Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/4511-694/15-2/JR
z 29 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) w związku z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1649) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2015 r. (data wpływu 2 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W lipcu 2015 r. na podstawie umowy darowizny Wnioskodawca otrzymał od rodziców udział w prawie własności nieruchomości (w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość). Wspólnie z pozostałymi jej współwłaścicielami (rodzeństwem) zamierza ją sprzedać przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Udział Wnioskodawcy w prawie własności darowanej nieruchomości wynosi 1/3 i wchodził do Jego majątku odrębnego.

Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim z ustrojem ustawowym (wspólność majątkowa małżeńska).

Uzyskaną z tytułu sprzedaży udziału w prawie własności nieruchomości swoją część przychodu Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na spłatę dwóch kredytów hipotecznych zaciągniętych wspólnie tj. przez Wnioskodawcę i Jego żonę, w celu zakupu dwóch mieszkań, stanowiących odrębną własność, posadowionych na jednym piętrze w budynku wielolokalowym oraz fizycznie i faktycznie ze sobą połączonych. Prawo własności obydwu mieszkań wchodzi do majątku wspólnego małżonków (Wnioskodawcy i Jego żony). Kredyty hipoteczne zostały zaciągnięte wspólnie przez małżonków (tj. za spłatę kredytów małżeństwo jest zobowiązane solidarne). Mieszkania te zostały nabyte i fizycznie połączone w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy, Jego żony i córki. Wnioskodawca zamierza wraz z żoną i córką wprowadzić się do połączonych ze sobą fizycznie mieszkań na początku 2016 r., z uwagi na trwające prace remontowo i wykończeniowe.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że jest właścicielem innej nieruchomości lokalowej, która wchodzi do Jego majątku odrębnego. Mieszkanie obecnie służy zaspokajaniu własnych celów mieszkaniowych (Wnioskodawcy i Jego rodziny), jednak do końca bieżącego roku zamierza On wyprowadzić się z lokalu wchodzącego do Jego majątku odrębnego i wprowadzić się do mieszkań fizycznie połączonych, wchodzących do majątku wspólnego. Mieszkanie, w którym zamieszkuje obecnie przeznaczy na cele inwestycyjne (pod najem).

Ponadto Wnioskodawca jest w udziale 1/3 współwłaścicielem:

• nieruchomości gruntowej ….,
  

• nieruchomości lokalowej …. oraz
  

• domu jednorodzinnego ….., w którym mieszkają rodzice Wnioskodawcy (mają prawo dożywocia).
  
  

Żadna z wyżej wymienionych nieruchomości, nie służy i nie będzie służyć zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy. Pozostałymi współwłaścicielami nieruchomości wymienionych powyżej pozostaje rodzeństwo Wnioskodawcy.

Przychód ze sprzedaży udziału w prawie własności darowanej Mu nieruchomości zostałby spożytkowany na wskazany wyżej cel, tj. spłatę kredytów hipotecznych, w ciągu dwóch lat, począwszy od dnia odpłatnego zbycia udziału w prawie własności darowanej nieruchomości, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych, przeznaczając przychód ze sprzedaży udziału w prawie własności nieruchomości darowanego Mu mieszkania na spłatę dwóch kredytów hipotecznych, które zostały zaciągnięte celem nabycia dwóch formalnie odrębnych, lecz fizycznie połączonych ze sobą nieruchomości, które służyć będą do zaspokajania własnych celów mieszkaniowych, biorąc pod uwagę fakt, że Wnioskodawca jest zobowiązany do spłaty kredytów solidarnie z Jego żoną (są współdłużnikami solidarnymi), a mieszkania wchodzą w skład majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską oraz fakt, że Wnioskodawca jest właścicielem innych nieruchomości (które nie służą Jego celom mieszkaniowym)?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie On mógł skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na następujące okoliczności.

Mieszkania wchodzące do majątku wspólnego w praktyce stanowią jedną całość i łącznie będą służyły zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy. Mieszkania te usytuowane są w jednym budynku wielolokalowym, obok siebie na tej samej kondygnacji (piętrze) i zostały ze sobą fizycznie połączone w taki sposób, że nadają się do prowadzenia wyłącznie jednego gospodarstwa domowego (poprzez przekucie ściany znajdującej się na ich styku). Oba mieszkania, mimo że stanowią odrębne nieruchomości lokalowe, stanowią całość funkcjonalną i użytkową. Po zakończeniu prac remontowych i wykończeniowych Wnioskodawca zamieszka w nich wraz z żoną i córką, a połączone mieszkania spełnią funkcję (cel) tzw. „dachu nad głową”. Proces połączenia mieszkań zakończy się zamknięciem dwóch ksiąg wieczystych, a następnie założeniem jednej księgi dla nowo powstałego lokalu.

Kredyty na zakup dwóch połączonych ze sobą fizycznie mieszkań zostały zaciągnięte przez Wnioskodawcę i przez Jego żonę. Wnioskodawca wraz z żoną są współdłużnikami solidarnymi. Z istoty solidarnej odpowiedzialności dłużników wynika, że aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani.

Tym samym, Wnioskodawca uważa, że spełnione zostały przesłanki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (kredyt został zaciągnięty przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia przez podatnika na nabycie dwóch lokali mieszkalnych, stanowiących odrębne nieruchomości, które w istocie oraz funkcjonalnie (po fizycznym połączeniu stanowią jedno mieszkanie - dach nad głową).

Poprzez połączenie, dwie nieruchomości lokalowe, dla których prowadzone są odrębne księgi wieczyste służą zaspokojeniu własnych celów mieszkaniowych Wnioskodawcy. Możliwość spłaty obydwu kredytów wynika z solidarnej odpowiedzialności za ich spłatę oraz z uwagi na fakt, że prawo własności obydwu lokali wchodzi w skład wspólności majątkowej małżeńskiej.

Wnioskodawca wskazuje, że Jego stanowisko potwierdza interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 29 sierpnia 2014 r., Nr IPTPB2/415-353/14-4/KSM, w której wskazano, że nie ma przeszkód prawnych, aby przychód osiągnięty przez Wnioskodawczynię z tego tytułu stanowiący Jej majątek odrębny przeznaczony został na własne cele mieszkaniowe małżonków objętych wspólnością ustawową, tj. Wnioskodawczyni i Jej męża, tym samym korzystał ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Według Wnioskodawcy, takie samo stanowisko wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 8 lutego 2013 r., Nr ITPB2/415-1032/12/RS, który wskazał, że cel mieszkaniowy (...) zostanie spełniony w odniesieniu do całej kwoty wydatkowanej na zakup nieruchomości objętej wspólnością majątkową małżeńską, bowiem w tym przypadku bez znaczenia pozostaje fakt, że środki pochodzące z odpłatnego zbycia majątku odrębnego Wnioskodawczyni zostaną wydatkowane na zakup nieruchomości objętej współwłasnością małżeńską.

Podobnie przyjął w interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 sierpnia 2011 r., Nr IPPB2/415-524/11-4/MS1 stwierdzając, że skoro lokal mieszkalny, który zostanie sprzedany stanowi majątek odrębny Wnioskodawcy, a uzyskany ze sprzedaży tego lokalu przychód zostanie wydatkowany na spłatę kredytu zaciągniętego na cele mieszkaniowe, który stanowić będzie wspólny majątek dorobkowy małżonków, nie ma w tej sytuacji przeszkód prawnych, aby przychód ten korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się zaś do faktu, że aktualnie Wnioskodawca wykorzystuje na swoje cele mieszkaniowe inny lokal (który zostanie wynajęty) oraz jest właścicielem innych nieruchomości wskazuje, że zgodnie z treścią przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bez znaczenia pozostaje fakt, czy jest właścicielem innego lokalu mieszkalnego oraz współwłaścicielem innych nieruchomości. Istotnym jest, by przychody uzyskane ze zbycia nieruchomości zostały przeznaczone na własne cele mieszkaniowe.

Powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, potwierdzają wydane już interpretacje, dotyczące podobnego stanu faktycznego. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, w interpretacji indywidualnej z dnia 28 lipca 2015 r., Nr IBPB-2-2/4511-100/15/MM wskazał, że ustawodawca regulując omawiane zwolnienie, nie ograniczył wydatkowania przychodu z tytułu zbycia nieruchomości lub praw tylko do podatników, którzy nie będą posiadać innych nieruchomości niż nabyta lub wybudowana. Z punktu widzenia ustawodawcy istotne jest aby wydatkowanie przychodu było ukierunkowane na zrealizowanie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika. Innymi słowy podatnik, który uzyskał przychód ze sprzedaży nieruchomości lub praw może przeznaczyć go na zakup innej nieruchomości lub prawa, zachowując przy tym prawo do ww. zwolnienia, jednakże działanie takie ma służyć zaspokajaniu własnych potrzeb mieszkaniowych tego podatnika a nie innych osób. Podobnie wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w interpretacji indywidualnej z dnia 14 marca 2014 r., Nr ITPB2/415-1168/13/DSZ, który stwierdził, że ustawodawca regulując omawiane zwolnienie, nie ograniczył go do wydatkowania przychodu z tytułu zbycia nieruchomości lub praw przez podatników, którzy nie będą posiadać innych nieruchomości, niż nabyta lub wybudowana. Z punktu widzenia ustawodawcy istotne jest aby wydatkowanie przychodu było ukierunkowane na zrealizowanie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika. Innymi słowy podatnik, który uzyskał przychód ze sprzedaży nieruchomości lub praw może przeznaczyć go na zakup lub budowę innej nieruchomości lub prawa, uzyskując przy tym prawo do ww. zwolnienia, jednakże działanie takie ma służyć zaspokajaniu własnych potrzeb mieszkaniowych tego podatnika, a nie innych osób. Nieważne jest zatem, ile nieruchomości posiada już podatnik w chwili wydatkowania środków ze sprzedaży, ważne jest jedynie aby ten kolejny zakup lub budowa, służyły faktycznie zaspokajaniu jego potrzeb mieszkaniowych. Na Wnioskodawczyni spoczywał będzie obowiązek wykazania, że zakup opisanej we wniosku działki budowlanej, służyć będzie takiemu właśnie celowi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) – źródłem przychodu jest – z zastrzeżeniem ust. 2 – odpłatne zbycie m.in.:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego przepisu należy wyjaśnić, że w przypadku sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment i sposób nabycia tego udziału w lokalu.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w 2015 r. otrzymał w darowiźnie udział w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość. Obecnie Wnioskodawca wspólnie z pozostałymi współwłaścicielami zamierza lokal ten sprzedać.

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia należy stwierdzić, że odpłatne zbycie dokonane przed datą 31 grudnia 2020 r. ww. udziału w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość będzie podlegało opodatkowaniu, a oceniając skutki podatkowe tej sprzedaży należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością, np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości).

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ww. ustawy – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w art. 22 ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł – stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy – wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmować będzie taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

Dochód zwolniony należy zatem obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x W/P

gdzie:

D – dochód ze sprzedaży,

W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

P – przychód ze sprzedaży.

W sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy – za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,

2. wydatki poniesione na:
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)

- w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Dodatkowo ustawodawca w art. 21 ust. 29 ww. ustawy wskazuje, że w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Należy również wskazać, że przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30).

Innymi słowy, przepis ten zapobiega sytuacji, kiedy podatnik dwukrotnie odliczałby ten sam wydatek – raz jako poniesiony np. na zakup lokalu mieszkalnego, za drugim zaś razem jako wydatek na spłatę kredytu, który finansowałby ten właśnie zakup. W przepisie tym ustanowiono zatem zakaz dwukrotnego odliczania i korzystania z ulg w odniesieniu do tych samych wydatków.

Z treści art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy wyraźnie wynika, że wydatkiem poniesionym na cel mieszkaniowy może być spłata kredytu oraz odsetek od kredytu zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia na cel określony w art. 21 ust. 25 pkt 1.

Innymi słowy ważny jest moment uzyskania przychodu i poniesienia wydatku. Środki przeznaczone na ww. cele mieszkaniowe czyli m.in. na spłatę kredytu muszą pochodzić ze sprzedaży lokalu mieszkalnego. Istotne jest również, aby spłacany kredyt zaciągnięty był przed dniem uzyskania przychodu ze sprzedaży nieruchomości i aby kredyt ten zaciągnięty był przez osobę, która uzyskuje przychód ze sprzedaży. Wydatkowanie środków ma także służyć własnym celom mieszkaniowym podatnika.

Wnioskodawca we wniosku wskazał, że przychód uzyskany z tytułu przyszłej sprzedaży swojego udziału w prawie własności lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość zamierza przeznaczyć na spłatę dwóch kredytów hipotecznych zaciągniętych wspólnie z żoną, w celu zakupu dwóch mieszkań, stanowiących odrębną własność, posadowionych na jednym piętrze w budynku wielolokalowym oraz fizycznie i faktycznie ze sobą połączonych. Prawo własności obydwu mieszkań wchodzi do majątku wspólnego małżonków. Kredyty hipoteczne zostały zaciągnięte wspólnie przez małżonków. Mieszkania te zostały nabyte i fizycznie połączone w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy, Jego żony i córki. Wnioskodawca zamierza wraz z żoną i córką wprowadzić się do połączonych ze sobą fizycznie mieszkań na początku 2016 r., z uwagi na trwające prace remontowo i wykończeniowe.

Tak więc kredyty hipoteczne zostały zaciągnięte przed dniem uzyskania przychodu ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym. Należy ponadto zauważyć, że zarówno zaciągnięcie dwóch kredytów jak i zakup dwóch lokali mieszkalnych (które zostały ze sobą połączone) sfinansowanych zaciągniętymi kredytami nastąpiło w trakcie trwania wspólności ustawowej małżeńskiej pomiędzy Wnioskodawcą i Jego małżonką.

Podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z cytowanego art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym jest fakt wydatkowania począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie własne cele mieszkaniowe podatnika. Ze zwolnienia tego wypływa daleko idąca konsekwencja zawarta w stwierdzeniu „własne cele mieszkaniowe”. Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania ww. zwolnienia i dopisując ten przymiotnik podkreślił, że celem nadrzędnym jest zwolnienie tylko takiego przychodu, który wydatkowany zostanie na zaspokojenie „własnych celów mieszkaniowych”. Oznacza to, że w przypadku spłaty kredytów zaciągniętych na nabycie lokali mieszkalnych (które zostały połączone w jeden), w lokalu tym podatnik powinien realizować własne cele mieszkaniowe a więc mieszkać. Należy wyjaśnić, że samo poniesienie wydatku na nabycie lokalu mieszkalnego (spłatę kredytu zaciągniętego na to nabycie) nie świadczy jeszcze o tym, że została spełniona przesłanka skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania. Warunkiem zwolnienia podatkowego jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, według stanowiska prezentowanego w orzecznictwie i doktrynie, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”.

Natomiast aby ustalić, czy Wnioskodawca może jako wydatek poniesiony na realizację własnych celów mieszkaniowych rozliczyć środki ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym stanowiący odrębną nieruchomość – pomimo tego, że stanowił on wyłącznie majątek osobisty Wnioskodawcy – przeznaczone na spłatę dwóch kredytów zaciągniętych wspólnie z małżonką na zakup dwóch lokali mieszkalnych stanowiących odrębną własność (które zostały ze sobą połączone), należy odnieść się do regulacji ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej, zawartej w przepisach ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 583).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością – art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Jak wynika z art. 33 pkt 2 Kodeksu – do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy, należy stwierdzić, że jeżeli przychód z odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość (który to udział wchodził w skład majątku odrębnego Wnioskodawcy) w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpi odpłatne zbycie, zostanie w całości wydatkowany na spłatę dwóch kredytów mieszkaniowych zaciągniętych na nabycie dwóch lokali mieszkalnych (które zostały ze sobą połączone) do majątku wspólnego małżonków, to nie ma w tej sytuacji przeszkód prawnych, aby dochód korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod warunkiem, że Wnioskodawca będzie realizował w tym mieszkaniu własne cele mieszkaniowe. Przy czym nadmienić należy, że ważne jest aby Wnioskodawca w nim mieszkał (na tym polega realizacja własnych celów mieszkaniowych). Innymi słowy jeśli w rzeczywistości Wnioskodawca w zakupionych mieszkaniach, które zostały ze sobą połączone, nie będzie mieszkał, to wtedy zwolnienie nie będzie Wnioskodawcy przysługiwało, albowiem spłata kredytów nie będzie dotyczyć realizacji własnych celów mieszkaniowych.

Podkreślenia ponadto wymaga, że ustawodawca regulując omawiane zwolnienie, nie ograniczył go do wydatkowania przychodu z tytułu zbycia nieruchomości lub praw przez podatników, którzy nie będą posiadać innych nieruchomości niż nabyta lub wybudowana. Z punktu widzenia ustawodawcy istotne jest aby wydatkowanie przychodu było ukierunkowane na zrealizowanie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika. Nieważne jest zatem ile nieruchomości posiada już podatnik w chwili wydatkowania środków ze sprzedaży, ważne jest jedynie aby wydatkowanie środków służyły faktycznie zaspokajaniu jego potrzeb mieszkaniowych. Na Wnioskodawcy spoczywał będzie obowiązek wykazania, że spłata kredytów na zakup dwóch mieszkań (które zostały ze sobą połączone), służyć będzie takiemu właśnie celowi.

Dodać przy tym należy, że cel mieszkaniowy, o którym mowa powyżej zostanie spełniony w odniesieniu do całej kwoty wydatkowanej w wymaganym terminie na spłatę ww. kredytów, bowiem w tym przypadku bez znaczenia pozostaje fakt, że środki pochodzące ze sprzedaży majątku odrębnego Wnioskodawcy zostaną wydatkowane na spłatę kredytów zaciągniętych przez Wnioskodawcę wspólnie z małżonką na nabycie lokali mieszkalnych, które zostały ze sobą połączone, bowiem czynność ta będzie miała miejsce w czasie trwania związku małżeńskiego i istnienia między małżonkami ustawowej wspólności majątkowej. Zatem, w sytuacji gdy przychód ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość, zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe (spłatę kredytów mieszkaniowych), to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Podsumowując, Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku wydatkowania środków ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość, nabytego w darowiźnie do majątku odrębnego, na spłatę dwóch kredytów mieszkaniowych zaciągniętych na nabycie dwóch lokali mieszkalnych stanowiących odrębną własność, które są ze sobą połączone, o ile faktycznie Wnioskodawca w tym mieszkaniu będzie realizował własne cele mieszkaniowe. Przy czym celem mieszkaniowym będzie spłata kredytów dokonana od dnia odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość, a środki przeznaczone na spłatę kredytów muszą pochodzić ze sprzedaży nabytego w darowiźnie udziału w lokalu. Nie ma więc w tej sytuacji przeszkód prawnych, aby dochód w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ww. wymienione ulgi są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą.

Dodatkowo należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), a zatem wywiera skutki prawne w stosunku do tego podmiotu, do którego są skierowane. Niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy, jako osoby występującej z wnioskiem, natomiast nie chroni pozostałych współwłaścicieli.

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.