Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-1410/15-2/JK
z 28 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2015 r. (data wpływu 10 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego udostępniania miejsc parkingowych pracownikom – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego udostępniania miejsc parkingowych pracownikom.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka jest operatorem największej w Polsce płatnej telewizji platformy satelitarnej. Podstawową działalnością Spółki jest udostępnianie programów radiowych i telewizyjnych w ramach płatnych pakietów programowych (dalej również jako „usługi telewizyjne”). Ponadto, Spółka świadczy m.in. również odpłatne usługi telekomunikacyjne w zakresie usług dostępu do Internetu oraz usługi telefonii. W związku z prowadzoną działalnością Spółka jest właścicielem kilku budynków (biur) położonych w różnych miastach na terenie RP, przy których znajdują się parkingi oraz utwardzone place, na których istnieje możliwość parkowania, które to należą do infrastruktury firmy (dalej Parkingi). Parkingi udostępniane są w większości pracownikom, jak również klientom. Są to parkingi, bez wyznaczonych miejsc parkingowych konkretnym osobom, nie mniej jednak w przyszłości może się zdarzyć, że w celu zachowania porządku miejsca parkingowe będą przypisane konkretnym pracownikom.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne udostępnianie miejsc parkingowych należących do Spółki, stanowi przysporzenie majątkowe (świadczenie w naturze) dla pracownika, od którego należy pobrać podatek dochodowy w myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT)?

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego. Natomiast w zakresie zdarzenia przyszłego zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zdaniem Spółki, bezpłatne udostępnienie parkingu firmowego pracownikom nie jest nieodpłatnym świadczeniem rzeczowym dla pracownika i nie powoduje dla Spółki (płatnika) obowiązku doliczenia do przychodu pracownika równowartości tego świadczenia i poboru podatku z tego tytułu.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W katalogu źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu tym podatkiem ustawa wymienia w art. 10 ust. 1 pkt 1 jako źródło stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy. Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Ustawa PIT ponadto w art. 12 ust. 3 stanowi, że wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b. W myśl zaś art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Pojęcie „świadczeń nieodpłatnych” nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże zarówno w doktrynie i orzecznictwie sądowym definiowano przede wszystkim pojęcie świadczeń nieodpłatnych.

Istotą nieodpłatnego otrzymania jest więc brak świadczenia wzajemnego, co w konsekwencji wyraża się w zaistnieniu stanu, w którym po stronie przyjmującego dochodzi do zwiększenia aktywów bądź zmniejszenia pasywów.

Podobne stanowisko ukształtowało się w orzecznictwie. Dla przykładu w wyroku z 12 grudnia 2008 r. (sygn. akt II FSK 1361/07) Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że nieodpłatne świadczenie obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub też te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie mające konkretny wymiar majątkowy czy finansowy.

Zatem nieodpłatne świadczenie wiąże się z powstaniem przysporzenia majątkowego dla jednej strony (strona nie płaci za korzystanie z rzeczy, wykonanie usługi) oraz zmniejszenia aktywów, nie uzyskania przysporzenia przez drugą stronę.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że Spółka nie udostępnia swoim kosztem parkingu na rzecz pracowników. Parking ten jest elementem infrastruktury należącym do Spółki – zatem parking ten będzie funkcjonował bez względu na to, czy pracownicy będą z niego korzystać, czy nie. Trudno w tym zakresie przypisać konkretną wartość ewentualnego przychodu po stronie pracownika. Ponadto nie można również wskazywać na istnienie jakiegokolwiek stosunku zobowiązaniowego pomiędzy pracownikiem a pracodawcą w zakresie konieczności udostępnienia miejsc parkingowych. W takiej sytuacji nie można zatem mówić, że po stronie pracownika powstaje jakiekolwiek przysporzenie majątkowe (świadczenie w naturze), które należałoby opodatkować podatkiem dochodowym, w świetle powyższego wg stanowiska w ocenie Spółki udostępnienie pracownikom miejsc parkingowych jest neutralne w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Spółka zwróciła uwagę, że powyższe stanowisko znajduje oparcie m.in. w następujących interpretacjach organów podatkowych przykładowo:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 25 lipca 2013 r. (Nr ITPB2/415-406/13/MU) wskazał: „w konsekwencji wskazać należy, że co do zasady, udostępnienie miejsc parkingowych pracownikom może stanowić dla tych pracowników nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i skutkować powstaniem przychodu z tego tytułu. Jednakże, jak wynika z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca nie będzie udostępniał swoim kosztem na rzecz pracowników parkingu, będącego elementem infrastruktury firmy, w związku z tym uznać należy, że nie dojdzie do powstania po stronie pracowników przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia. Bowiem jak wykazała analiza powyższych przepisów osoby te nie uzyskają korzyści kosztem innego podmiotu, w przedmiotowej sytuacji Wnioskodawcy. W świetle powyższych przepisów oraz przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy że nieodpłatne udostępnienie pracownikom miejsc parkingowych na terenie firmy nie skutkuje obowiązkiem doliczenia do przychodu tym osobom wartości tego świadczenia. Tym samym Wnioskodawca z tego tytułu nie będzie miał obowiązku poboru podatku w myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.
  
• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 7 sierpnia 2015 r. Nr IPPB4/4511-777/15-2/MS2.
  
  

W świetle powyższego skoro u pracownika nie powstanie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia na Spółce nie będzie ciążył obowiązek pobrania podatku zgodnie z art. 31 PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej oraz wyroku sądu należy stwierdzić, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.