2016.04.04 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-8/16/LSz
z 4 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 29 grudnia 2015 r. (data wpływu 4 stycznia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku stosowania proporcji, o której mowa w przepisie art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 r. – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 stycznia 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku stosowania proporcji, o której mowa w przepisie art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Klub Sportowy jest Stowarzyszeniem zarejestrowanym w KRS i posiada osobowość prawną. Celem działalności Klubu jest organizowanie i prowadzenie działalności sportowo-rekreacyjnej. Klub może prowadzić działalność gospodarczą. Przedmiotem działalności jest sprzedaż sprzętu sportowego i gadżetów klubowych (PKD 41.20.Z, PKD 47.64.Z), usługi reklamowe (PKD 73.11.Z, PKD 73.12.Z), usługi związane ze sportem (PKD 93.12.Z, PKD 93.19.Z). Cały dochód z działalności gospodarczej służy wyłącznie dla realizacji celów statutowych Klubu i nie może być przeznaczony do podziału miedzy członków klubu.

Klub działa jako pozarządowa organizacja pożytku publicznego, której celem jest propagowanie i upowszechnianie kultury fizycznej i sportu na rzecz ogółu społeczności zwłaszcza swoich członków. Statutowa działalność klubu jest działalnością nieodpłatną pożytku publicznego, polega ona na świadczeniu usług, za które klub nie pobiera wynagrodzenia i obejmuje: działalność obiektów sportowych (PKD 93.11.Z), działalność służącą poprawie kondycji fizycznej (PKD 93.13.Z), pozostałą działalność sportową i rekreacyjną (PKD 93.29.Z) oraz działalność organizacji członkowskich, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKD 94.99.Z).

Członkowie klubu dzielą się na zwyczajnych, wspierających i honorowych. Do obowiązków członka klubu należy m.in. płacenie składek członkowskich.

W związku z ww. zakresem działalności klub osiąga przychody objęte podatkiem VAT z następujących źródeł:

usługi reklamowe (stawka VAT 23%),
sprzedaż biletów wstępu na imprezy (stawka VAT 8%),
sprzedaż gadżetów (stawka VAT 23%),
odpłatność za transfer zawodników (stawka VAT zw.),
organizacja zajęć sportowych (stawka VAT zw.).

Zgodnie z powyższą strukturą przychodów Klub wyliczył wskaźnik proporcji wynoszący 95%.

Ponadto klub osiąga przychody nie podlegające VAT z następujących źródeł:

składki członkowskie nie będące odpłatnością za świadczone usługi,
darowizny pieniężne na realizację celów statutowych klubu,
dotacje celowe (z budżetu Samorządu Terytorialnego, z budżetu Państwa, ze środków UE) na realizację zadań określonych w umowie dotacji, dotyczące propagowania sportu i kultury fizycznej.

Klub zakupuje towary i usługi związane z działalnością opodatkowaną oraz z działalnością klubu jako organizacji zajmującej się szeroko rozumianym (zgodnie ze statutem) propagowaniem sportu i kultury fizycznej. Zakupy towarów i usług pozwalają uzyskiwać przychody oraz prowadzić i finansować działalność sportową zgodnie ze statutem.

Ze środków pochodzących z dotacji oraz z darowizn klub finansuje wydatki nie objęte podatkiem od towarów usług, tj. wynagrodzenia zawodników, stypendia sportowe itp.

Od zakupu towarów i usług związanych bezpośrednio z działalnością (sprzedażą) opodatkowaną tj. reklama, sprzedaż gadżetów i sprzętu sportowego Klub odlicza VAT w pełnej wysokości.

Od wszystkich wydatków związanych z całokształtem działalności klubu (np. ubrania zawodników, sprzęt dla zawodników, posiłki regeneracyjne, poprawa kondycji fizycznej zawodników, artykuły biurowe itp.), czyli wydatków służących sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej Klub odlicza VAT zgodnie z wyliczony wskaźnikiem proporcji wynoszącym 95%, niezależnie od źródeł ich finansowania.

Towary i usługi oraz inne wydatki klubu finansowane są zarówno z przychodów objętych ustawą o VAT jak i z przychodów nie podlegających podatkowi VAT. Z uwagi na fakt, że pozostałe przychody stanowią jedynie źródło finansowania całokształtu działalności klubu - nie będzie od 2016 r. wyliczana preproporcja (zg. z art. 86 ust. 2a i dalsze ustawy) dla potrzeb rozliczenia podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym klub postępuje prawidłowo nie stosując wskaźnika preproporcji określonego w art. 86 ust. 2a dla potrzeb rozliczenia podatku VAT, począwszy od roku 2016?

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 15 ust 2. ustawy o podatku od towarów i usług definiuje pojęcie działalności, gospodarczej wskazując, że obejmuje ona wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 86 ust. 2a i dalsze ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od stycznia 2016 r. wskazuje, że w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej; zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”.

Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych, przez niego nabyć.

Mając na względzie fakt, że Klub wykorzystuje wszystkie zakupione towary i usługi w sposób ciągły dla celów zarobkowych niezależnie od źródła ich finansowania nie jest zobowiązany dla celów rozliczeń podatku VAT do ustalania preproporcji zgodnie z art. 86 ust. 2a i dalsze ustawy o VAT. Kwota podatku VAT podlegająca odliczeniu ustalana będzie w oparciu o zapisy art. 86 ustawy, tj. w proporcji przypadającej na działalność opodatkowaną i zwolnioną od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a tej ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 r., w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Dalsze przepisy, tj. art. 86 ust. 2b – 2h ww. ustawy regulują zasady sposobu określania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak stosownie do treści art. 86 ust. 2b ww. ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ww. ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Zgodnie z art. 86 ust. 2d ustawy o VAT, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy o VAT, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy o VAT, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy o VAT, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji – art. 86 ust. 2h ustawy o VAT.

Stosownie do treści art. 90c ustawy o VAT:

W przypadku nabytych towarów i usług, w odniesieniu do których kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie z art. 86 ust. 2a, po zakończeniu roku podatkowego, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku odliczonego przy ich nabyciu, uwzględniając dane dla zakończonego roku podatkowego. Przepisy art. 91 ust. 2-9 stosuje się odpowiednio.
W przypadku gdy korekty podatku odliczonego dokonuje podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie art. 86 ust. 22, może on uwzględnić dane za rok podatkowy poprzedzający poprzedni rok podatkowy, jeżeli takie dane przyjęto w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w art. 86 ust. 2a.
Dokonując korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik może przyjąć inny sposób określania proporcji, niż został przyjęty dla danego roku podatkowego, jeżeli byłby on bardziej reprezentatywny dla zakończonego roku.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ww. ustawy, określa zakres odliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 oraz art. 8 ust. 5 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. Mieszczą się tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową), a także cele prywatne, które z założenia nie mają nic wspólnego z działalnością gospodarczą podatnika przy czym we wskazanych w art. 86 ust. 2a ustawy przypadkach, wykorzystanie towarów i usług do celów osobistych nie skutkuje zastosowaniem art. 86 ust. 2a ustawy.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca jest stowarzyszeniem zarejestrowanym w KRS i w ramach działalności gospodarczej prowadzi sprzedaż sprzętu sportowego i gadżetów klubowych, usług reklamowych, usług związanych ze sportem. Cały dochód z działalności gospodarczej służy wyłącznie dla realizacji celów statutowych klubu i nie może być przeznaczony do podziału miedzy członków klubu. Statutowa działalność klubu jest działalnością nieodpłatną pożytku publicznego, polega ona na świadczeniu usług, za które klub nie pobiera wynagrodzenia i obejmuje: działalność obiektów sportowych, działalność służącą poprawie kondycji fizycznej, pozostałą działalność sportową i rekreacyjną oraz działalność organizacji członkowskich, gdzie indziej niesklasyfikowanych.

W związku z ww. zakresem działalności klub osiąga przychody objęte podatkiem VAT z następujących źródeł:

usługi reklamowe (stawka VAT 23%),
sprzedaż biletów wstępu na imprezy (stawka VAT 8%),
sprzedaż gadżetów (stawka VAT 23%),
odpłatność za transfer zawodników (stawka VAT zw.),
organizacja zajęć sportowych (stawka VAT zw.).

Zgodnie z powyższą strukturą przychodów klub wyliczył wskaźnik proporcji wynoszącymi 95%.

Ponadto klub osiąga przychody nie podlegające VAT z następujących źródeł:

składki członkowskie nie będące odpłatnością zaświadczone usługi,
darowizny pieniężne na realizację celów statutowych klubu,
dotacje celowe (z budżetu Samorządu Terytorialnego, z budżetu Państwa, ze środków UE) na realizację zadań określonych w umowie dotacji, dotyczące propagowania sportu i kultury fizycznej.

Ze środków pochodzących z dotacji oraz z darowizn klub finansuje wydatki nie objęte podatkiem od towarów usług, tj. wynagrodzenia zawodników, stypendia sportowe itp.

Od zakupu towarów i usług związanych bezpośrednio z działalnością (sprzedażą) opodatkowaną tj. reklama, sprzedaż gadżetów i sprzętu sportowego Klub odlicza VAT w pełnej wysokości.

Wnioskodawca wskazał, że od wszystkich wydatków związanych z całokształtem działalności klubu (np. ubrania zawodników, sprzęt dla zawodników, posiłki regeneracyjne, poprawa kondycji fizycznej zawodników, artykuły biurowe itp.), czyli wydatków służących sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej Klub odlicza VAT zgodnie z wyliczony wskaźnikiem proporcji wynoszącym 95%, niezależnie od źródeł ich finansowania. Towary i usługi oraz inne wydatki klubu finansowane są zarówno z przychodów objętych ustawą o VAT jak i z przychodów nie podlegających podatkowi VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku stosowania proporcji, o której mowa w przepisie art. 86 ust. 2a ustawy o VAT począwszy od 1 stycznia 2016 r. w wykonywanej przez klub działalności.

Należy wskazać, że powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, będzie mieć zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. W takich okolicznościach kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej. Zatem podstawową przesłanką warunkującą stosowanie przepisu art. 86 ust. 2a jest wykonywanie przez podatnika czynności „innych niż działalność gospodarcza”.

Wskazać należy, że stosownie do art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Zauważyć należy, że definicja działalności gospodarczej wynikająca z ustawy o podatku od towarów i usług ma charakter autonomiczny i winna być rozpatrywana niezależnie od innych przepisów regulujących działalność stowarzyszenia. Ponadto wskazać należy, że definicja zawarta w art. 15 ust. 2 ustawy stanowi wprost jakiego rodzaju czynności należy uznać za działalność gospodarczą, stąd też należy dokonać jej wykładni literalnej.

Działalność gospodarcza, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, nie musi być – co do zasady – prowadzona w celu uzyskania zysku. W ramach działalności gospodarczej podatnik VAT może dążyć do osiągnięcia celów inne niż zarobkowe. Tym samym, podatnikami VAT mogą być również podmioty typu non profit, realizujące np. zadania charytatywne, przy czym opodatkowaniu mogą podlegać jedynie takie czynności wykonywane przez tych podatników, działających w tym charakterze, które są realizowane pod tytułem odpłatnym. Bez znaczenia także dla bycia podatnikiem VAT jest efekt prowadzonej działalności, w szczególności, czy jest to działalność dochodowa, czy też przynosząca straty.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest stowarzyszeniem, którego celem jest organizowanie i prowadzenie działalności sportowo-rekreacyjnej.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z 25 czerwca 2010 r. o sporcie (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 715 ze zm.), sportem są wszelkie formy aktywności fizycznej, które przez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane wpływają na wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach.

W myśl art. 3 ust. 1 i 2 ww. ustawy, działalność sportowa jest prowadzona w szczególności w formie klubu sportowego, klub sportowy działa jako osoba prawna.

Definicję stowarzyszenia zawiera z kolei art. 2 ustawy z 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 1393), zgodnie z którym stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych. Stowarzyszenie samodzielnie określa swoje cele, programy działania i struktury organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące jego działalności (art. 2 ust. 2 ustawy o stowarzyszeniach). Stowarzyszenie opiera swoją działalność na pracy społecznej członków, do prowadzenia spraw może zatrudniać pracowników (art. 2 ust. 3 ustawy o stowarzyszeniach).

W myśl art. 33 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy, majątek stowarzyszenia powstaje ze składek członkowskich, darowizn, spadków, zapisów, dochodów z własnej działalności, dochodów z majątku stowarzyszenia oraz z ofiarności publicznej. Stowarzyszenie, z zachowaniem obowiązujących przepisów, może przyjmować darowizny, spadki i zapisy oraz korzystać z ofiarności publicznej.

Zgodnie z art. 34 ustawy Prawo o stowarzyszeniach, stowarzyszenie może prowadzić działalność gospodarczą, według ogólnych zasad określonych w odrębnych przepisach. Dochód z działalności gospodarczej stowarzyszenia służy realizacji celów statutowych i nie może być przeznaczony do podziału między jego członków.

Stowarzyszenie może otrzymywać dotację według zasad określonych w odrębnych przepisach (art. 35 ustawy Prawo o stowarzyszeniach).

Realizacja zadań stowarzyszenia, poza przypadkami prowadzenia przez niego działalności gospodarczej związanej z jego celami statutowymi (czynności odpłatne), ma z reguły charakter usługowy – nieodpłatny. Przy czym, należy zauważyć, że jego statutowe czynności podlegają opodatkowaniu, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jedynie wówczas, gdy są one realizowane za odpłatnością (odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług), natomiast, gdy są wykonywane nieodpłatnie – nie podlegają podatkowi od towarów i usług. Pod pojęciem odpłatności świadczenia rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W niniejszej sprawie Wnioskodawca wskazał, że wykonuje działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT (usługi reklamowe, sprzedaż biletów wstępu na imprezy i gadżetów) oraz zwolnioną (odpłatność za transfer zawodników, organizacja zajęć sportowych) a także działalność statutową nieodpłatną - niepodlegającą opodatkowaniu (świadczenie usług, za które klub nie pobiera wynagrodzenia tj. działalność obiektów sportowych, działalność służącą poprawie kondycji fizycznej, pozostałą działalność sportową i rekreacyjną, działalność organizacji członkowskich, gdzie indziej niesklasyfikowanych - przychód stanowią dotacje celowe, składki członkowskie niebędące odpłatnością za usługi oraz darowizny pieniężne na realizację celów statutowych). Wnioskodawca wskazał przy tym, że zakupuje towary i usługi związane z działalnością opodatkowaną oraz z działalnością klubu jako organizacji zajmującej się szeroko rozumianym (zgodnie ze statutem) propagowaniem sportu i kultury fizycznej. Wydatki klubu finansowane są zarówno z przychodów objętych ustawą o VAT jak i z przychodów nie podlegających podatkowi VAT.

Opisane okoliczności wskazują, że przychody niepodlegające opodatkowaniu VAT przeznaczone na realizację celów statutowych tj. na propagowanie sportu i kultury nie mają związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Charakter otrzymywanych środków finansowych prowadzi do przyjęcia, że mają one charakter nieekwiwalentny, bowiem są one otrzymywane w celu realizacji zadań przez klub do których został utworzony, a nie w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zatem w świetle ww. norm prawa podatkowego należy wskazać, że klub realizując cele statutowe nieodpłatne w oparciu o ww. ustawy o sporcie poprzez propagowanie sportu i kultury fizycznej – nie prowadzi działalności gospodarczej, a tym samym nie działa w charakterze podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Jednakże z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca wykonuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej czynności opodatkowane podatkiem VAT ze stawką 23% i 8% oraz zwolnione.

Zatem Wnioskodawca oprócz realizacji celów statutowych wynikających z ustawy o sporcie i Prawo o stowarzyszeniach niebędących działalnością gospodarczą wykonuje również działalność gospodarczą zwolnioną od podatku VAT i działalność opodatkowaną podatkiem VAT ze stawką 23% i 8%.

W ocenie tut. Organu taki charakter działalności Wnioskodawcy wskazuje, że istnieją takie zakupy towarów i usług, w szczególności np. koszty ogólne funkcjonowania Wnioskodawcy jako stowarzyszenia, które służą całej działalności Wnioskodawcy, tj. zarówno działalności gospodarczej jak i nieodpłatnej działalności statutowej niepodlegającej opodatkowaniu, których przypisanie w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Jak wskazano wyżej art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, będzie mieć zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane są towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. W takich okolicznościach kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, ponieważ w przypadku działalności Wnioskodawcy nie można wykluczyć, że poza zakupami, które można jednoznacznie przyporządkować do działalności gospodarczej (od których przysługuje odliczenie na zasadach ogólnych wynikających z art. 86 i 90 ustawy o VAT) oraz zakupami, które można jednoznacznie przyporządkować do działalności statutowej nieodpłatnej niepodlegającej opodatkowaniu (od których odliczenie nie przysługuje w ogóle), wystąpią u Wnioskodawcy takie zakupy towarów i usług, które służą całej działalności Wnioskodawcy, których przypisanie w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, będą to jak już wskazano wyżej np. ogólne koszty funkcjonowania Wnioskodawcy jak koszty administracyjno-biurowe, energii elektrycznej itp., to do tego typu zakupów znajdą zastosowanie zasady odliczania podatku VAT określone w art. 86 ust. 2a i następne ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Końcowo należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację wydano przy założeniu, że Wnioskodawca faktycznie wykonuje czynności statutowe niepodlegające opodatkowaniu, jak wskazał bowiem we wniosku zakupuje towary związane z działalnością opodatkowaną oraz działalnością klubu jako organizacji zajmującej się szeroko rozumianym (zgodnie ze statutem) propagowaniem sportu i kultury fizycznej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin