INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Uniwersytetu, przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2011 r. (data wpływu 2 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług polegających na odpłatnym udzielaniu zgody na wykorzystywanie reprodukcji własnych zbiorów bibliotecznych w publikacjach wydawanych przez podmioty trzecie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług polegających na odpłatnym udzielaniu zgody na wykorzystywanie reprodukcji własnych zbiorów bibliotecznych w publikacjach wydawanych przez podmioty trzecie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – Uniwersytet (dalej Uczelnia) udziela odpłatnie zgody na wykorzystywanie reprodukcji własnych zbiorów bibliotecznych – posiadanych w ramach Biblioteki Uniwersyteckiej – w publikacjach wydawanych przez podmioty trzecie. Wysokość opłaty uzależniona jest od wartości historycznej materiałów bibliotecznych, stanu ich zachowania, techniki reprodukcji oraz wielkości nakładu w jakiej publikacja zostanie wydana. Przy planowanym wznowieniu nakładu nabywca zobowiązany jest poinformować o tym fakcie Uczelnię i wnieść kolejną opłatę za prawo do jednorazowej publikacji w ramach jednego nakładu.

Jednocześnie Uniwersytet wskazuje, iż celem Uczelni nie jest osiąganie zysków z prowadzonej działalności, ale realizacja nałożonych prawem oraz wynikających ze statutu obowiązków, w tym wynikających z art. 13 pkt 5 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, tj.: upowszechnianie i pomnażanie osiągnięć nauki, kultury narodowej i techniki, w tym poprzez gromadzenie i udostępnianie zbiorów bibliotecznych i informacyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy usługi polegające na odpłatnym udzieleniu zgody na wykorzystywanie reprodukcji własnych zbiorów bibliotecznych w publikacjach wydawanych przez podmioty trzecie opodatkowane są stawką VAT „zwolnione”...

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione w stanie faktycznym usługi polegające na odpłatnym udzieleniu zgody na wykorzystywanie reprodukcji własnych zbiorów bibliotecznych w publikacjach wydawanych przez podmioty trzecie, opodatkowane są stawką VAT „zwolnione”.

Uzasadnienie własnego stanowiska

W ocenie Uniwersytetu, wymienione w stanie faktycznym usługi podlegają zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT. Zdaniem Uczelni, do wyżej wymienionych usług możliwe jest zastosowanie powyżej wymienionego przepisu z uwagi, iż wymienione usługi, w tym dla celów rozliczenia VAT, są usługami w zakresie kultury. Od dnia 1 stycznia 2011 r. o zwolnieniu nie decyduje już klasyfikacja statystyczna wykonywanych usług, a zakres zwolnień wynika bezpośrednio z brzmienia przepisu. Zgodnie z brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 33, zwolnione z VAT są m.in. usługi kulturalne świadczone przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym Usługi w zakresie kultury znajdują się więc w katalogu usług, które korzystają ze zwolnienia podmiotowo-przedmiotowego.

Z brzmienia powołanego przepisu wynika, iż warunkiem podmiotowym zwolnienia jest posiadanie przez podmiot świadczący takie usługi przymiotu podmiotu prawa publicznego lub też podmiot taki powinien być inną instytucją uznaną na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym.

Zdaniem Wnioskodawcy, uczelnia publiczna działająca w oparciu o ustawę z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym, spełnia przesłanki pozwalające stwierdzić, iż jest ona podmiotem prawa publicznego. Nie ulega wątpliwości, że uczelnie takie są jednostkami sektora finansów publicznych powołanymi do realizacji zadań publicznych, a w szczególności przyjętego przez państwo zobowiązania do zapewnienia obywatelom, wynikającego z Konstytucji, prawa do edukacji.

Potwierdza to m.in. wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 26 marca 2010 r. – sygn. akt I SA/Wr 157/10, który wprawdzie dotyczył innej kwestii podatkowej, ale WSA stwierdził w nim m.in. „nie budzi wątpliwości Sądu, iż wnioskodawca spełnia pierwszą z wyżej wymienionych przesłanek, gdyż państwowej szkole wyższej można przypisać przymiot podmiotu prawa publicznego”.

Uczelnia spełnia też przesłankę podmiotową uzależniającą możliwość zastosowania zwolnienia z VAT od uznania go za instytucję o charakterze kulturalnym. Zgodnie z treścią ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tekst jednolity Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123 ze zm.), formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury. Osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, których podstawowym celem statutowym nie jest prowadzenie działalności kulturalnej, mogą prowadzić taką działalność w szczególności w formie klubów, świetlic, domów kultury i bibliotek. Zgodnie z tym przepisem jedną z form działalności kulturalnej może być prowadzenie biblioteki – taką działalność Uniwersytet prowadzi właśnie poprzez swoją wewnętrzną jednostkę organizacyjną – Bibliotekę Uniwersytecką.

Uniwersytet spełnia też przesłankę przedmiotową uzależniającą możliwość zastosowania zwolnienia z VAT od uznania świadczonych usług, opisanych w przedstawionym stanie faktycznym, za usługi w zakresie kultury.

Z powyższym wiąże się konieczność zdefiniowania usługi kulturalnej. Z uwagi na brak definicji kultury w prawie podatkowym oceniając dane świadczenie w tym zakresie odnieść się można m.in. do znaczenia słownikowego. Można więc przyjąć, zgodnie z jedną z wielu definicji, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny nauki i sztuki, funkcjonujących w postaci np.: dzieł o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym. Natomiast przymiotnik „kulturalny” oznacza „związany z kulturą, odnoszący się do kultury”. W takim znaczeniu czynności wymienione w opisanym stanie faktycznym związane są z kulturą, z uwagi na to, iż podstawowym celem tych usług – odpłatnego wyrażenia zgody na publikację materiałów należących do Biblioteki Uniwersyteckiej, czy szerzej Uniwersytetu – jest udostępnienie treści o charakterze kulturalnym szerszemu gronu odbiorców poprzez ich zamieszczenie w wydawanej przez podmiot trzeci publikacji.

Dodatkowym argumentem przemawiającym za uznaniem usług bibliotek za usługi kulturalne jest ich przyporządkowanie do właściwego grupowania PKWiU. Usługi bibliotek przyporządkowane są bowiem do grupowania 91.01.1, które wchodzi w skład grupowania 91 o nazwie „usługi bibliotek, archiwów, muzeów oraz pozostałe usługi w zakresie kultury”. Nie budzi więc wątpliwości, iż na gruncie PKWiU, ww. usługi traktowane są jako usługi kulturalne.

Należy też zauważyć, iż zgodnie z art. 13 pkt 5 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, jednym z zadań nałożonych przez prawo na uczelnie publiczne jest upowszechnianie i pomnażanie osiągnięć nauki, kultury narodowej i techniki, w tym poprzez gromadzenie i udostępnianie zbiorów bibliotecznych i informacyjnych. Z tego wynika, iż prowadzona przez Uniwersytet działalność (opisana w stanie faktycznym) polegająca na udostępnianiu w różnych formach zasobów bibliotecznych, jest upowszechnianiem kultury narodowej. Działalność taka jest zatem niewątpliwie działalnością w zakresie kultury, jest nią bowiem m.in. gromadzenie i udostępnianie zbiorów bibliotecznych i informacyjnych.

Możliwość zastosowania zwolnienia uzależniona jest od jeszcze jednego warunku. Aby móc zastosować zwolnienie z VAT do analizowanych świadczeń podmioty wykonujące działalność kulturalną (przesłanka ta odnosi się do podmiotów posiadających przymiot „podmiotu prawa publicznego”) nie mogą osiągać w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia mają być one przeznaczane na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług. Również powyższa przesłanka jest przez Uniwersytet spełniona – celem Uczelni nie jest osiąganie zysków z prowadzonej działalności, ale realizacja nałożonych prawem oraz wynikających ze statutu obowiązków, w tym obowiązków wynikających z art. 13 pkt 5 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, tj.: upowszechnianie i pomnażanie osiągnięć nauki, kultury narodowej i techniki, w tym poprzez gromadzenie i udostępnianie zbiorów bibliotecznych i informacyjnych.

Podsumowanie

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione w stanie faktycznym usługi, wykonywane przez Uczelnię, są obecnie, tj. w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, opodatkowane stawką VAT „zwolnione”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz.1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w świetle art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Należy zaznaczyć, że w oparciu o przepis art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

Jednakże, w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a nawet zwolnień od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

I tak, art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy stanowi, iż zwalnia od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Z powyższego wynika, iż ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy korzystać mogą jedynie:

• podmioty prawa publicznego;
• podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym, wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej;
• indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
  
  

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług (art. 43 ust. 18 ustawy).

Zgodnie z art. 43 ust. 19 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
2. wstępu:
   1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
   2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
   3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
3. wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
4. usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
5. działalności agencji informacyjnych;
6. usług wydawniczych;
7. usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
8. usług ochrony praw.
   
   

A zatem, usługi kulturalne świadczone przez podmioty wymienione w art. 43 ust 1 pkt 33 lit. a ustawy, są zwolnione od podatku VAT pod warunkiem, że podmioty te nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług (art. 43 ust. 18 ustawy o VAT). Ponadto, zwolnieniu od podatku podlegać będzie również dostawa towarów ściśle związana z usługami kulturalnymi, dokonywana przez wskazane wyżej podmioty (tj. określone w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy), przy czym zwolnieniu nie będzie podlegała dostawa towarów i świadczenie usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej lub ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia (art. 43 ust. 17 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca – Uniwersytet – udziela odpłatnie zgody na wykorzystywanie reprodukcji własnych zbiorów bibliotecznych posiadanych w ramach Biblioteki Uniwersyteckiej, w publikacjach wydawanych przez podmioty trzecie. Wysokość opłaty uzależniona jest od wartości historycznej materiałów bibliotecznych, stanu ich zachowania, techniki reprodukcji oraz wielkości nakładu w jakiej publikacja zostanie wydana. Jak wskazał Uniwersytet, celem Uczelni nie jest osiąganie zysków z prowadzonej działalności, ale realizacja nałożonych prawem oraz wynikających ze statutu obowiązków, w tym wynikających z art. 13 ust. 1 pkt 5 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, tj.: upowszechnianie i pomnażanie osiągnięć nauki, kultury narodowej i techniki, w tym poprzez gromadzenie i udostępnianie zbiorów bibliotecznych i informacyjnych.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (t. j. Dz. U. Nr 164, poz. 1365 ze zm.), podstawowymi zadaniami uczelni, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, są:

1. kształcenie studentów w celu zdobywania i uzupełniania wiedzy oraz umiejętności niezbędnych w pracy zawodowej;
2. wychowywanie studentów w poczuciu odpowiedzialności za państwo polskie, za umacnianie zasad demokracji i poszanowanie praw człowieka;
3. prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych oraz świadczenie usług badawczych;
4. kształcenie i promowanie kadr naukowych;
5. upowszechnianie i pomnażanie osiągnięć nauki, kultury narodowej i techniki, w tym poprzez gromadzenie i udostępnianie zbiorów bibliotecznych i informacyjnych;
6. prowadzenie studiów podyplomowych, kursów i szkoleń w celu kształcenia nowych umiejętności niezbędnych na rynku pracy w systemie uczenia się przez całe życie;
7. stwarzanie warunków do rozwoju kultury fizycznej studentów;
8. działanie na rzecz społeczności lokalnych i regionalnych;
9. stwarzanie osobom niepełnosprawnym warunków do pełnego udziału w procesie kształcenia i w badaniach naukowych.
   
   

Zgodnie zaś z art. 88 ust. 1 cyt. ustawy, w uczelni działa system biblioteczno-informacyjny, którego podstawę stanowi biblioteka. Organizację i funkcjonowanie systemu biblioteczno -informacyjnego uczelni, w tym zasady korzystania z niego przez osoby niebędące pracownikami, doktorantami lub studentami uczelni, określa statut.

Jak wskazał Wnioskodawca, jest on Uniwersytetem – czyli podmiotem prawa publicznego, prowadzącym w swojej strukturze Bibliotekę Uniwersytecką. A zatem, Zainteresowany spełnia przesłankę podmiotową do zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy.

W następnej kolejności należy zbadać, czy usługi świadczone przez Wnioskodawcę, a opisane we wniosku, wypełniają przesłankę przedmiotową do zastosowania zwolnienia. Jak wynika bowiem z wyżej przytoczonego art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zwalnia się z podatku usługi kulturalne (…).

Należy wskazać, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie podaje definicji pojęcia „usług kulturalnych”. Jego znaczenie należy zatem ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, iż pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp. Natomiast kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową – ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp.” (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999).

Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982).

Zgodnie z internetowym Słownikiem języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN SA (http://sjp.pwn.pl), kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”. Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności. Takie rozumienie pojęcia „kultura” ma jednak niewielkie znaczenie praktyczne, a już w szczególności nie spełni swojej funkcji w procesie interpretacji prawa podatkowego. Zgodnie zatem z regułami wykładni prawa, w sytuacji gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgnięcie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. Wykładnia systemowa pozwala nam na ustalenie zakresu rozumienia pojęcia w znaczeniu w jakim posługują się nim inne akty prawne należące do systemu prawa (wykładnia systemowa zewnętrzna). W tym celu należy sięgnąć do ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, tj. ustawy z dnia 25 października 1997 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123 ze zm.) oraz ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o bibliotekach (Dz. U. Nr 85, poz. 539 ze zm.).

Co prawda definicja działalności kulturalnej w języku prawnym, skonstruowana w oparciu o powyższe akty prawne nie będzie pełna, jednak pozwoli na sprecyzowanie terminów „kultura” oraz „usługi kulturalne” na potrzeby niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury (art. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 3 ust. 2 cyt. ustawy, działalność kulturalna instytucji kultury określona w art. 1 ust. 1 nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów.

Z powyższego niewątpliwie wynika, że biblioteka jest jedną z form organizacyjnych działalności kulturalnej.

Natomiast z art. 2 ustawy o bibliotekach wynika, iż w zakresie nie uregulowanym ustawą do bibliotek stosuje się odpowiednio przepisy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej

Biblioteki i ich zbiory stanowią dobro narodowe oraz służą zachowaniu dziedzictwa narodowego. Biblioteki organizują i zapewniają dostęp do zasobów dorobku nauki i kultury polskiej oraz światowej (art. 3 ust. 1 ww. ustawy).

Do podstawowych zadań bibliotek, zgodnie z art. 4 ust. 1 cyt. ustawy należy:

1. gromadzenie, opracowywanie, przechowywanie i ochrona materiałów bibliotecznych,
2. obsługa użytkowników, przede wszystkim udostępnianie zbiorów oraz prowadzenie działalności informacyjnej, zwłaszcza informowanie o zbiorach własnych, innych bibliotek, muzeów i ośrodków informacji naukowej, a także współdziałanie z archiwami w tym zakresie.

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy o bibliotekach, do zadań bibliotek może ponadto należeć prowadzenie działalności bibliograficznej, dokumentacyjnej, naukowo-badawczej, wydawniczej, edukacyjnej, popularyzatorskiej i instrukcyjno-metodycznej.

Materiałami bibliotecznymi, w oparciu o art. 5 ww. ustawy, są w szczególności dokumenty zawierające utrwalony wyraz myśli ludzkiej, przeznaczone do rozpowszechniania, niezależnie od nośnika fizycznego i sposobu zapisu treści, a zwłaszcza: dokumenty graficzne (piśmiennicze, kartograficzne, ikonograficzne i muzyczne), dźwiękowe, wizualne, audiowizualne i elektroniczne.

Na podstawie art. 14 ust. 1 powołanej ustawy, usługi bibliotek, których organizatorami są podmioty określone w art. 8 ust. 2, są ogólnie dostępne i bezpłatne, z zastrzeżeniem ust. 2.

Na mocy art. 14 ust. 2 cyt. ustawy, opłaty mogą być pobierane:

1. za usługi informacyjne, bibliograficzne, reprograficzne oraz wypożyczenia między biblioteczne,
2. za wypożyczenia materiałów audiowizualnych,
3. w formie kaucji za wypożyczone materiały biblioteczne,
4. za niezwrócenie w terminie wypożyczonych materiałów bibliotecznych,
5. za uszkodzenie, zniszczenie lub niezwrócenie materiałów bibliotecznych.

Z wniosku wynika, iż Uczelnia pobiera opłaty za udzielenie zgody na wykorzystywanie reprodukcji własnych zbiorów bibliotecznych w publikacjach wydawanych przez podmioty trzecie. Celem Wnioskodawcy nie jest osiąganie zysków z prowadzonej działalności, ale realizacja nałożonych prawem oraz wynikających ze statutu obowiązków, w tym wynikających z art. 13 ust. pkt 5 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym; tj.: upowszechnianie i pomnażanie osiągnięć nauki, kultury narodowej i techniki, w tym poprzez gromadzenie i udostępnienie zbiorów bibliotecznych i informacyjnych. Jak wskazała Uczelnia, spełnia ona przesłanki pozwalające stwierdzić, iż jest ona podmiotem prawa publicznego, a poza tym jest instytucją o charakterze kulturalnym. Ponadto, prowadzona przez Wnioskodawcę działalność polegająca na udostępnianiu w różnych formach zasobów bibliotecznych, jest upowszechnianiem kultury narodowej – a zatem, działalność ta jest niewątpliwie działalnością w zakresie kultury, bo jest nią m.in. gromadzenie i udostępnianie zbiorów bibliotecznych i informacyjnych.

A zatem, w oparciu o powyższą analizę stwierdzić należy, że do usług kulturalnych zaliczyć można świadczone przez Wnioskodawcę usługi przedstawione w stanie faktycznym. Bowiem powyższe usługi mieszczą się w pojęciu działalności kulturalnej, polegającej na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż usługi polegające na odpłatnym udzieleniu zgody na wykorzystywanie reprodukcji własnych zbiorów bibliotecznych w publikacjach wydawanych przez podmioty trzecie, podlegają zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.