Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.254.2016.1.SJ
z 3 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2016 r. (data wpływu 15 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości amortyzacji autorskiego prawa majątkowego do logo słowno-graficznego, nabytego w drodze umowy darowizny oraz ustalenia jego wartości początkowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług. Dochody z tej działalności podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z zastosowaniem stawki liniowej, stosownie do art. 9a ust. 2 w zw. z art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012, poz. 361, z późn. zm., dalej: „u.p.d.o.f.”). Wnioskodawczyni posiada status polskiego rezydenta podatkowego, podlegającego w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości osiąganych przez siebie dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, zgodnie z przepisami u.p.d.o.f. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni posługuje się autorskim prawem majątkowym w postaci logo słowno-graficznego. Logo to nie zostało zarejestrowane, jako znak towarowy, jest chronione jako prawo autorskie (osobiste i majątkowe).

W zakresie prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni współpracuje również z inną osobą prowadzącą działalność w zakresie świadczenia usług tego samego rodzaju. Osoba ta w ramach prowadzonej działalności gospodarczej również wykorzystuje posiadane przez Wnioskodawczynię logo.

Obecnie planowane jest połączenie tych działalności gospodarczych. W tym celu ma zostać utworzona spółka osobowa prawa handlowego (jawna, partnerska lub komandytowa). Po założeniu spółki, jako osoba posiadająca logo, pod którym Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, planuje dokonać darowizny tego logo, w postaci autorskich praw majątkowych, na rzecz utworzonej spółki. Pozwoli to spółce, w której Wnioskodawczyni będzie uczestniczyć oraz obecnie współpracująca z Wnioskodawczynią osoba, na posługiwanie się w prowadzonej działalności logo słowno-graficznym charakterystycznym dla tej świadczonych usług. Wnioskodawczyni zamierza wykorzystywać to logo w ramach spółki przez okres dłuższy niż rok.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Jak ustalić wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej w postaci autorskich praw majątkowych do logo słowno-graficznego otrzymanego przez spółkę w formie darowizny?
2. Czy Wnioskodawczyni będzie uprawniona do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od autorskich praw majątkowych do logo słowno-graficznego otrzymanych przez spółkę w darowiźnie, stosownie do przypadającego Jej udziału w zysku?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, wartość początkowa wartości niematerialnej i prawnej w postaci autorskich praw majątkowych do logo otrzymanych przez spółkę w drodze darowizny winna zostać ustalona wg. wartości określonej w umowie darowizny, lecz nie wyższej niż wartość rynkowa. Ponadto będzie Ona uprawniona do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od autorskich praw majątkowych do logo słowno-graficznego otrzymanych przez spółkę w darowiźnie, stosownie do przypadającego Jej udziału w zysku spółki.

Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie (art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f.). Dochodem ze źródła przychodów jest co do zasady nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym (art. 9 ust. 2 u.p.d.o.f.). Jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza w myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. Przychodami z tego źródła są również przychody wspólnika spółki osobowej (jawnej, partnerskiej, komandytowej), stosownie do przypadającego danemu wspólnikowi udziału w zysku tej spółki (art. 5b ust. 2 w zw. z art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f.).

Powyższe wskazuje, że spółka osobowa (jawna, partnerska, komandytowa) jest transparentna na cele podatku dochodowego - podatnikiem nie jest spółka, ale jej wspólnicy. Wobec powyższego, kwestie związane z amortyzacją środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których nabycia dokona spółka - istotne w kontekście rozliczeń podatkowych Wnioskodawczyni jako wspólnika spółki będącego osobą fizyczną - powinny być rozpatrywane na gruncie przepisów u.p.d.o.f.

Wnioskodawczyni opodatkowana jest według stawki liniowej, zgodnie z art. 30c ust. 1 u.p.d.o.f. Stosownie do art. 30c ust. 1 u.p.d.o.f., podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30 i 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód ustalony zgodnie z art. 9 ust. 1, 2, 3, 3a i 5, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e i ust. 4 zdanie pierwsze lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25. Dochód ten podatnicy mogą pomniejszać o składki na ubezpieczenie społeczne określone w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a i pkt 2a oraz wpłaty na indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego określone w art. 26 ust. 1 pkt 2b. Wysokość składek i wpłat ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie (art. 30c ust. 2). Na podstawie art. 9 ust. 2 u.p.d.o.f., dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W przypadku wspólnika spółki osobowej, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonywane zgodnie z art. 22a-22o, uwzględnieniem art. 23 u.p.d.o.f. (art. 22 ust. 8 u.p.d.o.f.). Koszty przypisuje się wspólnikowi spółki osobowej stosownie do przypadającego mu udziału w zysku (art. 8 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f.).

Reguły przewidziane w przywołanych przepisach wskazują, że amortyzacji podlegają m.in, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi (art. 22b ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f.).

Stosownie do art. 1 ustawy Prawo autorskie, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone znakami graficznymi, a także utwory plastyczne (art. 1 ust. 2 pkt 1 i pkt 2 Prawa autorskiego).

Należy przy tym wskazać, że stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) u.p.d.o.f, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
  

• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego lub
  

• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

W świetle powyższego przepisu, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu użycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne. Jak zaś wykazano powyżej, autorskie prawa zależne spełniają te przesłanki, zaś ich nabycie nastąpi w formie darowizny dokonanej przez Wnioskodawczynię na rzecz spółki osobowej. Zatem, w niniejszej sprawie nie znajdzie do Niej zastosowania wyłączenie z kosztów wynikające z art. 23 ust. 1 pkt 45 lit. a) u.p.d.o.f.

W świetle przepisów ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości (art. 22g ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.).

W niniejszym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawczyni ustali wartość początkową autorskiego prawa majątkowego do logo w wysokości wartości rynkowej wynikającej z umowy darowizny, stosownie do powołanego przepisu. Wartość ta zaś zostanie w umowie określona wg. wyceny sporządzonej przez biegłego zajmującego się wyceną tego rodzaju praw.

Reasumując, otrzymane przez spółkę osobową autorskie prawo majątkowe do logo, w formie darowizny, podlegać będzie amortyzacji, zgodnie z przepisami ustawy. Logo będzie nadawało się w dniu otrzymania darowizny do wykorzystywania w działalności gospodarczej spółki i będzie w niej wykorzystywane przez okres dłuższy niż 1 rok. Wartość początkowa autorskich praw majątkowych do logo zostanie określona wg. wartości wynikającej z umowy darowizny, tj. wg wartości rynkowej ustalonej przez biegłego. Wnioskodawczyni wskazuje jak na wstępie, że wartość początkowa wartości niematerialnej i prawnej w postaci autorskich praw majątkowych do logo otrzymanych przez spółkę w drodze darowizny winna zostać ustalona wg. wartości określonej w umowie darowizny, lecz nie wyższej niż wartość rynkowa. Jednocześnie w świetle powołanych przepisów Wnioskodawczyni uważa, że będzie Ona uprawniona do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od autorskich praw majątkowych do logo słowno-graficznego otrzymanych przez spółkę w darowiźnie, stosownie do przypadającego Jej udziału w zysku spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

‒ o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki na nabycie, wytworzenie i ulepszenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Art. 22 ust. 8 ww. ustawy stanowi, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
  

• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
  

• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe.

Podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa, której zasady ustalania zawarto w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22g ust. 1 pkt 3 powołanej ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

W myśl art. 19 ust. 3 ww. ustawy, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych w drodze darowizny, należy ustalić wg wartości rynkowej z dnia nabycia, z zastosowaniem cytowanego wyżej przepisu art. 19. W konsekwencji, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość początkowa nie może być wyższa niż wartość rynkowa tego składnika.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 1410, z późn. zm.),
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

‒ o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej indywidualnej działalności gospodarczej posługuje się autorskim prawem majątkowym w postaci logo słowno-graficznego. Logo nie zostało zarejestrowane jako znak towarowy, jest chronione jako prawo autorskie (osobiste i majątkowe.). Planowane jest utworzenie spółki osobowej (jawnej, partnerskiej lub komandytowej). Wnioskodawczyni zamierza dokonać darowizny tego logo na rzecz utworzonej spółki, Pozwoli to spółce, w której będzie Ona wspólnikiem na posługiwanie się w prowadzonej działalności logo słowno-graficznym. Przedmiotowe logo słowno-graficzne będzie wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej w okresie dłuższym niż rok.

Przechodząc do zagadnienia dotyczącego możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od autorskiego prawa majątkowego do logo słowno-graficznego otrzymanego przez spółkę osobową w darowiźnie, stosownie do przypadającego Wnioskodawczyni udziału w zysku spółki osobowej, zauważyć należy co następuje.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym, nie podlegają amortyzacji.

Mając na uwadze powyższe, w pierwszej kolejności należy określić, czy prawo do logo słowno-graficznego jako niezarejestrowanego znaku towarowego spełnia przesłanki uznania go za podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną, o której mowa w art. 22b ust. 1 ww. ustawy.

Należy wyjaśnić, że prawo do znaku towarowego w rozumieniu art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako prawo podmiotowe dotyczy wyłącznie prawa do znaku zarejestrowanego, które ten status nabywa z chwilą rejestracji. Przymiotu tego nie posiada znak towarowy niezarejestrowany. Oznacza to, że pod pojęciem użytym w ww. przepisie mieszczą się tylko te prawa podmiotowe do znaku towarowego, które mają charakter bezwzględnego prawa majątkowego, tj. znaki towarowe, na które Urząd Patentowy wydał decyzję w sprawie udzielenia prawa ochronnego. Decyzja ta bowiem tworzy podmiotowe prawo używania znaku towarowego i oznaczania nim towarów i usług jako bezwzględne prawo majątkowe. Prawo ochronne jest więc - wyłącznym prawem podmiotowym o czasowej i terytorialnej skuteczności. W konsekwencji, znaków towarowych, które nie zostały zarejestrowane w Urzędzie Patentowym, czy też w Urzędzie ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego i które na moment wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie będą objęte prawem ochronnym, nie można uznać za prawa określone w ustawie Prawo własności przemysłowej, które stosownie do treści art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowią wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji.

Zgodnie natomiast z treścią art. 22b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania autorskie lub pokrewne prawa majątkowe. Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, które spełniają następujące warunki:

• zostały nabyte,
  

• nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
  

• przewidywany okres ich używania przekracza rok,
  

• będą wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Prawa, o których mowa w art. 22b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, normuje ustawa z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 666, z późn. zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności - zgodnie z art. 1 ust. 2 ww. ustawy - przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną (art. 1 ust. 3 powołanej ustawy).

Ochrona przewidziana przepisami ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Omawiana ustawa wyróżnia przy tym:

• autorskie prawa osobiste, chroniące nieograniczoną w czasie i niepodlegającą zrzeczeniu się lub zbyciu więź twórcy z utworem (art. 16), oraz
  

• autorskie prawa majątkowe, rozumiane jako przysługujące twórcy wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu (art. 17).
  
  

Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy (art. 41 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy). Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności (art. 53 tej ustawy).

Biorąc powyższe pod uwagę, należy wskazać, że w analizowanej sprawie, logo słowno-graficzne jako niezarejestrowany znak towarowy będący przedmiotem prawa autorskiego, stanowi utwór w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Dlatego też, logo słowno-graficzne jako niezarejestrowany znak towarowy, nabyty w drodze darowizny stanowi podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną, o której mowa w art. 22b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni słusznie zatem uważa, że wartość początkowa wartości niematerialnej i prawnej w postaci autorskiego prawa majątkowego do logo słowno-graficznego otrzymanego przez spółkę w drodze darowizny powinna zostać ustalona wg. wartości ustalonej w umowie darowizny, lecz nie wyższej niż wartość rynkowa.

Ponadto wyjaśnić należy, że w odniesieniu do możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych tutejszy Organ stwierdza, że w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy).

Jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (art. 5b ust. 2 ww. ustawy).

Mając na uwadze powyższe w świetle obowiązujących przepisów prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni, będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej autorskiego prawa majątkowego w postaci logo słowno-graficznego (stanowiącego wartość niematerialną i prawną) nabytego w drodze umowy darowizny przez spółkę osobową, ustalonej wg wartości określonej w umowie darowizny nie wyższej jednak niż jej wartość rynkowa. Jako wspólnik spółki osobowej, począwszy od miesiąca, następującego po miesiącu, w którym nastąpi wprowadzenie logo słowno-graficznego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, Wnioskodawczyni będzie uprawniona do zaliczenia odpisów amortyzacyjnych od ww. wartości niematerialnej i prawnej do kosztów uzyskania przychodów, stosownie do posiadanego udziału w zyskach tej spółki.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, a zatem mając na uwadze powyższe interpretacja indywidualna skierowana jest wyłącznie do Wnioskodawczyni i skutki prawne wywołuje tylko w stosunku do Niej, nie dotyczy pozostałych wspólników spółki osobowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.