Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-102/16-3/DJ
z 16 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2016 r. (data wpływu 27 stycznia 2016 r.), uzupełnionym pismem (data wpływu 8 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odsetek oraz kosztów uzyskania przychodów jest:

• nieprawidłowe - w odniesieniu do pytania nr 1 i nr 2,
• prawidłowe - w odniesieniu do pytania nr 3.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 27 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odsetek oraz kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 22 sierpnia 2008 r. Wnioskodawczyni została potrącona przez samochód. Wskutek tego zdarzenia odniosła szereg poważnych obrażeń wraz z uszczerbkiem na zdrowiu, których skutki występują do dziś. Tak poważy wypadek zmusił rodziców Zainteresowanej do przeznaczenia wszystkich dostępnych środków finansowych na leczenie i rehabilitację Wnioskodawczyni. W związku z bardzo wysokimi kosztami leczenia Zainteresowana wystąpiła do firmy ubezpieczającej sprawcę o należne odszkodowanie.

Ubezpieczyciel wypłacił kwotę bezsporną i nie poczuwał się do odpowiedzialności. W związku z powyższym w dniu 11 marca 2010 roku Wnioskodawczyni wystąpiła do Sądu. Sąd rozpatrywał sprawę ponad 5 lat (badania biegłych, opinie, dowody, dokumentacja) - w tym czasie nieprzerwanie Wnioskodawczyni była leczona i rehabilitowana w różnych placówkach.

Po rozpoznaniu sprawy Sąd przyznał dnia 1 października 2015 roku zgodnie z art. 445 § 1 Kc zadośćuczynienie oraz odszkodowanie (zwrot kosztów leczenia, rehabilitacji oraz dojazdów) w określonej kwocie wraz z odsetkami ustawowymi należnymi od dnia zgłoszenia szkody do dnia zapłaty: „… zasądza od pozwanego Towarzystwa Ubezpieczeń (…) na rzecz małoletniej powódki reprezentowanej przez przedstawiciela ustawowego następujące kwoty:

1. 220 000 zł (dwieście dwadzieścia tysięcy) tytułem zadośćuczynienia z odsetkami ustawowymi, począwszy od dnia 21 stycznia 2009 r. i dalej aż do dnia zapłaty;
2. 26 897,12 zł (dwadzieścia sześć tysięcy osiemset dziewięćdziesiąt siedem złotych dwanaście groszy) tytułem odszkodowania z odsetkami ustawowymi:
   • dla kwoty 10 577,12 zł (dziesięć tysięcy pięćset siedemdziesiąt siedem złotych dwanaście groszy) od dnia 26 kwietnia 2010 r. i dalej aż do dnia zapłaty;
   • dla kwoty 16 320 zł (szesnaście tysięcy trzysta dwadzieścia złotych) od dnia 8 maja 2009 r. i dalej aż do dnia zapłaty.”
   
   

Ubezpieczyciel nie odwoływał się od wyroku Sądu.

Wnioskodawczyni wskazała, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a (tj. dochodu z ubezpieczeń związanych z funduszami kapitałowymi oraz dochodu z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia na życie lub dożycie).
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy od odsetek z tytułu otrzymanego:

1. Zadośćuczynienia przyznanego wyrokiem Sądu należy zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych?
2. Odszkodowania (zwrot poniesionych udokumentowanych kosztów) przyznanego wyrokiem Sądu należy zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych?
3. Jeśli uznać, że część otrzymanego zadośćuczynienia w postaci odsetek ustawowych podlega jednak opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych, to czy biorąc pod uwagę przepisy art. 22 ust. 1 w związku z art. 23 u.p.d.o.f., do kosztów uzyskania przychodów z tytułu odsetek ustawowych otrzymanych jednocześnie z odszkodowaniem, można zaliczyć poniesione koszty tegoż postępowania sądowego, na które składają się: koszty sądowe i honorarium adwokata oraz kancelarii odszkodowawczej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Ad.1 i 2.

Wnioskodawczyni uważa, że odsetki od odszkodowania nie podlegają podatkowi od osób fizycznych. Skoro odszkodowanie zwolnione jest z opodatkowania, to kwota odsetek winna być również zwolniona z opodatkowania. Odsetki ustawowe to również najpowszechniejsza forma odszkodowania za zwłokę w spełnieniu świadczeń pieniężnych.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa Wnioskodawczyni powinna otrzymać odszkodowanie w terminie, a skoro firmy ubezpieczeniowe nie poczuwają się do powyższego obowiązku i zwlekają z należną wypłatą, Zainteresowana nie powinna ponosić z tego tytułu konsekwencji finansowych, tym bardziej, że środki te konsumowano na bieżące potrzeby związane z zabezpieczeniem zdrowia i przyszłości Wnioskodawczyni.

Zadośćuczynienie, o którym mowa w art. 445 § 1 Kc pełni funkcję kompensacyjną, przyznana bowiem suma pieniężna ma stanowić przybliżony ekwiwalent poniesionej szkody niemajątkowej. Powinna wynagrodzić doznane cierpienia fizyczne i psychiczne oraz ułatwić przezwyciężenie ujemnych przeżyć.

Jednocześnie na potwierdzenie stanowiska, Wnioskodawczyni przytoczyła część opracowania „Problemy opodatkowania odszkodowań oraz odsetek od odszkodowań podatkiem dochodowym od osób fizycznych” (www.isp-modzelewski.pl). Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a (tj. dochodu z ubezpieczeń związanych z funduszami kapitałowymi oraz dochodu z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia na życie lub dożycie).
   
   

Na podstawie powołanego przepisu bezsporne jest zwolnienie od podatku dochodowego od osób fizycznych wszelkich odszkodowań otrzymanych z tytułu ubezpieczeń zarówno majątkowych, jak i osobowych. Powstaje jednak pytanie, czy art. 21 ust.1 pkt 4 tej ustawy obejmuje zakresem zwolnienia także otrzymane przez podatnika odsetki od należności głównej, tj. odszkodowania, należne z tytułu nieterminowego wykonania zobowiązania. Podkreślenia wymaga, że art. 21 ust. 1 tej ustawy w punktach 3, 3a, 3b, 3c oraz 3d zwalnia od podatku dochodowego od osób fizycznych inne rodzaje odszkodowań w stosunku do tych wymienionych w pkt 4 powołanego przepisu.

Jednakże należy zwrócić uwagę, że w omawianych przypadkach ustawodawca wyraźnie zawarł zapisy zwalniające od opodatkowania jedynie odszkodowania. Tymczasem w przypadkach dotyczących ubezpieczeń osobowych i majątkowych, przepis przewiduje zwolnienie w stosunku do „kwot otrzymanych” z tego tytułu. Zarówno biorąc pod uwagę wykładnię literalną jak i celowościową tego przepisu, można sformułować wniosek, iż tak skonstruowany przepis zwalnia od opodatkowania nie tylko należność główną stanowiącą odszkodowanie, ale także wszelkie prawa uboczne, mieszczące się w zakresie wyrażenia „kwot otrzymanych z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych”, w tym otrzymane przez podatnika odsetki.

Słusznie bowiem można przypuszczać, że w przypadku, gdyby celem ustawodawcy było zwolnienie z opodatkowania jedynie odszkodowań, posłużyłby się on w konstrukcji art. 21 ust. 1 pkt 4 bezpośrednim wyrażeniem, analogicznym do tych zawartych w punktach 3-3d. Problem opodatkowania odsetek od odszkodowań był również pośrednio rozstrzygany przez sądownictwo administracyjne, w tym przez Naczelny Sąd Administracyjny. W wyroku z dnia 17 stycznia 2014 r. (II FSK 289/12), NSA wskazał, iż jeśli zwolnione z podatku jest odszkodowanie, to tym zwolnieniem objęte są również odsetki zasądzone w związku z opóźnieniem w jego wypłacie. Zgodnie z poglądem wyrażonym w uzasadnieniu powołanego wyroku: „(...) odsetki należy przypisać do tego samego źródła przychodów co należność główną - a co za tym idzie, podlegają one opodatkowaniu w ten sam sposób. (...) z konieczności przeprowadzania ścisłej i literalnej wykładni przepisów regulujących zwolnienia podatkowe nie można wyprowadzić wniosku, że odsetki należy przyporządkować do innego źródła przychodu niż należność główną”.

Powyższe potwierdza, że na podstawie zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. opodatkowaniu nie będą podlegać także odsetki od odszkodowań otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych. Potwierdza to również wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 24 sierpnia 2011 r., sygn. akt I SA/Go 520/11. „(...) należy uznać, że odsetki wypłacone wraz z odszkodowaniem są odsetkami należnymi z tytułu nieterminowego wypłacenia świadczenia (...). W związku z powyższym odsetki od nieterminowej wypłaty przedmiotowego odszkodowania, korzystają ze zwolnienia na podstawie ww. art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych” oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi w orzeczeniu z 25 marca 2015 r. (sygnatura I S/Łd 1414/14) podtrzymujący i uznający za prawidłową interpretację przepisów zawartych w wyroku NSA z dnia 17 stycznia 2014 r. (II FSK 289/12).

W związku z powyższym Wnioskodawczyni uważa, że należność główna jest zwolniona z podatku, a więc i odsetki - naliczone za zwłokę - powinny być wolne od obowiązku podatkowego.

Ad.3.

Zainteresowana uważa, iż w przypadku opisanym powyżej, jeżeli odsetki będą opodatkowane to można uznać jako koszty uzyskania dochodu koszty związane z opłatami i kosztami sądowymi oraz koszty związane z wynagrodzeniem pobranym przez Kancelarię Adwokacką oraz honorarium Kancelarii Odszkodowawczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• nieprawidłowe - w odniesieniu do pytania nr 1 i nr 2,
• prawidłowe - w odniesieniu do pytania nr 3.
  
  

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Rodzaje źródeł przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie między innymi w pkt 9 wymieniono „inne źródła”.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.
   
   

Instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121 z późn. zm.), zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy.

Odsetki wypłacone za okres pomiędzy datą zasądzenia i datą wypłaty odszkodowania nie są wliczane do wartości odszkodowania. Zgodnie bowiem z treścią art. 20 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2014 r., poz. 101 ze zm.), do wartości przedmiotu sporu nie wlicza się odsetek, pożytków i kosztów, żądanych obok roszczenia głównego.

Analizując treść powyższych przepisów należy zauważyć, że nie można utożsamiać odsetek za zwłokę z odszkodowaniem, czy też innym świadczeniem (naprawieniem szkody). Wierzyciel może ich żądać dopiero, jeżeli dłużnik opóźni się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego. Odsetki mają charakter uboczny względem świadczenia głównego – są skutkiem niewykonania zobowiązań.

Z tych względów wyłączenie z opodatkowania należności głównej nie oznacza, że wolne od podatku są także odsetki od niej naliczone. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje zwolnienia od podatku odsetek od ww. świadczeń – zwalnia od opodatkowania jedynie odszkodowania i zadośćuczynienia, tj. świadczenia polegające na naprawieniu szkody na rzecz poszkodowanego.

Potwierdza to orzecznictwo sądów powszechnych, zgodnie z którym „Roszczenie odsetkowe nie jest częścią składową roszczenia głównego, gdyż opiera się na odrębnym stanie faktycznym oraz odrębnej podstawie materialnoprawnej. Roszczenie o odsetki za opóźnienie (art. 481 Kodeksu cywilnego) jest więc roszczeniem innym niż roszczenie deliktowe” (por. uchwała SN z dnia 31 stycznia 1994 r. III CZP 184/93, publ. OSNC 1994/7-8/155). „Odsetki za opóźnienie są skonstruowane przez ustawodawcę niezależnie od faktu poniesienia szkody przez wierzyciela, są w pewnych sensie elementem waloryzacji, ale spełniają również rolę kompensacji tego, że wierzyciel nie mógł z pieniędzy skorzystać wcześniej” (por. Izabella Dyka, glosa do przywołanej powyżej uchwały SN z dnia 31 stycznia 1994 r., PS 1997/9/72).

Z tych też względów wyłączenie z opodatkowania należności głównej nie oznacza, że wolne od podatku są także odsetki od niej naliczone.

Zwolnienie od podatku dochodowego otrzymanych odsetek przysługuje tylko wówczas, gdy przepis ustawy wyraźnie o tym stanowi (konkretnie odnosi się do odsetek).

I tak, wolne od podatku są odsetki wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 52, pkt 95, pkt 119, pkt 130, pkt 130a oraz 130b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli:

• odsetki i kwoty rekompensat otrzymanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o zasadach realizacji przedpłat na samochody osobowe (Dz. U. Nr 156, poz. 776),
• odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1,
• odsetki od papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa oraz obligacji emitowanych przez jednostki samorządu terytorialnego, w części odpowiadającej kwocie odsetek zapłaconych przy nabyciu tych papierów wartościowych od emitenta,
• odsetki lub dyskonto od obligacji emitowanych przez Skarb Państwa i oferowanych na rynkach zagranicznych oraz dochody z odpłatnego zbycia tych obligacji uzyskane przez osoby fizyczne, o których mowa w art. 3 ust. 2a,
• odsetki lub dyskonto od listów zastawnych uzyskane przez osoby fizyczne, o których mowa w art. 3 ust. 2a,
• odsetki lub dyskonto od obligacji emitowanych przez Bank Gospodarstwa Krajowego i oferowanych na rynkach zagranicznych, przeznaczonych na finansowanie ustawowych celów działalności Banku Gospodarstwa Krajowego, dotyczących wspierania polityki gospodarczej Rady Ministrów, realizacji rządowych programów społeczno-gospodarczych oraz programów samorządności lokalnej i rozwoju regionalnego, oraz dochody z odpłatnego zbycia tych obligacji, uzyskane przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a.
  
  

W świetle powyższego należy przyjąć, że ustawodawca nie pomija odsetek w zwolnieniach, jeżeli uznaje zasadność ich zwolnienia w odniesieniu do dóbr, które w jego ocenie zasługują na szczególną ochronę.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2008 r. Wnioskodawczyni została potrącona przez samochód. W związku z bardzo wysokimi kosztami leczenia Zainteresowana wystąpiła do firmy ubezpieczającej sprawcę o należne odszkodowanie. Ubezpieczyciel wypłacił kwotę bezsporną i nie poczuwał się do odpowiedzialności, dlatego w dniu 11 marca 2010 roku Wnioskodawczyni wystąpiła do Sądu, który przyznał dnia 1 października 2015 roku zgodnie z art. 445 § 1 Kc zadośćuczynienie oraz odszkodowanie w określonej kwocie wraz z odsetkami ustawowymi należnymi od dnia zgłoszenia szkody do dnia zapłaty.

Stwierdzić należy, że otrzymanych przez Wnioskodawczynię odsetek nie można utożsamiać z kwotami otrzymanymi z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, stąd też nie mogą być one objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie można przyjąć, iż odsetki są odszkodowaniem lub zadośćuczynieniem sensu stricte i jako takie objęte są zwolnieniem od podatku dochodowego od osób fizycznych przewidzianym dla odszkodowań czy też zadośćuczynień.

Okoliczność, że odsetki stanowią swoistą rekompensatę wynikającą z czasokresu jaki upłynął pomiędzy zaistnieniem zdarzeń skutkujących wypłatą odszkodowania lub zadośćuczynienia a skonkretyzowaniem obowiązku naprawienia szkody (krzywdy) w wyroku sądu, nie jest wystarczająca do objęcia zwolnieniem z opodatkowania przedmiotowych odsetek na tej samej podstawie prawnej co należności głównej. Wyłączenie z opodatkowania należności głównej nie oznacza, iż wolne od podatku są także odsetki od niej naliczone.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje zwolnienia od podatku odsetek od ww. świadczenia – zwalnia od opodatkowania jedynie odszkodowania lub zadośćuczynienia, tj. świadczenia polegające na naprawieniu szkody na rzecz poszkodowanego.

Reasumując, wypłacone odsetki zgodnie z dyspozycją art. 9 ust. 1 w związku z art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowią przychód podlegający opodatkowaniu, który zgodnie z treścią art. 45 ust. 1 cytowanej ustawy należy wykazać w zeznaniu za rok podatkowy, w którym nastąpiła wypłata odsetek.

Zatem wypłacone Wnioskodawczyni odsetki naliczone od odszkodowania oraz zadośćuczynienia z ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwego wypadku i wypadku komunikacyjnego, jako że nie zostały wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych stanowią przychód z innych źródeł określonych w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych (według skali podatkowej).

Jak powyżej wskazano odsetki są jedynie świadczeniem ubocznym do zasądzonej należności głównej. Zostają one zatem wypłacone jako pochodna świadczenia, o wypłatę którego Wnioskodawczyni wystąpiła z roszczeniem, ponosząc w tym celu koszty postępowania sądowego, na które składają się: koszty sądowe i honorarium adwokata oraz kancelarii odszkodowawczej. Zatem to w celu otrzymania wyłącznie tego świadczenia (odszkodowania oraz zadośćuczynienia łącznie z odsetkami) zostały poniesione wskazane koszty.

W myśl art. 22 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 3a ww. ustawy zasadę, o której mowa w ust. 3, stosuje się również w przypadku, gdy część dochodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania, z wyłączeniem źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2.

Jak już wcześniej wykazano, świadczenia (odszkodowanie oraz zadośćuczynienie) obejmujące należność główną korzystają ze zwolnienia z opodatkowania, co oznacza, że poniesione w celu ich uzyskania wydatki nie mogą - stosownie do treści art. 22 ust. 3a w związku z ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje natomiast zwolnienia z opodatkowania odsetek od ww. świadczeń odszkodowawczych.

Skoro zatem przedmiotowe odszkodowanie oraz zadośćuczynienie stanowić będzie przychód zwolniony z opodatkowania, to stosownie do cytowanego art. 22 ust. 3 i 3a ww. ustawy, poniesione i udokumentowane przez Wnioskodawczynię koszty postępowania sądowego stanowiące koszty uzyskania przychodu ustalić należy w takim stosunku, w jakim pozostają przychody opodatkowane w ogólnej kwocie przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć jedynie część wydatków, w wysokości odpowiadającej proporcji uzyskanych odsetek w ogólnej kwocie świadczeń otrzymanych na podstawie wyroku sądu. Pozostała część poniesionych przez Wnioskodawczynię kosztów jako wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu zwolnionego nie stanowi kosztów uzyskania przychodu.

Reasumując, należy stwierdzić, że na gruncie opisanego we wniosku stanu faktycznego, kwoty otrzymanych przez Zainteresowaną odsetek od zasądzonego odszkodowania oraz zadośćuczynienia stanowią przychód z innych źródeł, który nie korzysta ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni może zaliczyć poniesione koszty postępowania sądowego, na które składają się: koszty sądowe i honorarium adwokata oraz kancelarii odszkodowawczej do kosztów uzyskania przychodów, jednakże zaliczeniu podlega tylko część tych wydatków, w wysokości odpowiadającej proporcji uzyskanych odsetek w ogólnej kwocie świadczenia otrzymanego na podstawie wyroku sądu. Pozostała część poniesionych przez Wnioskodawczynię kosztów jako wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu zwolnionego nie stanowi kosztów uzyskania przychodu.

W odniesieniu natomiast do przywołanych we wniosku przez Wnioskodawczynię wyroków sądów administracyjnych, Organ informuje, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.