Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/4513-27/16/BP
z 1 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 29 stycznia 2016 r. (data wpływu 1 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy energii elektrycznej wykorzystywaną w procesach metalurgicznych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku w zakresie zwolnienia od akcyzy energii elektrycznej wykorzystywaną w procesach metalurgicznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji oraz sprzedaży odlewów z żeliwa sferoidalnego i szarego (dalej: „odlewy”), przeznaczonych głównie dla rynku motoryzacyjnego.

Spółka planuje rozpocząć działalność w zakresie obrotu energią elektryczną, w tym w zakresie obrotu na rzecz podmiotów posiadających status nabywców końcowych. W związku z powyższym Spółka planuje uzyskanie koncesji na obrót energią elektryczną oraz w dalszej kolejności dokonanie rejestracji dla celów akcyzy w zakresie energii elektrycznej z uwagi na rozpoczęcie wykonywania czynności opodatkowanych akcyzą, tj. (i) sprzedaż energii elektrycznej do nabywców końcowych [(art. 9 ust. 1 pkt 2) ustawy akcyzowej] oraz (ii.) zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję [(art. 9 ust. 1 pkt 3) ustawy akcyzowej].

W chwili obecnej, ze względu na rozważane rozszerzenie działalności, Spółka planuje uzyskać jedną z koncesji energetycznych przewidzianych przez ustawę z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne. Po uzyskaniu powyższej koncesji, jednocześnie Wnioskodawca uzyska status podatnika akcyzy w odniesieniu do energii elektrycznej również zużywanej w toku procesu metalurgicznego.

Spółka produkuje następujące wyroby, podzielone na rodziny:

• tarcze hamulcowe
• korpusy i wsporniki hamulcowe
• wałki rozrządu i wały korbowe
• bębny hamulcowe
• piasty
• zwrotnice i wahacze zawieszenia
• obudowy i pokrywy
• armatury
• łączniki turbiny
• kolektory wydechowe
• pozostałe detale
  
  

Rysunek – załącznik PDF

W opinii Wnioskodawcy, operacje zakreślone na powyższym schemacie i zdefiniowane jako proces produkcyjny odlewów składają się na proces metalurgiczny, który obejmuje szereg operacji dających w efekcie ze składników wsadu dają gotowy, zgodny z wymaganiami klienta odlew.

Opis operacji składających się w opinii Wnioskodawcy na proces metalurgiczny w Spółce:

1. Wytapianie ciekłego żeliwa

Proces wytapiania ciekłego metalu jest przeprowadzany na wydziale topialni, który jest wyposażony w:

• dwa elektryczne piece topiące, indukcyjne, sieciowej częstotliwości, o pojemności 60T każdy,
• dwie baterie elektrycznych pieców topiących, indukcyjnych, średniej częstotliwości (4 tygle o pojemności 12T każdy),
• dwa elektryczne piece przetrzymawcze, indukcyjne, o pojemności 24T i 26T.
  
  

W celu przygotowania ciekłego metalu z pola materiałów wsadowych pobiera się określoną ilość materiałów transportowanych suwnicą do wozów załadowczych. Materiały te są pogrupowane ze względu na rodzaj i skład chemiczny: np. złom stalowy niskomanganowy i wysokomanganowy, złomy żeliwne obiegowe podzielone wg zawartości pierwiastków głównych i stopowych. Poprzez system załadowania dodatki stopowe dostarczane są do kosza i wsypywane do zbiornika na wozie transportowym. Dodatki są dozowane przez wytapiacza do wsadu metalowego podczas załadowywania pieca. Wóz załadowczy transportuje wsad metalowy do pieca, gdzie zostaje on zrzucony w sposób wibracyjny do tygla.

Po załadowaniu pieca rozpoczyna się roztapianie wsadu metalowego. W trakcie topienia metalu obniża się jego poziom w piecu, co jest sukcesywnie uzupełniane wsadem, który pozostał jeszcze na wozie transportowym. Po wytopieniu całego pieca wóz załadowczy odjeżdża do ponownego załadowania, piec zostaje zamknięty, a wsad zostaje dogrzany do temperatury ustalonej dla produkowanego detalu. Po wskazaniu przez komputer osiągnięcia tej temperatury wytapiacz sprawdza ją za pomocą termopary. Jeżeli wymagana temperatura nie została osiągnięta metal jest dogrzewany. Jeżeli jest poprawna to wytapiacz czerpakiem ściąga żużel z lustra metalu. Z czystego lustra metalu zostaje pobrana próba, która przesłana jest transportem pneumatycznym do laboratorium, gdzie sprawdzony jest skład chemiczny metalu w piecu. Wyniki wyświetlają się na monitorze w sterowni pieca. W przypadku niezgodności dokonywana jest korekta składu chemicznego dodatkami stopowymi. Za pomocą programu do analizy krzywych stygnięcia sprawdzana jest zawartość węgla (poprzez wlanie porcji metalu do kubka z tellurem). Jeżeli zawartość węgla jest zbyt niska, należy skorygować nawęglaczem. Jeżeli zbyt wysoka, należy skorygować paczkowanym złomem stalowym. Następnie, również za pomocą analizy termicznej, lecz w kubku bez telluru określana jest wartość ACEL. W przypadku niezgodnego wyniku korygowany jest skład chemiczny. Po przeprowadzonych kontrolach ciekłego metalu wykonuje się kolejny pomiar temperatury. Jeżeli temperatura metalu jest za niska, dogrzewa się zawartość pieca. W przypadku odpowiedniej temperatury następuje ściągnięcie gracą pozostałego żużlu z lustra metalu i przystąpienie do wylewania pieca do kadzi.

Zabiegi metalurgiczne. W Spółce produkuje się głównie żeliwo sferoidalne. W celu uzyskania żeliwa o takiej strukturze poddaje się ciekły metal zabiegom metalurgicznym. Stosowane są dwa rodzaje zabiegów: Sandwich - sferoidyzacja w kadzi, oraz In Mould - sferoidyzacja w formie.

Metoda Sandwich polega na wsypaniu do kadzi, bezpośrednio przed jej zalaniem, zaprawy magnezowej i modyfikatora grafltyzującego w ściśle określonych ilościach, zależnych od ilości wlewanego metalu do kadzi. W kadzi po zalaniu i podczas transportu odbywa się reakcja pomiędzy ciekłym żeliwem, a parami magnezu. Metal dostarczany jest przez wózek widłowy do zalewarki na linii formierskiej. Reakcja sferoidyzacji i modyfikacji zanika z czasem, dlatego w zalewarce metal jest ciągle odświeżany. W przypadku przekroczenia odpowiedniego czasu pomiędzy wlaniem kolejnej kadzi do zalewarki, metal jest wylewany z zalewarki, a następnie ponownie napełnia sieją świeżym metalem.

Metoda In Mould polega na sferoidyzacji w formie. Do kadzi, bezpośrednio przed jej zalaniem, wsypuje się modyfikator grafityzujący, następnie kadź zostaje napełniona ciekłym metalem i dostarczona do zalewarki lub pieca zalewowego na linię formierską. W układzie wlewowym znajduje się komora reakcyjna, jest to miejsce przeznaczone na wsypanie odpowiedniej ilości zaprawy magnezowej o odpowiedniej granulacji. Reakcja sferoidyzacji przebiega wewnątrz formy podczas jej zalewania.

2. Formowanie

Proces formowania podzielony jest na dwa etapy:

• przygotowanie i transport masy formierskiej,
• formowanie form.
  
  

Przygotowanie masy formierskiej jest realizowane na stacji przerobu mas formierskich. Do sporządzenia form odlewniczych stosuje się klasyczną masę bentonitową. Masa ta składa się z masy obiegowej wybitej z form i oddzielonej od odlewów w bębnie do wybijania odlewów, świeżego piasku kwarcowego, bentonitu, pyłu węgla kamiennego i wody. Masę sporządza się w mieszarkach. Mieszarka turbinowa sporządza masę dla linii z pionową płaszczyzną podziału formy. W Spółce pracuje również pięć mieszarek krążnikowych pobocznicowych dla dwóch linii z poziomą płaszczyzną podziału formy.

Transport przygotowanej masy formierskiej do formierek jest realizowany za pomocą przenośników taśmowych.

Formowanie (przygotowanie form) jest przeprowadzane na dwóch liniach formierskich z poziomym podziałem formy i na jednej linii z pionowym podziałem formy.

Formowanie na liniach formierskich z podziałem poziomym jest realizowane za pomocą formierek z impaktowym systemem zagęszczania masy. Formy są przygotowywane w skrzynkach o wymiarach 800x700 mm i wysokości formy 260 mm. Górna i dolna część formy wykonywane są na oddzielnych formierkach. Przygotowana forma dolna jest transportowana na stanowisko odmuchiwania form z luźnej masy formierskiej, zakładania filtrów, zakładania rdzeni i wsypywania zaprawy (w przypadku, gdy proces sferoidyzacji jest realizowany w technologii „In Mould”), a następnie transportowana na stanowisko składania form, na którym następuje złożenie formy górnej z dolną. Tak przygotowana forma jest gotowa do zalewania i transportowana na stanowisko zalewania form.

Formowanie na linii z podziałem pionowym jest realizowane na maszynie. Formy są przygotowane bezskrzynkowo, w pakietach o wymiarach 850x650 mm i grubości formy od 200 do 350 mm.

3. Zalewanie

Proces zalewania form jest realizowany na stanowiskach zalewania:

• na piecu zalewowym na pierwszej linii z poziomym podziałem formy,
• na maszynie zalewowej na drugiej linii z poziomym podziałem formy,
• na maszynie zalewowej na linii z podziałem pionowym,
• dla obu linii z poziomym podziałem formy istnieją alternatywne systemy zalewania z kadzi syfonowych.
  
  

Proces zalewania zaczyna się napełnieniem pieca zalewowego lub maszyny zalewowej ciekłym metalem, który został przetransportowany za pomocą kadzi transportowej. Następnym krokiem jest sprawdzenie temperatury ciekłego metalu. Jeżeli temperatura ciekłego metalu jest zgodna z zaleceniami metalurgicznymi, to następuje zalewanie form. Jeżeli temperatura jest niezgodna (zbyt niska), następuje wycofanie metalu z maszyny zalewowej lub w przypadku pieca zalewowego podgrzanie ciekłego metalu. Operator podczas zalewania kontroluje czas zalewania formy i poziom wypełnienia zbiornika wlewowego w celu zapewnienia poprawności procesu metalurgicznego.

Po zalaniu forma jest transportowana na stanowisko chłodzenia form, gdzie odpowiedni czas studzenia gwarantuje wymagane właściwości mechaniczne gotowego odlewu. Po około 60 minutach od zalania odlewy wraz z układem wlewowym są wybite z form do bębna chłodzącego.

4. Odbijanie odlewów

W bębnie chłodzącym odlewy wraz z układem wlewowym są odseparowane od masy formierskiej. Masa formierska jest transportowana do stacji przerobu mas w celu odświeżenia i ponownego wykorzystania w procesie formowania. Odlewy wraz z układem wlewowym są w bębnie wstępnie oczyszczone z masy formierskiej i po około 20 minutach transportowane są na stanowisko odbijania odlewów. Na tym stanowisku operatorzy przy pomocy klinów hydraulicznych oddzielają odlewy od układów wlewowych. Następnie odlewy przekazywane są do czyszczenia, a układy wlewowe transportowane na pole materiałów wsadowych, gdzie będą ponownie wykorzystane.

5. Czyszczenie odlewów

Odlewy po wstępnym czyszczeniu z masy formierskiej są transportowane do końcowego czyszczenia. Proces ten odbywa się poprzez czyszczenie śrutem staliwnym na o czyszczarkach przelotowych dla odlewów produkowanych na liniach z podziałem poziomym lub w oczyszczarkach komorowych dla odlewów produkowanych na linii z podziałem pionowym. Po oczyszczeniu odlewy przekazywane do szlifowania i do przeprowadzenia operacji kontrolnych. Pozostałości po układzie zasilającym odlewy przekazywane są na pole materiałów wsadowych, gdzie będą ponownie wykorzystane.

Mając na uwadze rodzaj procesu produkcyjnego wykorzystywanego w toku działalności gospodarczej oraz fakt, iż Spółka wykorzystuje duże ilości energii elektrycznej w procesie, obecnie Spółka rozważa możliwość skorzystania ze zwolnienia od akcyzy dla energii elektrycznej zużywanej w procesie energochłonnym zawartym w ustawie akcyzowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy proces produkcyjny odlewów, jest procesem metalurgicznym i tym samym uprawnia Spółkę do korzystania ze zwolnienia od akcyzy dla energii elektrycznej zużywanej w rym procesie energochłonnym w świetle art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy akcyzowej w przypadku spełnienia przez nią warunków formalnych zwolnienia określonych w art. 30 ust. 7b?

Zdaniem Wnioskodawcy, proces produkcyjny odlewów opisany powyżej, jest procesem metalurgicznym i tym samym uprawnia Spółkę do korzystania ze zwolnienia od akcyzy dla energii elektrycznej zużywanej w tym procesie energochłonnym w świetle art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy akcyzowej w przypadku spełnienia przez nią warunków formalnych zwolnienia określonych w art. 30 ust. 7b.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

1. Regulacje krajowe i wspólnotowe

Przedmiotem opodatkowania energii elektrycznej, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy akcyzowej jest: 1) nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego; 2) sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadajacy koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię; 3) zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2; 4) zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadąjacy koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię; 5) import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego; 6) zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Stosownie zaś do art. 11 ust. 1 ustawy akcyzowej, w przypadku energii elektrycznej, obowiązek podatkowy powstaje: 1) z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego; 2) z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju; 3) z dniem zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6; 4) z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.

Tym samym, w przypadku uzyskania przez Spółkę koncesji na obrót energią elektryczną będzie ona zobowiązana do dokonania rejestracji dla celów akcyzy oraz rozliczania akcyzy z tytułu sprzedaży energii elektrycznej do nabywców końcowych oraz zużycia energii elektrycznej we własnym zakresie.

W trakcie procesu produkcyjnego odlewów Spółka wykorzystuje duże ilości energii elektrycznej, którą nabywa od zewnętrznego dostawcy. W związku z powyższym, Spółka jest obciążana obecnie przez dostawcę kosztem podatku akcyzowego w ramach ceny płaconej za nabywaną energię elektryczną. Po uzyskaniu koncesji energetycznej Spółka będzie obciążona podatkiem akcyzowym z tytułu sprzedaży/zużycia energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję.

Ustawa akcyzowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 stanowi, że zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wykorzystywaną w procesach metalurgicznych.

Zatem, na podstawie powyższego przepisu, aby można było skorzystać ze zwolnienia energii elektrycznej, określonego w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy akcyzowej, musi ona być wykorzystywana w procesie metalurgicznym.

W przedstawionym przez Spółkę zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będzie produkował odlewy w procesie, który w opinii Spółki jest procesem metalurgicznym.

Zwolnienie od podatku akcyzowego energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych ma swoje źródło w Dyrektywie Rady 2003/96/WE, z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (dalej: „Dyrektywa Energetyczna”). Art. 2 ust. 4 lit. b tiret trzeci Dyrektywy Energetycznej zastrzega, że jej postanowienia nie znajdują zastosowania do energii elektrycznej wykorzystywanej zasadniczo do celów redukcji chemicznej oraz w procesach elektrolitycznych i metalurgicznych.

Na gruncie polskich regulacji o podatku akcyzowym, wyłączenie z opodatkowania energii elektrycznej wykorzystywanej zasadniczo w procesach metalurgicznych w rozumieniu Dyrektywy Energetycznej, znalazło swoje odzwierciedlenie w formie zwolnienia w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy akcyzowej.

2. Pojęcie procesu metalurgicznego

2.1. Definicje słownikowe, pogląd doktryny

Dyrektywa Energetyczna ani ustawa akcyzowa nie zawierają definicji procesu metalurgicznego. Nie odwołują się także do innego aktu normatywnego.

Procesy metalurgiczne są przede wszystkim stosowane w metalurgii.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego metalurgia to: 1. nauka o otrzymywaniu metali i nadawaniu im pożądanych własności; 2. dział przemysłu zajmujący się produkcją metali i wyrobów metalowych; przemysł metalowy. W encyklopedii Wydawnictwa PWN metalurgia zdefiniowana została następująco: „dział nauki i techniki zajmujący się procesami otrzymywania metali z rud, ich rafinacji (rafinacja metali), wytwarzania stopów oraz obróbki mającej na celu nadanie im odpowiednich kształtów i właściwości.

Metalurgia dzieli się na metalurgię żelaza (otrzymywanie surówki, przerabianej następnie na stal) i metalurgię metali nieżelaznych (...)”.

Z kolei w literaturze przedmiotu, metalurgia nazywa się szereg powiązanych ze sobą procesów technologicznych mających na celu otrzymanie technicznie czystego produktu z surowców, którymi najczęściej są rudy wytapianych metali.

W uznanej literaturze technologicznej — procesy metalurgiczne — są to procesy otrzymywania surówki w podwyższonych temperaturach, najczęściej w wyniku redukcji tlenków. Za procesy metalurgiczne uważa się procesy polegające na otrzymywaniu rafinacji oraz przetwarzaniu metali i ich stopów.

Powyższe definicje wskazują, że jako proces metalurgiczny należy rozumieć całość czynności niezbędnych w procesach związanych z produkcją metali i wyrobów metalowych. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w indywidualnej interpretacji wydanej w dniu 26 lutego 2014 r. (sygn. IBPP4/443 - 572/13/BP). W tej samej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, że: „(...) do określenia pojęcia procesy metalurgiczne należy się także posiłkować definicjami zawartymi w odrębnej literaturze”.

Zdaniem Spółki, z technicznego oraz technologicznego punktu widzenia proces metalurgiczny stanowi szereg powiązanych ze sobą etapów, z których do najważniejszych zachodzących w Spółce, należy zaliczyć:

• kształtowanie odpowiedniego kształtu wyrobów ze stopów metali lekkich,
• procesy obróbki cieplnej (kształtowanie odpowiednich własności wytrzymałościowych wyrobów).
  
  

Aby uzyskać ostatecznie gotowy produkt wykonany z żeliwa, użyteczny dla zastosowania w praktyce, zrealizować trzeba wszystkie albo w niektórych przypadkach tylko niektóre etapy procesu technologicznego.

W Spółce realizowane są dwa wskazane wyżej etapy technologiczne procesu metalurgicznego. Kształtowanie odpowiedniego kształtu wyrobów ze stopów metali lekkich i obróbkę cieplną surowca - przeprowadzane w Spółce - poprzedzają zachodzące przed nabyciem surowca właściwe etapy prowadzące do otrzymania metalu lub stopu, zw. procesem hutniczym, oraz rafinacją. Spółka nabywa wlewki z żeliwa i złom, które stanowią materiał wsadowy do produkcji odlewów.

Podsumowując, należy stwierdzić, że w oparciu o definicje słownikowe, a także poglądy doktryny, procesem metalurgicznym, jest zarówno proces przygotowania rudy, jak również poszczególne procesy obróbki stopu metali tak, aby mógł on służyć jako finalny wyrób.

2.2. Rozwiązania wprowadzone przez inne kraje członkowskie — Niemcy i Francja

Mając na uwadze fakt, że przepisy Dyrektywy Energetycznej obowiązują wszystkie Państwa Członkowskie UE, w celu doprecyzowania pojęcia procesów metalurgicznych uzasadnione jest posłużenie się wykładnią porównawczą.

O ile w polskim porządku prawnym nie pojawia się legalna definicja procesów metalurgicznych, o tyle Francja i Niemcy zdecydowały się na jej określenie.

Niemcy implementowały art. 2 ust.4 lit. b) Dyrektywy Energetycznej poprzez wprowadzenie sekcji 51 (1) nr 1 lit. b) Podatkowego Kodeksu Energetycznego. Przepisy te przewidują własną definicję „procesów metalurgicznych”. W świetle regulacji niemieckich, procesy metalurgiczne oznaczają:

• wytwarzanie i przetwórstwo metali (np. żeliwa),
• kucie, prasowanie, tłoczenie, walcowanie metalu w ramach procesu jego produkcji,
• obróbkę i powlekanie metalu.
  
  

Powyższa definicja obejmuje zatem pełen proces produkcji metali.

Natomiast, zgodnie z francuskimi regulacjami, procesy metalurgiczne oznaczają procesy produkcyjne lub przeróbki w wysokich temperaturach metali żelaznych i nieżelaznych i ich stopów w procesach:

• brykietowania węgla, węgla drzewnego, rudy żelaza, produkcji syntetycznego grafitu,
• prażenia lub spiekania rudy metalu, łącznie z rudą siarczkową,
• produkcji koksu,
• produkcji stali, żelaza, żeliwa, stopów żelaza,
• obróbki rud metali nieżelaznych, produkcji metali i stopów nieżelaznych,
• produkcji stopów krzemu lub węgliku krzemu w piecu elektrycznym,
• wytapiania ołowiu i stopów zawierających ołów,
• wytapiania metali żelaznych i ich stopów,
• mechanicznej obróbki metali i stopów metali poprzez walcowanie, wyciskanie, rozciąganie a także obróbka cieplna poprzez kucie, punktowanie,
  
• chłodzenia szybkiego, wyżarzania hartowania metali i stopów metali,
• ogrzewania i procesy przemysłowe przeprowadzone z użyciem stopionej stali w celu walcowania, wyciskania i rozciągania.
  
  

Zatem powyższa definicja również obejmuje swoim zakresem pełen proces niezbędny do produkcji metali.

Tym samym, w celu uniknięcia zaburzeń w konkurencyjności na wspólnym rynku polskie rozumienie procesów metalurgicznych powinno być spójne z rozumieniem analogicznych procesów w innych Państwach Członkowskich.

2.3. Klasyfikacja statystyczna NACE

Na poziomie unijnym znaczenie pojęcia procesów metalurgicznych można interpretować również z Rozporządzenia Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (dalej: „NACE rev. 1”) lub zastępującego go Rozporządzenia (WE) nr 1893/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej NACE rev.2 i zmieniające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3037/90 oraz niektóre rozporządzenia WE w sprawie określonych dziedzin statystycznych (dalej: „NACE rev.2”). Zgodnie z belgijskimi przepisami akcyzowymi, przez procesy metalurgiczne rozumie się procesy prowadzące do uzyskania produktów sklasyfikowanych według następujących kodów DI klasyfikacji NACE lub według kodów Prodcom:

• 23.10 Wytwarzanie produktów koksowania węgla,
• 27.10 Produkcja żeliwa i stali oraz stopów żelaza,
• 27.41 Produkcja metali szlachetnych,
• 27.42 Produkcja aluminium, aż do kodu 27.42.25.00 włącznie,
• 27.43 Produkcja ołowiu, cynku i cyny, z wyłączeniem kodów - 27.43.23.00, 27.43.26.00 i 27.43.29.00,
• 27.44 Produkcja miedzi, aż do kodu 27.42.25.00 włącznie,
• 27.45 Produkcja pozostałych metali nieżelaznych, z wyłączeniem kodów 27.45.24.40, 27.45.24.40, 27.45.24.50, 27.45.30.17 (kod 8102 99 00), 27.45.30.23 (kod 8103 90 90), 27.45.30.25 (kod 8104 90 00), 27.45.30.27 (kod 8105 90 00), 27.45.30.33 (kod 8106 0090), 27.45.30.43 (kody 8108 90 19, 8108 90 70, 8108 90 90), 27.45.30.45 (kod 8109 90 00), 27.45.30.37 (kod 8110 90 00), 27.45.30.53 (kod 8111 00 90), 27.45.30.55 (kody 8112 19 00,8112 19 00, 8112 29 00, 8118 30 90,8112 40 90, 8112 59 00, 8112 99 10,8112 99 30 i 8112 9980) oraz 27.45.30.57 (kod 8113 00 90).
  
  

Oprócz Belgii, w kwestii zdefiniowania pojęcia procesów metalurgicznych, do NACE odwołała się również Rumunia (odesłanie do kodu 24 NACE rev.2), Bułgaria (odesłanie do kodu DJ 27 NACE rev.l). Z kolei w prawodawstwie Czech procesy metalurgiczne zostały zdefiniowane w przepisach akcyzowych poprzez odwołanie się do klasyfikacji statystycznej NACE rev. l. W szczególności, w zgodzie z czeskimi przepisami akcyzowymi procesy metalurgiczne obejmują obróbkę cieplną rud oraz ich koncentratów, a także produkcję podstawowych metali oraz produktów metalurgicznych objętych kodem DJ 27 według klasyfikacji NACE.

Podsumowując powyższe, różne kraje członkowskie zdecydowały się na wprowadzenie definicji procesów metalurgicznych na różne sposoby. Można je podzielić zasadniczo na dwie grupy:

• pierwsza grupa obejmuje państwa, które zdecydowały się na zdefiniowanie procesów metalurgicznych bezpośrednio w swoich przepisach akcyzowych,
• druga grupa obejmuje państwa, które w celu zdefiniowania procesów metalurgicznych zdecydowały się na odesłanie do klasyfikacji NACE.
  
  

Niezależnie od tego, na jakie rozwiązanie zdecydowały się poszczególne Państwa Członkowskie, każde z nich prowadzi do tego, że definicją procesów metalurgicznych objęte jest pełne spektrum procesów produkcyjnych wyrobów metalowych, począwszy na wytworzeniu rudy, kończąc na oddaniu finalnego wyrobu w kształcie gotowym do użycia. Na gruncie każdej z ww. definicji proces produkcyjny odlewów Spółki zostałby uznany za proces metalurgiczny.

W opinii Spółki, rozwiązanie zastosowane przez Polskę, pomimo tego, że w żaden sposób ani nie definiuje procesów metalurgicznych, ani także nie odsyła do innych aktów prawnych, również prowadzi do tych samych wniosków, co rozwiązania zastosowane przez inne kraje członkowskie, a więc do możliwe szerokiego zastosowania definicji procesów metalurgicznych na wszelkie procesy zachodzące w metalurgii prowadzące do produkcji metali.

2.4. Polska Klasyfikacja Działalności (PKD)

Uzupełnieniem rozumienia pojęcia procesów metalurgicznych jest Polska Klasyfikacja działalności, określona w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r., w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (dalej: „PKD”). Polska Klasyfikacja Działalności oparta jest na NACE rev.2.

Zgodnie z PKD dział 24 i odpowiednio 24 NACE rev.2 (27 NACE rev. l) obejmuje:

• wytapianie i/lub oczyszczanie metali żelaznych i nieżelaznych z rudy, surówki lub złomu przy zastosowaniu procesów elektrometalurgicznych i innych technik metalurgicznych,
• wytwarzanie stopów i nadstopów metali poprzez dodanie pierwiastków chemicznych do czystych metali.
  
  

Wyrób powstały w wyniku wytapiania i oczyszczania, występujący zazwyczaj w formie wlewków, jest poddany operacji walcowania, ciągnienia i wytłaczania w celu otrzymania arkuszy, blach, taśm, prętów, drutów lub rur, tub i profili drążonych, a w formie ciekłej, przeznaczony jest do produkcji odlewów i części z metalu.

Zgodnie z powyższym PKD 24.5 obejmuje odlewnictwo metali. Podklasa PKD 24.51.Z obejmuje:

• odlewnictwo półwyrobów z żeliwa,
• odlewnictwo odlewów z żeliwa szarego,
• odlewnictwo odlewów z żeliwa sferoidalnego
• odlewnictwo wyrobów z żeliwa ciągliwego,
• produkcję rur i złączek odlewanych z żeliwa.
  
  

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że Polska Klasyfikacja Działalności jako odzwierciedlenie NACE ver.2 może być używana do definiowania pojęcia procesów metalurgicznych.

3. Podsumowanie

Podsumowując, Dyrektywa Energetyczna celowo nie ustanowiła definicji procesów metalurgicznych. Celem takiego rozwiązania było zagwarantowanie państwom członkowskim możliwości jak najszerszej interpretacji pojęcia procesów metalurgicznych, co znajduje swoje odzwierciedlenie zarówno w państwach, które zdecydowały się na zdefiniowanie tego pojęcia w prawie krajowym, jak również w państwach, które zawarły w swoim prawie krajowym odesłanie do innych aktów prawnych.

Jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, w interpretacji z dnia 24 grudnia 2013 r. (sygn. IBPP4/443-667/13/BP): ,,[...] przepisy ustawy o podatku akcyzowym nie definiują pojęcia „procesy metalurgiczne”, nie odwołują się także w powyższym zakresie do innych aktów prawnych. Zasadnym jest jednak w tym zakresie - jak słusznie wskazał Wnioskodawca — odwołanie się do definicji sformułowanej w innych aktach prawnych, tj. do wyjaśnień zawartych w Polskiej Klasyfikacji Działalności według Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r., w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz. U. nr 251, poz. 1885) czy też kodów Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.”

W opinii Spółki, proces produkcyjny odlewów opisany w zdarzeniu przyszłym w punkcie II w efekcie prowadzący do produkcji odlewów z żeliwa szarego i żeliwa sferoidalnego spełnia wszelkie przesłanki za tym, aby mógł być uznany za proces metalurgiczny. Zgodnie bowiem z przytoczonymi definicjami procesu metalurgicznego proces obejmujący produkcję odlewów jest procesem wytwarzania użytecznych wyrobów metalowych. Bez wątpienia odlewy produkowane przez Spółkę są wyrobami metalowymi.

W procesie technologicznym stosowanym przez Spółkę, który w ocenie Wnioskodawcy należy uznać za proces metalurgiczny, jest wykorzystywana energia elektryczna. Wykorzystanie energii elektrycznej jest niezbędnym elementem procesu produkcyjnego wytwarzania odlewów. Stąd należy przyjąć, że energia elektryczna wykorzystywana w procesie produkcyjnym Spółki jest elementem niezbędnym do realizacji procesu metalurgicznego, w którym Spółka wytwarza odlewy.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że wykorzystywana do podtrzymania pracy maszyn i oświetlenia energia elektryczna w procesie produkcyjnym różnych typów odlewów jest wykorzystywana w procesie, który z technologicznego punktu widzenia stanowi proces metalurgiczny.

Mając na uwadze przywołaną powyżej argumentację oraz wskazane stanowiska organów podatkowych, w opinii Spółki proces produkcyjny odlewów opisany w zdarzeniu przyszłym jest procesem metalurgicznym oraz uprawnia Spółkę do korzystania ze zwolnienia dla energii elektrycznej od podatku akcyzowego w świetle art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy akcyzowej.

W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 752 ze zm.) wyroby akcyzowe oznaczają - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Pod poz. 33 ww. załącznika została wymieniona energia elektryczna o kodzie CN 2716 00 00.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 1059 z póź. zm.), który wyprodukował tę energię;
3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.
   
   

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie (art. 9 ust. 2 ustawy).

Obrót energią elektryczną i jej zużycie w ww. okolicznościach podlega zatem z zasady opodatkowaniu akcyzą.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

1. z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;
3. z dniem zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;
4. z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.
   
   

Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (…).

Na szczeblu unijnym reguły opodatkowania m.in. energii elektrycznej określa dyrektywa Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. WE L Nr 283, s. 51 z późn. zm.; Dz. U. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 9, t. 1, s. 405). Wskazana regulacja określa zasady opodatkowania podatkiem akcyzowym wszystkich wyrobów energetycznych pozostawiając poszczególnym państwom margines swobody, dyrektywa energetyczna ustala zakres wyrobów opodatkowanych, minimalne stawki podatku, zwolnienia od podatku oraz mechanizmy jego pobierania. Zgodnie z art. 2 dyrektywy, energia elektryczna, węgiel kamienny, węgiel brunatny, koks oraz gaz ziemny stanowią „wyroby energetyczne” podlegające tej regulacji. Stosownie natomiast do art. 2 ust. 4 lit. b tiret 3 cyt. Dyrektywy Rady 2003/96/WE dyrektywa nie ma zastosowania do następującego wykorzystania produktów energetycznych i energii elektrycznej: energii elektrycznej wykorzystywanej zasadniczo do celów redukcji chemicznej oraz w procesach elektrolitycznych i metalurgicznych.

Od 1 stycznia 2016 r. zgodnie z art. 30 ust. 7a pkt 3, ustawy zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wykorzystywaną w procesach metalurgicznych.

Warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 7a, jest:

1. wykorzystywanie energii elektrycznej przez podmiot będący podatnikiem akcyzy od tej energii;
2. przekazywanie przez podmiot wykorzystujący energię elektryczną do właściwego naczelnika urzędu celnego, do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot wykorzystał energię elektryczną, oświadczenia o ilości wykorzystanej energii i sposobie jej wykorzystania (30 ust. 7b ustawy)
   
   

Oświadczenie, o którym mowa w ust. 7b pkt 2, powinno zawierać:

1. nazwę i adres siedziby podmiotu wykorzystującego energię elektryczną oraz jego numer identyfikacji podatkowej (NIP);
2. ilość wykorzystanej energii elektrycznej;
3. sposób wykorzystania energii elektrycznej;
4. datę i miejsce sporządzenia oświadczenia oraz czytelny podpis osoby składającej oświadczenie (30 ust. 7c ustawy).
   
   

Ww. przepisy przewidują zwolnienie z podatku dla energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych, co zostało obwarowane spełnienie ww. warunków formalnych.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca chcąc skorzystać ze zwolnienia od akcyzy dla energii elektrycznej na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy będzie podatnikiem akcyzy od energii elektrycznej wykorzystywanej w opisywanym procesie produkcyjnym.

Zatem aby odpowiedzieć na pytanie Wnioskodawcy co do możliwości zastosowania zwolnienia od nabywanej i zużywanej przez niego energii elektrycznej konieczne jest rozstrzygnięcie czy wykorzystuje on tą energię w procesach metalurgicznych.

Wskazać w tym miejscu należy, że zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są w swojej istocie odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych, a mianowicie zasady sprawiedliwości podatkowej, przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą zupełnie wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Z powyższego wynika, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego jako wyjątek, odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej. Zasadą jest bowiem, jak to sformułowano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997 r. (III RN 22/97 - OSNAPU 1998 nr 5 poz. 142), ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe.

W dotychczasowym orzecznictwie podatkowym Naczelnego Sądu Administracyjnego i Sądu Najwyższego wydaje się być utrwalone stanowisko, że przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego, próbach odkodowywania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową, polegająca na ustaleniu treści normy prawnej na podstawie możliwego sensu słów, za pomocą których sformułowano dany przepis. Podkreślić jednak należy, że proces ten nie może jednak ograniczać się jedynie do semantycznych czy syntaktycznych reguł języka. Konieczne jest zatem także odwołanie się do tego, co prawodawca przez dane słowa chce osiągnąć.

Przypomniał o tym Naczelny Sąd Administracyjny w szczególności w uchwale składu pięciu sędziów z dnia 24 czerwca 1996 r. sygn. FPK 6/96 (ONSA 1996, z. 3, poz. 106), powołując się na pogląd wyrażony przez Ryszarda Mastalskiego. Podkreśla on, że nazwy przejęte przez prawo podatkowe z innych gałęzi prawa nie mogą oznaczać tych samych pojęć, służą bowiem do budowania określonych pojęć właśnie w prawie podatkowym i stanowią wraz z innymi cechami ustaw podatkowych część składową nowych kompleksów pojęć, uzyskując cechy swoiste, niezbędne do założonych przez normodawcę celów opodatkowania. Prawo podatkowe bowiem, aby mogło wypełniać swoje zadania, może być wiązane tylko własnymi pojęciami. Dokonując wykładni językowej prawa podatkowego, która powinna być uściślana i rozwijana w kontekście wykładni systemowej i funkcjonalnej, należy przede wszystkim szukać „podatkowego” rozumienia pojęć używanych przez ustawodawcę i zważać na to, czy przyjęcie innego, na przykład cywilnoprawnego punktu widzenia nie prowadzi do uchylania się danego podmiotu od opodatkowania albo też do zmniejszenia jego obciążeń podatkowych (R. Mastalski: Interpretacja prawa podatkowego, źródła prawa podatkowego i jego wykładnia, Wrocław 1989, s. 98-100) – por. uchwała składu pięciu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 sierpnia 1999 r. sygn. FPK 1/99.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku akcyzowym nie definiują pojęcia „procesy metalurgiczne”, nie odwołują się także w powyższym zakresie wprost do innych aktów prawnych.

Tym samym zakres czynności, które zgodnie z Klasyfikacją PKD wchodzą w skład produkcji metali, a tym samym do „procesów metalurgicznych” jest bardzo rozległy.

Do określenia pojęcia „procesy metalurgiczne” należy się posiłkować definicjami zawartymi w odrębnej literaturze. Zgodnie z definicją zawartą w publikacji „Technologia ogólna: podstawy technologii mechanicznych” pod red. Aleksandra Góreckiego – procesy metalurgiczne są to procesy otrzymywania surówki w podwyższonych temperaturach, najczęściej w wyniku redukcji tlenków. Za procesy metalurgiczne uważa się procesy polegające na otrzymywaniu rafinacji oraz przetwarzaniu metali i ich stopów m.in. przy użyciu prądu elektrycznego.

Ponadto w literaturze specjalistycznej „Metalurgią” nazywa się szereg powiązanych ze sobą procesów technologicznych mających na celu otrzymanie technicznie czystego produktu z surowców, którymi najczęściej są rudy wytapianych metali, (por. Chudzikiewicz R., Briks W.: Podstawy metalurgii i odlewnictwa. Warszawa: PWN 1977).

Zgodnie zaś z encyklopedią PWN metalurgia to dziedzina nauki i techniki zajmująca się procesami otrzymywania metali i stopów z rud, ich rafinacją oraz obróbką (mającą na celu nadanie im odpowiedniego kształtu i właściwości). Zatem metalurgia obejmuje: wstępną obróbkę rudy - rozdrabnianie i wzbogacanie (m.in. grawitacyjne, ogniowe, magnetyczne lub przez flotację) oraz spiekanie miałkich rud (aglomeracja), właściwy proces prowadzący do otrzymania metalu zwany procesem hutniczym, oraz rafinację metalu; zależnie od stosowanych metod metalurgię dzieli się na pirometalurgię, obejmującą procesy redukcji tlenków metali w wysokich temperaturach i procesy utleniania zanieczyszczeń (świeżenie), hydrometalurgię oraz elektrometalurgię (otrzymywanie metali w piecach elektrycznych), a także metalurgię próżniową i metalurgię proszków”.

Ponadto Encyklopedia Techniki - „Metalurgia” (Wydawnictwo Śląsk, Katowice 1985), powołując się na pozycje literaturowe: C. Kittel „Wstęp do fizyki ciała stałego” PWN, Warszawa 1976, T. Mazanek i inni „Metalurgia ogólna” Politechnika Śląska, Gliwice 1971, podaje zaś następujące znaczenia słowa metalurgia:

1. Nauka o metalach i stopach oraz procesach ich otrzymywania i kształtowania. Posługuje się ona metodami fizyki i chemii. Głównymi jej działami są: fizyka metali i metaloznawstwo zajmujące się badaniem struktur i własności metali oraz zależnościami między nimi, teoria procesów metalurgicznych oraz teoria przeróbki plastycznej;
2. Technologia otrzymywania metali z rud i surowców wtórnych oraz przetwarzania metali surowych w użyteczne metale i stopy. Zależnie od stosowanych metod dzieli się na działy, którymi są: pirometalurgia, elektrometalurgia, hydrometalurgia, elektrohydrometalurgia i metalurgia proszków.
   
   

Stosownie zaś do internetowego słownika języka polskiego (http://sjp.pl/metalurgia) metalurgia to:

1. nauka o otrzymywaniu metali i nadawaniu im pożądanych własności;
2. dział przemysłu zajmujący się produkcją metali i wyrobów metalowych; przemysł metalowy.
   
   

Tym samym z punktu widzenia wykładni językowej procesami metalurgicznymi są więc procesy produkcji wyrobów metalowych, w których występuje chemiczna, termiczna a w niektórych przypadkach i plastyczna obróbka surowców metalowych.

Natomiast proces jest to ciąg następujących po sobie zmian powiązanych przyczynowo i stanowiących kolejne etapy rozwoju czegoś lub celowego działania. Zgodnie z Małym słownikiem języka polskiego Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 1993 r. str. 708 „proces” to przykładowo: przebieg regularnie następujących po sobie zjawisk, pozostających między sobą w związku przyczynowym; kolejno następujące po sobie zmiany fizykochemiczne: p. technologiczny, fermentacyjny, p. zapalny, p. gnilny. Tym samym jako proces należy rozumieć tylko ciąg regularnie następujących po sobie zjawisk, pozostających między sobą w związku przyczynowym.

Z kolei zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego, produkcja to zorganizowana działalność mająca na celu wytwarzanie jakichś towarów, usług lub dóbr kultury; też: to, co zostało wytworzone (http://sjp.pwn.pl/slowniki/produkcja).

Mając na uwadze ww. definicje zauważyć należy w pierwszej kolejności, że pojęcie procesu ma węższy zakres niż produkcja, która może składać się z samego procesu lecz może być też efektem kilku procesów lub też kompilacją kilku procesów oraz czynności nie stanowiących procesu jak i też w ramach produkcji może nie zachodzić żaden proces.

Nie można także pominąć kwestii, że zwolnienie o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy jest zwolnieniem przedmiotowym, a nie podmiotowym. Tym samym nie każdy z etapów szeroko rozumianej produkcji metali przez dany podmiot, może być uznany za proces metalurgiczny.

Jak wskazano wcześniej proces wykładni literalnej nie może ograniczać się jedynie do semantycznych czy syntaktycznych reguł języka. Nie bez znaczenia pozostaje więc co prawodawca przez dane słowa, użyte w przepisie prawa chce osiągnąć. Wprowadzając od 1 stycznia 2016 r. zwolnienie od podatku akcyzowego dla energii elektrycznej zużywanej m.in w procesach metalurgicznych, ustawodawca wprowadził narzędzie wsparcia dla danego sektora gospodarki. Wsparcie takie jednak nie może prowadzić do dyskryminacji innych podmiotów powszechnie opodatkowanych akcyzą od zużycia energii elektrycznej, a taka sytuacja miałaby miejsce w przypadku rozszerzenia przedmiotowego zwolnienia na wszelkie czynności obiektywnie nie związane z procesami metalurgicznymi.

Mając na uwadze powyższe oraz zasadę ścisłej interpretacji przepisów wprowadzających przywileje podatkowe, stwierdzić należy, że procesami metalurgicznymi o których mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy są wyłącznie czynności zachodzące w toku produkcji wyrobów metalowych podczas których dochodzi do chemicznej lub termicznej obróbki surowców metalowych.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy zauważyć, że niektóre czynności opisane i zakreślone we wniosku, które mają miejsce w Spółce, nie mogą być uznane za proces metalurgiczny. Do procesu metalurgicznego nie można zaliczyć procesu formowania, który składana się z dwóch etapów polegających na przygotowaniu i transporcie masy formierskiej oraz formowaniu form. Proces formowania nie ma ani związku z obróbką termiczną lub chemiczną metalu ani też nie jest dokonywane stricte podczas procesu metalurgicznego.

W ocenie Organu są to procesy wspomagające procesy metalurgiczne, które zachodzą równolegle do tych procesów. Warto tutaj zauważyć, że gdyby formy te były wytwarzana przez podmiot trzeci, który następnie dokonywałby ich sprzedaży zainteresowanym podmiotom bezdyskusyjne byłoby, że skoro formy te nie są wyrobami metalowymi, to ich wytworzenie nie stanowi procesu metalurgicznego. Dlatego też okoliczność, że przedmiotowe formy są wytwarzane przez podmiot, który następnie wykorzystuje je w procesie metalurgicznym, nie może stanowić przesłanki przemawiającej za uznaniem procesu formowania za proces metalurgiczny albowiem byłoby to naruszenie z jednej strony zasad konkurencyjności, a z drugiej strony nieuprawnioną rozszerzającą wykładnią art. 31b ust. 1 pkt 4 ustawy.

Elementem składowym procesu metalurgicznego nie jest również część etapu odbijania odlewów następującego po odseparowaniu odlewów wraz z układem wlewowym od masy formierskiej oraz etap czyszczenia odlewów. Etapy te podobnie jak w przypadku procesu formowania nie ma związku z obróbką termiczną lub chemiczną metalu, zatem nie sposób uznać je za element procesu metalurgicznego. Ponadto zachodzą one po uzyskaniu wyrobu metalowego (odlewów). Zatem czynności te mają miejsce już po ukształtowaniu cech wyrobu metalowego czyli po zakończeniu procesu metalurgicznego.

Reasumując w ocenie Organu w sprawie objętej wnioskiem na proces metalurgiczny składają się następujące po sobie opisane czynności określone jako wytapianie ciekłego żeliwa (od momentu pobrania materiałów wsadowych), transport ciekłego metalu, zalewanie oraz część etapu odbijania odlewów tj. odseparowanie odlewów od masy formierskiej. Do procesu metalurgicznego nie wchodzą zaś czynności zachodzące na etapie formowania, części etapu odbijania odlewów następującego po odseparowaniu odlewów wraz z układem wlewowym od masy formierskiej oraz etap czyszczenia odlewów.

Zatem tylko energia elektryczna wykorzystywana do opisanych wykonywanych czynności począwszy od momentu pobrania materiałów wsadowych do uzyskania odlewów może podlegać zwolnieniu z podatku akcyzowego na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy, przy zachowaniu warunków zawartych w art. 30 ust. 7b i 7c ustawy. Zwolnieniem nie będą objęte natomiast czynności nie mieszczące się w zakresie procesów metalurgicznych polegające na formowaniu form (pkt 2 przedstawionych operacji), część etapu odbijania odlewów (część pkt 4 opisanych operacji) oraz etap czyszczenia odlewów (pkt 5 opisanych operacji).

Odnośnie zaś energii wykorzystywanej do podtrzymania pracy maszyn i oświetlenia zaznaczyć należy, że zwolnieniu będzie podlegać tylko zużywana energia elektryczna sticte związana z powyższymi procesami metalurgicznymi.

Tym samym oceniając stanowisko Wnioskodawcy całościowo należało je uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego, zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach - ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.