Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.119.2017.2.JKu
z 23 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z daty wpływu – 9 maja 2017 r., uzupełnionym 7 czerwca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych wystawienia weksla – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 maja 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych wystawienia weksla.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 30 maja 2017 r. znak: 0111-KDIB4.4014.119.2017.1.JKu wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 7 czerwca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w kwietniu 2017 r. wystawiła weksel własny na rzecz kupującego na określoną kwotę pieniężną, stanowiącą wartość nominalną weksla. Wartość ta wynosiła 160.000 zł. W zamian Wnioskodawczyni otrzymała kwotę pieniężną równą wartości nominalnej weksla, to jest 160.000 zł, przelewem na konto osobiste. W momencie wykupu w przyszłości, Wnioskodawczyni zobowiązana będzie do zapłaty wartości nominalnej weksla.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wystawienie przez Wnioskodawczynię weksla własnego oraz zapłacenie Wnioskodawczyni za wystawiony weksel powoduje po stronie wystawcy obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, czynność wystawiania weksla nie została wymieniona w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, a zatem nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Wnioskodawczyni, przywołując art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wskazała czynności podlegające opodatkowaniu tym podatkiem zaznaczając również, że ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Szczegółowe określenie zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył z opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu, nawet gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same, bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

Podstawę prawną obrotu wekslami regulują przepisy prawa wekslowego. Zgodnie z przepisami tej ustawy, weksel jest dokumentem stanowiącym bezwarunkowe zobowiązanie do zapłaty określonej osobie, w określonym terminie i miejscu, przez wystawcę weksla lub osobę przez niego wskazaną, określonej na wekslu sumy pieniędzy.

W ocenie Wnioskodawczyni, wystawienie weksla własnego oraz sama zapłata za wystawiony weksel, w świetle przepisów o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w zakresie tego podatku po stronie wystawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150), podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. (uchylona),
4. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
5. umowy dożywocia,
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
7. (uchylona),
8. ustanowienie hipoteki,
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
11. umowy spółki.
    
    

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają także zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4 oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2 ( art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Jeżeli dana czynność nie została wymieniona w ustawowym katalogu, nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem nawet, jeśli wywołuje skutki gospodarcze takie same lub podobne do tych, które zostały w katalogu wymienione. Podkreślić jednak należy, że o podleganiu danej czynności opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikację pod względem prawnym.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni w kwietniu 2017 r. wystawiła weksel własny na rzecz kupującego na określoną kwotę pieniężną, stanowiącą wartość nominalną weksla. Wartość ta wynosiła 160.000 zł. W zamian Wnioskodawczyni otrzymała kwotę pieniężną równą wartości nominalnej weksla, to jest 160.000 zł, przelewem na konto osobiste. W momencie wykupu w przyszłości, Wnioskodawczyni zobowiązana będzie do zapłaty wartości nominalnej weksla.

Przenosząc opisany stan faktyczny na grunt przywołanych przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stwierdzić należy, że samo wystawienie weksla i otrzymanie zapłaty przez remitenta za niego nie jest czynnością wymienioną w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, a zatem wystawienie weksla, o ile następuje zgodnie z przepisami prawa wekslowego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych mogą podlegać natomiast czynności cywilnoprawne, w związku z zawarciem których wystawiony jest weksel, o ile są to czynności wymienione w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni wystawiła weksel własny, o wartości nominalnej opiewającej na określoną kwotę pieniężną, na rzecz kupującego. W związku z wystawieniem weksla Wnioskodawczyni otrzymała kwotę pieniężną równą wartości nominalnej weksla. A w sytuacji, gdy weksel zostanie przedstawiony do wykupu, Wnioskodawca wpłaci kwotę nominalną weksla.

Podstawę prawną obrotu wekslami regulują przepisy ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe (Dz.U. 2016 r., poz. 160, ze zm.). Zgodnie z przepisami tej ustawy, weksel jest dokumentem stanowiącym bezwarunkowe zobowiązanie do zapłaty określonej osobie, w określonym terminie i miejscu przez wystawcę weksla lub osobę przez niego wskazaną, określonej na wekslu sumy pieniędzy.

Wystawiający weksel przyjmuje na siebie odpowiedzialność za to, że zapłaci sumę wymienioną na wekslu. Tak rozumiane zobowiązanie wekslowe ma charakter bezwarunkowy, samodzielny, solidarny osób, które go podpisały i abstrakcyjny (por. Ignacy Rosenbluth – Prawo wekslowe komentarz, Wyd. PiaPrint s.c. Warszawa 1994 r., str. 11). Rozumiany w ten sposób weksel pełni funkcję płatniczą, kredytową, obiegową, gwarancyjną, refinansową (por. Izabela Heropolitańska – op. Cit. Str. 13-14).

Weksel własny (czyli taki jak wskazany we wniosku) określany jest inaczej jako suchy, prosty, sola. Weksel ten jest papierem wartościowym sporządzonym w formie ściśle określonej przez prawo wekslowe, zawierającym bezwarunkowe przyrzeczenie wystawcy zapłacenia określonej sumy pieniężnej we wskazanym miejscu i czasie oraz stwarzającym odpowiedzialność osób na nim podpisanych. Ustawowa treść weksla własnego wskazana w art. 101 pkt 1-7 Prawa wekslowego obejmuje: nazwę „weksel” w samym tekście dokumentu, w języku, w jakim go wystawiono; polecenie bezwarunkowe zapłacenia oznaczonej sumy pieniężnej; nazwisko osoby, która ma zapłacić (trasata); oznaczenie terminu płatności; oznaczenie miejsca płatności; nazwisko osoby, na której rzecz lub na której zlecenie zapłata ma być dokonana; oznaczenie daty i miejsca wystawienia weksla; podpis wystawcy weksla.

Należy zauważyć, że weksel własny jest papierem wartościowym, posiadającym części składowe ściśle przez prawo wekslowe przepisane, w którym wystawca dokumentu sam przyrzeka zapłatę sumy wekslowej. Wystawiając weksel własny wystawca przyjmuje odpowiedzialność za zapłatę sumy wekslowej, tj. za to, że sam ją zapłaci.

Zobowiązanie wekslowe odrywa się od sytuacji faktycznej, która była podstawą wystawienia i wręczenia weksla, nabierając charakteru samodzielnego i abstrakcyjnego, tj. oderwanego od podstawy gospodarczej, która spowodowała jego wystawienie.

Okoliczność, że zobowiązanie wekslowe jest abstrakcyjne nie oznacza jednak, że nie istniała podstawa gospodarcza wystawienia weksla. Weksel pełni różne funkcje gospodarcze, np. może być środkiem płatniczym spełniającym w pewnym sensie funkcję surogatu pieniądza (zapłata wekslem za towar), może również spełniać funkcję kredytową pozwalającą na dokonywanie różnorodnych transakcji bez konieczności natychmiastowej zapłaty gotówką albo funkcję gwarancyjną jako zabezpieczenie spłaty kredytu, pożyczki.

W kontekście powyższych wyjaśnień należy podkreślić, że jeżeli wystawienie weksla łączy się z czynnością cywilnoprawną wynikającą z podstawy gospodarczej wystawienia weksla, czyli pierwotnej przyczyny wystawienia tego weksla, to chociaż samo wystawienie weksla nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, podatkowi temu może jednak podlegać pierwotna czynność cywilnoprawna, o ile jest jedną z czynności wymienionych w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jeżeli więc zawierana jest umowa, na podstawie której wypłacono pieniądze (będąca przyczyną gospodarczą wystawienia weksla własnego) i umowa ta nosi w świetle odrębnych przepisów (niebędących przepisami prawa podatkowego) znamiona którejkolwiek z umów wymienionych w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, wówczas umowa ta będzie opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Jeżeli natomiast zawarta między stronami umowa nie nosi znamion umów wymienionych w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych, w szczególności umowy pożyczki, powyższe uregulowania nie znajdują zastosowania.

Z treści wniosku nie wynika, żeby wystawienie weksla wiązało się z zawarciem umowy lub porozumienia. Ma więc rację Wnioskodawczyni, że samo wystawienie weksla własnego oraz sama zapłata za wystawiony weksel nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

W zakresie przedmiotowym analizowanej ustawy nie są wymienione czynności cywilnoprawne związane z wystawieniem weksli jako podlegające opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Jeżeli jednak czynności związane z wystawieniem weksla nosiły znamiona czynności określonych w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (czyli np. dotyczy zaciągnięcia pożyczki), to wówczas rodzą dla Wnioskodawczyni skutki podatkowe pod warunkiem, że to na Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 4 przedmiotowej ustawy, ciążył obowiązek podatkowy (czyli np. Wnioskodawczyni zaciągnęła pożyczkę).

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Jednocześnie wskazuje się, iż organ interpretacyjny rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w granicach zdarzenia przedstawionego we wniosku przez Wnioskodawcę. Organ nie ocenia zgodności opisu zdarzenia sformułowanego we wniosku z rzeczywistością. Jeżeli zdarzenie przedstawione we wniosku nie odpowiada rzeczywistości, interpretacja nie wywołuje skutków prawnych, nie stanowi ochrony prawnej wynikającej z wydanego rozstrzygnięcia. Organ interpretacyjny opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego, natomiast rzeczywisty stan może zostać ustalony jedynie w postępowaniu podatkowym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.