Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-1324/15-2/IGo
z 12 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2015 r. (data wpływu 29 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług przy użyciu kart paliwowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług przy użyciu kart paliwowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, X Polska sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka), jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym prowadzącym działalność w branży chemicznej. Działalność Spółki w dominującym zakresie polega na prowadzeniu, opodatkowanej VAT, sprzedaży hurtowej towarów, z czym wiąże się konieczność utrzymywania floty pojazdów samochodowych.

Flota samochodów osobowych wykorzystywana jest przez pracowników Spółki na ich potrzeby służbowe. Niemniej jednak, Spółka nie może wykluczyć, że samochody te są wykorzystywane przez pracowników również do celów prywatnych, z tego względu Spółka kwalifikuje użytek samochodów osobowych jako tzw. użytek mieszany. Wszystkie samochody używane w Spółce spełniają definicję pojazdu samochodowego w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy o VAT.

1. Umowa z Pierwszym dostawcą
   
   

Spółka zawarła z Y S.A. (dalej: Pierwszy dostawca lub - gdy łącznie z Drugim dostawcą - Dostawca) „Umowę o wydanie i używanie kart flotowych”, która wraz z załącznikami oraz stosowanymi Ogólnymi warunkami sprzedaży i używania Kart Flota Y S.A. (dalej łącznie: Umowa z Pierwszym dostawcą) reguluje zasady zamawiania i korzystania z kart paliwowych wydawanych przez Dostawcę (dalej: Karty paliwowe od Pierwszego dostawcy lub - gdy łącznie z Kartami paliwowymi od Drugiego dostawcy - Karty paliwowe). Karty paliwowe pozostające przez cały czas trwania Umowy własnością Pierwszego dostawcy, umożliwiają osobom uprawnionym do kierowania samochodami Spółki (dalej: Kierowcy) bezgotówkowy zakup paliwa oraz wybranych produktów i usług na terenie Polski, na stacjach benzynowych należących do sieci Pierwszego dostawcy lub podmiotów odrębnych od Pierwszego dostawcy. Pierwszy dostawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym i posiada licencję na obrót paliwami ciekłymi.

Kierowcy korzystają z Kart paliwowych wystawianych przez Pierwszego dostawcę na numer rejestracyjny pojazdu Spółki. Aby nabyć paliwo oraz pozostałe produkty, samochód Spółki o numerze rejestracyjnym przypisanym danej Karcie paliwowej musi znaleźć się w miejscu transakcji, a Kierowca prowadzący pojazd musi zatwierdzić zakup poprzez wprowadzenie do terminala poufnego, indywidualnie nadanego przez Pierwszego dostawcę, numeru PIN i odebranie wydruku z terminala.

W chwili nabycia paliwa oraz pozostałych produktów przy użyciu Kart paliwowych od Pierwszego dostawcy, Kierowcy nie uiszczają żadnych płatności na rzecz stacji paliw. Nabycia rejestrowane są w systemie elektronicznym podmiotu prowadzącego stację paliw i rozliczane przez Pierwszego dostawcę po zakończeniu przyjętego okresu rozliczeniowego. Zakupy dokonane za pośrednictwem Kart paliwowych od Pierwszego dostawcy dokumentowane są fakturami wystawianymi przez Pierwszego dostawcę na Wnioskodawcę.

Zasadniczo Pierwszy dostawca fakturuje na Spółkę paliwa oraz pozostałe produkty i usługi nabywane przy użyciu Kart paliwowych według cen tożsamych z cenami, jakie obowiązywały na stacji benzynowej zakupu w momencie jego dokonywania. Niemniej jednak, zawarta z Pierwszym dostawcą Umowa przewiduje możliwość przyznania Wnioskodawcy rabatów wolumenowych lub rabatów dodatkowych. Wnioskodawca nie może ponadto wykluczyć, że cena płacona przez Pierwszego dostawcę operatorowi prowadzącemu stację paliw, na której Kierowca dokona zakupu, będzie różna od cen obowiązujących na stacji w momencie zakupu. Kwestia ta bowiem, jako objęta tajemnicą handlową między Pierwszym dostawcą a prowadzącym daną stację paliw, nie może w związku z tym zostać skutecznie zweryfikowana przez Spółkę.

Zawarta z Pierwszym dostawcą Umowa przewiduje szereg ograniczeń swobody dokonywania transakcji za pomocą Karty paliwowej od Pierwszego dostawcy:

1. Po pierwsze, Umowa wyszczególnia kategorie produktów (spośród całego asortymentu stacji paliw), których zakup może zostać dokonany przy użyciu Kart paliwowych od Pierwszego dostawcy.
   
2. Po drugie, Pierwszy dostawca w Umowie zastrzegł sobie prawo wycofania w określonym czasie oznaczonych produktów z oferty.
   
3. Po trzecie, Pierwszy dostawca ogranicza miejsce dokonywania sprzedaży poprzez wskazanie w Umowie, że bezgotówkowe zakupy przy użyciu Kart paliwowych od Pierwszego dostawcy mogą być dokonywane na terenie Polski i tylko na ściśle oznaczonych stacjach paliw (lista stacji, na których Kierowcy mogą korzystać z Kart paliwowych od Pierwszego dostawcy jest udostępniana przez Pierwszego dostawcę, m.in. na jego stronie internetowej).
   
4. Po czwarte, zgodnie z ustaleniami z Wnioskodawcą, Pierwszy dostawca może założyć na daną Kartę paliwową limity ilościowe lub limity dotyczące wartości zakupów dokonywanych przy użyciu tej Karty paliwowej. Ponadto, Pierwszy dostawca ustanowił generalny limit dla zakupów realizowanych przy użyciu wszystkich Kart paliwowych wydanych pracownikom Spółki - transakcja przekraczająca wartość tego limitu nie zostanie rozliczona bezgotówkowo w systemie Kart paliwowych Pierwszego dostawcy.
   
5. Po piąte, Pierwszy dostawca w pewnych (wskazanych w Umowie) okolicznościach ma prawo do odmowy dokonania sprzedaży przy użyciu Kart paliwowych. Prawo to wiąże się z techniczną możliwością zastrzeżenia (zablokowania) danej Karty paliwowej wydanej przez Pierwszego dostawcę.
   
   
   

Umowa określa również zasady odpowiedzialności pomiędzy stronami. Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec Pierwszego dostawcy za prawidłowe i bezpieczne posługiwanie się wydanymi mu Kartami paliwowymi. W szczególności, Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za transakcje bezgotówkowe dokonywane przez osoby nieuprawnione w wyniku naruszenia (przez Wnioskodawcę lub Kierowców) obowiązków ochrony Kart paliwowych. Innymi słowy, Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za szkody Pierwszego dostawcy poniesione w ramach nieuczciwego lub sprzecznego z ustaleniami posługiwania się Kartami paliwowymi. Natomiast Pierwszy dostawca ponosi wyłączną odpowiedzialność wobec Spółki za wady towarów nabywanych przy użyciu wydawanych przez niego Kart paliwowych. Pierwszy dostawca odpowiada za rozpatrzenie reklamacji złożonych przez Spółkę w zakresie zastrzeżeń dotyczących tych transakcji.

Podsumowując, sprzedaż za pomocą Kart paliwowych odbywa się w następujący sposób:

1. Pierwszy dostawca, w momencie dokonywania transakcji z użyciem Karty paliwowej przez upoważnionych przez Wnioskodawcę Kierowców, nabywa paliwo lub inne towary i usługi (ściśle określone w ofercie Pierwszego dostawcy) od operatora prowadzącego stację paliw należącą do sieci Pierwszego dostawcy. Następnie, Pierwszy dostawca dokonuje dostawy tych produktów na rzecz Spółki, co w praktyce odbywa się przez wydanie Kierowcy towaru/usługi przez prowadzącego stację paliw.
   
2. Nabycie paliwa oraz innych produktów lub usług przez Spółkę dokumentowane jest fakturami wystawianymi przez Pierwszego dostawcę. Zapłata Pierwszemu dostawcy za paliwa oraz inne produkty i usługi odbywa się na podstawie faktur wystawionych na Spółkę.
   
3. Na ustalenie kluczowych warunków sprzedaży dla Spółki (takich jak cena, udzielenie rabatu, rodzaj sprzedawanych produktów, możliwość odmowy sprzedaży, sposób rozliczeń) nie mają wpływu operatorzy danych stacji paliwowych - wszystkie warunki ustalane są przez Pierwszego dostawcę kart paliwowych. Rolą operatora stacji paliwowej jest jedynie weryfikacja ważności i możliwości użycia Karty paliwowej (co sprowadza się do czynności technicznych, dokonywanych na stacji w momencie przeniesienia posiadania towaru/wykonania usługi) oraz wydanie towaru/usługi Kierowcy.
   
4. Pierwszy dostawca rozpatruje reklamacje dotyczące transakcji dokonanych za pośrednictwem wydanych przez niego Kart paliwowych.
   
   

2. Umowa z Drugim dostawcą
   
   
   

Spółka zawarła ponadto umowę o korzystanie z kart paliwowych Z z Z działającą poprzez swój oddział w Polsce oraz z I., S. (obie zarejestrowane jako czynni polscy podatnicy VAT; dalej obie: Z , Drugi dostawca lub - gdy łącznie z Pierwszym dostawcą - Dostawca), która wraz z załącznikami reguluje zasady zamawiania i korzystania z kart paliwowych wydawanych przez Z w systemie Routex (dalej: Karty paliwowe od drugiego dostawcy lub - gdy łącznie z Kartami paliwowymi od Pierwszego dostawcy - Karty paliwowe).

Karty paliwowe od Drugiego dostawcy - pozostające przez cały czas trwania Umowy własnością Z - umożliwiają Kierowcom bezgotówkowy zakup paliwa oraz wybranych towarów produktów i usług na terenie Polski, na stacjach benzynowych należących do sieci Z . Sprzedaż towarów i usług od Drugiego dostawcy następuje w oparciu o ceny obowiązujące na stacjach paliw w momencie sprzedaży towaru lub świadczenia usługi.

Nabywanie towarów i usług za pośrednictwem kart paliwowych Drugiego dostawcy odbywa się analogicznie jak nabywanie towarów i usług za pośrednictwem Kart paliwowych od Pierwszego dostawcy, mianowicie transakcje zawierane za pośrednictwem Kart paliwowych Drugiego dostawcy charakteryzują następujące czynniki:

1. Drugi dostawca, w momencie dokonywania transakcji z użyciem Karty paliwowej przez upoważnionych przez Wnioskodawcę Kierowców, nabywa paliwo lub inne towary i usługi (ściśle określone w ofercie Drugiego dostawcy) od operatora prowadzącego stację paliw. Następnie Drugi dostawca dokonuje dostawy tych produktów na rzecz Spółki, co w praktyce odbywa się przez wydanie towaru/usługi przez prowadzącego stację paliw Kierowcy.
2. Nabycie paliwa oraz innych produktów lub usług przez Spółkę dokumentowane jest fakturami wystawianymi przez Drugiego dostawcę. Zapłata Drugiemu dostawcy za paliwa oraz inne produkty i usługi odbywa się na podstawie faktur wystawionych na Spółkę.
3. Na ustalenie kluczowych warunków sprzedaży dla Spółki (takich jak cena, udzielenie rabatu, rodzaj sprzedawanych produktów, możliwość odmowy sprzedaży, sposób rozliczeń) nie mają wpływu operatorzy danych stacji paliwowych - wszystkie warunki ustalane są przez Drugiego dostawcę. Rolą operatora stacji paliwowej jest jedynie weryfikacja ważności i możliwości użycia Karty paliwowej (co sprowadza się do czynności technicznych, dokonywanych na stacji w momencie przeniesienia posiadania towaru/wykonania usługi) oraz wydanie towaru/usługi Kierowcy.
4. W przypadku powstania szkody poniesionej wskutek istnienia wady, Drugi dostawca odpowiada za wady towarów i rozpatruje reklamacje dotyczące transakcji dokonanych za pośrednictwem wydanych przez niego Kart paliwowych.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w odniesieniu do zakupów dokonywanych przez Spółkę od Pierwszego dostawcy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego w związku z tymi zakupami, przy uwzględnieniu ograniczenia wynikającego z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT?
2. Czy w odniesieniu do zakupów dokonywanych przez Spółkę od Drugiego dostawcy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego w związku z tymi zakupami, przy uwzględnieniu ograniczenia wynikającego z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT?
   
   

W ocenie Wnioskodawcy, dla stwierdzenia możliwości obniżenia przez Spółkę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawianych przez Dostawców, niezbędne jest w pierwszej kolejności potwierdzenie, że nabywanie przez Kierowców paliw oraz innych produktów i usług przy użyciu Kart paliwowych stanowi odpowiednio dostawę towarów / świadczenie usług przez Dostawców na rzecz Spółki.

Odpłatne świadczenie usług przez Dostawców

Świadczeniem usług, na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy o VAT w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powołany przepis art. 8 ust. 2a ustawy o VAT dotyczy sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie w „stanie nieprzetworzonym” odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi. W myśl ww. przepisu jest on traktowany tak, jakby świadczył tą usługę, tj. wykonywał czynność opodatkowaną.

Z powyżej cytowanych przepisów wynika, że podmiot świadczący (odsprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

W konsekwencji, należy uznać, że w obydwu analizowanych modelach Dostawcy odsprzedają Spółce z zastosowaniem Kart paliwowych usługi, które uprzednio nabywają we własnym imieniu na rzecz Wnioskodawcy. Tym samym, Dostawcy świadczą na rzecz Spółki usługi opodatkowane VAT (co do zasady 23%), które powinny być udokumentowane fakturą VAT.

Odpłatne dostawy towarów dokonywane przez Dostawców

Przez dostawę towarów, w oparciu o przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Należy zauważyć, że w określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą.

Ponadto stosownie do art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Powyżej wskazany przepis definiuje tzw. transakcje (dostawy) łańcuchowe. Warunkiem niezbędnym do ich zaistnienia jest to, że towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmioty pośredniczące w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy.

W niniejszym przypadku dostawa towarów (w tym paliwa) odbywać się może na oznaczonych stacjach paliw. Dostawa paliwa/innych towarów objętych ofertą Dostawców w ramach systemu Kart paliwowych odbywa się w następujący sposób: w momencie, gdy Kierowca działający w imieniu Spółki zobowiązuje się do nabycia paliwa/innego towaru od Dostawcy, Dostawca nabywa paliwo/inny towar od operatora stacji paliw, a następnie sprzedaje je Spółce (sprzedaż na rzecz Spółki następuje, gdy Kierowca wchodzi w posiadanie nabytego towaru na stacji paliw danej sieci).

Zdaniem Spółki, Dostawca sprzedając Wnioskodawcy towary w ramach systemu Kart paliwowych dokonuje odpłatnej dostawy towarów, która podlega opodatkowaniu VAT (co do zasady 23%). W opinii Spółki transakcje nabycia i sprzedaży paliwa lub innych towarów przez Dostawcę powinny być zatem traktowane jako tzw. transakcje łańcuchowe, czyli sprzedaż towarów nabytych kolejnemu nabywcy.

W tym kontekście istotne jest uznanie, że na każdy z podmiotów uczestniczących w transakcji łańcuchowej następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, czyli - w istocie - przeniesienie (uznanie, że takie przeniesienie miało miejsce) praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania.

W rozumieniu Spółki, w przypadku, gdy kolejny w łańcuchu podmiot ma prawo do kształtowania kluczowych warunków transakcji, to uznać należy, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel. W związku z tym, w celu stwierdzenia czy Dostawca realizuje dostawy (w rozumieniu ustawy o VAT) na rzecz Spółki, istotne znaczenie mają postanowienia umowne pomiędzy Dostawcą i Wnioskodawcą nabywającym te towary w systemie Kart paliwowych, w szczególności w zakresie wpływu na istotne elementy kształtujące obrót towarem.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego, Umowa jaką Wnioskodawca zawarł z Dostawcą uprawnia Spółkę do zakupu paliwa oraz oznaczonych innych produktów i usług przy użyciu Kart paliwowych na stacjach paliw (przy czym w każdym przypadku nabycie dokonywane jest od danego Dostawcy i na warunkach z nim uzgodnionych). Jak zauważono w opisie stanu faktycznego:

• Kierowcy korzystający z Kart paliwowych wydanych na Spółkę uprawnieni są do nabywania wyłącznie ściśle określonych z Dostawcą produktów spośród całej oferty stacji paliw;
• Pierwszy dostawca w Umowie zastrzegł sobie prawo udzielania rabatów od cen zakupu przyjętych na poszczególnych stacjach (warto odnotować, że wpływ Dostawcy na wysokość kwot, jakimi Spółka obciążana jest z tytułu zakupów dokonywanych przez Kierowców na stacjach paliw jest jednym z argumentów przemawiających za stanowiskiem, że Pierwszy dostawca faktycznie rozporządza towarami jak właściciel, co znajduje potwierdzenie np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 24 stycznia 2014 r., sygn. ILPP1/443-985/13-4/AWa), w przypadku nabyć od Drugiego dostawcy, brak analogicznego postanowienia umownego, nie wyłącza zdaniem Wnioskodawcy możliwości zastosowania rabatów, czy zmian w cenniku, w związku z tym powołany argument organów podatkowych ma również zastosowanie do transakcji z Drugim dostawcą;
• Dostawca ogranicza miejsce dokonywania sprzedaży poprzez wskazanie w Umowie, że bezgotówkowe zakupy przy użyciu Kart paliwowych mogą być dokonywane tylko na ściśle oznaczonych stacjach paliw;
• zgodnie z ustaleniami z Wnioskodawcą, Dostawca może założyć na daną Kartę paliwową zarówno limity ilościowe, jak i limity dotyczące wartości zakupów dokonywanych przy użyciu tej Karty paliwowej;
• Dostawca ponosi odpowiedzialność względem Spółki za wszelkie wady dostarczanego towaru;
• Dostawca we wskazanych w Umowach okolicznościach (m.in. w razie, gdyby Spółka pozostawała w zwłoce z wykonaniem swoich zobowiązań w całości lub w części) ma prawo do odmowy dokonania sprzedaży przy użyciu Kart paliwowych. Prawo to wiąże się z techniczną możliwością zablokowania danej Karty paliwowej przez Dostawcę;
• Dostawca, będący podmiotem pośredniczącym w łańcuchu dostaw, posiada koncesję na obrót paliwami ciekłymi (na istotność posiadania przez podmiot pośredniczący w łańcuchu koncesji na obrót paliwami ciekłymi dla ustalenia, że podmiot ten nabywa paliwo, a następnie dokonuje jego dostawy na rzecz dalszego kontrahenta, zwrócił uwagę Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 28 stycznia 2015 r. (sygn. ITPP2/443-1425/14/KT).
  
  

Biorąc pod uwagę wszystkie przytoczone powyżej okoliczności, należy uznać, że Dostawcy posiadają wpływ na istotne elementy kształtujące obrót towarem i w konsekwencji, że dokonują na rzecz Spółki dostawy towarów - rozporządzają oni bowiem towarem jak właściciel, samodzielnie konstruując swoją ofertę dla Spółki, definiując zakres oferowanych produktów i ich ceny, ustalając miejsca sprzedaży oraz warunki rozliczeń.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wskazano powyżej, samochody osobowe używane w Spółce są przez nią wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. W konsekwencji, wystawiane przez Dostawcę faktury - zakładając ich poprawność formalno-rachunkową - we właściwy sposób dokumentować będą dokonywane przez Dostawcę odsprzedaż usług / dostawy w schemacie transakcji łańcuchowych. Tym samym, Spółka będzie uprawniona do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Dostawcę.

Art. 86a ust. 1 pkt 1) ustawy o VAT stanowi, że w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego do odliczenia stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, zalicza się wydatki dotyczące m.in. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Na podstawie art. 86a ust. 3 ustawy o VAT ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikające z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT nie ma zastosowania m.in. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie.

Spółka nie może zapewnić, że samochody osobowe w jej flocie są używane wyłącznie do jej działalności gospodarczej. W związku z tym, Spółka ma świadomość, że w przypadku zakupu paliwa, przysługujące jej prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabyć dokonywanych za pośrednictwem kart paliwowych, w przypadku paliwa będzie ograniczone do 50%.

Reasumując, transakcje dokonywane pomiędzy Dostawcą a Spółką stanowią dostawy towarów lub świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT, które powinny być dokumentowane fakturami wystawianymi przez Dostawców na rzecz Wnioskodawcy. Jednocześnie, zakładając poprawność formalno-rachunkową tychże faktur oraz okoliczność wykorzystywania przez Spółkę nabywanych przez Kierowców towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych, Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego ujętego na ww. fakturach przy uwzględnieniu ograniczenia wynikającego z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT.

Końcowo Spółka pragnie wskazać, że powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie zarówno w interpretacjach indywidualnych wydawanych w imieniu Ministra Finansów, jak i w orzecznictwie sądów administracyjnych. Na decydujący charakter omówionych powyżej okoliczności w kontekście uznania świadczeń uzyskiwanych przy użyciu Kart paliwowych za dostawę towarów / świadczenie usług wskazują liczne interpretacje indywidualne - m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 września 2014 r. nr IZ P2/443-568/14/KO, z dnia 8 września 2014 r. nr IPPP2/443-497/14-6/BH, czy też interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 listopada 2014 r. nr IZ P2/443-811/14/KO).

Warta odnotowania jest także teza Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarta w wyroku z dnia 15 października 2014 r., sygn. I FSK 1478/13, zgodnie z którą: „Jeżeli z treści umów wynika, że podmiot ten będzie miał wpływ na istotne elementy transakcji, to wówczas należy uznać, iż rozporządza on daną rzeczą jak właściciel, czyli jest czynną stroną transakcji, w ramach której kolejna w szeregu dostawa, tj. dostawa na rzecz nabywcy, będzie dokonana (uznana za dokonaną) przez niego”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Zarówno przepisy ustawy, jak i przepisy wykonawcze do ustawy, nie regulują zagadnienia odsprzedaży towaru. Uznaje się, że odsprzedaż towaru jest dostawą towaru realizowaną bezpośrednio przez podatnika (art. 7 ust. 1 ustawy) lub realizowaną na zasadach określonych w art. 7 ust. 8 ustawy. W rezultacie, w obu ww. przypadkach dostawy, ostateczne obciążenie podatkiem VAT spoczywa nie na pierwotnym nabywcy towaru, lecz na ich rzeczywistym użytkowniku.

Z cyt. wyżej przepisów art. 7 ustawy wynika, że w sytuacji, w której podatnik, działając we własnym imieniu bierze udział w dostawie towaru w taki sposób, że zakupiony towar wydaje nabywcy lub też towar ten wydaje pierwszy z podmiotów na rzecz ostatniego w kolejności nabywcy, przyjmuje się, że podatnik ten nabył towar, a następnie dokonał dostawy tego towaru. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje towar, a kolejno w stanie „nieprzetworzonym” odsprzedaje go swojemu kontrahentowi.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, w świetle art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również :

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Art. 8 ust. 2a ustawy stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powołany przepis dotyczy sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie w „stanie nieprzetworzonym” odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi. W myśl ww. przepisu jest on traktowany tak, jakby świadczył tą usługę.

W odniesieniu do możliwości zakwalifikowania transakcji z udziałem kart paliwowych jako transakcji (dostaw) łańcuchowych, o których mowa w ww. art. 7 ust. 8 ustawy należy podkreślić, że warunkiem niezbędnym zaistnienia omawianego unormowania jest to, że towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmioty pośredniczące w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy.

Wskazany artykuł bazuje zatem na konstrukcji opartej na fikcji prawnej, zgodnie z którą – dla potrzeb podatku VAT – przyjmuje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, mimo że wydanie towaru ma miejsce tylko raz. W kontekście powyższego istotne jest uznanie, że na każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, czyli – w istocie – przeniesienie (uznanie, że dokonało się takie przeniesienie) praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania. W przypadku zatem, gdy pośrednik ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, ale także przykładowo obciążony zostaje ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych w stosunku do np. wadliwego towaru, to uznać należy, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Spółka posiada flotę samochodów osobowych wykorzystywaną jest przez pracowników Spółki na ich potrzeby służbowe. Niemniej jednak, Spółka nie może wykluczyć, że samochody te są wykorzystywane przez pracowników również do celów prywatnych, z tego względu Spółka kwalifikuje użytek samochodów osobowych jako tzw. użytek mieszany. Wszystkie samochody używane w Spółce spełniają definicję pojazdu samochodowego w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy o VAT.

Spółka zawarła z Y. S.A. oraz Z „Umowę o wydanie i używanie kart flotowych”, która wraz z załącznikami reguluje zasady zamawiania i korzystania z kart paliwowych wydawanych przez Dostawców. Karty paliwowe pozostające przez cały czas trwania Umowy własnością Dostawców, umożliwiają osobom uprawnionym do kierowania samochodami Spółki bezgotówkowy zakup paliwa oraz wybranych produktów i usług na terenie Polski, na stacjach benzynowych należących do sieci Dostawców lub podmiotów odrębnych od Dostawców. W chwili nabycia paliwa oraz pozostałych produktów przy użyciu Kart paliwowych od Dostawców, Kierowcy nie uiszczają żadnych płatności na rzecz stacji paliw. Nabycia rejestrowane są w systemie elektronicznym podmiotu prowadzącego stację paliw i rozliczane przez Dostawców po zakończeniu przyjętego okresu rozliczeniowego. Zakupy dokonane za pośrednictwem Kart paliwowych od Dostawców dokumentowane są fakturami wystawianymi przez Dostawców na Wnioskodawcę. Zasadniczo Dostawcy fakturują na Spółkę paliwa oraz pozostałe produkty i usługi nabywane przy użyciu Kart paliwowych według cen tożsamych z cenami, jakie obowiązywały na stacji benzynowej zakupu w momencie jego dokonywania. Niemniej jednak, zawarta Umowa przewiduje możliwość przyznania Wnioskodawcy rabatów wolumenowych lub rabatów dodatkowych.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania, czy w odniesieniu do zakupów dokonywanych przez Spółkę od Dostawców Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego w związku z tymi zakupami, przy uwzględnieniu ograniczenia wynikającego z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT.

Z uwagi na przedstawione w sprawie okoliczności oraz powołane wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że poza zapewnieniem Spółce możliwości korzystania z kart paliwowych umowa reguluje także inne istotne warunki handlowe. Umowa określa również zasady odpowiedzialności pomiędzy stronami. Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec Dostawców za prawidłowe i bezpieczne posługiwanie się wydanymi mu Kartami paliwowymi. W szczególności, Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za transakcje bezgotówkowe dokonywane przez osoby nieuprawnione w wyniku naruszenia (przez Wnioskodawcę lub Kierowców) obowiązków ochrony Kart paliwowych. Innymi słowy, Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za szkody Dostawców poniesione w ramach nieuczciwego lub sprzecznego z ustaleniami posługiwania się Kartami paliwowymi. Natomiast Dostawcy ponoszą wyłączną odpowiedzialność wobec Spółki za wady towarów nabywanych przy użyciu wydawanych przez niego Kart paliwowych. Dostawcy odpowiadają za rozpatrzenie reklamacji złożonych przez Spółkę w zakresie zastrzeżeń dotyczących tych transakcji. Ponadto, na ustalenie kluczowych warunków sprzedaży dla Spółki (takich jak cena, udzielenie rabatu, rodzaj sprzedawanych produktów, możliwość odmowy sprzedaży, sposób rozliczeń) nie mają wpływu operatorzy danych stacji paliwowych - wszystkie warunki ustalane są przez Dostawców kart paliwowych. Rolą operatora stacji paliwowej jest jedynie weryfikacja ważności i możliwości użycia Karty paliwowej (co sprowadza się do czynności technicznych, dokonywanych na stacji w momencie przeniesienia posiadania towaru/wykonania usługi) oraz wydanie towaru/usługi Kierowcy.

Dlatego też uznać należy, że Dostawcy będący pośrednikami pomiędzy podmiotami z nimi współpracującymi (stacje paliw) i Spółką mają wpływ na istotne elementy kształtujące obrót towarami i usługami na stacjach benzynowych, dokonują tym samym dostawy towaru i świadczenia usługi na rzecz Spółki. Czynności dokonywane pomiędzy Dostawcami a Spółką dokonującą zakupów na stacjach paliw należących do kontrahentów (koncernów paliwowych), stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 8 i art. 8 ust. 2a ustawy. Tym samym Dostawcy są zobowiązani do wykazania podatku należnego z tytułu tych transakcji.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego regulują przepisy art. 86 ust. 1 ustawy z o VAT, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Jak wynika z ww. przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy, nabyte przy użyciu kart paliwowych towary i usługi są związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. Co do zasady więc, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tyt. ww. wydatków.

Obowiązująca od 1 kwietnia 2014 r. ustawa z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312) wprowadziła ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z pojazdami samochodowymi.

W art. 86a ust. 1 ustawy o VAT – w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r. - wskazano, że w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
   
   

Według obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014 r. art. 2 pkt 34 ww. ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych – rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z późn. zm.), „pojazd samochodowy” to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Punkt 40 ww. artykułu wskazuje, że „samochodem osobowym” jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

W myśl art. 86a ust. 2. ustawy o VAT do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   
   

Natomiast zgodnie z art. 86a ust. 3 przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
   
   

W myśl art. 86a ust. 4 pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

Wskazane wyżej przepisy art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług wprowadzają ograniczenie w odliczaniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków eksploatacyjnych (m.in. nabycia paliwa), dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do użytku „mieszanego”, tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Zgodnie z art. 12 ust. 1-3 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1. samochodów osobowych;
2. innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
   1. 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
   2. 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
   3. 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.
   
   
   

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

W myśl ust. 3 tegoż artykułu, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Wnioskodawca wskazuje, że obecnie posiada flotę samochodową złożoną z samochodów osobowych wykorzystywanych do celów mieszanych, tj. zarówno do celów związanych z działalnością gospodarczą, jak i do celów niezwiązanych z tą działalnością.

W związku z tym, na podstawie art. 86a ust. 1 w związku z art. 86a ust. 2 oraz art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Dostawców, dokumentujących nabycie towarów i usług przy użyciu kart flotowych, związanych z użytkowanymi do celów mieszanych samochodami.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, do 30 czerwca 2015 r. nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych.

Z dniem 1 lipca 2015 r. wygasł, wprowadzony art. 12 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, całkowity zakaz odliczania podatku VAT od nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu samochodów osobowych oraz niektórych innych pojazdów samochodowych, wykorzystywanych przez podatnika do celów „mieszanych” (czyli do działalności gospodarczej i do celów prywatnych). Oznacza to, że od dnia 1 lipca 2015 r. podatek VAT z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu ww. pojazdów jest odliczany tak jak pozostałe wydatki związane z pojazdami samochodowymi wykorzystywanymi do celów mieszanych czyli na ogólnych zasadach wynikających z art. 86a ustawy o VAT.

Zatem od dnia 1 lipca 2015 r. z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu ww. samochodów osobowych przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT w wysokości 50%.

Należy wskazać jednak, że prawo do odliczenia należy oceniać co do zasady w świetle przepisów obowiązujących na moment powstania obowiązku podatkowego u sprzedawcy paliwa. Jeżeli zatem zakup paliwa dokonany został do dnia 30 czerwca 2015 r. to bez względu na fakt, że faktura została wystawiona po tym dniu, tj. już w lipcu 2015 r. prawo do odliczenia podatku w takim przypadku nie będzie przysługiwało. Obowiązek podatkowy u sprzedawcy z tytułu opisanej czynności powstał bowiem przed dniem 1 lipca 2015 r. zatem prawo do odliczenia należy również oceniać według stanu prawnego obowiązującego przed dniem 1 lipca 2015 r.

Uregulowanie takie jest zgodne z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT oraz art. 167 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), a zasada ta znajdzie również zastosowanie w przypadku paliwa nabywanego przy użyciu kart paliwowych.

Zatem, od 1 lipca 2015 roku Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w wysokości 50% z tytułu nabycia paliwa do samochodów osobowych wykorzystywanych zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej jak i celów prywatnych pracowników. Prawo do odliczenia powstaje w dacie zakupu paliwa, natomiast fakt kiedy zostanie wystawiona faktura pozostaje bez znaczenia dla powstania tego prawa.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.