Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB3.4511.307.2016.1.AC
z 16 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn zm.), w związku z § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2016 r. (data wpływu 15 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu będącego uprzednio przedmiotem leasingu operacyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2016 r. do Izby Skarbowej w Katowicach (przekazany w dniu 16 marca 2016 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej) wpłynął wniosek dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Zawiadomieniem z dnia 29 marca 2016 r., nr IBPB-1-1/4511-176/16/ESZ Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach poinformował Wnioskodawcę, że stosownie do art. 170 § 1 i art. 171 § 1 zdanie pierwsze w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) powyższy wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych został przekazany, celem załatwienia zgodnie z właściwością, do Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim.

Zawiadomienie wraz z wnioskiem wpłynęło do tutejszego Organu w dniu 29 marca 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Przedmiotem działalności jest świadczenie usług prawniczych w ramach Kancelarii Adwokackiej. Działalność gospodarcza opodatkowana jest podatkiem dochodowym od osób fizycznych według 19% stawki liniowej. Wnioskodawca jest także czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT. Dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca zawarł umowę leasingu operacyjnego na samochód osobowy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiot leasingu stanowi środek trwały leasingodawcy i jest przez niego amortyzowany. W okresie trwania umowy leasingowej opłaty leasingowe z tytułu używania samochodu osobowego będą stanowić jego koszt uzyskania przychodów, wraz z podatkiem VAT, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług nie podlega on odliczeniu. Zgodnie z warunkami umowy, Wnioskodawcy jako leasingobiorcy po zakończeniu umowy przysługuje prawo wykupu przedmiotu leasingu. Zbliża się termin wykupu i Wnioskodawca zamierza wykupić od firmy leasingowej samochód na cele prywatne. Pod pojęciem wykupu rozumie się prawo do nabycia samochodu po zakończeniu umowy leasingu. Możliwość nabycia wynika z umowy, ale jest odrębną czynnością. Wnioskodawca zamierza wykupić przedmiot leasingu (samochód) po zakończeniu umowy leasingu, ale nie wykorzystywać go w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, natomiast w momencie wykupu przeznaczyć go na cele osobiste, prywatne, niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Samochód ten – po wykupie – nie będzie też wprowadzany do ewidencji środków trwałych. W okresie późniejszym, jednak nie wcześniej niż przed upływem co najmniej sześciu miesięcy licząc od zakończenia miesiąca, w którym nastąpi moment wykupu, Wnioskodawca rozważać będzie również sprzedaż tego samochodu. W związku z powyższym, powstała wątpliwość jakie są konsekwencje podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych i w podatku od towarów i usług, w przypadku wykupu przedmiotu leasingu operacyjnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy, jeżeli po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego Wnioskodawca wykupi ten samochód od leasingodawcy z przeznaczeniem na cele osobiste (prywatne, niezwiązane z działalnością gospodarczą):

1. przy sprzedaży powyżej 6 miesięcy zastosowanie znajdzie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i czy po wykupie i przekazaniu samochodu na cele osobiste należy skorygować koszty uzyskania przychodów w zakresie zaliczanych do nich wcześniej opłat leasingowych (w trakcie trwania umowy leasingu), kiedy to pojazd ten służył prowadzonej działalności gospodarczej?
2. czy po wykupie i przekazaniu samochodu na cele osobiste czynność podlega opodatkowaniu VAT i czy należy skorygować podatek naliczony odliczony wcześniej od opłat leasingowych (w trakcie trwania umowy leasingu), kiedy to pojazd ten służył prowadzonej działalności gospodarczej?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie oznaczone literą a w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone literą b), zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 7091 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, umowa leasingu jest umową nazwaną prawa cywilnego. Stronami umowy leasingowej jest finansujący (firma leasingowa) oraz korzystający (Wnioskodawca). Korzystającym może być m.in. osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą. Mając to na uwadze wyjaśnić należy, że przepisy prawa cywilnego nie przewidują aby osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą miały odrębną osobowość prawną od tych osób działających prywatnie. W konsekwencji nie ma przeszkód, aby osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą wykupiła samochód osobowy „prywatnie” (mimo, że leasing był „na firmę”). Dotyczy to zarówno tzw. leasingu operacyjnego (gdy przedmiot leasingu stanowi środek trwały leasingodawcy i jest przez niego amortyzowany), jak i tzw. leasingu finansowego (gdy przedmiot leasingu zaliczany jest do środków trwałych leasingobiorcy i przez niego amortyzowany).

Zauważyć należy, że wykup „prywatny” z leasingu nie polega na tym, iż wykup dokonywany jest na „imię i nazwisko” przedsiębiorcy, bo również w przypadku wykupu „firmowego” wykup dokonywany jest na jego imię i nazwisko. O wykupie „prywatnym” decydują takie okoliczności jak brak w umowie wykupu dodatkowych oznaczeń dotyczących firmy prowadzonej przez osobę fizyczną czy informacja, że nabywca wykupując samochód nie działa w charakterze przedsiębiorcy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że wykup „prywatny” samochodu będącego przedmiotem leasingu operacyjnego powoduje, że samochód ten nie będzie stanowił składnika majątku prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, nie zostanie on również ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wydatek na wykup samochodu nie spełnia definicji kosztu uzyskania przychodu – nie jest bowiem poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, którym jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wobec powyższego faktura dokumentująca wykup samochodu w tym przypadku nie powinna być ujęta w rachunku podatkowym prowadzonej działalności gospodarczej.

W opisanym zdarzeniu przyszłym, w przypadku sprzedaży przedmiotowego samochodu osobowego przychód nie kwalifikuje się do przychodów z działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto wskazać należy, że zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, innych rzeczy – jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Jeżeli zatem, odpłatne zbycie samochodu osobowego nastąpi po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie, to przychód uzyskany z jego zbycia nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, przychód z ewentualnej sprzedaży samochodu wykupionego „prywatnie” z leasingu operacyjnego, zdaniem Wnioskodawcy powstanie, jeżeli sprzedaż nastąpi przed upływem pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie (wykup z leasingu) samochodu (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Późniejsza sprzedaż samochodu nie powoduje, powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Transakcję wykupu samochodu z leasingu operacyjnego traktuje się jako odrębną czynność od umowy leasingu. W trakcie trwania umowy leasingu samochód ten jest wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, a co za tym idzie, wydatki ponoszone na opłacenie tychże rat leasingowych spełniają definicję kosztów uzyskania przychodu określoną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego, transakcja wykupu i przekazania na cele osobiste samochodu nie będzie miała wpływu na zaliczone do kosztów działalności gospodarczej opłaty poniesione z tytułu umowy leasingowej (w trakcie trwania umowy leasingu). Planowane wykupienie samochodu po zakończeniu okresu umowy leasingu nie zmienia faktu, że zapłacone do czasu zakończenia umowy raty leasingowe stanowią koszty uzyskania przychodów i Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do skorygowania tych kosztów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
  

• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ze sprzedaży rzeczy ruchomej kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d tej ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy, chyba że sprzedaż następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jeżeli rzecz ruchoma stanowi składnik majątku wymieniony w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, to przychód ze sprzedaży tej rzeczy będzie zaliczony do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, czyli do przychodów z działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy – przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zatem, przychody z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z zastrzeżeniem ust. 3), podlegają opodatkowaniu, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca zawarł umowę leasingu operacyjnego na samochód osobowy. Zgodnie z warunkami umowy, leasingobiorcy, po zakończeniu umowy przysługuje prawo wykupu przedmiotu leasingu. Wnioskodawca zamierza wykupić przedmiot leasingu (samochód osobowy) po zakończeniu umowy leasingu, ale nie wykorzystywać go w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, natomiast w momencie wykupu przeznaczyć go na cele osobiste, prywatne, niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą. W okresie późniejszym, jednak nie wcześniej niż przed upływem co najmniej sześciu miesięcy licząc od zakończenia miesiąca, w którym nastąpi moment wykupu, Wnioskodawca rozważać będzie również sprzedaż tego samochodu.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że jeżeli Wnioskodawca po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego wykupi samochód osobowy, o którym mowa we wniosku i nie będzie on wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej oraz nie zostanie zaliczony do składników majątku tej działalności, wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to kwota uzyskana ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowiła przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Skutki podatkowe sprzedaży tego samochodu należy wobec tego ocenić w kontekście przesłanek, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy.

Oznacza to, że przychód ze sprzedaży nie powstanie, jeżeli zbycie rzeczy (samochodu osobowego) będzie miało miejsce po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie tej rzeczy. Natomiast, jeżeli odpłatne zbycie ww. samochodu nastąpi przed upływem ww. terminu, to przychód uzyskany z tej sprzedaży będzie stanowił przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy, do którego mają zastosowanie zasady opodatkowania właściwe dla tego źródła przychodu.

W odniesieniu do drugiej części pytania należy stwierdzić, że zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, kosztami uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• być właściwie udokumentowany.
  
  

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych – wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast w myśl art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu – rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Zgodnie z art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.
   
   

Z treści powyższego przepisu wynika, że opłaty ustalone w umowie leasingu i ponoszone w trakcie obowiązywania umowy, tj. od momentu jej zawarcia do momentu rozwiązania stanowią koszt uzyskania przychodów dla korzystającego. Podstawą zaliczenia opłat związanych z umową leasingu jest spełnienie przez tę umowę warunków określonych w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy ocenie możliwości zaliczenia wydatków związanych z umową leasingu do kosztów uzyskania przychodów, należy także mieć na uwadze generalną zasadę kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, o której mowa w ww. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wykupienie samochodu po zakończeniu okresu umowy leasingu nie zmienia faktu, że zapłacone do czasu zakończenia umowy raty leasingowe stanowią koszty uzyskania przychodów. Będą one mogły stanowić koszt uzyskania przychodów, jeżeli spełniały warunek celowości wynikający z art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i jeżeli między wydatkami a przychodem z prowadzonej działalności gospodarczej zachodził związek tego typu, że poniesienie wydatków miało wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu bądź na funkcjonowanie czy zabezpieczenie źródła przychodu.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w sytuacji gdy zakupiony po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego samochód nie będzie przez Wnioskodawcę wykorzystywany w działalności gospodarczej i nie zostanie zaliczony do składników majątku firmy, wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychód uzyskany ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej. Przychód ze sprzedaży nie powstanie, jeżeli zbycie samochodu osobowego będzie miało miejsce po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie. Natomiast, jeżeli odpłatne zbycie ww. samochodu nastąpi przed upływem ww. terminu, to przychód uzyskany z tej sprzedaży będzie stanowił przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do którego mają zastosowanie zasady opodatkowania właściwe dla tego źródła przychodu.

Po wykupie samochodu osobowego po zakończeniu leasingu operacyjnego i przekazaniu ww. samochodu na cele osobiste nie należy korygować zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 1 w związku z art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłat leasingowych (naliczonych w trakcie trwania umowy leasingu), kiedy samochód służył prowadzonej działalności gospodarczej.

Końcowo wskazać należy, że zakres żądania Wnioskodawcy wyznacza:

• zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,
  

• stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez Wnioskodawcę oraz
  

• zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie Wnioskodawcy w kontekście jego wątpliwości interpretacyjnych w odniesieniu do przepisów prawa podatkowego oraz własne stanowisko Wnioskodawcy.
  
  

Należy również wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli opis przedstawionego we wniosku zdarzenie przyszłego nie będzie zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie będzie chronić Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.