Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB3.4511.404.2016.2.PW
z 10 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2016 r. (data wpływu 27 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 maja 2016 r. (data wpływu 24 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dodatkowej odprawy pieniężnej − jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dodatkowego świadczenia pieniężnego.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), pismem z dnia 13 maja 2016 r., nr IPTPB3.4511.404.2016.1.PW (doręczonym w dniu 18 maja 2016 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 24 maja 2016 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 19 maja 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Od marca 1997 r. do dnia 31 marca 2013 r. Wnioskodawca pracował w banku … SA (dalej: Pracodawca). Umowa o pracę została rozwiązana na mocy porozumienia zawartego z Pracodawcą podpisanego w sierpniu 2012 r. z dniem 31 marca 2013 r. Rozwiązanie umowy odbywało się na mocy porozumienia w sprawie zasad postępowania dotyczących pracowników objętych zamiarem grupowego zwolnienia zawartego w dniu 27 lipca 2012 r. pomiędzy … SA z Niezależnym Samorządnym Związkiem Zawodowym Pracowników Banku … SA w …, którego postanowienia określały m.in. zasady wypłacania zwalnianym pracownikom dodatkowych świadczeń finansowych. W ramach tego porozumienia oprócz odprawy określonej w art. 8 ust. 1 o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników Wnioskodawca otrzymał w kwietniu 2013 r., dodatkowe świadczenie pieniężne w kwocie 56 000 zł brutto jako zadośćuczynienie utraconych dochodów i zgodę na rozwiązanie umowy o pracę. Kwota dodatkowego świadczenia wynikała z zapisów porozumienia Pracodawcy ze Związkami Zawodowymi. Porozumienie to było porozumieniem, o którym mowa w art. 9 § 1 Ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, co zostało potwierdzone przez Pracodawcę w piśmie z dnia 18 kwietnia 2016 r.

Od kwoty 56 000 zł Pracodawca pobrał zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych PIT-4 i dokonał wypłaty w kwocie netto obniżonej o potrącony podatek. Powyższy przychód został uwzględniony w deklaracji PIT-11 za 2013 r.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że umowa o pracę została rozwiązana na mocy porozumienia o rozwiązaniu umowy o pracę, zawartego z pracodawcą. W związku z likwidacją stanowiska pracy Wnioskodawcy i brakiem Jego zgody na zmianę miejsca pracy na Warszawę, Wnioskodawca wyraził zgodę na rozwiązanie umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika.

Pracodawca rozpoczął procedurę zwolnień grupowych w rozumieniu ustawy z dnia 13 marca 2013 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2003 r., nr 90, poz. 844). W ramach powyższej procedury Pracodawca oraz Zakładowa Organizacja związkowa NSZZ Pracowników zawarli w dniu 27 lipca 2012 r. porozumienie w sprawie zasad postępowania w sprawach dotyczących pracowników objętych zamiarem grupowego zwolnienia. Zgodnie z pismem Banku … z dnia 18 kwietnia 2016 r. wypłacona dodatkowa odprawa stanowi źródło prawa, o którym mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy.

Wysokość świadczenia wynikała z zawartego porozumienia pomiędzy Pracodawcą a NSZZ. Wnioskodawca nie jest w posiadaniu tego porozumienia, ale wskazuje, że wysokość świadczenia była iloczynem miesięcznego wynagrodzenia razy 7. W porozumieniu były ustalone „widełki” dla pracowników, gdzie wysokość dodatkowego świadczenia była uzależniona od długości zatrudnienia pracowników u Pracodawcy. Im dłuższy okres zatrudnienia, tym wyższe świadczenia dodatkowe.

W zamian za wyrażenie zgody na zawarcie porozumienia o rozwiązaniu umowy o pracę Wnioskodawca otrzymał dodatkowe świadczenie pieniężne. W przypadku nie zawarcia takiego porozumienia umowa rozwiązana byłaby za wypowiedzeniem przez Pracodawcę z zachowaniem okresu wypowiedzenia i Wnioskodawca nie otrzymałby dodatkowego świadczenia. Po podpisaniu porozumienia w dniu 31 sierpnia 2012 r. Wnioskodawca był zobowiązany świadczyć pracę do dnia 31 marca 2013 r. i sumiennie wykonywać polecenia Pracodawcy oraz dbać o dobro Pracodawcy. Dodatkowo w zawartym porozumieniu zawarte były zapisy o możliwości umorzenia pożyczek z ZFŚS w przypadku wyrażenia zgody na rozwiązanie umowy o pracę. Wnioskodawca dodał, że inne prawa i obowiązku nie są Mu znane.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że w porozumieniu o rozwiązaniu umowy o pracę dodatkowe świadczenie, które było zadośćuczynieniem utraconych dochodów (jak przekazano Wnioskodawcy) nazwane jest: „dodatkowa odprawa pieniężna w kwocie 7 krotności miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego brutto pracownika („odprawa dodatkowa”)”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wypłacone w kwietniu 2013 r. dodatkowe świadczenie w kwocie brutto 56 000 zł w ramach Porozumienia, o którym mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłata dodatkowego świadczenia będącego zadośćuczynieniem za utracone dochody i dobrowolne rozwiązanie umowy o pracę wynikającego z zawartego porozumienia zgodnie z art. 9 § 1 Kodeksu pracy, powinna korzystać ze zwolnienia z opodatkowania wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w wówczas obowiązującej wersji. Zgodnie z tym artykułem zwalnia się od podatku otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Zgodnie z art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy, ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Na mocy powyższego porozumienie zawarte ze Związkami zawodowymi należy rozumieć jako porozumienie wynikające z przepisów Kodeksu pracy − jako odrębnej ustawy, czyli powinno ono korzystać ze zwolnienia z opodatkowania wynikającego z art. 21 ust. l pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w wówczas obowiązującej wersji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu w sierpniu 2012 r. Wnioskodawca podpisał porozumienie, na mocy którego została rozwiązana umowa o pracę. Ww. umowa została rozwiązana z dniem 31 marca 2013 r. Rozwiązanie umowy odbywało się na mocy porozumienia w sprawie zasad postepowania dotyczących pracowników objętych zamiarem grupowego zwolnienia zawartego w dniu 27 lipca 2012 r. pomiędzy … SA z niezależnym Samorządnym Związkiem Zawodowym Pracowników Banku … SA w …. W związku z rozwiązaniem umowy o pracę, Wnioskodawcy w kwietniu 2013 r. zostało wypłacone dodatkowe jednorazowe świadczenie pieniężne – ,,dodatkowa jednorazowa odprawa”. Dokumentem, według którego zostało naliczone i wypłacone Wnioskodawcy powyższe świadczenie pieniężne jest porozumienie, o którym mowa w art. 9 § 1 Kodeks pracy.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w 2013 r. wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 3 w zacytowanym brzmieniu objęte były tylko i wyłącznie odszkodowania lub zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. To oznacza, że zwolnieniem nie były objęte wszystkie odszkodowania i zadośćuczynienia, a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa, z wyjątkiem odpraw i odszkodowań wymienionych w lit. a)-g) tego przepisu.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że odprawy pieniężne wypłacane na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników zostały wyłączone zakresu zwolnienia przedmiotowego uregulowanego w art. 21 ust. 1 pkt 3 na podstawie lit. b) tegoż przepisu. W rezultacie wskazana we wniosku dodatkowa odprawa pieniężna wypłacona na podstawie ww. przepisów stanowi dla Wnioskodawcy podlegający opodatkowaniu przychód ze stosunku pracy.

Otrzymana w 2013 r. „dodatkowa odprawa” z tytułu rozwiązania z dotychczasowym pracodawcą umowy o pracę, nie jest świadczeniem zwolnionym od podatku na podstawie cytowanego art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy, ponieważ podstawą jej uzyskania, jak wynika ze stanu faktycznego, było porozumienie zawarte pomiędzy Pracodawcą a Zakładowymi Organizacjami Związkowymi, a więc dokumentu, który nie posiada rangi ustawy lub przepisu wykonawczego wydanego na podstawie ustawy. Zauważyć bowiem należy, że treść art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzemieniu obowiązującym w 2013 r., dopuszcza zastosowanie zwolnienia wyłącznie w odniesieniu do otrzymanych odszkodowań lub zadośćuczynień, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Skoro zatem Wnioskodawca otrzymał „dodatkową odprawę”, której wysokość lub zasady ustalania wynikają z porozumienia zawartego pomiędzy Pracodawcą a Zakładowymi Organizacjami Związkowymi, a nie z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, to stwierdzić należy, że nie jest ona objęta dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2013 r.

Zgodnie z powyżej zacytowanym przepisem art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., ze zwolnienia korzystają tylko te odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem ściśle w tym przepisie wymienionych jako wyłączonych ze zwolnienia. Ww. zwolnieniem nie są jednak objęte otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego należało uznać za nieprawidłowe.

Otrzymana przez Wnioskodawcę w kwietniu 2013 r. dodatkowa odprawa nie jest objęta zwolnieniem uregulowanym w treści art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., ponieważ nie stanowi odszkodowania lub zadośćuczynienia i nie zostało przyznane na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Zatem wskazana we wniosku dodatkowa odprawa stanowi dla Wnioskodawcy podlegający opodatkowaniu przychód ze stosunku pracy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.