Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-161/16/MR
z 4 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2016 r. (data wpływu 18 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie amortyzacji lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Uzyskiwane przez Wnioskodawcę dochody opodatkowane są na zasadach ogólnych, według skali podatkowej o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 2012 r., poz. 361 ze zm.) (dalej także: „UPDOF”). Wnioskodawca nabył - do swojego majątku odrębnego - na własność lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość (dalej: „Mieszkanie”). Stanowi on jego majątek prywatny niewykorzystywany w ramach działalności gospodarczej. Jednocześnie Wnioskodawca wynajmuje Mieszkanie innym osobom prywatnym, czy też podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą. Mieszkanie jest wynajmowane do celów mieszkaniowych. Przychody uzyskiwane z wynajmowania Mieszkania opodatkowane są na zasadach ogólnych. Wnioskodawca nie wyklucza przy tym, że Mieszkanie wykorzystywane będzie przez niego niegdyś do realizacji jego własnych celów mieszkaniowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca, jako właściciel Mieszkania, które wynajmuje w ramach tzw. najmu prywatnego, może dokonywać odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszty uzyskania przychodów z najmu?
2. Czy dokonywana przez Wnioskodawcę amortyzacja Mieszkania wpływa na stosowanie regulacji art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku odpłatnego zbycia Mieszkania po okresie 5 lat od końca roku, w którym zostało nabyte?

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, prawodawca na gruncie UPDOF nie przewiduje szczególnego rodzaju opodatkowania dochodów z najmu (pomijając możliwość objęcia tych dochodów podatkiem zryczałtowanym na podstawie odrębnej ustawy). Dlatego też objęte są one podatkiem dochodowym w ramach tzw. skali podatkowej, o której stanowi art. 27 ust. 1 UPDOF. Powoduje to również, że ustalenie dochodu z najmu prywatnego (art. 10 ust. 1 pkt 6 updof) następuje w oparciu o regulację z art. 9 tej ustawy (przychód pomniejszony o dochód). Stąd też określając koszty uzyskania przychodów ze źródła przychodów, jakim jest najem, zastosowanie znajdzie ogólna definicja kosztów uzyskania przychodów określona w art. 22 ust. 1 ww. ustawy. Zgodnie z tym, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 (zawiera katalog wydatków, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów). Zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z określonym źródłem przychodu (tu najmem) będą stanowić koszt uzyskania przychodu z tego źródła. Wydatek musi się jednak obiektywnie przyczynić do osiągnięcia przychodu - pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętym przychodem - lub do zabezpieczenia albo zachowania jego źródła. Ponadto, nie może znajdować się w katalogu wyłączeń zawartym w art. 23 ustawy oraz musi być odpowiednio udokumentowany.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 8 updof, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. Amortyzacja jest więc jednym ze sposobów potrącania kosztów uzyskania przychodów związanych z określonymi składnikami majątku, które na mocy ustawy mogą bądź muszą zostać ujęte w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie z przepisem art. 22a ust. 1 updof, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością.
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika, na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarcza albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 (leasing finansowy), zwane dalej środkami trwałymi.

Wskazując w powyższym przepisie szereg cech i warunków, których spełnienie umożliwia zaliczenie składnika majątku do środków trwałych, prawodawca zaznaczył, że składnik ten powinien być wykorzystywany przez podatnika w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej albo powinien być oddany do używania na podstawie najmu, dzierżawy lub leasingu finansowego. „Środkami trwałymi będą również rzeczy mające pozostałe cechy środków trwałych (przyp. Wnioskodawcy - inne niż wykorzystywanie w działalności gospodarczej), które zostały oddane przez podatnika do używania innej osobie na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu finansowego” (A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT. Komentarz, wyd. III wersja elektroniczna, s. 408).

Amortyzacji nie będą podlegać jednak budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu (art. 22c pkt 2 updof).

W związku z powyższym - przyjmując, iż Mieszkanie spełnia cechy i warunki wskazane w przepisie art. 22a ust. 1 updof - dopuszczalne jest dokonywanie odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia tego środka trwałego, w sytuacji w której Wnioskodawca wykorzystuje je do wynajmu prywatnego. Dokonywane w ten sposób odpisy stanowią koszty uzyskania przychodów z najmu prywatnego.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzona amortyzacja z tytułu zużycia środka trwałego, tj. Mieszkania wynajmowanego w ramach tzw. najmu prywatnego oraz rozpoznawanie z tego tytułu kosztów uzyskania przychodów z najmu (art. 10 ust. 1 pkt 6 UPDOF), nie będzie miało wpływu na wyłączenie spod opodatkowania odpłatnego zbycia Mieszkania w przypadku, w którym nastąpi to po upływie 5 lat licząc od końca roku, w którym nastąpiło jego nabycie. Przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 updof stanowią, iż jednym ze źródeł przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych jest, co do zasady, odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany. Wynika z tego jednocześnie, że jeżeli od momentu nabycia nieruchomości upłynęło pięć lat, uzyskiwane przychody z tego tytułu nie podlegają opodatkowaniu na podstawie UPDOF. Natomiast w przypadku opodatkowania przychodów ze zbycia nieruchomości zastosowanie znajdują przepisy art. 30e tej ustawy, które nakładają na podatnika obowiązek zapłaty 19-procentowego podatku dochodowego od przychodu uzyskanego z tytułu zbycia nieruchomości.

Mając na uwadze powyższe, należy zaznaczyć, że żadna regulacja UPDOF nie uzależnia możliwości stosowania art. 10 ust. 1 pkt 8 updof - w tym wyłączenia spod opodatkowania przychodów ze zbycia nieruchomości, jeśli następuje to po określonym czasie - od tego, czy podatnik zbywający nieruchomość dokonywał wcześniej jej amortyzacji - np. w związku z prowadzonym najmem prywatnym.

W związku z tym przychody z odpłatnego zbycia Mieszkania po upływie pięciu lat jego nabycia (licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie), nie będą opodatkowane UPDOF.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy jednym ze źródeł przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.

Definicja kosztów uzyskania przychodów wskazuje ponadto, że kosztami mogą być wydatki o bardzo zróżnicowanej naturze, gdyż mogą to być wydatki bezpośrednio, jak również pośrednio związane z celem, jakim jest uzyskanie przychodu. W przypadku źródła przychodów, jakim jest najem można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzonym najmem, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Podkreślenia wymaga, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonym najmie, decyduje podmiot wynajmujący, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania, że dany wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z uzyskanym przychodem z tytułu najmu, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Ustawodawca przyjął jednocześnie zasadę, że wydatki na nabycie składników majątku wykorzystywanych przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Podatnicy mogą - stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy - uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a - 22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23.

Definicja środków trwałych – dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych określona została w art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wskazanie składników majątku, które przy spełnieniu określonych w tym przepisie warunków uznać można za środki trwałe, które podlegają amortyzacji oraz w art. 22c ww. ustawy, w którym wymieniono również składniki majątku uznawane m.in. za środki trwałe, niepodlegające amortyzacji. Definicja środków trwałych została więc dla celów podatkowych ściśle powiązana z pojęciem amortyzacji.

Z treści przepisu art. 22a ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c pkt 1 i 2 ww. ustawy amortyzacji nie podlegają:

• grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów;
• budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,
• zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi natomiast, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Z przytoczonych przepisów wynika, że środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji są m.in. nabyte lokale, o ile spełniają następujące warunki:

• stanowią własność lub współwłasność podatnika,
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, bądź też najmem.

Ponadto budynki (lokale) mieszkalne podlegają amortyzacji, o ile podatnik podejmie decyzję o ich amortyzowaniu. Amortyzacji nie podlegają zaś grunty, udział w gruncie przypadający na wyodrębniony lokal mieszkalny.

Jak stanowi art. 22d ust. 2 ustawy składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4 tej ustawy.

W razie braku ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywane odpisy amortyzacyjne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów (art. 22n ust. 6 ustawy).

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub, w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Zgodnie z art. 22i ust. 1 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca nabył na własność, do majątku odrębnego lokal mieszkalny przeznaczony do wynajmu w ramach „najmu prywatnego”.

Mając na uwadze przytoczone przepisy stwierdzić należy, że opisany we wniosku lokal mieszkalny, wynajmowany w ramach tzw. „najmu prywatnego”, stanowi środek trwały. Lokal ten może podlegać amortyzacji, jeżeli Wnioskodawca podejmie taką decyzję. Dokonywane zgodnie z przepisami ustawy odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej lokalu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z najmu.

Odnosząc się natomiast do wpływu odpisów amortyzacyjnych na podatek od dochodu z tytułu sprzedaży mieszkania w przypadku odpłatnego zbycia mieszkania po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie tut. Organ zauważa, co następuje.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, źródłem przychodów jest m.in. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Stwierdzić należy, że przychód ze sprzedaży budynku bądź lokalu mieszkalnego oraz związanego z nim gruntu, stanowi zawsze przychód określony w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od tego, czy budynek ten lub lokal stanowił przedmiot najmu prywatnego, w ramach którego był wprowadzony do ewidencji środków trwałych i był amortyzowany, czy też był środkiem trwałym w prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej, ani czy był wykorzystywany w tej działalności, z wyjątkiem sytuacji, gdy podatnik prowadzi działalność w zakresie obrotu nieruchomościami, a nieruchomość ta stanowi towar handlowy.

Ww. przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Oznacza to, że kwota jaką Wnioskodawca uzyska z tytułu odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego nie będzie stanowiła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jeżeli upłynie 5 letni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy oraz zbycie nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej, przy czym nie ma znaczenia, że w ramach najmu prywatnego lokal mieszkalny będzie amortyzowany.

Zatem, stwierdzić należy, że dokonywana przez Wnioskodawcę amortyzacja nie wpływa na stosowanie regulacji art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku odpłatnego zbycia Mieszkania po upływie 5 lat licząc od końca roku, w którym zostało nabyte.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 z późn. zm.).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.