Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.248.2017.1.MR
z 6 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2017 r. (data wpływu 10 kwietnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 maja 2017 r. (data wpływu 25 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług wstępu na zajęcia: rehabilitacji w wodzie; rehabilitacji dorosłych i dzieci na sali; gimnastyki korekcyjnej w wodzie; gimnastyki korekcyjnej na sali – prowadzonych przez osobę wykonującą zawód medyczny w rozumieniu ustawy o działalności leczniczej (pytania oznaczone we wniosku nr 5, 6, 8 i 9) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie zwolnienia od podatku usług wstępu na zajęcia: rehabilitacji w wodzie; rehabilitacji dorosłych i dzieci na sali; gimnastyki korekcyjnej w wodzie; gimnastyki korekcyjnej na sali – prowadzonych przez osobę wykonującą zawód medyczny w rozumieniu ustawy o działalności leczniczej (pytania oznaczone we wniosku nr 5, 6, 8 i 9). Wniosek uzupełniono pismem z dnia 24 maja 2017 r. (data wpływu 25 maja 2017 r.) o wskazanie adresu ePUAP.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Pływalnia Miejska (dalej: Pływalnia) jest jednostką budżetową Gminy (dalej: Gmina) podlegającą centralizacji od dnia 1 stycznia 2017 r. Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Pływalnia świadczy odpłatnie usługi w zakresie rekreacji ruchowej, sportu – są to m.in.:

Usługi z zakresu organizowania zajęć w zakresie rekreacji ruchowej, w ramach których klienci mogą wykupić bilety lub karnety, są to zajęcia grupowe prowadzone przez instruktora dla wszystkich klientów biorących w nich udział. Rolą instruktora jest koordynacja zajęć, w których uczestniczy grupa osób, demonstrowanie określonych ćwiczeń, zachowań które są naśladowane przez uczestników zajęć. W ramach tych usług Pływalnia świadczy m.in. usługi:

1. wstępu na zajęcia rehabilitacji w wodzie – zajęcia odbywają się na basenie, jednak by w nich uczestniczyć należy wykupić bilet na rehabilitację w wodzie, osoba korzystająca z basenu bez wykupienia biletu na rehabilitację nie może w tych zajęciach uczestniczyć, osoby które wykupiły wejściówki na rehabilitację mogą przebywać na basenie wyłącznie w ramach zajęć rehabilitacji, ilość biletów sprzedawanych na każde zajęcia jest ograniczona. Zajęcia prowadzi rehabilitant (osoba wykonująca zawód medyczny, zgodnie z ustawą o działalności leczniczej, w ramach wykonywania tego zawodu), mają one służyć poprawie zdrowia osób uczestniczących w tych zajęciach;
2. wstęp na zajęcia rehabilitacji dorosłych i dzieci na sali – w zajęciach może uczestniczyć maksymalnie 8 osób. Zajęcia prowadzi rehabilitant (osoba wykonująca zawód medyczny zgodnie z ustawą o działalności leczniczej, w ramach wykonywania tego zawodu), mają one służyć poprawie zdrowia osób uczestniczących w tych zajęciach;
3. wstęp na zajęcia gimnastyki korekcyjnej na sali w zajęciach może uczestniczyć maksymalnie 8 osób. Zajęcia prowadzi rehabilitant (osoba wykonująca zawód medyczny zgodnie z ustawą o działalności leczniczej, w ramach wykonywania tego zawodu), mają one służyć poprawie zdrowia osób uczestniczących w tych zajęciach;
4. wstęp na zajęcia gimnastyki korekcyjnej w wodzie – w zajęciach może uczestniczyć maksymalnie 8 osób, mają one służyć poprawie zdrowia uczestniczących w nich osób. Zajęcia prowadzone są przez nauczyciela wychowania fizycznego będącego absolwentem Akademii Wychowania Fizycznego posiadającego ukończony kurs prowadzenia zajęć gimnastyki korekcyjnej (osoba ta nie wykonuje zawodu medycznego zgodnie z ustawą o działalności leczniczej) zatrudnionego w Pływalni na podstawie umowy zlecenia. W przyszłości Pływalnia planuje zatrudnić rehabilitanta (osobę wykonującą zawód medyczny, w ramach wykonywania tego zawodu) w celu świadczenia tych usług.
   
   

Basen jest oddzielony od sauny oraz siłowni tzn. osoba korzystająca z basenu nie ma możliwości na podstawie zakupionego biletu na basen skorzystać z sauny bądź siłowni, takie same ograniczenia dotyczą klientów korzystających z sauny i siłowni. Na większość zajęć z uwagi na ograniczoną liczbę miejsca na sali i basenie sprzedawana jest ograniczona ilość biletów.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania.

1. Jaką stawką należy opodatkować opisane we wniosku usługi wstępu na zajęcia rehabilitacji w wodzie? (pytanie oznaczone we wniosku nr 5)
2. Jaką stawką należy opodatkować opisane we wniosku usługi wstępu na zajęcia rehabilitacji dorosłych i dzieci na sali? (pytanie oznaczone we wniosku nr 6)
3. Jaką stawką będzie należało opodatkować opisane we wniosku usługi wstępu na zajęcia gimnastyki korekcyjnej w wodzie prowadzonej przez osobę wykonującą zawód medyczny w rozumieniu ustawy o działalności leczniczej? (pytanie oznaczone we wniosku nr 8)
4. Jaką stawką należy opodatkować opisane we wniosku usługi wstępu na zajęcia gimnastyki korekcyjnej na sali prowadzonej przez osobę wykonująca zawód medyczny w rozumieniu ustawy o działalności leczniczej? (pytanie oznaczone we wniosku nr 9)
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1-4 (pytania oznaczone we wniosku nr 5, 6, 8, 9)

Usługi wstępu na zajęcia rehabilitacji w wodzie, zajęcia rehabilitacji dorosłych i dzieci na sali oraz zajęcia gimnastyki korekcyjnej będą korzystały ze zwolnienia zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli będą wykonywane przez osobę wykonującą zawód medyczny zgodnie z ustawą o działalności leczniczej w ramach wykonywania tego zawodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy rozpatrywać ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów:

1. lekarza i lekarza dentysty,
2. pielęgniarki i położnej,
3. medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2015 r., poz. 618, z późn. zm.),
4. psychologa.
   
   

Z powołanych powyżej przepisów jednoznacznie wynika, że zwolnieniu od podatku VAT podlegają usługi w zakresie opieki medycznej, które spełniają określone warunki: służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, a także świadczone są przez konkretne, wymienione przez ustawodawcę wprost podmioty. Zwolnienie powyższe ma zatem charakter podmiotowo-przedmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi.

Należy mieć na uwadze, że analizowany przepis zwalnia od podatku wyłącznie usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, nie zwalnia zatem wszystkich świadczeń, które można wykonać w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze bądź w ramach zawodów medycznych, ale tylko służące określonemu celowi. Zauważyć zatem należy, że wszędzie tam, gdzie nie ma bezpośredniego związku z leczeniem – nie ma prawa do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. Warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług jest spełnienie łącznie obu przesłanek wymienionych w każdym z powyższych przepisów, tak więc niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie to nie ma zastosowania.

Zwolnieniu od podatku podlegają więc usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia świadczone przez podmioty lecznicze (art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy) oraz osoby wykonujące zawody wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy.

Należy jednak podkreślić, że forma świadczenia usług w zakresie opieki medycznej przez podmioty wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy pozostaje bez znaczenia.

Trybunał Sprawiedliwości UE stwierdził bowiem wyraźnie w wyroku C-141/00 w sprawie Kügler, że: „ art. 13(A)(1)(c) szóstej dyrektywy definiuje transakcje zwolnione z podatku przez odniesienie do charakteru świadczonych usług bez wspominania o formie prawnej osoby, która je świadczy. W dosłownej interpretacji, przepis ten nie wymaga, by usługi medyczne były świadczone przez podatnika o konkretnej formie prawnej, aby objąć je zwolnieniem. Spełnione muszą być tylko dwa warunki: musi to obejmować usługi medyczne i muszą one być świadczone przez osoby posiadające konieczne kwalifikacje zawodowe”.

„Zasada neutralności podatkowej wyklucza, między innymi, że podmioty prowadzące działalność gospodarczą w takim samym zakresie (taką samą) są traktowane odmiennie, jeśli chodzi o pobieranie podatku VAT. Wynika z tego, że zasada ta zostałaby pominięta, jeśli możliwość skorzystania ze zwolnienia przewidzianego dla świadczenia opieki medycznej, o którym mowa w art. 13(A)(1)(c) zależałaby od formy prawnej, pod jaką podatnik prowadzi działalność gospodarczą”.

Jak wskazano wcześniej, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy ma charakter podmiotowo-przedmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi. Rozpatrując kwestię ewentualnego zwolnienia świadczonych usług, należy dokonać oceny, czy usługi będące przedmiotem wniosku ze względu na swój cel mogą zostać uznane za usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Profilaktyka zdrowotna obejmuje działania mające na celu zapobieganie chorobom, bądź innemu niekorzystnemu zjawisku zdrowotnemu przed jej rozwinięciem, przez ich wczesne wykrycie i leczenie. Ma ona również na celu zahamowanie postępu lub powikłań już istniejącej choroby, czy też zapobieganie powstawaniu niekorzystnych wzorów zachowań społecznych, które przyczyniają się do podwyższania ryzyka choroby.

Z kolei interpretując termin „poprawa zdrowia”, którym posługuje się ustawodawca określając zakres zwolnień, należy zastosować wykładnię literalną, zgodnie z którą wyrażenie to oznacza zmianę stanu zdrowia na lepsze, poprawienie zdrowia, jego polepszanie.

Podobnie należy postąpić dokonując wykładni pojęcia „przywracanie zdrowia”, które oznacza doprowadzenie zdrowia do poprzedniego stanu, sprawienie, że znajdzie się ono w takim stanie, w jakim było poprzednio.

Według definicji WHO rehabilitacja to kompleksowe postępowanie w odniesieniu do osób niepełnosprawnych fizycznie i psychicznie, które ma na celu przywrócenie pełnej lub możliwej do osiągnięcia sprawności fizycznej i psychicznej, zdolności do pracy, zarobkowania oraz zdolności do brania czynnego udziału w życiu społecznym.

W szeroko pojmowanym procesie rehabilitacji wyróżnia się rehabilitację medyczną inaczej leczniczą, społeczną i zawodową. Na rehabilitację medyczną (fizjoterapię) składają się:

• kinezyterapia, czyli leczenie ruchem;
• fizykoterapia, to stosowanie w celach leczniczych różnego rodzaju energii wytwarzanej za pomocą aparatury;
• masaż leczniczy, to wykorzystanie bodźców mechanicznych głównie w postaci ucisku na tkanki w celu wywołania odczynów fizjologicznych.
  
  

Pod pojęciem rehabilitacji leczniczej (medycznej) rozumie się proces leczenia, który umożliwia przyspieszenie procesu naturalnej regeneracji i zmniejszenia fizycznych i psychicznych następstw choroby.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do tego czy usługi wstępu na zajęcia: rehabilitacji w wodzie; rehabilitacji dorosłych i dzieci na sali; gimnastyki korekcyjnej w wodzie; gimnastyki korekcyjnej na Sali będą zwolnione od podatku od towarów i usług..

Z opisu sprawy wynika, że wszystkie będące przedmiotem pytań zajęcia rehabilitacji oraz gimnastyki korekcyjnej odbywające się w wodzie i na sali mają służyć poprawie zdrowia osób uczestniczących w tych zajęciach.

Zatem należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie przesłanka przedmiotowa niezbędna do zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług jest spełniona.

Z kolei, analizując czy w przedmiotowej sprawie spełniona jest także przesłanka podmiotowa, należy wskazać, że określając krąg podmiotów objętych zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy ustawodawca odwołał się do ustawy o działalności leczniczej.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1638, z późn. zm.), określenie osoba wykonująca zawód medyczny – oznacza osobę uprawnioną na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Świadczeniem zdrowotnym, stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o działalności leczniczej, są działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania.

Przewidziany w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy warunek, zgodnie z którym zwolnione od podatku są usługi opieki medycznej wykonywane w ramach zawodów medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej, tj. przez osoby uprawnione na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osoby legitymujące się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny, ma na celu zapewnienie, aby zwolnienie od podatku było stosowane wyłącznie do świadczeń opieki medycznej wykonywanych przez osoby posiadające wymagane kwalifikacje zawodowe. Dlatego nie każde świadczenie opieki medycznej objęte jest zakresem zwolnienia od podatku, zwolnienie to dotyczy tylko świadczeń o odpowiednim poziomie jakości, biorąc pod uwagę wykształcenie zawodowe osób je wykonujących.

Zasady wykonywania niektórych zawodów medycznych zostały uregulowane w odrębnych aktach prawnych, np. zawód lekarza, dentysty, pielęgniarki, położnej, ratownika medycznego, farmaceuty, felczera, diagnosty laboratoryjnego. Poza wymienionymi istnieje jeszcze spora grupa innych zawodów medycznych, dla których jednak nie zostały określone zasady wykonywania w odrębnych przepisach. Należy zatem przyjąć, że pojęcie „osoba wykonująca zawód medyczny” obejmuje osoby wykonujące zawody, których status jest określony ustawowo, jak i zawody, które nie mają na gruncie obowiązującego prawa takiego uregulowania. Pojęcie „wykonywanie zawodu medycznego” należy odnieść do osób, które fachowo, stale i w celach zarobkowych zajmują się wykonywaniem zajęcia mającego związek z medycyną i które mają odpowiednie kwalifikacje. Przez kwalifikacje należy rozumieć zasób wiedzy i umiejętności wymaganych do udzielania świadczeń zdrowotnych.

Zawód rehabilitanta, fizjoterapeuty czy masażysty nie został dotychczas objęty unormowaniami odrębnych aktów prawnych. Został on jednak wymieniony na równi z innymi zawodami medycznymi w szeregu przepisów związanych z ochroną zdrowia.

W odniesieniu do ww. zawodów należy zwrócić uwagę na przepisy m.in. rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 listopada 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu rehabilitacji leczniczej (Dz. U. z 2013 r., poz. 1522), stanowiące, że zabieg fizjoterapeutyczny wykonuje osoba, która:

1. rozpoczęła po dniu 31 grudnia 1997 r. studia wyższe na kierunku fizjoterapia, zgodnie ze standardami kształcenia określonymi w odrębnych przepisach i uzyskała tytuł licencjata lub magistra na tym kierunku,
2. rozpoczęła przed dniem 1 stycznia 1998 r. studia wyższe na kierunku rehabilitacja ruchowa lub rehabilitacja i uzyskała tytuł magistra na tym kierunku,
3. rozpoczęła przed dniem 1 stycznia 1998 r. studia wyższe w Akademii Wychowania Fizycznego i uzyskała tytuł magistra oraz ukończyła specjalizację I lub II stopnia w dziedzinie rehabilitacji ruchowej,
4. rozpoczęła przed dniem 1 stycznia 1980 r. studia wyższe na kierunku wychowanie fizyczne i uzyskała tytuł magistra na tym kierunku oraz ukończyła w ramach studiów dwuletnią specjalizację z zakresu gimnastyki leczniczej lub rehabilitacji ruchowej, potwierdzoną legitymacją instruktora rehabilitacji ruchowej lub gimnastyki leczniczej,
5. rozpoczęła przed dniem 1 stycznia 1980 r. studia wyższe na kierunku wychowanie fizyczne i uzyskała tytuł magistra na tym kierunku oraz ukończyła trzymiesięczny kurs specjalizacyjny z rehabilitacji,
6. ukończyła szkołę policealną publiczną lub niepubliczną o uprawnieniach szkoły publicznej i uzyskała tytułu zawodowy technik fizjoterapii,
7. rozpoczęła po dniu 30 września 2012 r. studia wyższe z zakresu fizjoterapii obejmujące co najmniej 2435 godzin kształcenia w zakresie fizjoterapii i uzyskała tytuł licencjata lub dodatkowo co najmniej 1440 godzin kształcenia w zakresie fizjoterapii i uzyskała tytuł magistra

‒ zwana dalej osobą prowadzącą fizjoterapię.

Odnosząc przedstawione we wniosku okoliczności do obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że w zakresie świadczonych usług wstępu na zajęcia z: rehabilitacji w wodzie; rehabilitacji dorosłych i dzieci na sali; gimnastyki korekcyjnej w wodzie oraz zajęcia gimnastyki korekcyjnej na sali – prowadzonych przez rehabilitanta (osobę wykonującą zawód medyczny w rozumieniu ustawy o działalności leczniczej) zostanie spełniona również przesłanka podmiotowa.

Zatem, w zakresie świadczonych usług:

• rehabilitacji w wodzie;
• rehabilitacji dorosłych i dzieci na sali;
• gimnastyki korekcyjnej w wodzie;
• gimnastyki korekcyjnej na sali,

spełniona jest zarówno przesłanka podmiotowa, jak i przedmiotowa wynikającą z treści art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy, gdyż świadczone usługi – jak wynika z wniosku – mają służyć poprawie zdrowia oraz wykonywane są przez osobę wykonującą zawód medyczny w rozumieniu ustawy o działalności leczniczej, a więc osobę uprawnioną na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych.

Reasumując, usługi wstępu na zajęcia: rehabilitacji w wodzie; rehabilitacji dorosłych i dzieci na sali; gimnastyki korekcyjnej w wodzie oraz zajęcia gimnastyki korekcyjnej na sali, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Tut. Organ informuje, że wniosek w pozostałych zakresach został rozpatrzony w odrębnych pismach.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.