Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-133/16/AR
z 30 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 lutego 2016 r. (data wpływu 17 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania z podmiotowego zwolnienia od podatku w rozumieniu art. 113 ust. 1 ustawy o VAT dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług rzeczoznawstwa majątkowego oraz wyceny nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2016 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania z podmiotowego zwolnienia od podatku w rozumieniu art. 113 ust. 1 ustawy o VAT dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług rzeczoznawstwa majątkowego oraz wyceny nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Dnia 1 lipca 2006 r. Wnioskodawca rozpoczął jednoosobową działalność pod nazwą „…” –(w nazwie firmy pojawia się słowo „doradztwo”, ale charakter świadczonych usług nie obejmuje swym działaniem doradztwa). Od początku prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca był czynnym podatnikiem podatku VAT i wykonywane czynności były opodatkowane podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych. W dniu 7 stycznia 2016 roku Wnioskodawca złożył do Urzędu Skarbowego informację na druku VAT-R o zamiarze korzystania od 1 stycznia 2016 r. ze zwolnienia od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W latach 2006 – 2015 Wnioskodawca nie prowadził działalności doradczej wymienionej w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wartość sprzedaży w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła 150.000.

Dnia 21 lipca 2011 r. Wnioskodawca uzyskał Państwowe uprawnienia Rzeczoznawcy Majątkowego. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca świadczy usługi polegające na sporządzaniu operatów szacunkowych, analiz rynku nieruchomości PKD: 68.31.Z.

Świadczone usługi polegają głównie na opracowywaniu operatów szacunkowych tj. pisemnych opinii określających wartość nieruchomości, wartość ograniczonych praw rzeczowych oraz wartość maszyn i urządzeń. W ramach wykonywania analiz rynku sporządza się je na podstawie danych zawartych w transakcjach kupna - sprzedaży, zawierają one skrócony opis badanego segmentu rynku z wyszczególnieniem ilości transakcji wraz z ich cenami transakcyjnymi. W ramach prowadzonej działalności w pojedynczych przypadkach Wnioskodawca sporządza również inwentaryzację (spisu z natury) nieruchomości dla potrzeb związanych z wyceną nieruchomości oraz zgodnie z Ustawą o gospodarce nieruchomościami dokonuje oznaczania przedmiotu odrębnej własności lokali.

Przedmiotowe operaty szacunkowe, analiz rynku nieruchomości w przeważającej mierze powstają na zlecenie organów samorządowych, państwowych, instytucji finansowych, przedsiębiorstw (Urzędy Gmin, Urzędy Wojewódzkie, Zarządy Melioracji i Urządzeń Wodnych, Agencja Nieruchomości Rolnych). Celem powstawania operatów szacunkowych w formie opinii pisemnej, analiz rynku nieruchomości jest ich: zbycie, nabycie, określanie wartości praw do nieruchomości i praw rzeczowych w postępowaniach administracyjnych, gdzie przedmiotowe opracowania stanowią dowód w sprawie (np. dla potrzeb nabycia, odszkodowania, opłaty, renty, wywłaszczenia, zamiany, uzupełnienia - zgodnie z Ustawą o Gospodarce Nieruchomościami). Działalność ma charakter działalności regulowanej ustawowo - zasady wykonywania tej działalności określa Dział IV i V ustawy o gospodarce nieruchomościami. Z przepisów tej ustawy wynika, iż przedmiotem wyceny nieruchomości jest ustalanie jej wartości. Ustalenie wartości następuje w oparciu o proces wyceny, sposób przeprowadzenia którego regulują przepisy prawa (ustawa o gospodarce nieruchomościami i rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego). Rezultatem wyceny jest operat szacunkowy lub opinia co do wartości nieruchomości w formie operatu szacunkowego.

Wnioskodawca posiada uprawnienia zawodowe i tytuł zawodowy rzeczoznawcy majątkowego, efektem jego działalności są opracowania dotyczące określania w formie pisemnej najbardziej prawdopodobnych wartości praw do nieruchomości, ograniczonych, ograniczonych praw rzeczowych z uwzględnieniem ich różnych uwarunkowań dla różnych celów i różnych podmiotów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wykonując usługi opisane powyżej Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust 1 w powiązaniu z art. 113 ust. 13 pkt 2 lit b?

Zdaniem Wnioskodawcy analizując ustawę o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie odnaleziono zapisów definiujących pojęcie „doradztwo” oraz pojęcie „rzeczoznawstwo”. Wobec powyższego Wnioskodawca uważa, iż należy posłużyć się znaczeniem językowym tych pojęć. Zgodnie z „Małym słownikiem języka polskiego PWN” (PWN, Warszawa 1994), „rzeczoznawca” to specjalista powoływany do wydawania orzeczenia czy opinii w sprawach spornych wchodzących w zakres jego kwalifikacji zawodowych, biegły, ekspert, natomiast termin „doradzać” znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Rzeczoznawstwo majątkowe zostało uregulowane w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Zgodnie z art. 174 ust 1 tej ustawy, rzeczoznawstwo majątkowe jest działalnością zawodową wykonywaną przez rzeczoznawców na zasadach określonych w niniejszej ustawie. W świetle ust. 2 ww. artykułu, rzeczoznawcą majątkowym jest osoba fizyczna posiadająca uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości, nadane w trybie przepisów rozdziału 4 niniejszego działu. Zgodnie z art. 174 ust. 3 tej ustawy, rzeczoznawca majątkowy dokonuje określania wartości nieruchomości, a także maszyn i urządzeń trwałe związanych z nieruchomością. Z zacytowanego przepisu wynika, iż celem wyceny nieruchomości jest definitywne określenie pewnego stanu (faktu, a nie udzielenie rady lub konsultacji). Rzeczoznawca majątkowy w zakresie swoich standardowych usług nie zajmuje się doradzaniem, jedynie potwierdza zaistniały stan faktyczny i na jego podstawie dokonuje wyceny w postaci operatu.

W związku z powyższym Wnioskodawca nie prowadzi i nie zamierza w przyszłości prowadzić usług doradczych w tym zakresie. Sporządzane opracowania odwzorowują obecny stan nieruchomości, oparte są na bieżących zdarzeniach i nie zawierają elementów doradztwa.

W roku 2014 wartość objęta działalnością sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła 150.000 zł.

W roku 2015 wartość objęta działalnością sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła 150.000 zł.

W nawiązaniu do powyższych argumentów prowadząc działalność gospodarczą we wskazanym zakresie (t.j. polegającą na sporządzaniu operatów szacunkowych, analiz rynku nieruchomości, inwentaryzacji nieruchomości dla potrzeb wyceny, wyodrębnianiu lokali), zgodnie z uzyskanymi uprawnieniami zawodowymi i posiadanym tytułem zawodowym rzeczoznawcy majątkowego Wnioskodawca uważa, iż w przypadku gdy wartość objętej działalnością sprzedaży opodatkowanej w poprzednim roku podatkowym nie przekracza 150.000 zł mógł wybrać zwolnienie podmiotowe; o którym mowa w art. 113, ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług od 1 stycznia 2016 roku.

Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie potwierdzają również interpretacje indywidualne:

„sygnatura IBPP1/443-224/14/DK z dnia 23 maja 2014 r,

„sygnatura IBPP1/443-1035/14/AW z dnia 8 stycznia 2015 r,

„sygnatura ITPP2/443-26/13/AW z dnia 27 marca 2013 r.

Wnioskodawca w właściwym miejscowo urzędzie skarbowym również uzyskał ustną informację odnośnie możliwości skorzystania ze zwolnienie, o którym mowa w art. 113 ust 1 ustawy - że w jego przypadku jest to możliwe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ww. ustawy o VAT, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
   
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
      
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
      
   3. usług ubezpieczeniowych
   - jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
   
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

W myśl art. 113 ust. 5 ww. ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy o VAT podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 11a ww. ustawy o VAT obowiązujący od dnia 1 stycznia 2014 r.).

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
      
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      - energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      
      - wyrobów tytoniowych,
      
      - samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
      
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
      
   4. terenów budowlanych,
      
   5. nowych środków transportu;
2. świadczących usługi:
   
   1. prawnicze,
      
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
      
   3. jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   
   

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy stwierdzić należy, że ze zwolnienia podmiotowego od podatku nie korzystają m.in. usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa.

W tym miejscu podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do niej, nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć „tego, kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN 2006, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, np. ekonomicznych czy finansowych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Jak ponadto wynika z powyższego Słownika, „rzeczoznawca” to biegły, ekspert. Pojęcia te wymieniono w ww. Słowniku wyjaśniając, że „biegły” to znający się na rzeczy, mający wprawę w czymś, a „ekspert” to specjalista powoływany do wydania orzeczenia lub opinii w sprawach spornych, osoba uznawana za autorytet w jakiejś dziedzinie.

Z przytoczonych definicji nie wynika, by działania rzeczoznawcy miały charakter usług doradczych. Rzeczoznawstwo majątkowe zostało uregulowane w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 782 ze zm.).

Zgodnie z art. 174 ust. 1 tej ustawy rzeczoznawstwo majątkowe jest działalnością zawodową wykonywaną przez rzeczoznawców na zasadach określonych w niniejszej ustawie.

W świetle art. 174 ust. 2 ww. ustawy rzeczoznawcą majątkowym jest osoba fizyczna posiadająca uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości, nadane w trybie przepisów rozdziału 4 niniejszego działu.

W myśl art. 174 ust. 3 cyt. ustawy rzeczoznawca majątkowy dokonuje określania wartości nieruchomości, a także maszyn i urządzeń trwale związanych z nieruchomością.

Według art. 174 ust. 3a powyższej ustawy rzeczoznawca majątkowy może sporządzać opracowania i ekspertyzy, nie stanowiące operatu szacunkowego, dotyczące:

1. rynku nieruchomości oraz doradztwa w zakresie tego rynku;
2. efektywności inwestowania w nieruchomości i ich rozwoju;
3. skutków finansowych uchwalania lub zmiany planów miejscowych;
4. oznaczania przedmiotu odrębnej własności lokali;
5. bankowo-hipotecznej wartości nieruchomości;
6. określania wartości nieruchomości na potrzeby indywidualnego inwestora;
7. wyceny nieruchomości zaliczanych do inwestycji w rozumieniu przepisów o rachunkowości;
8. wyceny nieruchomości jako środków trwałych jednostek w rozumieniu ustawy o rachunkowości.
   
   

Jak wynika z opisu sprawy dnia 1 lipca 2006 r. Wnioskodawca rozpoczął jednoosobową działalność pod nazwą „…”- (w nazwie firmy pojawia się słowo „doradztwo”, ale charakter świadczonych usług nie obejmuje swym działaniem doradztwa). Wnioskodawca od początku prowadzenia działalności gospodarczej był czynnym podatnikiem podatku VAT i wykonywane czynności były opodatkowane podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca świadczy usługi polegające na sporządzaniu operatów szacunkowych, analiz rynku nieruchomości PKD:68.31.Z. Świadczone usługi polegają głównie na opracowywaniu operatów szacunkowych tj. pisemnych opinii określających wartość nieruchomości, wartość ograniczonych praw rzeczowych oraz wartość maszyn i urządzeń. W ramach wykonywania analiz rynku sporządza się je na podstawie danych zawartych w transakcjach kupna-sprzedaży, zawierają one skrócony opis badanego segmentu rynku z wyszczególnieniem ilości transakcji wraz z ich cenami transakcyjnymi. Celem powstawania operatów szacunkowych w formie opinii pisemnej, analiz rynku nieruchomości jest ich: zbycie, nabycie, określanie wartości praw do nieruchomości i praw rzeczowych w postępowaniach administracyjnych, gdzie przedmiotowe opracowania stanowią dowód w sprawie (np. dla potrzeb nabycia, odszkodowania, opłaty, renty, wywłaszczenia, zamiany, uzupełnienia – zgodnie z Ustawą o Gospodarce Nieruchomościami).

Działalność ma charakter działalności regulowanej ustawowo – zasady wykonywania tej działalności określa Dział IV i V ustawy o gospodarce nieruchomościami. Z przepisów tej ustawy wynika, iż przedmiotem wyceny nieruchomości jest ustalanie jej wartości. Ustalenie wartości następuje w oparciu o proces wyceny, sposób przeprowadzenia którego regulują przepisy prawa (ustawa o gospodarce nieruchomościami i rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego). Rezultatem wyceny jest operat szacunkowy lub opinia co do wartości nieruchomości w formie operatu szacunkowego.

W ramach prowadzonej działalności w pojedynczych przypadkach Wnioskodawca sporządza również inwentaryzację (spisu z natury) nieruchomości dla potrzeb związanych z wyceną nieruchomości oraz zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami dokonuje oznaczania przedmiotu odrębnej własności lokali.

W latach 2006-2015 Wnioskodawca nie prowadził działalności doradczej wymienionej w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca dnia 21 lipca 2006 r. uzyskał Państwowe uprawnienia Rzeczoznawcy Majątkowego. Wnioskodawca posiada uprawnienia zawodowe i tytuł zawodowy rzeczoznawcy majątkowego, efektem działalności są opracowania dotyczące określania w formie pisemnej najbardziej prawdopodobnych wartości praw do nieruchomości, ograniczonych praw rzeczowych z uwzględnieniem ich różnych uwarunkowań dla różnych celów i różnych podmiotów.

Przedmiotowe operaty szacunkowe, analiz rynku nieruchomości w przeważającej mierze powstają na zlecenie organów samorządowych, państwowych, instytucji finansowych, przedsiębiorstw (Urzędy Gmin, Urzędy Wojewódzkie, Zarządy Melioracji i Urządzeń Wodnych, Agencja Nieruchomości Rolnych).

Wartość sprzedaży w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła kwoty 150.000 zł.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w sytuacji gdy czynności wykonywane przez Wnioskodawcę prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie sporządzania operatów szacunkowych, analiz rynku nieruchomości, inwentaryzacji nieruchomości, oznaczania przedmiotu odrębnej własności lokali, nie obejmują usług w zakresie doradztwa, to w sprawie nie ma zastosowania wyłączenie ze zwolnienia podmiotowego, określone w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT.

Jednocześnie Wnioskodawca od początku prowadzenia działalności gospodarczej był czynnym podatnikiem podatku VAT, natomiast wartość sprzedaży w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła 150.000.

W myśl art. 113 ust. 11 podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

W konsekwencji, jeżeli Wnioskodawca nie uzyskał łącznie w poprzednim roku podatkowym obrotu ze sprzedaży opodatkowanej przekraczającego kwotę uprawniającą do zwolnienia, to może skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Przy czym jeżeli wartość sprzedaży przekroczy wskazaną w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT kwotę 150.000 zł, to Wnioskodawca utraci prawo do zwolnienia podmiotowego począwszy od czynności, którą przekroczy tę kwotę, w myśl art. 113 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że prowadząc działalność gospodarczą we wskazanym zakresie (t.j. polegającą na sporządzaniu operatów szacunkowych, analiz rynku nieruchomości, inwentaryzacji nieruchomości dla potrzeb wyceny, wyodrębnianiu lokali), zgodnie z uzyskanymi uprawnieniami zawodowymi i posiadanym tytułem rzeczoznawcy majątkowego, w przypadku gdy wartość objętej działalnością sprzedaży opodatkowanej w poprzednim roku podatkowym nie przekracza 150.000 zł , Wnioskodawca może wybrać zwolnienie podmiotowe, o którym mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W szczególności niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku, gdyby świadczone przez Wnioskodawcę usługi były usługami doradztwa w jakimkolwiek zakresie (z wyjątkiem doradztwa rolniczego).

W zakresie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia oraz nie maja mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163 poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.