Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/5412-102/16/KG
z 25 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 10 lutego 2016 r. (data wpływu 16 lutego 2016 r.), uzupełnionym pismem z 29 kwietnia 2016 r. (data wpływu 5 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania darowizny nieruchomości –jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania darowizny nieruchomości. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 29 kwietnia 2016 r. (data wpływu 5 maja 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 20 kwietnia 2013 r.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 29 kwietnia 2016 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT od 17 września 2015 r. Nabył on nieruchomość zabudowaną budynkiem z lat 70 (na mocy umowy kupna-sprzedaży). Budynek został wybudowany na początku lat 70 przez państwowe przedsiębiorstwo P.

Od nabycia nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż transakcja była zwolniona z podatku VAT (zwolnienie przedmiotowe).

Wnioskodawca wykorzystuje budynek do celów opodatkowanych podatkiem VAT – wynajem lokali niemieszkalnych oraz dokonać pewnych modernizacji.

Nakłady nie przekroczą 30% wartości początkowej nieruchomości.

Nieruchomość jest wykorzystywana na cele produkcyjne, usługowe, biurowe i handlowe. Wnioskodawca jako czynny podatnik VAT, na skutek wykorzystywania nieruchomości do czynności opodatkowanych będzie, zgodnie art. 86 ustawy VAT, odliczał podatek VAT.

Nieruchomość została wpisana do ewidencji środków trwałych i nie stanowi towaru handlowego. Budynek ma przeznaczenie na cele handlowe, usługowe i biurowe.

W momencie ewentualnej darowizny będzie budynkiem w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane i PKOB. Wnioskodawca nigdy nie wykorzystywał budynku na cele mieszkaniowe ani na inne cele prywatne – brak jest nawet możliwości wykorzystania budynku dla celów mieszkaniowych. Najprawdopodobniej oddanie budynku do użytkowania nastąpiło w 1996 r. generalny remont był przeprowadzony w 2002 r. Przed Wnioskodawcą budynek miał kilku różnych właścicieli. Budynek był przedmiotem umów najmu. Pierwsza umowa najmu z tego co wiadomo Wnioskodawcy była zawarta ok 2001–2002 r. W budynku mieściło się przez kilka lat małe centrum handlowe i pomieszczenia biurowe. Budynek miał wyszczególnione lokale.

Grunt, na którym stoi budynek jest w wieczystym użytkowaniu, stanowi własność Skarbu Państwa. Nieruchomość składa się z działek o nr 1519/25, 1519/41, 1519/44. Powierzchnia zabudowy to 1353,76 m². Działki w części niezabudowanej stanowią place i drogi. Działki, na których znajduje się budynek położone są w terenie, dla którego obowiązuje MPZP – usługi komercyjne.

W przyszłości Wnioskodawca nie wyklucza dokonania darowizny ww. nieruchomości bratu.

Wnioskodawca nabył nieruchomość we wrześniu 2015 r. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej.

Nie ma ustalonego terminu ewentualnej darowizny, na pewno nie nastąpi ona wcześniej aniżeli uzyskanie interpretacji indywidualnej.

Na działce nr 1519/41 posadowiony jest budynek, a na działce 1519/25 i 1519/44 są drogi i place.

Jest to jeden budynek o przeznaczeniu na cele handlowe, usługowe i biurowe.

Budynek jest trwale związany z gruntem.

PKOB – 1220, 1230.

Przedmiotem planowanej darowizny nie będzie działka niezabudowana.

Wnioskodawca od momentu nabycia nieruchomości przeprowadził na niej remont oraz wynajmował ją.

Wnioskodawca wykorzystuje nieruchomość do czynności podlegających opodatkowaniu – wynajem lokali.

Wynajmowane są poszczególne lokale, pierwsza umowa została zawarta w październiku 2015 r.

Umowy najmu zawierały postanowienia dotyczące korzystania przez najemców z placów i dróg.

Wnioskodawca przed dokonaniem darowizny dokonał modernizacji i remontu budynku.

Nakłady nie przekroczą 30% wartości początkowej nieruchomości.

Z tytułu powyższych wydatków na ulepszenie, Wnioskodawcy będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przekazanie na rzecz brata w formie darowizny przez Wnioskodawcę ww. nieruchomości jest czynnością opodatkowaną podatkiem do towarów i usług stawką ZW, czy może nie podlega podatkowi VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko przedstawione ostatecznie w piśmie z 29 kwietnia 2016 r.), biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przywołane powyżej przepisy obowiązujące w tym zakresie uznać należy, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny, pozostają neutralnie podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Zatem stwierdzić należy, że darowizna ww. nieruchomości, przy nabyciu której Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 380 ze zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Jak wynika z powołanej powyżej definicji umowa darowizny jest czynnością prawną, na mocy której darczyńca zobowiązuje się do jednostronnego bezpłatnego świadczenia kosztem swojego majątku na rzecz obdarowanego, przy równoczesnym braku nałożenia na niego obowiązku świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Korzyść osiągana przez jedną stronę umowy nie znajduje odpowiednika po drugiej stronie.

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie (w tym także darowizna) tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Podkreślić należy, że art. 7 ust. 2 ustawy stanowi, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega również nieodpłatne przekazanie towarów z tytułu nabycia których nie przysługiwało częściowe lub całkowite prawo do odliczenia podatku, ale w towarach tych zostały wymienione (wytworzone) części składowe, przy nabyciu których podatnikowi przysługiwało częściowe lub całkowite prawo do odliczenia i które spowodowały trwały wzrost wartości towarów do momentu ich bezpłatnego przekazania.

Zatem kluczowym elementem determinującym opodatkowanie podatkiem od towarów i usług czynności polegającej na nieodpłatnym przekazaniu towarów jest to, czy przy nabyciu (w tym również imporcie lub wytworzeniu) tych towarów lub ich części składowych podatnikowi przysługiwało – w całości lub w części – prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Ponadto należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zauważyć należy, że definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca jest czynnym podatnik podatku VAT. We wrześniu 2015 r. nabył nieruchomość składającą się z trzech działek. Na działce nr 1519/41 posadowiony jest budynek trwale związany z gruntem, sklasyfikowany pod symbolem PKOB – 1220 i 1230, a na działce 1519/25 i 1519/44 są drogi i place. Od nabycia nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż transakcja była zwolniona z podatku VAT. Wnioskodawca wykorzystuje nieruchomość do czynności podlegających opodatkowaniu – wynajem lokali. W przyszłości Wnioskodawca nie wyklucza dokonania darowizny ww. nieruchomości bratu. Przedmiotem planowanej darowizny nie będzie działka niezabudowana. Wnioskodawca przed dokonaniem darowizny dokonał modernizacji i remontu budynku, nakłady nie przekroczą 30% wartości początkowej nieruchomości. Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu powyższych wydatków na ulepszenie.

Wnioskodawca w uzupełnieniu do wniosku wskazał, że nie prowadzi działalności gospodarczej, wskazać zatem należy, że zgodnie z zapisem art. 659 § 1 ww. ustawy Kodeks cywilny, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Stosownie do treści powyższego przepisu, oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jego najemcę.

Tak więc, najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia, określoną w art. 15 ust. 2 ustawy, definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe).

Mając na uwadze powyższe oraz powołane przepisy należy zauważyć, że skoro Wnioskodawca nabył nieruchomość celem jej wynajmu, to na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług Wnioskodawca w tym zakresie wypełnia definicję prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy i jest podatnikiem podatku VAT, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy przekazanie na rzecz brata w formie darowizny przez Wnioskodawcę ww. nieruchomości jest czynnością opodatkowaną podatkiem do towarów i usług stawką ZW, czy może nie podlega podatkowi VAT.

Jak wynika z powołanego powyżej przepisu art. 7 ust. 2 ustawy, nieodpłatna czynność polegająca na nieodpłatnym przekazaniu na rzecz brata ww. nieruchomości należącej do podatnika – będzie podlegać opodatkowaniu pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) tej nieruchomości lub jej części składowych.

Przy czym przez wytworzenie nieruchomości, stosownie do art. 2 pkt 14a ustawy o VAT, należy rozumieć wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

W analizowanej sprawie należy zauważyć, że w przypadku ponoszenia nakładów na budynek, istotne jest czy stanowiły one ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

W myśl art. 16g ust. 13 ustawy z dnia 15 lutego 199 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Remontem – zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 290 ze zm.) – jest wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Zgodnie z powyższą definicją, istotą remontu jest przywrócenie pierwotnego stanu technicznego użytkowanego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, niezmieniające jego charakteru i funkcji, a następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i będące wynikiem tej eksploatacji (zużycia) oraz niezwiększające jego wartości początkowej.

Natomiast z ulepszeniem środków trwałych mamy do czynienia, gdy następuje ich:

• przebudowa, tj. zmiana (poprawienie) istniejącego stanu składnika majątkowego na inny;
• rozbudowa, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.;
• adaptacja, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych;
• rekonstrukcja, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych;
• modernizacja, tj. unowocześnienie składnika majątkowego.
  
  

Przed zakwalifikowaniem określonych wydatków do inwestycji lub remontów należy każdorazowo w stosunku do konkretnego środka trwałego szczegółowo przeanalizować zakres rzeczowy wykonywanych robót, porównując je do stanu istniejącego na podstawie dokumentacji technicznej, a w przypadku wątpliwości co do prawidłowej kwalifikacji poniesionych wydatków oprzeć się na opinii biegłego do spraw budowlanych, który w oparciu o stosowną dokumentację i oględziny wypowie się co do charakteru poniesionych nakładów.

Tak więc, modernizacja (ulepszenie) to działania związane ze środkami trwałymi, które powodują wzrost ich wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami eksploatacji.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane regulacje prawne należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę darowizna nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 2 ustawy, bowiem, jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca przed dokonaniem darowizny dokonał modernizacji i remontu budynku, nakłady nie przekroczą 30% wartości początkowej nieruchomości, a z tytułu powyższych wydatków na ulepszenie, Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wyjaśniono wcześniej, poniesione na nieruchomości nakłady, mają wpływ na prawny status całej nieruchomości. W związku z prawem do odliczenia podatku VAT powstałego w wyniku ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków na ulepszenie, nieodpłatne przekazanie nieruchomości stanowić będzie de facto odpłatną dostawę nieruchomości, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy. W konsekwencji powyższego będzie to czynność opodatkowana podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy.

Należy jednak zauważyć, że w przypadku tej czynności podstawą opodatkowania będzie jedynie wartość ulepszeń dokonanych w nieruchomości – ponieważ w odniesieniu do tych wydatków podatek VAT został odliczony. Wskazać należy, że takie określenie podstawy opodatkowania jest zgodne z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej – por. orzeczenia: z 27 czerwca 1989 r. w sprawie C-50/88 (Heinz Küchne) oraz z 25 maja 1993 r. w sprawie C-193/91 (Gerhard Mohsche).

Zatem uznać należy, że przekazanie nieruchomości na rzecz brata w formie darowizny będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r. poz. 270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.