INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty Mieszkaniowej, przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2011 r. (data wpływu: 23 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym pismami z dnia: 9 listopada 2011 r. (data wpływu: 14 listopada 2011 r.) i 15 listopada 2011 r. (data wpływu: 17 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rejestracji w podatku VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rejestracji w podatku VAT. Wniosek uzupełniono pismami z dnia 9 listopada 2011 r. i 15 listopada 2011 r. o podpis osoby uprawnionej do reprezentowania oraz dodatkowe informacje.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wspólnota Mieszkaniowa powstała na mocy prawa w dniu 28 stycznia 2003 r. Nieruchomość, położona w Z., jest nieruchomością zabudowaną, mającą założoną księgę wieczystą, w skład której wchodzą:

1. działka gruntu o powierzchni 5.511 m²,
2. budynek mieszkalny wielorodzinny, 5 kondygnacyjny, który składa się z siedmiu klatek schodowych, podpiwniczony o 95 lokalach mieszkaniowych.

Powierzchnia budynku wynosi: 5.015,67 m², w tym:

1. powierzchnia lokali: 4.167,24 m²,
2. powierzchnia piwnic przynależnych do lokali: 528,48 m²,
3. powierzchnia pomieszczeń (klatki schodowe, część piwnic i korytarze piwnic) będących częścią wspólną nieruchomości: 319,95 m² .

Na pierwszym zebraniu, właścicieli lokali został wybrany spośród współwłaścicieli zarząd, który za wynagrodzenie wykonuje wszystkie bieżące sprawy Wspólnoty (czynności zwykłego zarządu), łącznie z prowadzeniem księgowości.

Rozliczenie VAT przez Wspólnotę.

Wspólnota Mieszkaniowa osiąga dochody wynikające z wnoszonych przez właścicieli lokali opłat na utrzymanie lokali mieszkalnych. Ponadto, nie prowadzi działalności gospodarczej i nie osiąga przychodów i pożytków innych niż wpłaty właścicieli lokali mieszkaniowych, uiszczane w formie zaliczek miesięcznych, w tym szczególności takich jak: czynsz z wynajmowania powierzchni wspólnych w budynku, udostępnianie ścian budynku na reklamy, miejsc na dachach pod anteny satelitarne oraz telefonii komórkowej, przychody z inwestycji finansowych itp.

Wspólnota Mieszkaniowa nie posiada własnych lokali, które mogłaby wynajmować. We Wspólnocie Mieszkaniowej nie ma pomieszczeń użytkowych, właściciele lokali mieszkalnych nie domagali się faktur VAT za dostawy mediów. Wspólnota liczy 95 lokali mieszkalnych, a ich współwłaścicielami są: 91 właścicieli indywidualnych i 2 zakłady pracy.

Właściciele poszczególnych lokali mieszkalnych nie mają zawartych odrębnych umów na dostawę mediów i usług komunalnych do poszczególnych mieszkań.

Umowę z dostawcami mediów (woda i odprowadzanie ścieków, ciepło, wywóz nieczystości stałych) zawarła Wspólnota Mieszkaniowa, która nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie jaki dokonuje się w obrocie między Wspólnotą a ich współwłaścicielami w tym związanym z poszczególnymi lokalami obrotem i wydatkami na: dostawę ciepła, wywóz nieczystości stałych, dostawę wody i odprowadzanie ścieków.

Zarząd Wspólnoty Mieszkaniowej zajmuje się rozliczaniem całkowitych kosztów dotyczących zarówno części wspólnych, jak również zużycia mediów dostarczanych do poszczególnych mieszkań. Zaliczki wpłacane przez właścicieli poszczególnych lokali mieszkaniowych na media (ciepła woda i odprowadzanie ścieków) dostarczane do mieszkań, rozliczane są na poszczególne lokale mieszkaniowe na podstawie odczytu liczników wody i podzielników kosztów zużycia ciepła, zainstalowanych w poszczególnych lokalach mieszkalnych. Koszty wywozu nieczystości stałych są naliczane przez wykonawcę usługi (ZGKiM) wg ilości osób zameldowanych w budynku i rozliczane przez zarząd Wspólnoty Mieszkaniowej na poszczególne mieszkania wg ilości osób zameldowanych w poszczególnych lokalach mieszkalnych w miesiącu, którego koszty dotyczą.

Wspólnota Mieszkaniowa rozlicza na koniec każdego roku zaliczki wpłacane przez poszczególnych właścicieli lokali mieszkaniowych z kosztami dostawy mediów przeznaczonych dla poszczególnych mieszkań. Wynik rozliczenia mediów jest równy zero (zaliczki wypłacone przez właścicieli mieszkań minus koszty równa się zero). Suma kosztów jakimi obciążają w roku obrachunkowym, tj. wartość ciepła, wody i odprowadzania ścieków oraz wywóz nieczystości stałych, rozliczanych przez zarząd Wspólnoty Mieszkaniowej, na poszczególnych właścicieli lokali mieszkalnych przekroczy w roku 2011 kwotę 150.000 zł.

W związku z ogólną interpretacją Ministra Finansów w sprawie rozliczenia VAT przez wspólnoty mieszkaniowe (interpretacja z dnia 21 czerwca 2011 r. nr PT8/033/I01/AEW/11/PT-571), Wnioskodawca prosi o interpretację indywidualną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wspólnota Mieszkaniowa powinna zarejestrować się jako czynny podatnik VAT i dokonywać rozliczeń z właścicielami lokali mieszkalnych z tytułu: dostawy ciepła, wywozu nieczystości stałych, dostawy i odprowadzenia wody i ścieków, na podstawie faktur wystawionych zgodnie z zasadami przewidzianymi ustawą o podatku od towarów i usług oraz przepisami do niej wykonawczymi...

Zdaniem Wnioskodawcy, Wspólnota Mieszkaniowa nie wykonuje czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT i w konsekwencji nie działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a zaliczki nie powinny być wliczane do limitu zwolnienia podmiotowego i w związku z tym Wspólnota nie powinna składać zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku VAT. Wspólnota Mieszkaniowa nie powinna wystawiać za media faktur VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast świadczenie usług, to na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Od dnia 1 kwietnia 2011 r. ustawą z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), został dodany art. 8 ust. 2a ustawy, zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Jedną z generalnych zasad na gruncie podatku od towarów i usług jest to, że czynności wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy wykonane są przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Ponadto, w świetle art. 30 ust. 3 ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak wynika z powyższego na obrót składają się kwoty należne z tytułu tych czynności opodatkowanych, które są wykonywane przez podatnika.

Z treści art. 106 ust. 1 ustawy wynika, iż podatnicy o których mowa w art. 15 ust. 1 są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie art. 106 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Jednocześnie wskazać należy, iż stosownie do art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wspólnota Mieszkaniowa powstała na mocy prawa w dniu 28 stycznia 2003 r. Nieruchomość, położona w Z., jest nieruchomością zabudowaną mającą założoną księgę wieczystą w skład której wchodzą działka gruntu o powierzchni 5.511 m², oraz budynek mieszkalny wielorodzinny, 5 kondygnacyjny, który składa się z siedmiu klatek schodowych, podpiwniczony o 95 lokalach mieszkaniowych.

Wspólnota Mieszkaniowa osiąga dochody wynikające z wnoszonych przez właścicieli lokali opłat na utrzymanie lokali mieszkalnych. Ponadto, nie prowadzi działalności gospodarczej i nie osiąga przychodów i pożytków innych niż wpłaty właścicieli lokali mieszkaniowych, uiszczane w formie zaliczek miesięcznych. Wspólnota Mieszkaniowa nie posiada własnych lokali, które mogłaby wynajmować. We Wspólnocie Mieszkaniowej nie ma pomieszczeń użytkowych, właściciele lokali mieszkalnych nie domagali się faktur VAT za dostawy mediów. Wspólnota liczy 95 lokali mieszkalnych, których współwłaścicielami są: 91 właścicieli indywidualnych i 2 zakłady pracy.

Właściciele poszczególnych lokali mieszkalnych nie mają zawartych odrębnych umów na dostawę mediów i usług komunalnych do poszczególnych mieszkań. Umowę z dostawcami mediów (woda i odprowadzanie ścieków, ciepło, wywóz nieczystości stałych) zawarła Wspólnota Mieszkaniowa, która nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie jaki dokonuje się w obrocie między Wspólnotą a ich współwłaścicielami w tym związanym z poszczególnymi lokalami obrotem i wydatkami na: dostawę ciepła, wywóz nieczystości stałych, dostawę wody i odprowadzanie ścieków.

Zarząd Wspólnoty Mieszkaniowej zajmuje się rozliczaniem całkowitych kosztów dotyczących zarówno części wspólnych, jak również zużycia mediów dostarczanych do poszczególnych mieszkań. Zaliczki wpłacane przez właścicieli poszczególnych lokali mieszkaniowych na media (ciepła woda i odprowadzanie ścieków) dostarczane do mieszkań, rozliczane są na poszczególne lokale mieszkaniowe na podstawie odczytu liczników wody i podzielników kosztów zużycia ciepła zainstalowanych w poszczególnych lokalach mieszkalnych. Koszty wywozu nieczystości stałych są naliczane przez wykonawcę usługi (ZGKiM) wg ilości osób zameldowanych w budynku i rozliczane przez zarząd Wspólnoty Mieszkaniowej na poszczególne mieszkania wg ilości osób zameldowanych w poszczególnych lokalach mieszkalnych w miesiącu, którego koszty dotyczą.

Wspólnota Mieszkaniowa rozlicza na koniec każdego roku zaliczki wpłacane przez poszczególnych właścicieli lokali mieszkaniowych z kosztami dostawy mediów, przeznaczonych dla poszczególnych mieszkań. Wynik rozliczenia mediów jest równy zero (zaliczki wypłacone przez właścicieli mieszkań minus koszty równa się zero). Suma kosztów jakimi obciążają w roku obrachunkowym, tj. wartość ciepła, wody i odprowadzania ścieków oraz wywóz nieczystości stałych rozliczanych przez zarząd Wspólnoty Mieszkaniowej na poszczególnych właścicieli lokali mieszkalnych przekroczy w roku 2011 kwotę 150.000 zł.

Prawa i obowiązki członków wspólnoty oraz zakres zarządu nieruchomością wspólną określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.).

W myśl art. 6 ww. ustawy, wspólnotę mieszkaniową tworzy ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości. Wspólnota może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Przepis ten nadaje wspólnocie mieszkaniowej przymiot jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Wspólnota mieszkaniowa jest odrębnym od członków wspólnoty podmiotem praw i obowiązków, a tym samym działając w ramach przyznanej zdolności prawnej może nabywać prawa i obowiązki do własnego majątku.

Jednostka, która powstała w oparciu o przepis art. 6 ww. ustawy o własności lokali, posiada określoną strukturę, w której skład wchodzą właściciele lokali, którzy są zobowiązani do określonych zachowań oraz czynności wynikających z tej ustawy.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 powołanej ustawy, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nie utrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.

Z ww. przepisu wynika, że istnieją dwa rodzaje obowiązków członków wspólnoty mieszkaniowej:

• związane z nieruchomością wspólną,
• związane z odrębną własnością lokalu.
  
  

Jak stanowi art. 14 ustawy o własności lokali, na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

• wydatki na remonty i bieżącą konserwację,
• opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,
• ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,
• wydatki na utrzymanie porządku i czystości,
• wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.
  
  

Jak wynika z art. 15 ustawy o własności lokali właściciele zobowiązani są do uczestnictwa w kosztach zarządu związanych z nieruchomością wspólną – na ich pokrycie uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat oraz do ponoszenia wydatków związanych z utrzymaniem własnych lokali (m. in. za wodę, ciepło, gaz, energię elektryczną, odprowadzanie ścieków).

W przypadku nabycia towarów i usług w ramach zarządu nieruchomością wspólną, Wspólnota będąc jednostką odrębną od właścicieli lokali nabywając towary i usługi dla celów nieruchomości wspólnej nie wykonuje żadnych czynności na rzecz właścicieli, ponieważ w takim wypadku działa w imieniu własnym i na własny rachunek. Działa wtedy jako podmiot stosunków zobowiązaniowych wynikających z zarządu nieruchomością wspólną, którego działanie jest jedynie finansowane przez właścicieli wyodrębnionych lokali mieszkalnych mających udziały w nieruchomości wspólnej – m. in. w formie zaliczek, o których mowa w art. 15 ustawy o własności lokali.

W związku z tym odbiorcą nabywanych towarów i usług jest – jako odrębny od jej członków podmiot prawa – wspólnota mieszkaniowa. Ponieważ występuje ona jako ostateczny konsument nie świadczy więc w tym zakresie żadnych czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług na rzecz właścicieli odrębnych lokali.

Tak więc uiszczanie należności przez członków wspólnoty, tytułem pokrycia kosztów zarządu nieruchomością wspólną nie jest objęte przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT z tego tytułu. W konsekwencji brak jest podstaw do fakturowania wewnętrznych rozliczeń między wspólnotą a jej członkami, w związku z ponoszonymi kosztami zarządu nieruchomością wspólną.

Natomiast w przypadku gdy wydatki ponoszone są przez właściciela wyłącznie w związku z odrębną własnością lokalu, Wspólnota występuje w odmiennej roli. W takiej sytuacji nabywa bowiem towary i usługi w swoim imieniu, jednakże na rzecz właścicieli poszczególnych lokali, którzy na poczet tych zakupów dokonują stosownych wpłat. Wspólnota zakupując towary i usługi, które przyporządkowuje następnie do poszczególnych lokali, dokonuje ich odsprzedaży właścicielom lokali.

W sytuacji takiej środki, które są uiszczane przez właścicieli poszczególnych lokali na ich utrzymanie, stanowią zapłatę za odsprzedawane im przez Wspólnotę towary i usługi. W związku z tym w odniesieniu do rozliczania wydatków związanych z utrzymaniem poszczególnych lokali (ponoszonych m. in. z tytułu zakupu przez Wspólnotę towarów i usług do tych lokali) zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że Wspólnota dokonując odsprzedaży towarów i usług właścicielom lokali, związanych wyłącznie z utrzymaniem poszczególnych lokali (zakupionym uprzednio w tym celu), działa jako podatnik podatku od towarów i usług. W sytuacji, gdy Wspólnota nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, czynności dokonywane przez nią powinny być dokumentowane fakturami, wystawianymi zgodnie z zasadami przewidzianymi w art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisach wykonawczych do tej ustawy.

Ponadto, zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Należy zauważyć, iż ww. przepis otrzymał powyższe brzmienie na podstawie art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215, poz. 1666). Natomiast w art. 2 ust. 1 tej ustawy wskazano, iż kwotę, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł.

Z kolei art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, iż do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl natomiast art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę. Za zgodą naczelnika urzędu skarbowego podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z dokumentów celnych oraz o kwotę podatku zapłaconą od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a także o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących zakupy dokonane przed dniem utraty zwolnienia, pod warunkiem:

1. sporządzenia spisu z natury zapasów tych towarów posiadanych w dniu, w którym nastąpiło przekroczenie kwoty, o której mowa w ust. 1, oraz
2. przedłożenia w urzędzie skarbowym spisu, o którym mowa w pkt 1, w terminie 14 dni, licząc od dnia utraty zwolnienia.

Dodatkowo należy wskazać, że o ile Wnioskodawca nie przekroczył kwoty obrotu określonej w art. 113 ust. 1 ustawy, ma prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego do momentu przekroczenia tej kwoty. W przypadku przekroczenia ww. kwoty z tytułu świadczenia czynności opodatkowanych podatkiem VAT, Wnioskodawca zobowiązany jest do dokonania rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług na zasadach określonych w ustawie.

Ponadto, kwestie związane z rejestracją podatników reguluje art. 96 ustawy. Zgodnie z ust. 1 tego artykułu, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W świetle ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako „podatnika VAT czynnego” lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako „podatnika VAT zwolnionego” ( ust. 4).

Natomiast jak stanowi art. 96 ust. 5 pkt 4 ustawy, jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni - do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminie: przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, w przypadku rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9.

Zatem w świetle powołanych wyżej regulacji prawnych należy stwierdzić, że czynność rozliczania przez Wnioskodawcę opłat z tytułu mediów dotyczących części wspólnej nieruchomości, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tak więc uiszczanie należności przez członków wspólnoty tytułem pokrycia kosztów zarządu nieruchomością wspólną nie jest objęte przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, a Wnioskodawca nie jest z tego tytułu podatnikiem podatku VAT. W konsekwencji brak jest podstaw do fakturowania wewnętrznych rozliczeń między wspólnotą a jej członkami, w związku z ponoszonymi kosztami zarządu nieruchomością wspólną.

Natomiast, dokonując rozliczenia opłat z tytułu mediów dotyczących poszczególnych lokali, Wnioskodawca działa jako podatnik podatku od towarów i usług i w konsekwencji czynność odsprzedaży właścicielom lokali zakupionych wcześniej towarów i usług, związanych wyłącznie z utrzymaniem odrębnych lokali, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Odnosząc się zatem do przedmiotowej sprawy w odpowiedzi na zadane pytanie należy stwierdzić, że jeżeli wartość sprzedaży z tytułu mediów dotyczących wyodrębnionych lokali, przekroczy w roku 2011 kwotę 150.000 zł, Wspólnota Mieszkaniowa będzie miała obowiązek zarejestrowania się jako podatnik VAT czynny oraz dokonywania rozliczeń na podstawie faktur VAT, wystawionych zgodnie z zasadami przewidzianymi ustawą o podatku od towarów i usług oraz przepisami do niej wykonawczymi.

W niniejszej interpretacji odpowiedziano na wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rejestracji w podatku VAT.

Natomiast kwestia dotycząca podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnień przedmiotowych, została załatwiona odrębnym pismem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.