Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-1367/15-2/MS2
z 29 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2015 r. (data wpływu 30 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 17 listopada 1976 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła w drodze kupna na zasadach wspólności ustawowej niezabudowaną działkę gruntu położoną w W. przy ul. B. Na działce tej w 1977 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem wybudowała budynek mieszkalny, a ok. roku 1985 r. wybudowali budynek gospodarczy. W dniu 15 kwietnia 1992 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem kupiła również na zasadach wspólności ustawowej niezabudowane działki gruntu o łącznej pow. 2,46 ha we wsi C. gmina R.. Na jednej z tych działek ok. 1995 r. pobudowali budynek mieszkalny, zakład stolarski, stodoły i pawilon handlowy. W dniu 6 listopada 2007 r. Sąd Okręgowy orzekł rozwiązanie małżeństwa przez rozwód. W kwietniu 2008 r. Wnioskodawczyni wniosła do Sądu Rejonowego w W. wniosek o podział majątku wspólnego. Po 6 latach trwania spraw sadowych o podział majątku wspólnego, Wnioskodawczyni wyraziła zgodę na ugodę. W wyniku ugody Sąd Rejonowy w W. w dniu 10 lutego 2014 r. wydał Postanowienie o podziale majątku wspólnego. Zgodnie z ww. postanowieniem sądu Wnioskodawczyni nabyła prawo własności zabudowanej nieruchomości gruntu położonej w W. przy ul. B. oraz część jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych. Natomiast mąż Wnioskodawczyni nabył prawo własności zabudowanej nieruchomości gruntowej położonej we wsi C. gm. R., oraz część jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych. Ponieważ nieruchomość zabudowana w W. przy ul. B., którą Wnioskodawczyni nabyła w wyniku ugody miała mniejszą wartość niż zabudowana nieruchomość w C. gm. R., którą nabył mąż Wnioskodawczyni, Sąd Rejonowy w W. zasądził od byłego męża na rzecz Wnioskodawczyni kwotę 200.000 zł tytułem dopłaty – wyrównania udziałów. W dniu 19 listopada 2015 r. Wnioskodawczyni sprzedała zabudowaną nieruchomość położoną w W. przy ul. B., do której prawo wyłącznej własności nabyła Wnioskodawczyni w wyniku podziału majątku wspólnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż nieruchomości zabudowanej, którą Wnioskodawczyni nabyła w wyniku podziału majątku wspólnego, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni uważa, że podatek ze sprzedaży nieruchomości zabudowanej w W. przy ul. B. nie należy się, ponieważ pierwotne nabycie nieruchomości przez Wnioskodawczynię i jej męża nastąpiło w 1976 r., a więc Wnioskodawczyni była właścicielką dłużej niż 5 lat. Nie było między małżonkami rozdzielności majątkowej i majątek stanowił wspólną własność. Kwestię stosunków majątkowych reguluje Kodeks rodzinny i opiekuńczy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa), obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Jest to ich majątek wspólny. Wspólnie wynikająca ze stosunku małżeństwa jest wspólnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że możliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasności bezudziałowej) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

Kwota w wysokości 200.000 zł od byłego męża, którą zasądził Sąd Rejonowy w W. na rzecz Wnioskodawczyni, stanowi dopłatę do wyrównania udziałów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) źródłem przychodu jest - z zastrzeżeniem ust. 2 - odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
   
   

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Aby zatem ustalić, czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż przez Wnioskodawczynię nieruchomości zabudowanej podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, należy ustalić, od jakiego momentu liczy się bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 583, z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Co do zasady, wspólność majątkowa trwa tak długo jak małżeństwo.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd, między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Z chwilą ustania wspólności ustawowej małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym stanowiącym ich dorobek, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Przepis ten nie wyłącza zastosowania art. 43 § 2 i 3 (art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Powyższe oznacza, że z datą ustania małżeństwa, a więc również wspólności majątkowej, współwłasność łączna jaka istnieje między małżonkami przekształca się we współwłasność w częściach ułamkowych. Zatem w chwili ustania małżeństwa co do zasady każdy z małżonków ma wynoszący 1/2 udział w majątku wspólnym, a więc w każdej rzeczy, jaka do tego majątku należy. W chwili ustania małżeństwa Wnioskodawczyni była więc właścicielem wynoszącego 1/2 udziału we wszystkich składnikach majątku wspólnego małżonków, podobnie jak Jej mąż.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy.

Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
  
• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.
  
  

Tym samym za datę nabycia nieruchomości lub prawa, które przypadły danej osobie w wyniku podziału majątku dorobkowego małżeńskiego, należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego, ale tylko wówczas jeżeli podział był ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszyły mu spłaty i dopłaty lub jeżeli wartość otrzymanych przez daną osobę nieruchomości lub praw w wyniku tego podziału mieściła się w udziale, jaki temu małżonkowi przysługiwał w majątku dorobkowym małżeńskim.

Jeżeli natomiast podział majątku nie jest ekwiwalenty w naturze lub wartość otrzymanej nieruchomości lub prawa przekracza udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości, która przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego.

Stąd wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością) - jak też stan jej majątku osobistego. Powyższych ustaleń należy bezwzględnie dokonać w oparciu o obiektywne kryteria, czyli zgodnie z wyliczeniem dokonanym na podstawie cen rynkowych obowiązujących na danym obszarze w dniu zawarcia umowy, na mocy której doszło do podziału majątku dorobkowego małżonków lub na dzień orzeczenia sądu o podziale majątku wspólnego, a nie według subiektywnego przekonania małżonków.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 17 listopada 1976 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła w drodze kupna na zasadach wspólności ustawowej niezabudowaną działkę gruntu położoną w W. przy ul. B.. W dniu 15 kwietnia 1992 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem kupiła również na zasadach wspólności ustawowej niezabudowane działki gruntu we wsi C. gmina R.. W wyniku ugody Sąd Rejonowy w W. w dniu 10 lutego 2014 r. wydał Postanowienie o podziale majątku wspólnego. Zgodnie z ww. postanowieniem sądu Wnioskodawczyni nabyła prawo własności zabudowanej nieruchomości gruntu położonej w W. przy ul. B. oraz część jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych. Natomiast mąż Wnioskodawczyni nabył prawo własności zabudowanej nieruchomości gruntowej położonej we wsi C. gm. R., oraz część jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych. Ponieważ nieruchomość zabudowana, którą Wnioskodawczyni nabyła w wyniku ugody miała mniejszą wartość niż zabudowana nieruchomość, którą nabył mąż Wnioskodawczyni, Sąd Rejonowy w W. zasądził od byłego męża na rzecz Wnioskodawczyni kwotę 200.000 zł tytułem dopłaty – wyrównania udziałów. W dniu 19 listopada 2015 r. Wnioskodawczyni sprzedała zabudowaną nieruchomość, do której prawo wyłącznej własności nabyła Wnioskodawczyni w wyniku podziału majątku wspólnego.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy, mając na względzie przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że choć podział majątku małżeńskiego nie był równy i ekwiwalentny, gdyż podziałowi majątku towarzyszyła dopłata na rzecz Wnioskodawczyni, to jednak wartość otrzymanych przez Wnioskodawczynię na wyłączną własność składników majątku wspólnego, nie przekracza wartości udziału jaki Wnioskodawczyni przysługiwał w majątku dorobkowym małżonków. Tym samym podział majątku dorobkowego i dokonanie dopłaty do wyrównania udziałów w kwocie 200.000 zł na rzecz Wnioskodawczyni nie jest nabyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że odpłatne zbycie nieruchomości w dniu 19 listopada 2015 r. nie będzie skutkowało powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, bowiem za datę nabycia przedmiotowej nieruchomości przez Wnioskodawczynię przyjąć należy 1976 r.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.