Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-128/16-2/KS
z 8 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2016 r. (data wpływu 8 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródła powstania przychodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródła powstania przychodu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

1) Stan faktyczny:

Wnioskodawca jest autorem kilku programów (aplikacji) na urządzenia mobilne (telefony, tablety). Wnioskodawca zawiązał spółkę z o.o. z inna osobą. Jednym z przedmiotów działalności spółki jest dystrybucja programów autorstwa Wnioskodawcy (a w przyszłości być może również innych programistów) do użytkowników końcowych (osób fizycznych) poprzez portale (…) i inne tego typu. Wnioskodawca chciałby jednak zachować prawa majątkowe do programów, dlatego udzielił spółce czasowej, wyłącznej licencji na ich rozpowszechnianie. Miesięczna należność z tytułu udzielenia licencji została ustalona na pewien procent wartości przychodu ze sprzedaży programów w danym miesiącu.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej.

2) Zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca chciałby sporadycznie (być może raz do roku) tworzyć kolejne programy i udzielać spółce licencji na ich rozpowszechnianie. Tworzenie programów nie byłoby ciągłym, codziennym zajęciem Wnioskodawcy (aktualnie podjął on studia).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w opisanej sytuacji przychód z tytułu udzielania licencji na rozpowszechnianie programów autorstwa wnioskodawcy należy uznać za przychód z tytułu praw majątkowych?
2. Czy odpowiedź na powyższe pytanie będzie taka sama, jeżeli zajdzie opisane zdarzenie przyszłe?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza to działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

– prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły,
z której uzyskane przychody nie są, zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych
w art. 10 ust. 1 pkt 1 2 i 4-9.

Z kolei art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako jedno z tych źródeł wymienia prawa majątkowe.

Jeżeli treść art. 5a pkt 6 rozumieć literalnie, należy uznać że jeżeli przychód można zaliczyć do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9, to nie będzie to przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, ale będzie to przychód z jednego z tych źródeł. W takim rozumieniu nie ma wątpliwości, że przychód z tytułu udzielenia licencji na rozpowszechnianie programów będzie przychodem z tytułu praw majątkowych.

Wnioskodawca jest jednak świadom pewnej rozbieżności w interpretacjach tego przepisu. Niekiedy obecność innych cech charakteryzujących działalność gospodarczą (ciągłość, zorganizowanie) jest uznawana za przesłankę rozstrzygającą na rzecz uznania czynności za działalność gospodarczą, nawet gdy przychód z tej czynności można by zaliczyć do przychodów z innego źródła.

W przypadku opisanego stanu faktycznego Wnioskodawca jest przekonany, że przychód
z tytułu udzielenia licencji na rozpowszechnianie stworzonych wcześniej programów należy zaliczyć do przychodów z tytułu praw majątkowych. Wnioskodawca uzyskując przychód nie podejmuje żadnych czynności, rozporządza jedynie prawami majątkowymi.

W przypadku opisanego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca nadal uważa, iż jest to przychód z tytułu praw majątkowych. Zdaniem Wnioskodawcy, okazjonalnego tworzenia programów udzielania licencji innemu, pojedynczemu podmiotowi na ich dalszą dystrybucję nie można uznać za pozarolniczą działalność gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Według art. 10 ust. 1 ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 7 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza – (pkt 3),
• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c) – (pkt 7).
  
  

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

• wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
• polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
• polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Natomiast w myśl art. 18 tej ustawy, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zauważyć należy, że powołany wyżej przepis wymienia pewne rodzaje przychodów stanowiących pewien katalog o charakterze otwartym, a tym samym nie rozstrzyga ostatecznie co jest przychodem z praw majątkowych. Użycie przez ustawodawcę zwrotu „w szczególności” przesądza, że przedmiotowy katalog nie ma charakteru zamkniętego.

Przychód z praw majątkowych powstaje zatem m.in. w przypadku przychodów związanych z udzielaniem licencji. O kwalifikacji do danego źródła przychodu przesądza bowiem treść danej umowy, nie zaś forma zawiązania stosunku prawnego (umowa o dzieło, czy umowa zlecenia). Gdy przedmiotem umowy są prawa autorskie to przychody z tego tytułu zalicza się do praw majątkowych, bez względu na podmiot, z którym zawarta została umowa, jak i na moment jej zawarcia (przed stworzeniem utworu - dzieła, czy też po jego powstaniu).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych jak np. „utwór”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r., Nr 90, poz. 631 z późn. zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W świetle art. 1 ust. 2 ww. ustawy, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

• wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
• plastyczne;
• fotograficzne;
• lutnicze;
• wzornictwa przemysłowego;
• architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
• muzyczne i słowno-muzyczne;
• sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
• audiowizualne (w tym filmowe).
  
  

Stosownie do art. 41 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione (art. 41 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 74 ust. 1 prawa autorskiego, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Stosownie do art. 74 ust. 3 prawa autorskiego, prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy przysługują pracodawcy, o ile umowa nie stanowi inaczej.

W myśl art. 74 ust. 4 prawa autorskiego, autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego, tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała, rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.

Z powyższego wynika, iż program komputerowy stanowi przedmiot prawa autorskiego. Udostępnianie praw majątkowych związanych z takim utworem, w zakresie dozwolonych w przepisach prawa pól eksploatacji (o których mowa m.in. w cyt. art. 74 ust. 4 pkt 3 prawa autorskiego), następuje w drodze udzielenia licencji, zgodnie z cyt. art. 41 ust. 2 prawa autorskiego.

W piśmiennictwie eksponuje się, iż przychodami z korzystania z praw będą przede wszystkim przychody w postaci opłat licencyjnych otrzymywane na podstawie umów licencyjnych. Na podstawie tych umów twórca umożliwia innym osobom korzystanie z utworu, którego jest autorem.

We wniosku wskazano, że Wnioskodawca jest autorem kilku programów (aplikacji) na urządzenia mobilne. Wnioskodawca zawiązał spółkę z o.o. z inna osobą. Jednym z przedmiotów działalności spółki jest dystrybucja programów autorstwa Wnioskodawcy do użytkowników końcowych (osób fizycznych) poprzez portale (…) i inne tego typu. Wnioskodawca, chcąc zachować prawa majątkowe do programów, udzielił spółce czasowej, wyłącznej licencji na ich rozpowszechnianie. Miesięczna należność z tytułu udzielenia licencji została ustalona na pewien procent wartości przychodu ze sprzedaży programów w danym miesiącu. Wnioskodawca wskazał, że nie prowadzi działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał jednakże, że chciałby sporadycznie tworzyć kolejne programy i udzielać spółce licencji na ich rozpowszechnianie. Tworzenie programów nie byłoby ciągłym, codziennym zajęciem Wnioskodawcy.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, do jakiego źródła przychodów należy przypisać uzyskiwany przez niego przychód w opisanym stanie faktycznym oraz w momencie zaistnienia opisanego zdarzenia przyszłego.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że przychód z tytułu udzielania licencji na rozpowszechnianie programów autorstwa Wnioskodawcy będzie przychodem z praw majątkowych, a więc ze źródła przychodów określanego w art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zarówno w opisanym stanie faktycznym jak i w momencie zaistnienia zdarzenia przyszłego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.