Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-194/16-4/AK
z 25 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2016 r. (data wpływu 19 lutego 2016 r.) uzupełnione pismem (data nadania 11 maja 2016 r., data wpływu 17 maja 2016 r.) na wezwanie z dnia 2 maja 2016 r. (data nadania 4 maja 2016 r., data doręczenia 6 maja 2016 r.) Nr IPPB4/4511-194/16-2/AK, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 2 maja 2016 r. Nr IPPB4/4511-194/16-2/AK (data nadania 4 maja 2016 r., data doręczenia 6 maja 2016 r.), wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem (data nadania 11 maja 2016 r., data wpływu 17 maja 2016 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Przedmiotem wniosku jest ustalenie podstawy opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego, dla którego zawarto umowę podziału majątku wspólnego małżonków.
W dniu 15 lutego 2006 r. razem z ówczesnym mężem Wnioskodawczyni kupiła nowy lokal mieszkalny od dewelopera. W dniu 17 maja 2006 r. małżeństwo podpisało umowę kredytową w banku na całkowite (100%) sfinansowanie zakupu ww. nieruchomości. Kredyt udzielony został w kwocie 141.286,88 PLN indeksowanej do waluty CHF. Akt notarialny z deweloperem podpisany został po zakończeniu budowy przez dewelopera w dniu 23 stycznia 2008 r. Cena zakupu lokalu mieszkalnego wskazana w akcie notarialnym wynosiła 138.501,65 PLN.

W zakupionym lokalu mieszkalnym Wnioskodawczyni była zameldowana w latach od 2008 do 2015.

Z racji przysługującej ulgi odsetkowej (kredyt został udzielony w 2006 roku na zakup nieruchomości z rynku pierwotnego) - od powyższego kredytu w banku Wnioskodawczyni odliczała odsetki w rozliczeniach rocznych podatku dochodowego aż do 2014 r.

W dniu 11 sierpnia 2009 r. Wnioskodawczyni rozwiodła się z ówczesnym mężem. W dniu 5 lutego 2010 r. Wnioskodawczyni podpisała z byłym mężem akt notarialny zawierający umowę o podział majątku wspólnego, na mocy którego Wnioskodawczyni przejęła udział byłego męża we własności lokalu mieszkalnego, tym samym stała się jedynym właścicielem lokalu mieszkalnego. Zgodnie z aktem notarialnym umowy o podział majątku wspólnego oraz aneksem do umowy kredytowej w banku lokal mieszkalny Wnioskodawczyni przejęła na własność poprzez:

1. zwolnienie byłego męża z długu kredytu hipotecznego i przejęcie na siebie zobowiązania spłaty całej kwoty kredytu hipotecznego w banku . Kwota kapitału pozostała do spłaty wynosiła zgodnie z Aneksem zwolnienia z długu do umowy kredytu 54.098,57 CHF, czyli 145.216 PLN wg kursu sprzedaży CHF w NBP z dnia podpisania aneksu wynoszącego 2,6843. Tym samym Wnioskodawczyni przejęła zobowiązanie kredytu hipotecznego byłego męża wobec banku w wysokości połowy ww. całkowitego kapitału do spłaty, czyli 72.608 PLN.
2. dodatkowo ze względu na wzrost wartości nieruchomości w stosunku do 2006 roku Wnioskodawczyni przekazała byłemu mężowi kwotę 80.000 PLN. Kwota stanowiła połowę potencjalnego zysku ze sprzedaży lokalu mieszkalnego - jaką uzyskałby w tamtym momencie mąż Wnioskodawczyni, gdyby sprzedali lokal mieszkalny (różnica pomiędzy ceną rynkową lokalu mieszkalnego a kwotą kapitału kredytu pozostałą do spłaty w banku podzielona na pół). Na dzień podpisania aktu, tj. dnia 5 lutego 2010 r. rynkowa wartość nieruchomości oscylowała w granicach 300.000 PLN.
   
   

Kwota została wyliczona następująco: (300.000 PLN – 140.000 PLN)/2= 80.000 PLN.

Na ww. kwotę 80.000 PLN Wnioskodawczyni zaciągnęła kredyt (indeksowany do CHF) w dniu 22 grudnia 2009 r. w banku X..

W dniu 11 stycznia 2014 r. Wnioskodawczyni ponownie wyszła za mąż. Razem z mężem postanowili sprzedać lokal mieszkalny Wnioskodawczyni, żeby uzyskać kwotę potrzebną na spłatę dwóch kredytów zaciągniętych na zakup mieszkania Wnioskodawczyni.

W dniu 17 grudnia 2014 r. Wnioskodawczyni podpisała umowę przedwstępną sprzedaży lokalu mieszkalnego z kupcem. W dniu 12 stycznia 2015 r. Wnioskodawczyni uzyskała od kupca potwierdzenie przyznania kredytu na zakup lokalu mieszkalnego. W dniu 15 stycznia 2015 r. kurs CHF gwałtownie wzrósł i dlatego mając możliwość (zgodnie z umową kredytową spłaty kredytu w banku po kursie CHF z dnia poprzedniego Wnioskodawczyni wraz z mężem zdecydowali spłacić ten kredyt w całości ze środków udostępnionych przez męża Wnioskodawczyni. Kwota spłaty wyniosła 165.627,75 PLN i mocno przekraczała początkową kwotę kredytu udzieloną w PLN, czyli 141.286,88 PLN pomimo wielu lat spłat rat kapitałowo-odsetkowych.

Akt notarialny sprzedaży lokalu mieszkalnego za kwotę 250.000 PLN został podpisany w dniu 12 marca 2015 r. W dniu 17 marca 2015 r. Wnioskodawczyni otrzymała kwotę za sprzedaż nieruchomości, tj. 250.000 PLN. Po otrzymaniu środków od kupca Wnioskodawczyni zwróciła mężowi kwotę, jaką udostępnił Jej na spłatę kredytu w banku .

Do końca aktualnego roku kalendarzowego Wnioskodawczyni zamierza spłacić również kredyt w banku X.. Kwota kredytu do spłaty, wg aktualnego kursu CHF (97.325 PLN) przewyższa kwotę pozostałą po sprzedaży lokalu mieszkalnego i spłacie kredytu w banku , czyli kwotę 84.372,25 PLN. W tej sytuacji Wnioskodawczyni musi dołożyć brakującą część do całkowitej spłaty kredytu w banku X..

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy do kosztów uzyskania przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego Wnioskodawczyni może zaliczyć jako koszt nabycia: spłatę byłego męża oraz dług przejęty od byłego męża (połowę kapitału kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania), którego przejęcie było warunkiem wykupienia całego udziału byłego męża w lokalu mieszkalnym?

Zdaniem Wnioskodawczyni.

W opinii Wnioskodawczyni odpowiedź na powyższe pytanie brzmi twierdząco, ponieważ: Warunkiem wykupienia całego udziału byłego męża Wnioskodawczyni w lokalu mieszkalnym było zapłacenie mu 80.000 PLN i przejęcie długu byłego męża z tytułu kredytu ciążącego na lokalu mieszkalnym. Wykupując dług męża z tytułu kredytu, tj. 72.608 PLN (połowa kwoty całkowitego kapitału kredytu na dzień przejęcia długu, tj. 145.216 PLN) Wnioskodawczyni spłaciła jego udział we własności lokalu mieszkalnego, więc również do kosztu nabycia lokalu mieszkalnego Wnioskodawczyni może zaliczyć tę kwotę. Według Wnioskodawczyni doszło do nabycia przez Wnioskodawczynię udziału w prawie do lokalu mieszkalnego, jaki przysługiwał byłemu mężowi po ustaniu wspólności majątkowej, w zamian za zwolnienie byłego męża z obowiązku świadczenia na rzecz kredytodawcy.

Skoro w trakcie trwania wspólności ustawowej Wnioskodawczyni wraz z mężem zaciągnęli kredyt, to oboje solidarnie byli zobowiązani do jego spłaty. Obowiązek spłaty kredytu ciążył na Wnioskodawczyni w takim samym stopniu jak na byłym mężu. Przeniesienie przez byłego męża własności swojego udziału w ww. prawie do lokalu odbyło się w zamian za spłatę oraz zwolnienie z długu, jaki na nim ciążył. Zatem spłata, jak również wartość, jaką miało to zwolnienie z długu będą kosztem nabycia od byłego męża udziału w prawie do mieszkania na skutek podziału majątku (Podobna sytuacja została rozpatrzona we wniosku o interpretację indywidualną Nr IPTPB2/415-380/14-4/KSM).

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości. Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości jest wartość nieruchomości wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Przez pojęcie kosztów sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych powinno się przyjąć wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku.

Zgodnie z art. 22 ust. 6c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia. W przypadku Wnioskodawczyni udokumentowanym kosztem nabycia praw do całości nieruchomości było:

1. zapłata przez Wnioskodawczynię byłemu mężowi kwoty 80.000 PLN,
2. przejęcie przez Wnioskodawczynię długu męża, czyli połowy kwoty całkowitego kapitału kredytu na dzień przejęcia długu.
   
   

Zatem zgodnie z powyższym, spłatę byłego męża oraz przejęcie długu byłego męża Wnioskodawczyni może zaliczyć jako koszt nabycia nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 m.in.:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości lub praw przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8, dla określenia jego skutków podatkowych istotne jest zatem ustalenie daty nabycia nieruchomości lub praw.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 15 lutego 2006 r. razem z ówczesnym mężem Wnioskodawczyni kupiła nowy lokal mieszkalny od dewelopera. W dniu 17 maja 2006 r. małżeństwo podpisało umowę kredytową na całkowite sfinansowanie zakupu ww. nieruchomości. Kredyt udzielony został w kwocie 141.286,88 PLN indeksowanej do waluty CHF. Akt notarialny z deweloperem podpisany został w dniu 23 stycznia 2008 r. Cena zakupu lokalu mieszkalnego wskazana w akcie notarialnym wynosiła 138.501,65 PLN.

W dniu 11 sierpnia 2009 r. Wnioskodawczyni rozwiodła się z ówczesnym mężem. W dniu 5 lutego 2010 r. Wnioskodawczyni podpisała z byłym mężem akt notarialny zawierający umowę o podział majątku wspólnego, na mocy którego Wnioskodawczyni przejęła udział byłego męża we własności lokalu mieszkalnego, tym samym stała się jedynym właścicielem lokalu mieszkalnego. Zgodnie z aktem notarialnym umowy o podział majątku wspólnego oraz aneksem do umowy kredytowej w banku lokal mieszkalny Wnioskodawczyni przejęła na własność poprzez:

1. zwolnienie byłego męża z długu kredytu hipotecznego i przejęcie na siebie zobowiązania spłaty całej kwoty kredytu hipotecznego w banku .
2. dodatkowo ze względu na wzrost wartości nieruchomości w stosunku do 2006 roku Wnioskodawczyni przekazała byłemu mężowi kwotę 80.000 PLN.
   
   

Na ww. kwotę 80.000 PLN Wnioskodawczyni zaciągnęła kredyt (indeksowany do CHF) w dniu 22 grudnia 2009 r. w banku X..

W dniu 11 stycznia 2014 r. Wnioskodawczyni ponownie wyszła za mąż. Razem z mężem postanowili sprzedać mieszkanie Wnioskodawczyni, żeby uzyskać kwotę potrzebną na spłatę dwóch kredytów zaciągniętych na zakup lokalu mieszkalnego Wnioskodawczyni.

W dniu 17 grudnia 2014 r. Wnioskodawczyni podpisała umowę przedwstępną sprzedaży lokalu mieszkalnego z kupcem. W dniu 12 stycznia 2015 r. Wnioskodawczyni uzyskała od kupca potwierdzenie przyznania kredytu na zakup lokalu mieszkalnego.

Akt notarialny sprzedaży lokalu mieszkalnego za kwotę 250.000 PLN został podpisany w dniu 12 marca 2015 r. W dniu 17 marca 2015 r. Wnioskodawczyni otrzymała kwotę za sprzedaż nieruchomości, tj. 250.000 PLN.

Wskazać należy, że stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r., poz. 788, z późn. zm).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

Opisany ustrój majątkowy trwa do ustania lub unieważnienia małżeństwa albo orzeczenia separacji, chyba że w czasie trwania związku małżeńskiego: 1) małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową, 2) z ważnych powodów na żądanie jednego z małżonków sąd orzekł zniesienie wspólności, 3) wspólność ustała z mocy prawa na skutek ubezwłasnowolnienia lub ogłoszenia upadłości jednego z małżonków.

Stosownie natomiast do art. 43 § 1 powyższej ustawy, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym stanowiącym ich dorobek. Opisany ustrój majątkowy trwa do ustania lub unieważnienia małżeństwa albo orzeczenia separacji, chyba że w czasie trwania związku małżeńskiego: małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową, z ważnych powodów na żądanie jednego z małżonków sąd orzekł zniesienie wspólności lub wspólność ustała z mocy prawa na skutek całkowitego lub częściowego ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków, ogłoszenia upadłości przez jednego z nich.

Jednakże, jak stanowi art. 43 § 2 ww. ustawy z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać, ażeby ustalenie udziałów w majątku wspólnym nastąpiło z uwzględnieniem stopnia, w którym każdy z nich przyczynił się do powstania tego majątku. Spadkobiercy małżonka mogą wystąpić z takim żądaniem tylko w wypadku, gdy spadkodawca wytoczył powództwo o unieważnienie małżeństwa albo o rozwód lub wystąpił o orzeczenie separacji.

Przy ocenie, w jakim stopniu każdy z małżonków przyczynił się do powstania majątku wspólnego, uwzględnia się także nakład osobistej pracy przy wychowaniu dzieci i we wspólnym gospodarstwie domowym (art. 43 § 3 cyt. ustawy).

Z art. 45 § 1 powyższej ustawy wynika zaś, że każdy z małżonków powinien zwrócić wydatki i nakłady poczynione z majątku wspólnego na jego majątek osobisty, z wyjątkiem wydatków i nakładów koniecznych na przedmioty majątkowe przynoszące dochód. Może żądać zwrotu wydatków i nakładów, które poczynił ze swojego majątku osobistego na majątek wspólny. Nie można żądać zwrotu wydatków i nakładów zużytych w celu zaspokojenia potrzeb rodziny, chyba że zwiększyły wartość majątku w chwili ustania wspólności.

Zwrotu dokonuje się przy podziale majątku wspólnego, jednakże sąd może nakazać wcześniejszy zwrot, jeżeli wymaga tego dobro rodziny (art. 45 § 2 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy).

Od chwili ustania wspólności ustawowej, do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Art. 46 ww. ustawy stanowi bowiem, że w sprawach nieunormowanych w artykułach poprzedzających od chwili ustania wspólności ustawowej do majątku, który był nią objęty, jak również do podziału tego majątku, stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności majątku spadkowego i o dziale spadku.

Zgodnie z art. 1037 Kodeksu cywilnego w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego, działu spadku, zniesienia współwłasności jest nabyciem tych rzeczy. Mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, ale tylko wówczas jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
  

• jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki byłemu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.
  
  

Zatem, za datę nabycia nieruchomości (prawa), która przypadła danej osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę jej (jego) nabycia w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej pod warunkiem, że wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości (prawa) w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki tej osobie przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim. Jeżeli natomiast wartość otrzymanej przez małżonka nieruchomości (prawa) przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości (prawa), która przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym małżeńskim, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego małżeńskiego, nawet wówczas, jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie (czyli bez spłat i dopłat).

Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należy bowiem rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Zatem nie ma wątpliwości, że nabycie własności nieruchomości lub praw w drodze podziału majątku wspólnego, w przypadku gdy wartość otrzymanego majątku jest nieekwiwalentna lub przekracza udział, jaki przysługiwał małżonkowi w majątku wspólnym, zawiera się w pojęciu „nabycie”, jakim posługuje się przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że podział majątku wspólnego małżonków dokonany w dniu 5 lutego 2010 r. nie był ekwiwalentny w naturze. O ekwiwalentnym podziale w naturze mówić bowiem można jedynie wówczas, gdy w wyniku podziału majątku dorobkowego każdy z małżonków otrzymuje na wyłączną własność majątek o tej samej wartości, bez obowiązku wzajemnych spłat lub dopłat. Tymczasem, w przedmiotowej sprawie, w wyniku podziału majątku, przedmiotem którego był lokal mieszkalny, Wnioskodawczyni stała się wyłącznym jej właścicielem z obowiązkiem spłaty na rzecz byłego małżonka.

O braku ekwiwalentności jasno świadczy fakt, że Wnioskodawczyni została zobowiązana do zapłaty na rzecz byłego małżonka kwoty w wysokości 80.000 PLN. Właśnie fakt, że Wnioskodawczyni była zobowiązana do zapłaty kwoty na rzecz byłego męża bezspornie dowodzi, że w wyniku podziału majątku wspólnego nabyła majątek przekraczający pierwotnie posiadany przez Nią udział w majątku wspólnym. Z chwilą ustania małżeństwa Wnioskodawczyni przysługiwał bowiem jedynie wynoszący 1/2 udział w majątku wspólnym, czyli w każdym składniku tego majątku. Pozostały udział należał w chwili ustania małżeństwa do męża Wnioskodawczyni, zaś wskutek podziału majątku na własność Wnioskodawczyni przeszedł majątek o większej wartości niż wartość udziału 1/2 całego majątku dorobkowego.

W sytuacji przedstawionej we wniosku nieruchomość, której sprzedaży dokonała Wnioskodawczyni, została nabyta przez Nią zarówno w 2008 r. w części odpowiadającej Jej udziałowi w majątku wspólnym, jak też w 2010 r. w wyniku podziału majątku dorobkowego.

Z uwagi na to, że nabycie przedmiotowego lokalu mieszkalnego nastąpiło odpowiednio w części w 2008 r. oraz w 2010 r., pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć odrębnie w stosunku do każdego udziału jaki Wnioskodawczyni nabyła.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego w części nabytej w 2008 r. nie stanowi źródła przychodu, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w tym przepisie. Zatem, zbycie ww. lokalu mieszkalnego – w części nabytej przez Wnioskodawczynię do majątku wspólnego w ramach ustawowej wspólności majątkowej nie powoduje po Jej stronie obowiązku zapłaty podatku.

Natomiast odpłatne zbycie ww. lokalu mieszkalnego w części nabytej w 2010 r. w drodze podziału majątku dorobkowego małżonków stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nastąpiło przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Na podstawie art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W myśl art. 19 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Do kosztów odpłatnego zbycia, pomniejszających wartość nieruchomości lub praw majątkowych wyrażoną w cenie określonej w umowie, zaliczyć można wydatki, które są niezbędne, aby transakcja zbycia doszła do skutku.

Koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania (art. 22 ust. 6c ww. ustawy). Natomiast w myśl art. 22 ust. 6e cyt. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Koszt nabycia, co do zasady określa notarialna umowa sprzedaży, na podstawie której podatnik staje się właścicielem nieruchomości (prawa). Kosztem nabycia bez wątpienia jest cena jaką zapłacił nabywca zbywcy za nieruchomość, którą sprzedał.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa nabytego ponad udział w majątku dorobkowym małżonków (wspólność ustała na skutek rozwodu), kosztem uzyskania przychodu może być m.in. udokumentowana kwota faktycznie poniesiona na rzecz byłego małżonka spłaty, ponieważ mieści się ona w kategorii kosztów nabycia, o których mowa w ww. art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem kwota spłaty na rzecz byłego męża może stanowić koszt nabycia zbywanej nieruchomości, o którą Wnioskodawczyni może pomniejszyć uzyskany ze sprzedaży przychód, pod warunkiem, że spłata ta została przez Wnioskodawczynię faktycznie poniesiona.

Wskazać trzeba, że co do zasady kosztem uzyskania przychodu nie są kwoty wydatkowane na spłatę kredytów zaciągniętych na nabycie nieruchomości. Jednak przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy wyjaśnić należy, że mamy tutaj do czynienia z nabyciem udziału w lokalu mieszkalnym przysługującego mężowi Wnioskodawczyni po ustaniu wspólności majątkowej w zamian za zwolnienie go z obowiązku świadczenia na rzecz kredytodawcy. Skoro małżonkowie w trakcie trwania wspólności ustawowej zaciągnęli kredyt, to oboje solidarnie byli zobowiązani do jego spłaty. Obowiązek spłaty kredytu ciążył na mężu Wnioskodawczyni w takim samym stopniu jak na Wnioskodawczyni. Przeniesienie przez męża własności swojego udziału w ww. lokalu odbyło się w zamian za spłatę oraz zwolnienie z długu jaki na nim ciążył. Zatem spłata, jak również wartość jaką miało to zwolnienie z długu będą kosztem nabycia od męża udziału w lokalu na skutek podziału majątku. Podkreślić jednak należy, że ustalenia kosztów nabycia, należy wziąć pod uwagę koszty rzeczywiste. Wnioskodawczyni na dzień dokonania podziału majątku (nabycia udziału w ww. prawie od męża) powinna ustalić wysokość całego zobowiązania kredytowego jakie pozostało małżonkom do spłaty i jakie Wnioskodawczyni przejęła i tę kwotę podzielić na pół.

Zatem kwota, stanowiąca równowartość kwoty zwolnienia z długu męża stanowi koszt nabycia jedynie udziału w lokalu mieszkalnym, który Wnioskodawczyni nabyła w związku z podziałem majątku wspólnego. Mając na uwadze powyższe, kwotę tę można zakwalifikować jako cenę nabycia tego udziału.

Reasumując, należy stwierdzić, że do kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego Wnioskodawczyni może zaliczyć jako koszt nabycia: spłatę byłego męża oraz dług przejęty od byłego męża.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się natomiast do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej stwierdzić należy, że rozstrzygnięcie to zapadło w indywidualnej sprawie i nie jest wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.