem z ustawy takiego związku nie da się wyinterpretować. Okres sumowania ustawa wiąże z umową (ewentualnie umowami), a precyzyjnie rzecz biorąc, okresem jej (ich) obowiązywania.

Skoro zatem na gruncie niniejszej sprawy mamy do czynienia z jednolitą transakcją gospodarczą, której wartość przekroczyła 20.000 zł netto, konieczne było zastosowanie tzw. odwrotnego obciążenia (obowiązek ten może również dotyczyć wymiany handlowej, która miała miejsce między Wnioskodawcą a spółką akcyjną, zarówno przed jaki i po okresie, o którym mowa we wniosku).

Strony transakcji, o których mowa we wniosku, reżimu odwrotnego obciążenia jednak nie zastosowały. Zatem podatek naliczony wynikający z faktur błędnych formalnie (bo wystawionych w niewłaściwym reżimie) jest podatkiem naliczonym, o którym mowa art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy, a jako taki – nie podlega odliczeniu.

Błędna jest zatem teza Wnioskodawcy, że na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy przysługiwało mu (za kwiecień 2017 r.) prawo do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z 13 faktur dokumentujących nabycie przez niego od spółki akcyjnej towarów wymienionych w poz. 28, 28a-28c załącznika nr 11 do ustawy

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.