Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-115/16-2/KS
z 12 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. 2015, poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2016 r. (data wpływu 1 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości amortyzacji oraz ustalenia wartości początkowej otrzymanego w drodze darowizny prawa do niezarejestrowanych wspólnotowych znaków towarowych (znaku towarowego) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości amortyzacji oraz ustalenia wartości początkowej otrzymanego w drodze darowizny prawa do niezarejestrowanych wspólnotowych znaków towarowych (znaku towarowego)

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania w Polsce oraz podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 80, poz. 350 z późn. zm., dalej jako: „ustawa o PIT”). Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej poprzez uzyskanie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej oraz zarejestrować się jako podatnik VAT czynny. Przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę będzie m.in. zarządzanie i licencjonowanie wartości niematerialnych i prawnych.

Prawdopodobnym jest, że Wnioskodawca otrzyma w drodze darowizny (art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny, Dz.U. 1964, Nr 16, poz. 93 z późn. zm., dalej, jako „k.c.”) zawartej w formie aktu notarialnego prawa do niezarejestrowanych jeszcze w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego w Alicante (dalej jako: „OHIM”) oznaczeń (oznaczenia) przedstawionych w formie graficznej, składających się w szczególności z wyrazów, rysunków, liter, kształtu towarów oraz/lub opakowań (dalej jako: „oznaczenia identyfikacyjne” lub „oznaczenia”), które umożliwiają odróżnienie od towarów lub usług innych przedsiębiorstw.

Darowizna zostanie dokonana przed zakończeniem procedury rejestracji tych oznaczeń (oznaczenia) na podstawie art. 6 w związku z art. 45 Rozporządzenia Rady (WE) Nr 207/2009 z dnia 26 luty 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U.UE.L Nr 78, str. 1, dalej jako: „rozporządzenie w.z.t.”).

Dzięki darowiźnie Wnioskodawcy będą przysługiwały wyłączne autorskie prawa majątkowe (art. 17 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, Dz.U. z 1994 r. Nr 24, poz. 83 z późn. zm., dalej, jako „u.p,a.p.p.”) do utworów lub utworu (art. 1 ust. 2 u.p.a.p.p.). Darowizna zostanie dokonana z majątku osobistego ojca Wnioskodawcy jako dysponenta autorskich praw majątkowych do oznaczeń identyfikacyjnych, do majątku osobistego Wnioskodawcy.

Następnie autorskie prawa majątkowe do ww. utworów (utworu) zostaną wprowadzone do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy, prowadzonej w ramach wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, jako nabyte przez Wnioskodawcę, zaliczane do wartości niematerialnych i prawnych, autorskie prawa majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, przeznaczone do używania na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Zaliczenie zostanie dokonane według wartości określonej w umowie darowizny, przyjętej z dokonanej uprzednio wyceny wartości rynkowej ww. utworów (utworu) przez wyspecjalizowany podmiot.

Po otrzymaniu ww. utworów (utworu) Wnioskodawca zamierza wykorzystywać je w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej oraz dokonywać odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej. Wykorzystanie utworów (utworu) może nastąpić np. przez oznaczanie nim własnych towarów i usług, w następstwie czego zwiększy się identyfikacja przedsiębiorstwa oraz jego rozpoznawalność, co będzie miało odzwierciedlenie w zwiększeniu przychodów. Możliwe jest również udzielenie innym podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą licencji do odpłatnego użytkowania utworów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle zaprezentowanego zdarzenia przyszłego w związku z darowizną utworów (utworu) w postaci niezarejestrowanych jeszcze w OHIM wspólnotowych znaków towarowych (znaku towarowego), jako wartości niematerialnych i prawnych w postaci autorskich praw majątkowych, powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn?
2. Czy w świetle zaprezentowanego zdarzenia przyszłego, nabycie na mocy darowizny utworów (utworu) w postaci niezarejestrowanych jeszcze w OHIM wspólnotowych znaków towarowych (znaku towarowego), jako wartości niematerialnych i prawnych w postaci autorskich praw majątkowych oznaczać będzie powstanie po stronie Wnioskodawcy jako obdarowanego przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
3. Czy w świetle zaprezentowanego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca może uznać nabyte w drodze darowizny utwory (utwór) w postaci niezarejestrowanych jeszcze w OHIM wspólnotowych znaków towarowych (znaku towarowego), jako wartości niematerialnych i prawnych w postaci autorskich praw majątkowych, podlegające amortyzacji podatkowej w ramach wykonywanej działalności gospodarczej?
4. Czy w świetle zaprezentowanego zdarzenia przyszłego, wartością początkową wartości niematerialnych i prawnych w postaci niezarejestrowanych jeszcze w OHIM wspólnotowych znaków towarowych (wspólnotowego znaku towarowego), jako wartości niematerialnych i prawnych w postaci autorskich praw majątkowych nabytych w drodze darowizny, będzie wartość rynkowa z dnia nabycia, nie większa niż wartość określona w umowie darowizny?
5. Czy w świetle zaprezentowanego zdarzenia przyszłego, po stronie Wnioskodawcy w związku z nabyciem w drodze darowizny utworów (utworu) w postaci niezarejestrowanych jeszcze w OHIM oznaczeń przedstawionych w formie graficznej, składających się w szczególności z wyrazów, rysunków, liter, kształtu towarów oraz/lub opakowań, jako wartości niematerialnych i prawnych w postaci autorskich praw majątkowych powstanie obowiązek podatkowy w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie oznaczone nr 3 i 4. W zakresie pozostałych pytań wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 3

Zgodnie z art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi. Przedmiotem ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności są to utwory: wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe), plastyczne, fotograficzne, lutnicze, wzornictwa przemysłowego, architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne, muzyczne i słowno-muzyczne, sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne oraz audiowizualne (w tym filmowe). Na podstawie art. 8 ust. 1 u.p.a.p.p. prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Konkretyzacją tego przepisu jest art. 17 ust. 1 u.p.a.p.p. określający treść autorskiego prawa majątkowego, na które składa się wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu. Z mocy art. 41 ust. 1 ww. ustawy istnieje możliwość przeniesienia autorskich praw majątkowych na inną osobę w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy. Zdaniem Wnioskodawcy nabyte w drodze darowizny utwory (utwór) w postaci niezarejestrowanych jeszcze w OHIM wspólnotowych znaków towarowych (wspólnotowego znaku towarowego), jako przedstawionych w formie graficznej, składających się w szczególności z wyrazów, rysunków, liter, które umożliwią odróżnianie towarów lub usług przedsiębiorstwa od towarów lub usług innych przedsiębiorstw, będą stanowiły wartości niematerialne i prawne w rozumieniu art. 22b ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT. Wskazuje się w doktrynie, że „znaki towarowe, zwłaszcza graficzne czy słowno-graficzne, niezależnie od tego, że stają się przedmiotem praw wyłącznych w wyniku rejestracji w Urzędzie Patentowym, niejednokrotnie też wykazują cechy utworów i korzystają z ochrony opartej o przepisy prawa autorskiego" (tak prof. dr hab. J. Barta, [w:] „Prawo autorskie" Tom 13, Warszawa 2008, Wydawnictwo C. H. Beck). Wykładnię tą potwierdza orzecznictwo Sądu Najwyższego (między innymi w wyrokach z 25.10.1988 r., II CR 143/88, Legalis numer: 26448; z 23.6.1989 r., S CR 236/89, Legalis numer: 26722 oraz z 6.3.2002 r. V CKN 830/00, Legalis numer: 140387) powszechnie akceptując to stanowisko. Zatem opracowania słowno-graficzne niezarejestrowanych jeszcze wspólnotowych znaków towarowych (wspólnotowego znaku towarowego) może stanowić autorskie prawo majątkowe i podlegać kwalifikacji na gruncie ustawy o PIT, jako wartość niematerialna i prawna podlegająca amortyzacji. Podobne stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 1 lutego 2010 r. o sygn. IBPB1/2/423-185/10/PP. Spełniony został również warunek „nabycia” tego prawa. Pod tym pojęciem użytym w art. 22a i art. 22b ustawy o PIT należy rozumieć „nabycie pochodne", „nabycie wtórne", t.j. nabycie istniejącego składnika majątku od innego podmiotu - w odróżnieniu od „nabycia pierwotnego", tj. wytworzenia we własnym zakresie. W doktrynie również wskazuje się, że nabycie może w szczególności nastąpić w formie sprzedaży, zamiany, wkładu niepieniężnego, darowizny, spadku lub na podstawie innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości, bądź w drodze sukcesji generalnej (zob. [w:] „Komentarz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych 2009", pod red. W. Nykiela i A. Mariańskiego, s. 598). Kolejnym warunkiem wskazanym w analizowanym przepisie jest „nadawanie się prawa do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania”. Ten warunek również zostanie spełniony w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym. Wnioskodawcy po nabyciu praw majątkowych do niezarejestrowanych wspólnotowych znaków towarowych (wspólnotowego znaku towarowego) będzie mógł je używać oraz wykorzystywać w swojej działalności gospodarczej, poprzez oznaczenie nimi określonych towarów lub usług, bądź uzyskiwać z nich przychody w drodze udzielania licencji na rzecz osób trzecich. Bez znaczenia pozostaje przy tym fakt, iż prawa (prawo) te nie zostały jeszcze zarejestrowane. Po prostu nie będzie mu przysługiwała ochrona prawna bezwzględna, jednakże z wszelkich prerogatyw składających się na jego treść Wnioskodawca będzie mógł swobodnie korzystać. Należy wskazać, iż jednocześnie spełniona zostanie również przesłanka „wykorzystywania prawa przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą". Oznaczenie utworami w postaci niezarejestrowanych jeszcze wspólnotowych znaków towarowych własnych towarów lub usług, względnie udzielanie licencji na używanie tych utworów na rzecz innych podmiotów, będzie miało na celu identyfikację oraz rozpoznawalność przedsiębiorstwa i/lub uzyskiwanie opłat licencyjnych, które w efekcie mają wygenerować wzrost przychodów. Bezsporne będzie także spełnienie warunku „przewidywanego okresu używania dłuższego niż rok”. Wnioskodawca zamierza korzystać z przedmiotowych utworów (utworu) w postaci niezarejestrowanych jeszcze wspólnotowych znaków towarowych (wspólnotowego znaku towarowego) w okresie zdecydowanie dłuższym niż rok.

Ad. 4

Zdaniem Wnioskodawcy zasady ustalania wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych określa art. 22g ustawy o PIT. Zgodnie z ust. 1 pkt 3 tego przepisu, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości. W pierwszej kolejności Wnioskodawca powinien więc przyjąć jako wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych wartość rynkową przyjętą w umowie darowizny, określoną wcześniej wyceną sporządzoną przez wyspecjalizowany podmiot. Jeżeli natomiast wartość przyjęta w umowie darowizny będzie niższa od wartości rynkowej należy wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych ustalić w wartości określonej w darowiźnie. Zaprezentowane stanowisko jest zgodne z linią prezentowaną przez organy podatkowe, między innymi w interpretacji indywidualnej z dnia 18 marca 2014 r,, sygn.. IPPB1/415-42/14-2/EC oraz w interpretacji indywidualnej z dnia 5 listopada 2013 r., sygn. ILPB1/415-893/13-4/AA.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) nie definiuje pojęcia „darowizna”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego – do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów.

Świadczenie darczyńcy jest bezpłatne wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Zatem podstawowym elementem darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w przyszłości. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony. Decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania danej czynności podatkiem od spadków i darowizn lub podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma kwalifikacja formy prawnej świadczonej pomocy, a zatem treść konkretnej umowy wiążącej strony.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Przy czym, w myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how) o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.
   
   

Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści prawa, licencje i know-how, które spełniają następujące warunki:

• zostały nabyte,
  
• nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
  
• przewidywany okres ich używania przekracza rok,
  
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne, nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
  
• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
  
• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  
  

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne.

Prawa, o których mowa w art. 22b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, normuje ustawa z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. nr 90, poz. 631 z późn.zm.).

W myśl art. 1 ust. 1-2 tej ustawy przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem tego prawa są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe), plastyczne, fotograficzne, lutnicze, wzornictwa przemysłowego, architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne, muzyczne i słowno-muzyczne, sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne, audiowizualne (w tym filmowe). Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną (art. 1 ust. 3 ww. ustawy). Ochrona przewidziana przepisami ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Omawiana ustawa wyróżnia przy tym:

• autorskie prawa osobiste, chroniące nieograniczoną w czasie i niepodlegającą zrzeczeniu się lub zbyciu więź twórcy z utworem (art. 16), oraz
  
• autorskie prawa majątkowe, rozumiane jako przysługujące twórcy wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu (art. 17).
  
  
  

Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy (art. 41 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy). Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych wymaga przy tym zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności (art. 53 tej ustawy).

Jak stanowi art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa wartości niematerialnych i prawnych, ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sposób ustalenia wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych jest zróżnicowany m.in. z uwagi na sposób ich nabycia.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Zgodnie z art. 22g ust. 16 ww. ustawy, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

Przy czym, w myśl art. 19 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Przy ustaleniu wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych w postaci niezarejestrowanego znaku towarowego, zastosowanie znajdzie art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przewidujący możliwość określenia ich wartości początkowej według wartości rynkowej z dnia nabycia, o ile umowa darowizny nie określa ich wartości w niższej wysokości.

Mając na uwadze powołane regulacje prawnych oraz zaprezentowany stwierdzić należy, że skoro otrzymane przez Wnioskodawcę w formie darowizny prawo do niezarejestrowanych wspólnotowych znaków towarowych (znaku towarowego) stanowi w istocie przedmiot prawa autorskiego w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – to może zostać uznane za podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną, o której mowa w art. 22b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy ustaleniu wartości początkowej niezarejestrowanego prawa do wspólnotowych znaków towarowych (znaku towarowego) nabytego w drodze darowizny, który w świetle powołanych przepisów może stanowić wartość niematerialną i prawną w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, zastosowanie znajdzie art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidujący możliwość określenia jego wartości początkowej według wartości rynkowej z dnia nabycia, o ile umowa darowizny nie określa jego wartości w niższej wysokości. W rezultacie odpisy amortyzacyjne dokonane od wartości początkowej prawa do niezarejestrowanych wspólnotowych znaków towarowych (znaku towarowego) mogą być zliczone do kosztów uzyskania przychodów, o ile będą dokonane zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Krańcowo należy podkreślić, że powołana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna dotycząca przepisów prawa podatkowego wydana została w indywidualnej sprawie i nie może być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 roku - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Z uwagi na powyższe przywołane rozstrzygnięcia nie jest wiążące dla tut. Organu podatkowego. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ,ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.